หนังสือทีเคยเป็นประเด็นมาหลายรอบเรื่องการแปลช้า ต้องรอกันเป็นปีๆ เราคุ้นเคยชื่อนี้จากพันทิปอยู่ก่อนแล้วล่ะค่ะ รู้สึกดีใจนิดหน่อยที่มีโอกาสอ่านทั้งสามเล่มติดกัน แต่พอเอาเข้าจริงๆ เล่มสามเราอ่านผ่านมาก

ม่านม่านชิงหลัวเป็นเรื่องของชิงหลัวที่ย้อนอดีตกลับมายังยุคอะไรก็ไม่ทราบ แล้วก็มีผู้ชายเข้ามา มีการแย่งบัลลังก์ มีการทำสงคราม บลาๆ ตามประสา 

เรารู้สึกเหมือนที่หลายๆคนคงจะรู้สึกเหมือนกันคือ ช่วงแรกๆสนุกดีนะคะ ถึงเราจะไม่ค่อยชอบรักสามเส้าแบบนี้มากเท่าไหร่ ที่สำคัญคือเรื่องนี้เราดันเชียร์พระรองด้วย 555 แต่เชียร์พระรองก็เป็นรสชาติที่สนุกไปอีกแบบค่ะ แต่ช่วงเล่มสามเราเบื่อมาก ยืดเยื้อมาก เราคิดว่าถ้าจบตรง จื่อหลีขึ้นครองบัลลังก์ก็น่าจะโอเคแล้ว นี่เล่มสามยังจะเหมือนโยนกันไปโยนกันมา นี่คำสาปฟาโรห์รึเปล่า 555

พูดถึงบุคลิกแต่ละคน สำหรับนางเอก ชิงหลัวของเรานั้น...เราคิดว่าคนแต่งให้เธอย้อนอดีตเพราะต้องการบุคลิกแบบแหวกขนบเท่านั้น ไม่งั้นจะอยู่ๆคิดจะหนีออกจากบ้านก็คงไม่ใช่คุณหนูในรั้วละมัง ชิงหลัวเราไม่ได้รำคาญนะ ความรักต่อแต่ละคนของเธอเราเข้าใจได้ เข้าใจความรักทั้งต่อหลิวเจว๋ทั้งต่อจื่อหลี เป็นเราเราก็อาจจะเลือกหลิวเจว๋เหมือนกันก็ได้

สำหรับหลิวเจว๋และจื่อหลี รักนางเอกมากๆทั้งคู่ แต่อาจจะเป็นเพราะเราเชียร์จื่อหลี หรือคนเขียนอาจจะชอบจื่อหลี เราเลยมีความรู้สึกว่า จื่อหลีรักนางเอกมากๆ โดยเฉพาะที่ยอมโดนแส้ แล้วชิงหลัวก็รักจื่อหลีเหมือนกัน แต่จื่อหลีต้องชิงบัลลังก์ ต้องมีสกุลกู้คอยเกื้อหนุน ถ้าอยู่กับหลิวเจว๋ ผู้ชายตรงไปตรงมาอย่างหลิวเจว๋คงจะมีชิงหลัวคนเดียว ต่อให้ในอนาคตมีเหตุที่จะต้องมีคนอื่น เราว่าหลิวเจว๋ก็คงไม่ทำ 

เราว่านะ บุคลิกของพระเอกพระรอง เหมือนใน ลำนำทะเลทรายมาก ท่านเก้ากับท่านแม่ทัพ คือบุคลิกแทนจื่อหลีกับหลิวเจว๋ในหลายส่วนเลย แอบคิดว่าถ้าเรื่องนี้เป็นละคร หูเกอ กับ เอดดี้ เผิงก็น่าจะเข้าดี แต่ก็คงเหมือนในลำนำเลย หูเกอเหมาะกับบทแบบจื่อหลีมาก ตั้งแต่แสดงลำนำมาจนถึงหลางหยาป่าง รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้เหมาะกับบทแบบคุณชายเนี้ยบๆที่มีปม มีภารกิจ ร้ายลึก อะไรงี้ (ว่าไปนั่น)

สรุปแล้วคือเรื่องนี้เราเฉยๆ อ่านก็ได้ ไม่อ่านก็ได้ ช่วงแรกๆสนุกดีแต่แผ่วปลาย