BlogGang.com : : หนานหยางเหวียนหลง : 後宮..甄嬛傳 เจินหวน นางพญาวังหลัง ภาคหลัง

後宮..甄嬛傳 เจินหวน นางพญาวังหลัง ภาคหลัง

เนื่องจากเรื่องเจินหวน นางพญาวังหลัง มีความยาวถึง 76 ตอน เอนทรี่ที่แล้วยังเล่าไม่จบ จึงต้องมาต่อที่เอนทรีนี้ มาติดตามตอนต่อกันเลยนะจ๊ะ

ด้านยงเจิ้งฮ่องเต้ หลังจากเจินหวนออกจากวังไปแล้ว ก็ไม่อาจลืมนางได้ ยิ่งได้เห็นองค์หญิงหลงเยว่ซึ่งเป็นพระธิดาองค์โปรด ก็ยิ่งคิดถึงเจินหวน เลยมีคำสั่งห้ามทุกคนในวังเอ่ยชื่อเจินหวนให้ได้ยินอีก ฮองเฮาพยายามจะให้อันผิน(อันหลิงหรง) และฉีผิน เข้าไปแทนที่เจินหวนในใจของฮ่องเต้ให้ได้

หลิงหรงกับฉีผินแย่งชิงความโปรดปรานของฮ่องเต้ อันหลิงหรงมีความรู้เรื่องยาและเครื่องหอม จึงผสมกำยานชนิดหนึ่งที่ทำให้ฮ่องเต้ดมเข้าไปแล้วเคลิบเคลิ้ม แต่ยาชนิดนี้กลับทำให้ยงเจิ้งหมดสติไป หลิงหรงตกใจมาก รีบสั่งคนสนิทเอากำยานไปทำลายทิ้งอย่าให้ใครจับได้เป็นอันขาด ยงเจิ้งป่วยหนักหมดสติไปหลายวัน ระหว่างนั้นอ๋อง 17 ต้องคอยเฝ้าดูอาการในวัง ไม่อาจออกมาหาเจินหวนที่กระท่อมได้ แต่ก็ส่งข่าวมาบอกตลอดเวลา ฮ่องเต้เอาแต่เพ้อถึงชื่อเจินหวน ทำให้ทุกคนรู้ว่าฮ่องเต้ยังรักนางอยู่ไม่เสื่อมคลาย

หลังจากหายประชวร ฮ่องเต้ก็ได้พบกับสาวงามจากนอกด่านที่ชำนาญการขี่ม้า ชื่อเย่ไหลอี ทรงมีคำสั่งให้แต่งตั้งนางเป็นสนม ตำแหน่ง เย่ต๋าอิ้ง เย่ไหลอีไม่ได้อยากถวายตัวเป็นสนมแต่ขัดราชโองการไมได้ จำใจต้องเข้าวังไป เมื่อเป็นสนมแล้วก็ได้รับความโปรดปรานจากยงเจิ้งมาก แต่เย่ไหลอีไม่ยินดีกับความโปรดปรานนี้เลยเพราะใจนางมีแต่อ๋อง 17 คนเดียวมาตลอด การที่ยงเจิ้งเลือกนางเป็นสนมทำให้นางหมดโอกาสที่จะอยู่ร่วมกับอ๋อง 17 ดังนั้นในใจนางจึงนึกชิงชังฮ่องเต้มาก เมื่อฉีเฟยสั่งให้นางกินยาพิษชนิดหนึ่งเพื่อจะไม่ต้องมีครรภ์ไปตลอดชีวิต นางจึงกินลงไปอย่างไม่ลังเล และถูกพิษเกือบตาย ฮ่องเต้ทรงทราบเรื่องนี้พิโรธฉีเฟยมาก ฮองเฮาเห็นเป็นโอกาสจึงสั่งให้ฉีเฟยฆ่าตัวตาย อ้างว่าเพื่ออนาคตที่มั่นคงขององค์ชายสามที่จะได้เป็นรัชทายาท ฉีเฟยจึงจำใจตายเพื่อลูก

(เย่ไหลอี...เย่ต๋าอิ้ง ซึ่งตอนหลังได้เป็นหนิงกุ้ยเหริน อีกหนึ่งสาวงามที่แม้จะต่างความคิด แต่จุดหมายเดียวกันกับเจินหวน)

ไทเฮาทราบเรื่องฮองเฮาวางแผนฆ่าฉีเฟยเพื่อชิงเอาองค์ชายสามไปเป็นลูกของตัวเอง เพราะหวังจะได้เป็นไทเฮาในอนาคต จึงทรงเรียกฮองเฮาไปตำหนิอย่างรุนแรง กลับถูกฮองเฮาโต้เถียงกลับมาว่าที่ทำไปทั้งหมดก็เพื่ออนาคตของตระกูลอูหล่าน่าหล่า ซึ่งเป็นตระกูลของไทเฮาและฮองเฮา หากไทเฮาไม่สนับสนุนแล้ว ต่อไปตระกูลอูหลาน่าหล่าก็จะหมดอำนาจลง ทำให้ไทเฮาไม่อาจทำอะไรฮองเฮาได้ จำต้องปล่อยให้ฮองเฮาสำแดงอำนาจในวังต่อไป

หลิวเสวียะหัว รับบทไทเฮา

เจินหวนกับอ๋อง 17 ไปเดินเล่นในป่า บังเอิญได้ช่วยชีวิตชายผู้หนึ่งถูกงูพิษกัด ชายคนนั้นเป็นคนของเผ่าจุนเก้อร์เอ๋อร์ และเอ่ยปากว่าชอบเจินหวน และไม่ว่าสิ่งของหรือสตรี หากตนเองชมชอบแล้วจะต้องหาทางให้ได้มาให้ได้ เจินหวนแม้รู้สึกหวาดกลัวอยู่บ้าง แต่มีอ๋อง 17 อยู่ทำให้นางอุ่นใจไม่น้อย ชายเผ่าจุนเก้อร์เอ๋อร์คนนั้นมีบริวารมาตามหาและพาจากไป แต่ชายคนนั้นยังพูดทิ้งท้ายว่า สักวันพวกต้าชิงจะต้องพบกับศัตรูที่ร้ายกาจอย่างเผ่าจุนเก้อเอ๋อร์

อ๋อง 17 วางแผนจะพาเจินหวนไปใช้ชีวิตร่วมกันในที่ไกลแสนไกล เลยไปขอให้เวินสือชูช่วยปรุงยาที่เมื่อกินลงไปแล้วจะเหมือนตายไป 7 วัน แต่ว่าก่อนจะได้ทำตามแผน ยงเจิ้งฮ่องเต้กลับมีบัญชาให้อ๋อง 17 ไปสืบราชการลับเกี่ยวกับพวกจุนเก้อร์เอ๋อร์ อ๋อง 17 สัญญากับเจินหวนว่าจะกลับมาหานางภายใน 40 วัน แล้วจากนั้นจะพานางจากไปใช้ชีวิตอย่างสุขสงบตามแผนที่วางไว้ แต่แล้ว ปรากฎว่าอ๋อง 17 ระหว่างที่ข้ามแม่น้ำเรือที่โดยสารไปล่มลง อ๋อง 17 จมน้ำหายสาบสูญไป เมื่อเจินหวนทราบช่าว นางเสียใจมาก แต่เมื่อตั้งสติได้ และคิดแก้แค้นให้กับการตายอย่างน่าสงสัยของอ๋อง 17 รวมทั้งคิดถึงอนาคตของลูกในท้องของนาง ที่เป็นลูกของอ๋อง 17 จะต้องเติบโตขึ้นมาอย่างมีเกียรติยศศักดิ์ศรี ยังมีพ่อของนาง เจินหยวนเต้าที่ถูกคุมขังอยู่ที่หนิงกู่ถะ ก็ป่วยหนักและยังไม่ได้ล้างมลทิน เจินหวนจึงวางแผนจะกลับเข้าไปอยู่ในวังอีกครั้ง

เพื่อการกลับไปอยู่ในวัง จินซีกู๋กูจึงไปติดต่อกับซูเป่ยเซิง ขันทีคนสนิทของยงเจิ้งฮ่องเต้ให้หาทางช่วยเหลือพวกนาง โดยจินซีรู้ดีว่าซูเป่ยเซิงรักนางมานานแล้ว จินซีจึงบอกว่าหากซูเป่ยเซิงต้องการอยู่กับจินซีแล้ว ต้องหาทางให้เจินหวนได้กลับไปอยู่กับฮ่องเต้อีกครั้ง ซูเป่ยเซิงดีใจมากที่จินซีตอบรับจะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับตน จึงหาหนทางช่วยเหลือพวกเจินหวน โดยวางแผนโน้มน้าวพระทัยยงเจิ้ง ให้มาไหว้พระที่วัดกานลู่ซื่อ และจัดฉากให้ยงเจิ้งได้พบกับเจินหวนที่กระท่อมบนยอดเขาหลิงหวิน
เมื่อได้พบกับเจินหวนอีกครั้ง ยงเจิ้งทรงดีพระทัยมาก และได้ร่วมอภิรมย์กับเจินหวนที่นั่นเอง จากนั้นไม่นาน ซูเป่ยเซิงก็รายงานว่าเจินหวนตั้งครรภ์แล้ว ยิ่งทำให้ยงเจิ้งดีพระทัยยิ่งขึ้นไปอีก สั่งให้เวินสือชูไปเป็นหมอประจำตัวเจินหวน และหาหนทางที่จะรับตัวเจินหวนกลับมาอยู่ในวังอีกครั้ง

ภายในวัง เกิดเหตุร้ายเมื่อมีคนวางยาพิษหมายจะฆ่าองค์ชายสี่หงลี่ แต่แม่นมรับเคราะห์ตายแทน หงลี่หวาดกลัวมาก วิ่งเตลิดหนีไปถึงเรือนซุยอวี้หยวนซึ่งตอนนี้เสิ่นเหมยจวงที่ได้เลื่อนเป็นฮุยผินครอบครองอยู่ ฮุยผินรีบพาหงลี่ไปอยู่ที่ตำหนักไทเฮา ไทเฮาทรงทราบทันทีว่าแผนร้ายนี้คงจะมาจากฮองเฮา แต่ไม่อาจบอกใครได้ ทรงตั้งพระทัยจะปกป้องหงลี่ให้ได้ เมื่อฮ่องเต้มาปรึกษาเรื่องจะรับเจินหวนกลับวัง เพราะขุนนางจะรุมคัดค้านที่ฮ่องเต้รับพระสนมที่ทรงขับไล่ออกไปแล้วกลับเข้าวังมาอีกครั้ง หนำซ้ำพ่อของเจินหวนยังเป็นนักโทษ ซึ่งผิดกฎมณเฑียรบาล จะรับลูกของนักโทษอาญาแผ่นดินเป็นพระสนมไมได้

ไทเฮาทรงให้ฮ่องเต้คิดหาพระมารดาที่เข้มแข็งให้หงลี่ เพื่อจะได้ปกป้องหงลี่จนกว่าจะโตเป็นผู้ใหญ่ ยงเจิ้งทรงคิดแล้วคิดอีก ในที่สุดทรงคิดให้เจินหวนเปลี่ยนแซ่ เปลี่ยนสถานะทั้งหมด กลายเป็นคนในตระกูล นิวฮู่ลู่ มีศักดิ์เป็นซีเฟย และแต่งประวัติให้เจินหวนเป็นพระมารดาผู้ให้กำเนิดองค์ชายหงลี่ที่ออกจากวังไปอยู่ข้างนอกเพื่อสวดมนต์ภาวนาให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองประเทศชาติเป็นเวลานาน เพื่อแก้ปัญหาเรื่องสถานภาพของเจินหวน และเพื่อให้หงลี่ได้มีพระมารดาคอยปกป้องคุ้มภัยด้วย หงลี่ดีใจมากที่จะได้มีเจินหวนเป็นพระมารดา แม้ว่าหงลี่จะมีอายุน้อยกว่าเจินหวนแค่ 7 ปี แต่ยงเจิ้งฮ่องเต้ให้แก้ในทะเบียนประวัติโดยเพิ่มอายุให้เจินหวนไปอีก 10 ปี กลายเป็นอายุห่างจากหงลี่ 17 ปีเต็ม

เจินหวนเตรียมตัวเตรียมใจกลับวัง แต่ว่าก่อนที่นางจะเข้าวังเพียงวันเดียว อ๋อง 17 ก็กลับมา เจินหวนทั้งดีใจ ทั้งเสียใจ เพราะนางเลือกหนทางในอนาคตไปแล้ว อ๋อง 17 ก็เสียใจแทบคลุ้มคลั่งที่ตนเองกลับมาสายเกินไป

ยงเจิ้งดีใจมากที่อ๋อง 17 กลับมาอย่างปลอดภัย และขอให้อ๋อง 17 เป็นผู้ไปรับเจินหวนกลับจากวัด ก่อนจะกลับ เจินหวนจัดการลงโทษแม่ชีจิ้งไป๋ที่คอยรังแกพวกนางมาตลอดระหว่างที่อยู่ในอารามมาสามปี

เจินหวนเมื่อหวนกลับสู่วังอีกครั้ง ในศักดิ์ฐานะ ซีเฟย ในนามนิวฮู่ลู่ เจินหวน

เจินหวนกลับมาอย่างยิ่งใหญ่ ฮองเฮาไม่พอใจมาก แต่ทำอะไรออกหน้าออกตาไม่ได้ หนำซ้ำเจินหวนยังตั้งครรภ์ฝาแฝด ยงเจิ้งก็ยิ้งทนุถนอมนางอย่างมาก อันหลิงหรงกลุ้มใจมากที่สุดที่เจินหวนกลับวังมาครั้งนี้ ยังมีฉีกุ้ยเหรินที่เคยเหยียดหยามเจินหวนเมื่อครั้งยังอยู่ที่วัดกานลู่ซื่อ พวกนางวางแผนที่จะขจัดเจินหวนอีกครั้ง แต่ตอนนี้เจินหวนไม่ใช่เจินหวนคนเก่าอีกต่อไปแล้ว นางไม่ยอมใจอ่อนอีกเด็ดขาด

จินหวนได้พบกับหลงเยว่ แต่ปรากฎว่าหลงเยว่ติดจิ้งเฟยแจ ไม่ยอมเรียกเจินหวนว่าแม่ และไม่ยอมมาอยู่กับเจินหวนที่ตำหนักหย่งโซ่ว จิ้งเฟยเองก็รักหลงเยว่เหมือนลูกในไส้ ไม่อาจทำใจแยกจากหลงเยว่ได้เหมือนกัน เจินหวนจึงจำยอมให้หลงเยว่กลับไปอยู่กับจิ้งเฟยที่ตำหนักเสียนฝูไปก่อน

เจินหวนเพิ่งกลับถึงวังได้แค่สองวัน ก็โดนฉีผินเล่นงานจนเกือบจะตกจากเสลี่ยงที่นั่ง เจินหวนไม่ยอมให้ถูกเล่นงานฝ่ายเดียว นางใช้มารยาหญิงออดอ้อนยงเจิ้งให้รู้ว่ามีคนคิดปองร้ายนางแล้ว ยงเจิ้งกริ้วและเริ่มกังวลที่มีคนคิดจะทำร้ายเจินหวน ฉีผินตอนนี้อยู่ที่ตำหนักฉู่ซิ่วกง ร่วมกับซินกุ้ยเหริน แต่ฉีผินวางตัวใหญ่โตเป็นเจ้าของตำหนักเพราะนางถือว่าตำแหน่งของนางสูงกว่าซินกุ้ยเหรินและคอยกดขี่ข่มเหงซินกุ้ยเหรินตลอดเวลา เวลาที่ฮ่องเต้เสด็จไปค้างกับซินกุ้ยเหริน ฉีผินก็จะใช้อุบายว่าฝันร้ายหลอกให้ฮ่องเต้เสด็จไปค้างกับนางแทนเสมอ ๆ ทำให้ซินกุ้ยเหรินคับแค้นใจ แต่ว่าไม่อาจทำอะไรฉีผินได้เพราะตำแหน่งนางต่ำกว่า
หลิงหรงต้องการเล่นงานฉีผิน จึงมาบอกเจินหวนเรื่องที่นางเกือบจะตกจากเสลี่ยงครั้งก่อนว่าเป็นฝีมือของฉีผิน และยังเตือนให้เจินหวนระวังตัวให้จงดี เจินหวนไม่แยแสคำเตือนกึ่งจริงกึ่งเท็จที่หลิงหรงเอามาบอก เมื่อสืบจนทราบว่าตอนนี้ทั้งฉีผินและอันผิน(อันหลิงหรง) เป็นคนของฮองเฮาแต่ว่าสองคนนี้ไม่ถูกกัน คอยแก่งแย่งชิงดีกันเสมอ

(ฉีผิน (เสื้อเขียว) กับ ซินกุ้ยเหริน(เสื้อม่วงอ่อน) โปรดสังเกตสร้อยคอฉีผิน เป็นสร้อยที่ฮองเฮาประทาน ทำจากเซ่อเซียงจึงมีกลิ่นหอม คนที่ใส่สร้อยแบบนี้จะไม่มีโอกาสตั้งครรภ์ได้ เช่นเดียวกับหวาเฟยที่ใช้กำยานผสมเซ่อเซียงจึงไม่มีวันตั้งครรภ์ได้เด็ดขาด)

เจินหวนต้องการเล่นงานฉีผิน และช่วยซินกุ้ยเหรินด้วย โดยเริ่มจากส่งยาที่กินแล้วหลับสบายไม่ฝันร้ายอีก(แต่รสชาติร้ายกาจ)ไปให้ฉีผินกินต่อหน้าฮ่องเต้ ฉีผินปฏิเสธไม่ได้จำต้องดื่มยารสชาติแย่นั้นลงไป ต่อมาเจินหวนก็ทำให้ฮ่องเต้เห็นนิสัยที่แท้จริงของฉีผินที่ถืออำนาจบาตรใหญ่คอยกดขี่ข่มเหงซินกุ้ยเหรินตลอดมา ฮ่องเต้กริ้วมาก จึงมีรับสั่งให้ซินกุ้ยเหรินเป็นใหญ่ในตำหนักฉู่ซิ่วกง ส่วนฉีผินนิสัยแย่จึงโดนลดยศเหลือแค่ฉีกุ้ยเหริน และห้ามย่างเท้าออกนอกตำหนักฉูซิ่วกงแม้แต่ก้าวเดียว
ฮ่องเต้เสด็จไปหาฮุ่ยผิน(เสิ่นเหมยจวง) แม้ว่าเสิ่นเหมยจวงไม่อยากต้อนรับ แต่ว่าขัดรับสั่งของไทเฮาไม่ได้ จึงยอมดื่มเหล้าเป็นเพื่อนฮ่องเต้ แต่แล้วนางก็ไม่อาจทำใจปรนนิบัติฮ่องเต้ได้ ฮ่องเต้ทรงทราบจึงเสด็จกลับไป เหมยจวงนั่งดื่มเหล้าต่อคนเดียวจนเมามาย คนสนิทของเหมยจวงไปตามหมอเวินสือชูมาดูอาการให้เหมยจวง เหมยจวงกลับชวนหมอเวินสือชูมาดื่มเหล้าด้วยกันจนเมาหนักทั้งคู่ ในที่สุดเหมยจวงเปิดเผยความในใจต่อเวินสือชู เวินสือชูก็ไม่อาจหักห้ามความต้องการของตัวเอง ทั้งคู่จึงมีความสัมพันธ์กัน
เจินหวนบอกฮ่องเต้ให้ทำใจให้หนักแน่น ไม่ว่าใครจะพูดอะไรก็อย่าได้กริ้ว อย่าได้เก็บมาใส่พระทัย เมื่อฮ่องเต้ไปหาฮองเฮา ฮองเฮาก็พูดทำนองว่าสงสัยเรื่องที่เจินหวนท้องคราวนี้ดูผิดกว่าคนอื่นเพราะท้องใหญ่มากเกินกว่าปกติ น่าสงสัยถึงสายเลือดในท้องของนาง ฮ่องเต้เริ่มกริ้วที่ฮองเฮามาพูดเช่นนี้ ตำหนิไปหลายคำและเลยเสด็จกลับ ทำให้ฮองเฮาแค้นเจินหวนมากกว่าเดิม
เหมยจวงมีท้อง นางดีใจมาก และเนื่องจากต้องการเก็บลูกไว้ นางจึงใช้มารยาหญิงหลอกล่อฮ่องเต้ให้ร่วมอภิรมย์กับนาง และจากนั้นไม่นานนางก็ประกาศต่อหน้าทุกคนในงานเลี้ยงว่านางท้องแล้ว ฮ่องเต้ดีพระทัยที่สุด ที่ทั้งเจินหวนและเหมยจวงต่างมีท้อง หลิงหรงมาเยี่ยมเหมยจวงทำให้เหมยจวงไม่สบายใจมาก และไม่ต้องการให้หลิงหรงมาเยี่ยมอีก จึงวางอุบายทำเป็นนอนไม่หลับให้ฮ่องเต้เห็น สาวใช้คนสนิทรีบทูลว่าเป็นเพราะอันผิน(อันหลิงหรง) มารบกวนจนดึกทำให้เสิ่นเหมยจวงไม่สบายใจจึงไม่ได้นอน ฮ่องเต้เลยมีคำสั่งห้ามหลิงหรงมาที่เรือนของเหมยจวงอีกต่อไป

(จิ้งเฟยกับองค์หญิงหลงเยว่ ที่ผูกพันกันจนไม่อาจแยกจากกันได้)

หลงเยว่รักจิ้งเฟยเหมือนแม่แท้ ๆ และไม่ยอมไปอยู่กับเจินหวน แม้ว่าจะจิ้งเฟยจะบอกว่าเจินหวนเป้นแม่ผู้ให้กำนเนิด องค์หญิงหลงเยว่ก็ไม่ยอมรับสักที เช่นเดียวกับที่จิ้งเฟยรักหลงเยว่เหมือนลูกในใส้ ก็ไม่อาจทำใจแยกจากหลงเยว่ได้เช่นกัน เจินหวนยอมให้หลงเยว่อยู่ที่ตำหนักเสียนฝูกับจิ้งเฟยไปก่อนจนกว่าหลงเยว่จะทำใจได้ แต่องค์ชายสี่หงลี่กลับมาพาหลงเยว่ไปหาเจินหวนเกือบทุกวัน ทำให้จิ้งเฟยยิ่งมายิ่งรู้สึกเหมือนกำลังโดนแย่งลูกไป ฮองเฮาเห็นโอกาสเลยเรียกจิ้งเฟยไปคุยด้วย จากนั้นไม่นานก็ จินซีกู๋กู และซูเผยเซิงก็ถูกลงโทษอย่างรุนแรงฐานลักลอบรักกัน เพราะคนหนึ่งเป็นขันที อีกคนเป็นนางในวัง
เจินหวนโกรธมากที่จินซีโดนเล่นงานครั้งนี้ นางบุกไปเยี่ยมจินซีถึงสถานที่คุมขังในกรมวังฝ่ายใน และบอกจินซีว่าจะหาทางชว่ยจินซีให้จงได้ จากนั้นเจินหวนก็วางแผนหว่านล้อมให้ยงเจิ้งยอมอภัยโทษให้กับซูเป่ยเซิงและจินซี โดยชี้ให้เห็นว่า เรื่องความรักระหว่างขันทีและนางในวัง แม้จะผิดกฎ แต่ไม่ได้ส่งผลเสียร้ายแรงต่อชาติบ้านเมือง อีกอย่างนับแต่ไม่มีซูเป่ยเซิงอยู่ข้างพระวรกาย ก็ไม่มีขันทีคนไหนปรนนิบัติยงเจิ้งได้ถูกพระทัยอีก เพราะซุเป่ยเซิงรู้ใจยิงเจิ้งไปหมด ในที่สุดยงเจิ้งทรงอภัยโทษให้ทั้งสองด้วยพระองค์เอง ทำให้ฮองเฮาคัดต้านอะไรไม่ได้

หลังจากเหตุการณ์นี้ผ่านไป จินซีถึงได้ตระหนักว่า ซูเผยเซิงทุ่มเทเพื่อนางมาเพียงไหน และนางเองก็เริ่มมีใจชอบซูเผยเซิงเหมือนกัน ซูเผยเซิงดีใจมากที่จินซีเริ่มรักตอบแล้ว ซูเผยเซิงรู้ซึ้งถึงบุญคุณของเจินหวนที่วิ่งเต้นช่วยเหลือพวกตนทั้งสองจนรอดตายมาได้

อ๋อง 17 กลับมาเมืองหลวงหลังจากไปราชการเป็นเวลานาน ฮ่องเต้ทรงสำราญพระทัยจัดงานเลี้ยงในวัง นี่เป็นครั้งแรกนับแต่เข้าวังมาที่เจินหวนได้พบหน้าอ๋อง 17 อีกครั้ง นางกลัวอย่างมากว่ายงเจิ้งจะจับได้ว่าทั้งสองรักกัน เพราะท่าทีของอ๋อง 17 ที่มีต่อนางนั้นไม่เปลี่ยนแปร โชคดีฮ่วนปี้มีไหวพริบอ้างว่าเจินหวนตั้งครรภ์ไม่ค่อยสบาย ต้องกินยา จึงขอตัวกลับออกจากงานเลี้ยง แต่อ๋อง 17 กลับแอบมาดักพบในที่ลับตา และจับมือถือแขนเจินหวน ฮ่วนปี้รีบไปดูต้นทางเปิดโอกาสให้ทั้งสองได้คุยกัน เจินหวนเตือนอ๋อง 17 ว่าหากอ๋อง 17 ยังคงมีท่าทีแจ้งชัดแบบนี้ต่อไป สักวันต้องถูกคนอื่นจับได้ และ ขอให้อ๋อง 17 พยายามตัดใจแยกจากไป อ๋อง 17 เห็นแก่ความปลอดภัยของเจินหวน จึงยอมลาจากไปอย่างชอกช้ำ

เหตุการณ์ที่ทั้งสองแอบพบกันอยู่ในสายตาของหนิงกุ้ยเหรินโดยตลอด ฮ่วนปี้เห้นเพียงมีคนแอบมอง แต่ว่านางจับไม่ได้ว่าเป้นใคร ทำให้สองนายบ่าวรีบเร่งกลับตำหนักทันที ระหว่างนั่งเสลี่ยงกลับหย่งโซ่วกง เกิดมีแมวกระโจนเข้ามาก่อกวนทำให้ขันทีที่แบกเสลี่ยงทำเสลี่ยงตกกระแทกพื้น เจินหวนได้รับความกระเทือนจึงปวดท้องคลอดทันที

เจินหวนคลอดลูก ท่ามกลางความใจหายใจคว่ำของฮ่องเต้และเวินสือชู และเมื่อนางคลอดอย่างปลอดภัยเป็นแฝดชายหญิง ฮ่องเต้ยงเจิ้งทรงโสมนัสมาก ทรงเลื่อนตำแหน่งให้เจินหวนเป็นซีกุ้ยเฟย คอยดูแลปกครองหกตำหนักวังหลัง และให้รางวัลบ่าวรับใช้ในตำหนักหย่งโซ่วทุกคน ยกเว้นสาวใช้นางหนึ่งที่ชื่อเฟยเหวินที่บังเอิญพูดคำไม่เป็นมงคลออกมาต่อหน้าพระพักตร์ ยงเจิ้งฮ่องเต้กริ้วเลยสั่งลงโทษให้นางตบปากตัวเองจนบวมแดง เฟยเหวินแค้นใจมาก พอดีฮองเฮามาเห็นท่าทีของเฟยเหวินจึงเกลี้ยกล่อมไว้เป็นพวก เพื่อหวังวางสายไว้ข้างกายของเจินหวน

ยงเจิ้งตั้งชื่อโอรสที่เกิดใหม่ว่าหงเอี่ยน ส่วนพระธิดานั้นเจินหวนตั้งชื่อว่า หลิงซี (ความจริงนางตั้งเพื่อระลึกถึงเหตุการณ์ที่นางได้พบรักกับอ๋อง 17 แต่ยงเจิ้งฮ่องเต้ไม่ทราบ ทรงพอพระทัยว่าชื่อนี้ไพเราะ)
เมื่อมีองค์หญิงหลิงซี ยงเจิ้งก็นึกถึงองค์หญิงหลงเยว่ขึ้นมา และมีรับสั่งว่าจะให้จิ้งเฟยคืนหลงเยว่ให้เจินหวน สองแม่ลูกจะได้อยู่ด้วยกันไม่ต้องแยกกันอีก

เจินหวนจึงเรียกจิ้งเฟยมาพบ และบอกว่านางรู้ว่าจิ้งเฟยคือคนที่เอาเรื่องความสัมพันธ์ของจินซีกับซูเผยเซิงไปบอกแก่ฮองเฮา จิ้งเฟยเสียใจ นางบอกว่าที่ทำไปก็แค่อยากยืดเวลาที่จะได้อยู่กับหลงเยว่ออกไปอีกสักหลาย ๆ ปี เพราะชีวิตในวังสำหรับพระสนมที่ไร้โอรสธิดาสำหรับพึ่งพาแล้ว ช่างเหงาเปล่าเปลี่ยวและว้าเหว่ยิ่งนัก จิ้งเฟยรักหลงเยว่เหมือนลูกในไส้ และคงทนอยู่ไม่ได้อีกต่อไปถ้าไม่มีหลงเยว่ เจินหวนเข้าใจถึงความรักความผูกพันธ์ระหว่างจิ้งเฟยและหลงเยว่ จึงออกปากยกหลงเยว่ให้จิ้งเฟยเลี้ยงเป็นลูก เพราะเจินหวนก็มีหลิงซีแล้ว จิ้งเฟยดีใจจนร้องไห้ ทั้งสองจึงปรับความสัมพันธ์กันและกลายเป็นมิตรสนิทกันอีกครั้งหนึ่ง

ฮ่องเต้อ้างว่าสุขภาพฮองเฮาไม่ดี ป่วยออด ๆ แอด ๆ จึงขอมอบอำนาจว่าการวังหลังให้ซีกุ้ยเฟย แต่ฮองเฮาคัดค้าน เจินหวนเลยเสนอให้ตวนเฟยกับจิ้งเฟยและนางร่วมกันเพื่อดูแลตำหนักใน ฮ่องเต้เห็นดีด้วย ฮองเฮาจึงไม่กล้าคัดค้านอีก

หนิงกุ้ยเหรินหลอกพาเจินหวนไปที่ลับตาเพื่อหวังฆ่าทิ้ง แต่ได้เห็นสร้อยข้อมือปะการังที่เจินหวนใส่ติดตัว รู้ว่าเจินหวนคือสตรีที่เป็นยอดดวงใจของอ๋อง 17 ทำให้หนิงกุ้ยเหรินที่รักอ๋อง 17 ยิ่งกว่าชีวิต ไม่อาจตัดใจฆ่าเจินหวนได้เพราะเกรงจะเป็นการทำร้ายจิตใจอ๋อง 17 และตัดสินใจปล่อยเจินหวนไป เหตุการณ์นี้ทำให้เจินหวนรู้ถึงความรักที่หนิงกุ้ยเหรินมีต่ออ๋อง 17 ว่ามากมายเพียงไหน

อิ๋ซิวฮองเฮากลุ้มใจนักที่เจินหวนเป็นที่โปรดปรานของยงเจิ้ง จึงพาลกระทบกระแทกว่าอันผินและฉีกุ้ยเหรินว่าไร้ความสามารถที่จะผูกมัดพระทัยฮ่องเต้ ฉีกุ้ยเหรินและอันผินที่ไม่กินเส้นกันอยู่แล้วทำให้ฉีกุ้ยเหรินยิ่งเกลียดอันผินว่าคอยแก่งแย่งความรักความโปรดปรานไป จึงวางแผนให้อันผินดื่มยาที่ทำให้เสียงอันไพเราะของอันหลิงหรงถูกทำลาย อันผินเป็นที่โปรดปรานก็เพราะนางร้องเพลงได้ไพเราะ เมื่อเสียงเสียไปแล้ว ก็หมดอาวุธสำคัญ อันผินจึงดิ้นรนหาทางทำให้ตัวเองกลับเป็นที่โปรดปรานอีกให้จงได้ โดยพยายามฝึกหัดระบำบนน้ำแข็งให้สวยงามที่สุด และแสดงการร่ายรำนี้หน้าพระพักตร์ยงเจิ้ง ทำให้ยงเจิ้งพอพระทัยถึงขนาดเสด็จลงจากที่ประทับมาคลุมเสื้อคลุมให้หลิงหรงด้วยพระองค์เอง และประทานรางวัลมากมาย จากนั้นก็เรียกหลิงหรงไปถวายการปรนนิบัติอีกครั้งและกลายเป็นที่โปรดปรานอีก แม้ว่าเสียงนางจะไม่เพราะเหมือนเดิมแล้วก็ตาม เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ เจินหวนได้คาดการณ์ไว้หมดแล้วจึงไม่ประหลาดใจอะไร แต่ฮองเฮานั้นแปลกใจและดีใจมากที่หลิงหรงกลับเป็นที่โปรดปรานอีกครั้ง ขณะที่ฉีกุ้ยเหรินโกรธยิ่งนัก

เจินหวนเห็นว่าควรรื้อฟื้นเรื่องที่พ่อของนางโดนพ่อของฉีกุ้ยเหรินใส่ร้าย ขึ้นมาพลิกคดีใหม่เพื่อคืนความบริสุทธิ์ให้กับพ่อ แต่ฮ่องเต้ท้วงว่ายังไม่ถึงเวลา หากทำตอนนี้จะเกิดเรื่องวุ่นวายในราชสำนักฝ่ายหน้า เจินหวนจึงยอมอดทนรอโอกาสต่อไป

(เจินหวนเมื่อได้เลื่อนจากตำแหน่งซีเฟย เป็นซีกุ้ยเฟย มีอำนาจในการว่าการหกตำหนักฝ่ายใน)

ยงเจิ้งอนุญาตให้อวี้หยาว น้องสาวของเจินหวนเข้าวังมาพักอยู่เป็นเพื่อนของเจินหวน อวี้หยาวเติบโตเป็นหญิงสาวสวยน่ารัก นิสัยเปิดเผย ตรงไปตรงมา ไร้จริตมารยา และบังเอิญได้พบกับอนุชา 21 อวิ่นสี่ อวิ่นสี่ถูกใจอวี้หยาวมาก และบอกเรื่องนี้ที่พบคนถูกใจให้อ๋อง 17 ฟัง อ๋อง 17 ฟังแล้วก็คิดถึงความรักที่ไม่สมหวังของตัวเองกับเจินหวน และระหว่างขี่ม้า อ๋อง 17 ก็พลัดตกม้าสลบไป เมื่อข่าวไปถึงในวัง เจินหวนตกใจมาก ฮ่วนปี้ก็ร้อนรน เจินหวนไม่อาจออกจากวังไปดูแลอ๋อง 17 ได้ จึงส่งฮ่วนปี้ไปปรนนิบัติอ๋อง 17 ที่ยังนอนสลบอยู่ที่วังแทนตัวเอง ฮ่วนปี้ดีใจมากเพราะนางหลงรักอ๋อง 17 มานานแล้ว และเจินหวนก็ทราบเรื่องนี้ดี จึงสนับสนุนน้องสาวอย่างฮ่วนปี้เต็มที่

ฉีกุ้ยเหรินเปิดฉากโจมตีเจินหวนอย่างเปิดเผย โดยทูลฟ้องต่อฮองเฮาว่า ว่าเวินสือชูกับเจินหวนมีอะไรกัน อันหลิงหรงทำเป็นพูดจาเหมือนจะเข้าข้างเจินหวนแต่ที่จริงกลับบอกกับทุกคนในห้องนั้นอ้อม ๆ ว่าเวินสือชูกับเจินหวนนั้นรักใคร่สนิทสนมกันมานานแล้ว ฉีกุ้ยเหรินอ้างพยานคือเฟยเหวิน(สาวใช้ในตำหนักหย่งโซ่วกงที่ฮองเฮาเคยทาบทามให้เป็นสายข้างกายเจินหวน) สาวใช้คนนี้กลับปั้นเรื่องราวว่าเห็นเวินสือชูกับเจินหวนจับไม้จับมือกัน และพูดจาทำนองชู้สาวกัน เวินสือชูปฏิเสธอย่างหนักแน่น ส่วนเจินหวนนั้นนิ่งสงบไม่หวั่นไหว และยังรุกถามกลับเฟยเหวินว่าเคยเห็นที่ไหนอย่างไร จนเฟยเหวินพูดไม่ออก ทุกคนในห้องมองออกว่าเฟยเหวินโกหก หลิงหรงก็เลยแนะนำอ้อม ๆ อีก ให้ทุกคนคิดถึงตอนที่เจินหวนอยู่อารามกานลู่ซื่อ ว่ามีแต่เวินสือชูคนเดียวที่ไปคอยดูแลนาง เจินหวนมองหลิงหรงด้วยสายตาเยียบเย็น

ยงเจิ้งเสด็จมาทันที ทรงสอบถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ฉีกุ้ยเหรินรีบทูลฟ้องกล่าวหาว่าเจินหวนเป็นชู้กับเวินสือชู ยงเจิ้งกริ้วจนตบฉีกุ้ยเหรินกลิ้งไป ฮองเฮารีบหว่านล้อมให้ฮ่องเต้ยอมฟังฉีกุ้ยเหรินก่อน ฉีกุ้ยเหรินอ้างพยานจากวัดกานลู่ซื่อที่เคยเห็นเวินสือชูไปเยี่ยมเยียนเจินหวน นั่นคือแม่ชีจิ้งไป๋ จิ้งไป๋บอกกับทุกคนอย่างคลุมเครือว่าเห็นเวินสือชูไปหาเจินหวนบ่อย ๆ และเจินหวนยังไล่แม่ชีทุกคนออกมาขณะที่เวินสือชูไปพบด้วย ทำให้แม่ชีไม่ทราบว่าทั้งสองมีหรือไม่มีอะไรกันแน่หรือเปล่า เป็นการปรักปรำว่าทั้งสองน่าจะมีอะไรกันจริง ๆ หนิงกุ้ยเหรินที่ฟังอยู่นาน ลุกขึ้นทูลลา บอกว่าทนฟังเรื่องแบบนี้ต่อไปไม่ไหวแล้ว แล้วก็ออกไปแบบไม่สนใจใครทั้งสิ้น แต่ที่จริงนางส่งคนไปแจ้งที่ตำหนักหย่งโซ่วว่าเจินหวนกำลังโดนเล่นงาน ให้คนที่ตำหนักหย่งโซ่วรีบหาทางช่วยโดยด่วน

(ฉากไคลแม็กซ์ฉากหนึ่งของเรื่องนี้ ฉีกุ้ยเหรินฟ้องเจินหวนว่าเป็นชู้กับเวินสือชู )

ยงเจิ้งฮ่องเต้เริ่มหวั่นไหว ทรงถามเจินหวนว่ามีอะไรกับเวินสือชูจริงหรือเปล่า เจินหวนปฏิเสธอย่างหนักแน่นมั่นใจ ฮ่องเต้จึงรับสั่งว่าเชื่อเจินหวน แต่แล้วหลิงหรงกลับยุยงว่าให้ทรงสอบสวนให้ละเอียด ฉีกุ้ยเหรินก็ใส่ไฟซ้ำว่าเจินหวนท้องตั้งแต่ก่อนจะเข้าวังมานี่ ไม่แน่อาจจะเป็นลูกเวินสือชูก็ได้ ฮองเฮารีบซ้ำว่า เคยสงสัยและได้ข่าวลือเกี่ยวกับเรื่องครรภ์นี้ของเจินหวนมาตั้งแต่นางเข้าวังมาใหม่ ๆ แล้ว และเวลาที่คลอดนั้นก็ผิดจากเวลาที่ควรจะเป็นไปมาก ยงเจิ้งเริ่มกริ้ว รับสั่งว่าใคร ๆ ก็รู้ว่าเจินหวนคลอดก่อนกำหนดเพราะว่าขบวนเสลี่ยงของนางโดนแมวกระโจนใส่จนตกกระแทกพื้น กระเทือนถึงครรภ์จึงคลอดก่อนกำหนด อีกอย่าง องค์หญิงหลงเยว่ก็คลอดก่อนกำหนดเหมือนกัน ฉีกุ้ยเหรินรีบเถียงทันทีว่า ถ้าเสลี่ยงตกเพราะโดนคนแกล้งโยนแมวใส่ ทำไมไม่หาคนทำร้ายเจินหวนในครั้งนั้นมาลงโทษ กลับปล่อยให้เงียบแบบนี้น่าสงสัย เฟยเหวินก็รีบสนับสนุนคำของฉีกุ้ยเหริน ด้วยการอ้างว่าได้ยินเรื่องที่เวินสือชูเคยคุยกับเจินหวน เกี่ยวกับคลอดก่อนคลอดหลังอะไรนี่แหละ

ฉีกุ้ยเหรินรีบเสนอให้เอาตัวจินซีกับฮ่วนปี้ สองสาวใช้คู่กายของเจินหวนไปทรมานเพื่อสอบหาความจริง เจินหวนโกรธมาก จินซียินดีรับทัณฑ์ทรมานเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของผู้เป็นนาย เจินหวนรีบห้ามจินซี แต่หลิงหรงกลับดักคอทันทีว่าควรยอมปล่อยให้จินซีไปรับการทรมานเพื่อพิสูจน์ความจริง เจินหวนมองหลิงหรงอย่างรู้เท่าทันด้วยสายตาราวกับคมมีด ฮองเฮาเลยเสนอให้พิสูจน์สายเลือดขององค์ชายหกหงเอี่ยนกับยงเจิ้ง คราวนี้เจินหวนตกใจจนเข่าอ่อน รีบทูลขอร้องว่าอย่าได้ทำเช่นนี้

ยงเจิ้งพิจารณาแล้ว ตัดสินใจให้เจาะเลือดพิสูจน์ เพื่อจะได้แสดงให้ทุกคนเห็นกันไปเลยว่าใครบริสุทธิ์ เจินหวนไม่มีทางเลือกจำใจยอมให้เจาะเลือด ฮองเฮาดีใจรีบสั่งคนไปเตรียมชามใส่น้ำเข้ามาเพื่อเจาะเลือด ซูเผยเซิงไปอุ้มองค์ชายหกหงเอี่ยนเข้ามาเจาะเลือดหยดลงไป เจินหวนใจคอไมดีเลย แต่เมื่อฮองเฮาสั่งให้เวินสือชูมาเจาะเลือดหยดลงไป เจินหวนรู้สึกโล่งอกในทันที แต่ปรากฎว่าเลือดของเวินสือชูกับหงเอี่ยนกลับเข้ากันเป็นหนึ่งเดียว ยงเจิ้งเห็นดังนั้น พิโรธมาก บริภาษเจินหวนอย่างรุนแรง เจินหวนก็ตกใจมาก เวินสือชูรีบร้องว่าเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด

ฮองเฮารีบร้องสั่งให้คนมาลากตัวเวินสือชูออกไปประหาร แล้วลากเจินหวนไปคุมขัง เจินหวนไม่ยอม รีบถลาไปดูที่ชาม ร้องบอกทุกคนว่าน้ำยาในชามนี้มีปัญหาแน่นอน แล้วก็ดึงมือซูเผยเซิงที่เป็นขันทีมาเจาะเลือดหยดลงไป ผลก็ปรากฎว่าเลือดของซูเผยเซิงเข้ากับเลือดที่หยดในน้ำอยู่แล้วได้อีก จินซีลองเจาะลงไปบ้าง ก็เข้ากับเลือดทุกคนที่หยดไปก่อนหน้านี้ เจินหวนรีบบอกให้ทุกคนทราบว่าน้ำยานี้มีปัญหาแน่ ๆ ไม่ว่าใครจะหยดเลือดลงไปก็เข้ากันได้หมด  จิ้งเฟยเลยรีบทูลให้ฮ่องเต้ตระหนักทันทีว่าใครกันเป็นคนยืนยันให้พิสูจน์เลือดให้ได้ ตวนเฟยรีบสนับสนุนอีกแรง ทำให้ฮ่องเต้นึกขึ้นได้ว่า ฮองเฮาเป็นคนเสนอวิธีนี้และฮองเฮานั่นเองที่เป็นคนเตรียมน้ำยาชามนี้ไว้ จึงรับสั่งกับฮองเฮาว่า ทรงนึกได้แล้วว่าฮองเฮานั้นมีความรู้ด้านวิชาแพทย์ และน้ำยานี้ก็ฮองเฮาเป็นคนเตรียมไว้ ฮองเฮารีบแก้ตัวเป็นพัลวัน แต่ยงเจิ้งไม่ฟังแล้ว

ซูเผยเซิงรีบไปเอาน้ำเข้ามาชามใหม่ แล้วหยดเลือดพิสูจน์ระหว่างเวินสือชูกับองค์ชายหกหงเอี่ยนอีกครั้ง ผลคราวนี้คือเลือดเข้ากันไม่ได้ ฮ่องเต้โล่งพระทัยมาก ส่วนฮองเฮาตกที่นั่งลำบาก เจินหวนร้องไห้ถามยงเจิ้งว่าคราวนี้หายสงสัยแล้วกระมัง ยงเจิ้งรีบรับสั่งขอโทษเจินหวนที่เข้าใจนางผิดไป แล้วทรงหันไปเล่นงานฉีกุ้ยเหรินทันที แต่ฉีกุ้ยเหรินก็ไม่ยอมแพ้ รีบเถียงโดยอ้างพยานอย่างเฟยเหวินและจิ้งไป๋ว่าเคยเห็นเวินสือชูกับเจินหวนอยู่ด้วยกันตามลำพัง

ทันใดนั้นหนิงกุ้ยเหรินก็โผล่กลับมา บอกว่าแม่ชีอย่างจิ้งไป๋นั้นไม่มีศีลมีสัตย์ มุสาวาท อวี้หยาวน้องสาวเจินหวนก็รีบเข้ามาต่อว่าต่อขานยงเจิ้งอย่างไม่เกรงกลัว พร้อมทั้งให้เบิกตัวแม่ชีม่อเอี่ยนจากอารามมายืนยันถึงความร้ายกาจต่าง ๆ นานาที่จิ้งไป๋เคยกระทำต่อพวกเจินหวนระหว่างอยู่ที่อารามในช่วงสามปี และทำให้เจินหวนเกือบต้องตาย ดีแต่ได้เวินสือชูรีบไปรักษา หากเวินสือชูจะมีอะไรกับเจินหวนจริง ๆ ทำไมเจินหวนต้องทนยอมลำบากทนหนาวอยู่บนยอดเขาหลิงหวินอยู่เป็นนาน

ยงเจิ้งเพิ่งรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับเจินหวน และทรงเชื่อในความบริสุทธิ์ของเจินหวนทั้งหมด ทรงกริ้วมากและรับสั่งลงโทษทุกคนที่เกี่ยวข้องกับการใส่ร้ายเจินหวน หลิงหรงรีบออกตัวให้เอาตัวแม่ชีจิ้งไป๋ไปตัดลิ้นซะโทษฐานใช้ลิ้นตลบตะแลง ทำให้เหล่าพระสนมทุกคนในที่นั้นประหลาดใจกับความโหดเหี้ยมครั้งนี้ ทั้งที่หลิงหลงเป็นคนจิตใจอ่อนโยนมาตลอด  ฮ่องเต้ก็มองหลิงหรงอย่างแปลกพระทัย   หนิงกุ้ยเหรินรีบพูดถึงพยานเท็จที่ถูกฉีกุ้ยเหรินลากมาต้องลงโทษให้สิ้น แต่เจินหวนรีบทูลเตือนสติฮ่องเต้ว่า เบื้องหลังฉีกุ้ยเหรินต้องมีคนสนับสนุนแน่นอน ไม่อย่างนั้นสนมเล็ก ๆ อย่างฉีกุ้ยเหรินเพียงลำพังไหนเลยจะกล้ากล่าวหาเจินหวนที่เป็นกุ้ยเฟยด้วยข้อหาร้ายแรงขนาดนี้ หนิงกุ้ยเหรินรีบสนับสนุนเจินหวนอีกแรง โดยทูลว่าถ้าปล่อยคนที่อยู่เบื้องหลังต่อไปภายหน้าวังหลังคงไม่สงบเป็นแน่ ควรที่ฮ่องเต้จะกวาดล้างให้สิ้นซาก

เจินหวนบอกฉีกุ้ยเหรินว่าชีวิตของฉีกุ้ยเหรินขึ้นกับตัวเอง จะอยู่หรือไปแล้วแต่นางจะตัดสินใจ ฉีกุ้ยเหรินแอบมองฮองเฮาที่นั่งอย่างท้อแท้อยู่บนเก้าอี้เบื้องหน้า แล้วตัดสินใจยอมรับว่าทำเองคนเดียว ไม่มีใครอยู่เบื้องหลัง ที่ทำไปเพราะนางเกลียดเจินหวนมานานแล้ว ฮองเฮาได้ที รีบบอกว่านางเอ็นดูเจินหวนเหมือนน้องสาวแท้ ๆ มาตลอด และหากฉุนหยวนฮองเฮายังอยู่ จะต้องเชื่อในความบริสุทธิ์ใจของนางแน่นอน ฮ่องเต้กลับรับสั่งว่า ทรงหวังมาตลอดว่าฉุนหยวนไม่น่าจะมีน้องสาวอย่างฮองเฮาอี๋ซิวเลย ฮองเฮาได้ยินแล้วช็อคมาก ทรุดลงไปนั่งบนพื้นข้างที่ประทับของยงเจิ้ง ฮ่องเต้ยังรับสั่งว่า ยาน้ำที่พิสูจน์เลือดนี่ก็ฮองเฮาจัดหามา สาวใช้คนสนิทนางหนึ่งของฮองเฮารีบออกมารับสมอ้างว่า เป็นเพราะนางไม่ระวังเอง ตอนเตรียมน้ำเลยทำให้ยาเปื้อนลงไปในน้ำ ไม่เกี่ยวกับฮองเฮาแต่อย่างไร ฮ่องเต้กำลังกริ้วจัด จึงสั่งให้ลากคนสนิทของฮองเฮานางนี้ออกไปสำเร็จโทษเสีย จากนั้นก็หันมาตัดสินโทษฉีกุ้ยเหริน โดยส่งไปขังไว้ที่ตำหนักเย็น ส่วนคังฉางไจ้กับเจินผินที่คอยกระแนะกระแหนเจินหวนนั้น ให้ตัดเบี้ยหวัดครึ่งปี ส่วนคนอื่น ๆ ยกให้เจินหวนลงโทษด้วยตัวเอง

เจินหวนสั่งลงโทษแม่ชีจิ้งไป๋ และสาวใช้เฟยเหวินที่เป็นนกสองหัว ให้โบยจนตาย ส่วนปิงเอ๋อร์ที่ถูกฉีกุ้ยเหรินบังคับข่มขู่มา ให้ปล่อยเป็นอิสระ พอดีทหารที่ลากจิ้งไป๋ออกไปตัดลิ้น ถือถาดใส่ลิ้นจิ้งไป๋เข้ามา เจินหวนสั่งให้กำนัลลิ้นของจิ้งไป๋แก่ฉีกุ้ยเหริน จะได้เป็นเครื่องเตือนสติ และหันไปขอบใจหลิงหรงที่อุตส่าห์คิดวิธีลงโทษที่โหดร้ายทารุณแบบนี้ออกมาได้

ฉีกุ้ยเหรินยังไม่ยอมแพ้ ตะโกนถามเวินสือชูว่ากล้าสาบานไหมว่าไม่เคยคิดอะไรกับเจินหวนเลย หลิงหรงก็รีบขู่เวินสือชูว่าความรักที่เวินสือชูมีต่อเจินหวนนั้นจะหวนกลับมาทำร้ายเจินหวนเองในภายหลัง เวินสือชูอึกอักพูดไม่ออก ได้แต่บอกว่าไม่มีอะไรเป็นเครื่องพิสูจน์ความจริงใจของตนเองได้ จึงทูลลาฮ่องเต้ออกมา แล้วกลับไปที่กรมแพทย์ฝ่ายใน ลงมือเชือดอวัยวะของตัวเองทิ้งจนกลายเป็นขันทีไป

ฮ่องเต้สั่งให้ลากฉีกุ้ยเหรินที่ยังร้องโวยวายก่นด่าเจินหวนออกไป จากนั้นก็ลงโทษฮองเฮา โดยสั่งกักบริเวณให้อยู่แต่ในตำหนักจิ่งเริ่นกง ห้ามออกไปนอกตำหนักเด็ดขาด ส่วนการดูแลบริหารฝ่ายในทั้งหมด ให้เจินหวนร่วมกับตวนเฟยและจิ้งเฟย ช่วยกันดูแล

อันหลิงหรงวางหมากหลายชั้นเพื่อหวังทำร้ายเจินหวนในครั้งนี้โดยไม่เลือกวิธี โดยระหว่างที่เกิดเรื่องกับเจินหวนอยู่ในตำหนักจิ่งเริ่นกง ก็สั่งให้สาวใช้คนสนิทรีบนำความไปเล่าให้เสิ่นเหมยจวงฟัง เหมยจวงที่กำลังท้องแก่ใกล้คลอดร้อนใจจนไม่เป็นอันทำอะไร รีบตามมาที่ตำหนักจิ่งเริ่นเพื่อจะช่วยเจินหวน แต่ปรากฎว่านางกลับมาทันได้ยินทหารรายงานเรื่องเวินสือชูตัดอวัยวะตัวเองกลายเป็นขันที เหมยจวงถึงกับสลบไปทันที เมื่อฟื้นมานางก็คลอดก่อนกำหนดทันที

หลิงหรงยังทำเป็นหวังดีรีบรุดมาดูอาการของเหมยจวง เจินหวนทราบว่าคนที่เอาเรื่องมาเล่าให้เหมยจวงฟังคือคนสนิทของหลิงหรง ยิ่งชิงชังหลิงหรงมากขึ้น ถึงขั้นตบหน้าหลิงหรง และบอกว่าหากสองแม่ลูกเป็นอะไรไป เจินหวนจะไม่เอาหลิงหรงไว้เหมือนกัน หลิงหรงจึงไปลงกับสาวใช้โดยตบหน้าสาวใช้เพื่อหวังระบายความโกรธของเจินหวน แต่ยงเจิ้งเสด็จเข้ามาพอดี รับสั่งว่าสาวใช้นางนี้ไม่รู้การควรไม่ควร ตบหน้าไปก็ไม่มีประโยชน์ให้เอาไปกำจัดทิ้งซะ หลิงหรงไม่กล้าค้าน ได้แต่มองสาวใช้คนสนิทถูกลากออกไปประหาร

เวินสือชูอาการสาหัส แต่ยังลากสังขารมาช่วยหมอเว่ยที่เป็นลูกศิษย์ช่วยทำคลอดให้เสิ่นเหมยจวงที่คลอดยาก ยงเจิ้งสั่งเลื่อนเหมยจวงจากฮุ่ยผินขึ้นเป็นฮุ่ยเฟยทันที จากนั้นไม่นานฮุ่ยเฟยก็คลอด ยงเจิ้งโล่งพระทัยเสด็จกลับไปพัก หลิงหรงรีบตามกลับไปด้วย แต่แล้วไม่นานเหมยจวงก็ตกเลือดอาการทรุดลง เวินสือชูกับเจินหวนอยู่ดูใจ เหมยจวงตั้งชื่อลูกสาวว่าจิ้งเหอ แล้วก็ขอให้เวินสือชูอุ้มลูกที่เกิดจากนางเอาไว้ เจินหวนจึงได้ทราบเรื่องที่เกิดขึ้น เวินสือชูสารภาพในวาระสุดท้ายก่อนที่เหมยจวงจะสิ้นลมว่ารักเสิ่นเหมยจวง ทำให้เหมยจวงจากไปอย่างสงบในอ้อมกอดของเวินสือชู

เมื่อสูญเสียเหมยจวงที่เจินหวนรักเหมือนพี่สาวแท้ ๆ ไป เจินหวนเสียใจอย่างที่สุด เวินสือชูก็เอาแต่ดื่มเหล้าจนแทบไม่เป็นผู้คน เจินหวนจึงเลือกให้หมอเว่ยที่เป็นศิษย์ก้นกุฏิของเวินสือชูมารับหน้าที่เป็นหมอประจำตัวนางแทน ด้านหลิงหรงแอบดื่มเหล้าฉลองที่เหมยจวงตายไปเสียได้ และเล่าให้สาวใช้คนสนิทฟังว่าเหตุที่นางเลือกทำร้ายเหมยจวงก็เพราะว่าการตายของเหมยจวงจะทำให้เจินหวนเจ็บปวดที่สุด และหลิงหรงพอใจที่สุดที่จะได้เห็นแบบนั้น หลิงหรงแอบไปพบกับฮองเฮาที่เสียอำนาจไปแล้วและสัญญาว่าตราบใดที่นางมีชีวิตอยู่ จะไม่ยอมให้เจินหวนได้อยู่อย่างมีความสุขเด็ดขาด

ยงเจิ้งทาบทามขอฮ่วนปี้ จะแต่งตั้งให้ฮ่วนปี้เป็นสนม ฮ่วนปี้ตกใจรีบบอกว่าตนเองมีขายในดวงใจแล้ว ที่แท้ยงเจิ้งแกล้งล้อเจินหวนเล่นเพื่อหวังจะให้เจินหวนหึงหวง เจินหวนไม่ค่อยสบายใจเมื่อเห็นสายตาที่ยงเจิ้งทรงมองอวี้หยาวผู้เป็นน้องสาว ซึ่งระหว่างนั้นเริ่มผูกสมัครรักใคร่กับอวิ่นซี (องค์ชาย 21) แล้ว

ยงเจิ้งทรงจัดงานเลี้ยงในวังเชิญอ๋อง 17 และอนุชาอีกหลายองค์มาด้วย ระหว่างที่ดื่มยงเจิ้งทรงเก็บถุงเครื่องหอมของอ๋อง 17 ได้ เมื่อแกะออกดูก็พบกระดาษตัดเป็นรูปหน้าสตรีที่ดูคล้ายเจินหวนมาก ยงเจิ้งทรงเริ่มระแวงอีก ฮ่วนปี้รีบออกรับว่าถุงเครื่องหอมนั้นเป็นของนางเอง หากฮ่องเต้ไม่เชื่อให้เปิดดู ในนั้นจะมีดอกตู้รั่วที่นางชอบใส่ไว้ด้วย  ส่วนกระดาษตัดนั้น ก็ฝีมือของนางเองที่ตัดให้อ๋อง 17 ไว้เป็นที่ระลึก  ฮ่องเต้จึงหยอกว่าที่แท้ชายในดวงใจของฮ่วนปี้คืออ๋อง 17 นี่เอง ฮ่วนปี้ไม่ปฏิเสธ ฮ่องเต้เลยประกาศจะยกฮ่วนปี้ให้เป็นเมียของอ๋อง 17 เจินหวนอยากสนับสนุนฮ่วนปี้ เลยทูลขอให้รับฮ่วนปี้เป็นน้องสาวบุญธรรม มีศักดิ์ฐานะ เพื่อว่าจะได้แต่งกับอ๋อง 17 ได้อย่างสมฐานะ ไม่ต้องเป็นแค่สาวใช้ ฮ่องเต้ทรงอนุญาตตามที่เจินหวนขอ  ให้ฮ่วนปี้เข้าเป็นคนในตระกูลนิวฮู่ลู่ เปลี่ยนชื่อเป็นอวี้อิ่น และแต่งเป็นชายารองของอ๋อง 17 ขณะเดียวกัน เมิ่งกั๋วกงมีลูกสาวชื่อเมิ่งจิ้งเสียน ที่ต้องการให้แต่งกับอ๋อง 17 ยงเจิ้งจึงถือโอกาสนี้ แต่งให้กับอ๋อง 17 พรัอมกันทีเดียวสองคน มีศักดิ์ฐานะเท่ากันทั้งฮ่วนปี้และเมิ้งจิ้งเสียน อ๋อง 17 แม้ไม่อยากแต่งงานเลย แต่เมื่อเป็นราชโองการก็ขัดไม่ได้ จำใจต้องแต่งชายาพร้อมกันสองคน ฮ่วนปี้มีความสุขมากที่เจินหวนสนับสนุนนางให้ได้อยู่กับคนที่นางรัก

เจินหวนได้พบกับพ่อและแม่ที่หายป่วยแล้ว จึงคิดจะขอให้ฮ่องเต้ช่วยฟื้นคดีและคืนความบริสุทธิ์ให้กับตระกูลเจินของนาง ฮ่องเต้รับปาก แต่ว่ายังใจร้อนไม่ได้ ในเวลาเดียวกันยงเจิ้งทรงพอพระทัยอวี้หยาวที่หน้าตาละม้ายกับฉุนหยวนฮองเฮา  และมีทีท่าว่าจะรับนางเป็นพระสนมคนใหม่ เจินหวนไม่พอใจและมีท่าทีคัดค้านอย่างมาก ยงเจิ้งไม่กล้าขัดใจเจินหวน จึงทำเพียงมอบหยกล้ำค่าของฉุนหยวนฮองเฮาที่ทรงพกติดพระวรกายเป็นประจำให้กับอวี้หยาว เสมือนกับหมั้นหมายนางไว้ เพื่อรอให้อวี้หยาวโตกว่านี้จะได้แต่งตั้งนางเป็นสนม อวี้หยาวไม่พอใจมาก และอีกอย่างนางมีอวิ่นสี่(องค์ชาย 21)เป็นชายในดวงใจแล้ว จึงหาทางจะคืนหยกนี้ให้กับฮ่องเต้

(อวี้หยาว น้องสาวของเจินหวนที่มีใบหน้าละม้ายคล้ายกับฉุนหยวนฮองเฮา)

กวาเอ่อเจียเอ้อหมิ่นถูกจับได้ว่าทำผิดร้ายแรงหลายข้อหา จึงถูกจับประหารรวมถึงชายฉกรรจ์ในตระกูลทั้งหมด ส่วนเด็กผู้ชายถูกเนรเทศไปทิเบต ผู้หญิงทั้งหมดถูกส่งเข้าเป็นทาสในวัง กวาเอ่อเจียเหวินหยวน(อดีตฉีกุ้ยเหรินที่เคยใส่ร้ายเจินหวนว่าเป้นชู้กับหมอเวินสือชู) มาร้องขอความเมตตาจากฮ่องเต้แต่ยงเจิ้งสั่งปลดนางลงเป็นไพร่ แล้วให้ซูเผยเซิงไล่นางไปให้ไกล ๆ ซูเผยเซิงจึงถือโอกาสนี้สั่งให้ทหาร"จัดการ" เหวินหยวน แล้วเอาศพไปทิ้งนอกวังโดยไม่ให้ยงเจิ้งรู้ หลังจากอดทนรอคอยมายาวนาน ในที่สุดเจินหวนก็แก้แค้นตระกูลกวาเอ่อเจียที่ใส่ร้ายพ่อของนางได้สำเร็จ

ความสัมพันธ์ระหว่างอวี้หยาวและอ๋อง 21 แนบแน่นขึ้นทุกวัน เจินหวนเมื่อทราบเรื่องจากฮ่วนปี้ จึงร่วมมือกันสนับสนุนให้อวี้หยาวแต่งกับอ๋อง 21 จนเป็นผลสำเร็จ หลังจากนั้นไม่นาน ไทเฮาก็สิ้นพระชนม์ แต่ก่อนจะสิ้นพระชนม์ ไทเฮามีคำสั่งลับว่า ไม่ว่าฮองเฮาจะทำผิดร้ายแรงเพียงไหน ห้ามปลดนางจากตำแหน่งเด็ดขาด

อันปี่ไหว พ่อของอันหลิงหรงยักยอกเงินหลวงไปแปดแสนตำลึง จึงโดนปลดและถูกคุมขัง หลิงหรงเพื่อช่วยพ่อจึงไปคุกเข่าหน้าตำหนักหย่างซินขอร้องฮ่องเต้ เจินหวนรู้ดีว่ายงเจิ้งทรงเกลียดคนทุจริตที่สุดจึงแสร้งพูดเข้าข้างหลิงหรงให้ช่วยผ่อนผันแก่อันปี่ไหว ทำให้ฮ่องเต้ยิ่งกริ้วอันปี่ไหวหนักขึ้น ถึงขนาดบอกหลิงหรงว่าถ้าหากนางยังคุกเข่าขอร้องอีก จะสั่งประหารอันปี่ไหวทันที หลิงหรงจึงไปหาฮองเฮาให้ช่วยเหลือ ฮองเฮาแนะให้นางตั้งครรภ์ เพื่อที่ฮ่องเต้จะได้ดีพระทัย ทีนี้นางจะขออะไรก็จะได้สมปรารถนา หลิงหรงแย้งว่านางกินยาคุมกำเนิดตามที่ฮองเฮาสั่งมานานแล้ว ต่อให้ตั้งครรภ์ได้ ก็เกรงว่าจะอุ้มท้องได้ไม่ครบกำหนดคลอด ฮองเฮากลับบอกว่า ใครต้องการให้นางมีลูกกัน แค่ต้องการให้นางมีครรภ์ก็พอแล้ว แล้วก็มอบสูตรยาให้นางไปกิน เพื่อว่าจะได้ตั้งครรภ์ได้

หลังจากนั้นไม่นานหลิงหรงก็ตั้งครรภ์ ฮ่องเต้ดีพระทัย ฮองเฮาโยนเรื่องภาระการดูแลครรภ์ของหลิงหรงให้เจินหวน เพราะรู้ดีว่าหลิงหรงไม่มีวันคลอดลูกได้สำเร็จแน่ และหากเกิดอะไรขึ้นกับครรภ์ของหลิงหรง เจินหวนต้องรับผิดชอบไปเต็ม ๆ เจินหวนสงสัยว่าจะเป็นกลอุบาย แต่ก็ต้องรับไว้ ฮองเฮายังขอให้ฮ่องเต้แต่งตั้งอันหลิงหรงจากผินให้ขึ้นเป็นระดับเฟยด้วย

เจินหวนสงสัยว่าหลิงหรงตั้งครรภ์ได้อย่างไร แล้วปัญหาที่ตามมาคือ หากหลิงหรงมีพระโอรส แปลว่าฮองเฮาจะมีโอรส 2 องค์ คือองค์ชายสามและลูกที่เกิดจากหลิงหรง จะทำให้ฮองเอาได้เปรียบพวกเจินหวนมาก

ฮ่องเต้ให้เจินหวนคิดชื่อตำแหน่งของหลิงหรง เจินหวนเลือกคำว่า หลีเฟย (หลีเป็นชื่อนกที่ร้องไพเราะชนิดหนึ่ง เหมือนนกขมิ้นบ้านเรา...) ฮ่องเต้เห็นด้วย และในเวลาเดียวกันเจินหวนก็แอบผลักดันให้ฮ่องเต้ แต่งตั้งตวนเฟยให้เป็นหวงกุ้ยเฟยซึ่งมีตำแหน่งสูงสุดรองลงมาจากฮองเฮาเท่านั้น เลื่อนจิ้งเฟยเป็นจิ้งกุ้ยเฟย ซินกุ้ยเหรินเป็นซินผิน หนิงกุ้ยเหรินก็ได้เป็นหนิงผิน แม้กระทั่งเสิ่นเหมยจวงที่ตายไปแล้วก็ได้เลื่อนตำแหน่งด้วย ซึ่งทุกคนเป็นพันธมิตรของเจินหวนทั้งสิ้น

หลิงหรงได้รู้ว่าตัวเองเป็นหลีเฟย รู้สึกโกรธมาก เพราะนางคิดไปถึงว่านางถูกเหยียดหยามเหมือนเป็นสัตว์เลี้ยงตัวหนึ่งเท่านั้น ส่วนฮองเฮานั้นสั่งให้หมอดูแลครรภ์ของหลิงหรงให้ดี ไม่ว่าอย่างไรต้องทำให้ครรภ์นี้ของหลิงหรง ดูเหมือนเป็นครรภ์ที่ไม่มีปัญหาแต่ประการใดทั้งสิ้น

เจินหวนไปเยี่ยมหลิงหรง ต่างฝ่ายต่างใส่หน้ากากเรียกพี่เรียกน้องกันสนิทสนม เจินหวนถือโอกาสนี้พาหมอเว่ยไปด้วยเพื่อตรวจดูอาการของหลิงหรง แต่หลิงหรงไม่ยอมโดยอ้างว่าฮองเฮาส่งหมอมาแล้ว ก่อนจะกลับเจินหวนได้แอบเอาเครื่องหอมที่ใช้ในตำหนักของหลิงหรงมา มาตรวจสอบดู พบว่าเป็นตัวยาปลุกกำหนัด ส่วนหมอเว่ยก็รายงานการตรวจอาการของหลิงหรงว่า คงไม่สามารถประคับประคองครรภ์นี้ให้รอดได้ ซึ่งก็เป็นไปตามที่เจินหวนคาดไว้ล่วงหน้าแล้ว ส่วนเครื่องหอมปลุกกำหนัดนั้น หากผสมกับน้ำจะยิ่งออกฤทธิ์รุนแรง ทำให้คนที่ได้กลิ่นมึนเมา และเมื่อกลิ่นหายไปแล้ว จะไม่เหลือหลักฐานอะไรตกค้างให้จับได้เลย

ฮองเฮาบอกให้หลิงหรงรีบ ๆ หาทางจัดการใส่ร้ายเจินหวนโดยเร็ว ไม่อย่างนั้นหากปล่อยให้ตั้งครรภ์ไปถึงหกเดือน นอกจากจะรักษาเด็กไว้ไม่ได้ แม้แต่ชีวิตของหลิงหรงก็คงรักษาไว้ไม่ได้ด้วย แต่หลิงหรงยังหาโอกาสใส่ร้ายไม่ได้เลย เพราะว่าของทุกอย่างที่เจินหวนส่งมา ก็มีแพทย์หลวงคอยตรวจสอบทุกครั้งว่าปลอดภัย ทุกคนก็เห็นเป็นพยาน จึงใส่ร้ายไม่ได้ ฮองเฮาบอกว่าให้หลิงหรงรีบจัดการเร็ว ๆ และที่สำคัญระหว่างนี้ห้ามนอนกับฮ่องเต้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นเด็กอาจแท้ง โดยที่ยังไม่ทันได้ทำอะไรกับเจินหวนเลย กรมวังฝ่ายในส่งดอกลิลลี่มาให้ เพื่อรักษาอาการนอนไม่หลับ หมอที่ฮองเฮาส่งมาคอยดูแลก็ตรวจดูแล้วไม่พบว่าผิดปกติ หลิงหรงจึงวางใจ คืนนั้นฮ่องเต้เสด็จมาเยี่ยม ทรงได้กลิ่นหอมของดอกไม้ หลังจากดื่มสุรา แล้วเลยค้างคืนกับหลิงหรง ทำให้หลิงหรงแท้ง

การแท้งของหลิงหรงเกิดจากนางร่วมสัมพันธ์กับฮ่องเต้ ทำให้ฮ่องเต้เสียพระทัยมาก ฮองเฮาผิดหวังมากที่เรื่องไม่เป็นไปตามที่คาด เมื่อหมดหวังจากหลิงหรงแล้ว ก็เลยหันมาสนับสนุนคังฉางไจ้แทน แต่ฮ่องเต้อารมณ์ไม่ดีอยู่เลยไล่ตะเพิดคังฉางไจ้ไป หลิงหรงหลังจากแท้งลูก วัน ๆ เอาแต่นิ่งเงียบ ไม่ยอมพบใคร หลิงหรงรู้สึกว่าชีวิตของนางเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งของฮองเฮาเท่านั้นเอง ไม่มีสิทธิ์ในชีวิตของตัวเองเลย นางเบื่อหน่ายกับสภาพเช่นนี้เหลือเกิน ยิ่งเทียบกับเจินหวน ก็ยิ่งรู้สึกว่านางยิ่งสู้ไม่ได้

ตวนเฟยตรวจพบยาปลุกกำหนัดในตำหนักของหลิงหรง มีพยานพร้อมหลักฐาน ทำให้หลิงหรงดิ้นไม่หลุด ข้อหาใช้ยาปลุกกำหนัดกับฮ่องเต้ ซ้ำเจินหวนยังทำให้ฮ่องเต้ระลึกขึ้นมาได้ว่าตอนที่เจินหวนแท้งลูกครั้งแรก ก็เพราะยาทาแผลของหลิงหรง ฮ่องเต้กริ้วมาก แม้ว่าฮองเฮาจะอยากช่วยหลิงหรงไว้ แต่ก็ไม่มีหนทางเลย เพราะทั้งเจินหวน ตวนเฟย และจิ้งเฟย ช่วยกันทั้งหาหลักฐานมาแสดง และพูดให้ฮ่องเต้ทรงเห็นถึงความผิดของหลิงหรงอย่างชัดเจน หลิงหรงไม่สะทกสะท้าน เพราะรู้ดีว่าวาระสุดท้ายของนางมาถึงแล้ว นางเข้าเฝ้าฮ่องเต้ ยอมรับเรื่องที่ทำลงไป ไม่ขอความเมตตา ยงเจิ้งเลยสั่งถอดยศหลิงหรง ขังในตำหนักเอี๋ยนสี่ รอให้นางหายดี จึงค่อยให้นางไปคุกเข่าสารภาพความผิดบาปต่อหน้าพระทุกวัน ๆ เป็นตัวอย่างให้ทุกคนในวังสำนึกไว้ ส่วนสาวใช้คนสนิทให้ประหาร สาวใช้อื่น ๆ ในตำหนักเอี๋ยนสี่ให้ปลดลงเป็นทาสให้หมด ส่วนอันปี่ไหวพ่อของอันหลิงหรง ให้ประหารทั้งตระกูล หลิงหรงขอพบเจินหวน เมื่อพบหน้าหลิงหรงก็ระบายความโกรธแค้นทั้งหมดในชีวิตให้เจินหวนฟัง เพื่อให้ทราบว่าทำไมนางถึงต้องทำทุกอย่างลงไป ก่อนจากกัน นางร้องบอกเจินหวนว่า ฮองเฮา...ฆ่า...ฮองเฮา...
แล้วนางก็กินยาพิษฆ่าตัวตาย

(อันหลิงหรง ยอมทำทุกอย่างเพื่อหวังว่าจะชนะเจินหวนได้ แต่สุดท้ายกลับไม่เหลืออะไรเลย)

องค์ชายสามหงซื่อ ไม่ค่อยฉลาดเฉลียว แม้จะเป็นโอรสองค์ใหญ่ของยงเจิ้ง แต่ก็ไม่เป็นที่โปรดปราน ส่วนองค์ชายสี่หงลี่ ขยันหมั่นเพียรศึกษา และยังฉลาดเฉลียวมีไหวพริบ เจินหวนคอยดูแลและอบมรมสั่งสอนอย่างดี ฮองเฮาต้องการให้หงซื่อแต่งงานกับหลานสาวของตน แต่หงซื่อไม่ชอบ กลับไปชอบอิ่นกุ้ยเหรินที่เป็นพระสนมของพระบิดาแทน จนกระทั่งก่อเรื่องเขียนจดหมายถึงอิงกุ้ยเหริน ทำให้ยงเจิ้งกริ้วมาก และประหารอิงกุ้ยเหรินแทน อิงกุ้ยเหรินเดิมเป็นคนของตำหนักอ๋อง 17 เรื่องที่เกิดขึ้นทำให้เจินหวนไม่สบายใจ เพราะว่ายงเจิ้งมีท่าทีหวาดระแวงว่า อิงกุ้ยเหรินจะเป็นสตรีที่อ๋อง 17 ส่งเข้ามาเพื่อหลอกล่อหงซื่อให้หมายชิงบัลลังก์ หนำซ้ำเพราะเรื่องนี้ทำให้ยงเจิ้งระแวงเจินหวนว่าจะวางแผนชิงบัลลังก์ให้กับองค์ชายหกหงเอื่ยน จึงดึงอำนาจในการดูแลฝ่ายในกลับคืนไปให้ฮองเฮาดังเดิม

ยงเจิ้งยิ่งมายิ่งหวาดระแวงว่าจะมีคนวางแผนชิงบัลลังก์ ทั้งฝ่ายหน้าและฝ่ายในอาจจร่วมมือกัน เจินหวนตั้งครรภ์อีกครั้ง ระหว่างที่บรรดาองค์หญิงและองค์ชายกำลังเล่นกันที่ตำหนักหย่งโซ่ว มีตวนหวงกุ้ยเฟยและจิ้งกุ้ยเฟยอยู่ด้วย เจินหวนกลับนึกถึงคำพูดของหลิงหรงก่อนจะตาย ที่ว่าฮองเฮา..ฆ่า..ฮองเฮา ตอนนี้นางรู้แล้วว่าหลิงหรงต้องการจะบอกเจินหวนว่า ที่แท้อี๋ซิวฮองเฮาเป็นคนฆ่าฉุนหยวนฮองเฮา ไม่ใช่ต้องการให้เจินหวนฆ่าฮองเฮาแก้แค้นให้แก่นาง ตวนหวงกุ้ยเฟยเล่าถึงเหตุการณ์ตอนที่ฉุนหยวนฮองเฮาสิ้นพระชนม์ ทั้งสามคนได้ข้อสรุปว่าเรื่องนี้น่าสงสัยอี๋ซิวฮองเฮามากที่สุด

เจินหวนตั้งครรภ์ แต่คราวนี้มีทีท่าว่าจะแท้ง หมอเว่ยต้องเชิญเวินสือชูเข้ามาช่วยดูแล เวินสือชูตรวจแล้วบอกว่าครรภ์นี้คงไม่อาจรักษาไว้ได้เกินห้าเดือน เจินหวนกำชับให้เรื่องนี้รู้กันแค่เวินสือชู กับหมอเว่ยหลิน และให้พยายามรักษาครรภ์นี้ให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ และสั่งให้หมอเวินสือชูเตรียมยาขับเลือดเอาไว้ เพื่อว่าวันหนึ่งจะได้อาศัยครรภ์นี้ ช่วยให้แผนใหญ่ของนางประสบผลสำเร็จ

ฮ่องเต้พระราชทานปะการังแดงต้นใหญ่ซึ่งเป็นของหายากให้เจินหวนถวายพระเพื่อขอพรให้คุ้มครองทารกในครรภ์ เจินหวนถือโอกาสนี้เชิญบรรดาเหล่าสนมมาชื่นชมปะการังแดงด้วยกัน และบอกว่าให้คนที่มีศักดิ์สูงที่สุดในวังหลังเป็นผู้จุดธูปบูชาพระเพื่อขอพรให้นางและลูก นางจึงคิดจะเชิญฮองเฮา หวงกุ้ยเฟย และจิ้งกุ้ยเฟยมาด้วย เพื่อช่วยกันจุดธูปขอพรพระ ฮ่องเต้สั่งให้เตรียมการไปตามที่เจินหวนขอ แต่เมื่อถึงวันงาน ฮองเฮาไม่ยอมมา ทำให้ฮ่องเต้กริ้วมาก ยิ่งมีหนิงผินพูดกระตุ้นให้ฮ่องเต้คิดถึงความบาดหมางระหว่างเจินหวนกับฮองเฮา ฮ่องเต้ก็ยิ่งไม่พอพระทัย และสั่งให้ซูเผยเซิงไปเชิญฮองเฮาด้วยตัวเอง

ฮองเฮายอมมาที่หย่งโซ่วกง และทำพิธีจุดธุปบูชาพระให้ ก่อนจะเข้าไปในห้อง จินซีให้เจินหวนกินยา "บำรุงครรภ์" แล้วค่อยเข้าไปจุดธูปในห้องด้านใน เวลานั้นในห้องมีเพียงเจินหวนกับฮองเฮา ส่วนตวนหวงกุ้ยเฟยและจิ้งกุ้ยเฟยอยู่ด้านนอก เจินหวนพูดกับฮองเฮาถึงเรื่องของฉุนหยวนฮองเฮา และท้าให้ฮองเฮาสาบานต่อหน้าพระว่าไม่ใช่คนที่ฆ่าฉุนหยวนฮองเฮาและโอรส ฮองเฮาโกรธจนสะบัดเจินหวนกระเด็นไปกระแทกโต๊ะหมู่บูชา เจินหวนแท้ง ฮ่องเต้สอบสวนเรื่องที่เกิดขึ้น ทั้งตวนหวงกุ้ยเฟยและจิ้งกุ้ยเฟย บอกว่าไม่เห็นเหตุการณ์แต่ได้ยินฮองเฮาทะเลาะกับเจินหวนก่อนเกิดเหตุ ฮองเฮายืนยันว่าตนเองถูกใส่ร้าย หลงเยว่เห็นเหตุการณ์ตอนที่เจินหวนกระเด็นไปกระแทกโต๊ะบูชา จึงทูลฮ่องเต้ ทำให้ฮ่องเต้พิโรธมาก สั่งขังฮองเฮาในตำหนักจิ่งเริ่นกง ฮองเฮาแค้นใจมาก

องค์ชายสี่หงลี่แก้แค้นให้เจินหวนที่ต้องเสียลูกไป ด้วยการยุยงให้องค์ชายสามไปทูลขอความเมตตาให้กับพวกอ๋อง 8 (ซึ่งเคยก่อกบฏ และถูกขังไว้) องค์ชายสามเบาปัญญาไปทูลขอความเมตตาให้อ๋อง 8 กับอ๋อง 14 เป็นการจี้ใจดำของยงเจิ้ง ทำให้พิโรธถึงที่สุด มีรับสั่งว่าให้ยกหงสือเป็นลูกอ๋อง 8 และต่อไปนี้ไม่ถือเป็นโอรสของพระองค์อีก จึงไม่มีสิทธิ์ในบัลลังก์อีกต่อไป

หงสือเป็นความหวังเพียงหนึ่งเดียวของฮองเฮา เมื่อเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นทำให้ฮองเฮาแค้นจะแทบเสียสติ เจี่ยนชิวคนสนิทของฮองเฮาต้องการแก้แค้นให้นาย จึงสมคบกับเจียงกงกง หัวหน้าขันทีของฮองเฮา วางยาพิษใส่องค์ชายหกหงเอี่ยนในงานเลี้ยง แต่เมิ่งจิ่งเสียน ชายาอ๋อง 17 ที่กำลังตั้งครรภ์แก่กินเข้าไปโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ทำให้นางคลอดก่อนกำหนดและเสียชีวิตเพราะยาพิษ ยงเจิ้งกริ้วมาก สืบหาจนเจอตัวการคือจื่อชิวและเจียงกงกง จึงเอาไปทรมาน เจียงกงกงสารภาพถึงเรื่องเลวร้ายอีกหลายสิบเรื่องที่ฮองเฮาบงการ แต่ที่ยงเจิ้งทนไม่ได้ที่สุดคือเรื่องที่อี๋ซิวฮองเฮาฆ่าฉุนหยวนฮองเฮา จึงสั่งปลดฮองเฮาจากตำแหน่ง แต่นางกำนัลคนสนิทของไทเฮาถือสาส์นลับของไทเฮามาบอกให้ฮ่องเต้ ห้ามฆ่า ห้ามปลดฮองเฮา และยังเตือนให้นึกถึงคำขอร้องก่อนตายของฉุนหยวนฮองเฮา ที่ขอให้ฮ่องเต้ไม่ว่าอย่างไรต้องเมตตาและอย่าได้ทอดทิ้งอี๋ซิวเด็ดขาด ยงเจิ้งจึงยอมให้อี๋ซิวฮองเฮามีชีวิตต่อไป แต่ไม่มีอำนาจใด ๆ อีกต่อไป ให้อยู่แต่ในตำหนักจิ่งเริ่น ห้ามออกมาจนตลอดชีวิต ต่อให้ยงเจิ้งตายไปก็ห้ามออกมาให้เห็นอีกต่อไป

อิ๋ซิวฮองเฮา มักใหญ่ใฝ่สูงมาชั่วชีวิต ที่สุดก็เหลือเพียงความว่างเปล่า

ยงเจิ้งจัดงานเลี้ยงรับรองข่านจุนเก้อเอ่อร์ ที่เดินทางมาเมืองหลวง ข่านจุนเก้อเอ๋อร์ได้เห็นซีกุ้ยเฟย(เจินหวน) ก็จำได้ทันที เพราะว่าเจินหวนและอ๋อง 17 เคยช่วยข่านคนนี้ไว้เมื่อตอนยังอยู่ที่อารามกานลู่ซื่อ ข่านจุนเก้อเอ่อร์ทูลขอเจินหวนไปเป็นชายา เพื่อแลกกับการถอนทัพที่ข่านจุนเก้อเอ่อร์แอบยกมาตั้งอยู่ห่างจากเมืองหลวงไม่ไกล เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ทำให้ยงเจิ้งระแวงความสัมพันธ์ระหว่างเจินหวนกับอ๋อง 17 เลยวางแผนเพื่อดูใจอ๋อง 17 ว่ารักเจินหวนเหมือนอย่างที่ข่านจุนเก้อเอ่อร์บอกหรือไม่ ปรากฎว่าอ๋อง 17 หลงกล ทำให้ยงเจิ้งแค้นใจมาก จึงดึงดันจะส่งเจินหวนไปให้จุนเก้อเอ่อร์ เจินหวนเสียใจมากที่ยงเจิ้งทำกับนางแบบนี้ เจินหวนเตรียมใจจะไปเป็นชายาจุนเก้อเอ่อร์ แต่แล้วอ๋อง 17 ที่ทนไม่ได้ แอบยกกองทัพออกไปขับไล่เผ่าจุนเก้อเอ่อร์ ยงเจิ้งปล่อยให้อ๋อง 17 ไปรบโดยไม่ห้ามปราม และยิ่งแน่ใจมากว่าอ๋อง 17 รักเจินหวน จึงยอมทำขนาดนี้ อ๋อง 17 นำทัพไปขับไล่จุนเก้อเอ่อร์นานถึง 3 ปี ที่สุดขับไล่สำเร็จ เดินทางกลับเมืองหลวง

วันที่อ๋อง 17 กลับมา ยงเจิ้งก็เรียกเข้าเฝ้า บอกว่าจะจัดงานเลี้ยงประทานที่อ๋อง 17 ขับไล่ศัตรูสำเร็จ แต่ก่อนจะถึงงานเลี้ยง ยงเจิ้งเรียกเจินหวนไปเฝ้า แล้วบอกให้เจินหวนวางยาพิษอ๋อง 17 เสีย เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจของนาง เจินหวนใจสลาย รู้ทันทีว่ายงเจิ้งไม่เชื่อใจนางอีกแล้ว หนำซ้ำยังบีบให้นางฆ่าชายที่นางรักอีกด้วย เมื่อถึงเวลาจัดเลี้ยง กลายเป็นว่าในศาลาจัดเลี้ยงมีเพียงเจินหวนกับอ๋อง 17 เพียงสองคน เจินหวนรินสุราให้อ๋อง 17 ทั้งน้ำตา แล้วก็เปลี่ยนใจ คิดจะดื่มสุราถ้วยนั้นเสียเอง แต่อ๋อง 17 ชิงสุรามา แล้วดื่มลงไปด้วยความเต็มใจ เพราะนึกรู้อยู่แล้วว่ายงเจิ้งไม่ปล่อยเอาไว้แน่ อ๋อง 17 จึงยินดีตายเพื่อให้เจินหวนอยู่รอดต่อไป หลังจากอ๋อง 17 สิ้นลม เจินหวนก็เดินออกมาจากห้องจัดเลี้ยงด้วยใจที่แหลกสลาย แล้วตกจากบันไดตำหนักจนขาหักหมดสติไป ฮ่วนปี้เมื่อรู้ว่าอ๋อง 17 ตายแล้ว เพราะยงเจิ้งบีบคั้น จึงฆ่าตัวตายตาม

เจินหวนเสียใจจนหมดอาลัยตายอยาก แต่เพื่อลูกจึงกัดฟันทนมีชีวิตต่อไป แม้เจินหวนจะสังหารอ๋อง 17 แล้ว แต่ยงเจิ้งก็ยังระแวง และไม่มาหานางอีก กลับไปขลุกอยู่กับหนิงผินและสนมอื่น ๆ เจินหวนเองก็ไม่มีใจให้กับยงเจิ้งอีกแล้ว ในใจของนางตอนนี้มีแต่ต้องการแก้แค้นเท่านั้น ยงเจิ้งสุขภาพอ่อนแอลงทุกวัน หนิงผินก็จัดหายาบำรุงกำลังขนานต่าง ๆ มาให้ยงเจิ้งเสวย ทำให้อาการดีขึ้น แต่แล้วก็ทรุดกลับลงไปใหม่ ที่แท้ยาที่หนิงผินหามาเป็นที่เมื่อใช้ไปนาน ๆ จะเป็นพิษต่อร่างกาย ทั้งนี้เพราะหนิงผินแค้นที่ยงเจิ้งสังหารอ๋อง 17

ในที่สุดร่างกายของยงเจิ้งก็ทนต่อไปไม่ไหว ประชวรหนักใกล้จะสิ้นพระชนม์ แต่ก่อนจะสิ้นพระชนม์ ยงเจิ้งยังคาใจมากว่าองค์ชายหกหงเอี่ยนเป็นโอรสของพระองค์หรือเปล่า จึงส่งเซี่ยอี่ไปเจาะเอาเลือดองค์ชายหกมาจะพิสูจน์ แต่หนิงผินมาพบเข้าโดยบังเอิญก่อน จึงบอกเจินหวน เจินหวนสั่งให้เสี่ยวอวิ่นจือไปฆ่าเซี่ยอี่ จากนั้นจึงไปเฝ้ายงเจิ้งที่ประชวรหนักเต็มที แล้วบอกความจริงให้ฟัง ว่าหงเอี่ยนเป็นโอรสของอ๋อง 17 และยังบอกอีกด้วยว่า องค์หญิงจิ้งเหอที่ยงเจิ้งเมตตาสงสารว่ากำพร้ามารดานั้น ที่แท้ก็เป็นลูกของเวินสือชู ยงเจิ้งได้ยินแล้วแค้นใจสิ้นพระชนม์ไป

หงลี่ขึ้นครองราชย์เป็นเฉียนหลงฮ่องเต้ สถาปนาเจินหวนขึ้นเป็นไทเฮา และเลื่อนองค์ชายหกหงเอี่ยนให้เป็นกว่อจวิ้นหวาง สืบทอดตำแหน่งแทนอ๋อง 17 ตามที่เจินหวนขอ เจินหวนไปเยี่ยมอี๋ซิวฮองเฮาที่ถูกขังที่ตำหนัก อี๋ซิวบอกว่าตอนนี้นางคือไทเฮาแล้ว เพราะว่านางคืออดีตฮองเฮา เมื่อฮ่องเต้องค์ใหม่ขึ้นครองราชย์ นางย่อมต้องได้เป็นไทเฮา แต่เจินหวนแจ้งว่าโองการของยงเจิ้งประกาศไว้ ว่าห้ามอี๋ซิวฮองเฮาออกจากตำหนักแม้แต่ก้าวเดียว รวมทั้งแม้จะตายไปก็ห้ามฝังร่วมสุสานกับยงเจิ้งเด็ดขาด อี๋ซิวจึงได้เป็นฮองเฮาไปตลอดชีวิต ไม่มีวันได้เป็นไทเฮา อี๋ซิวเมื่อทราบเรื่องโองการของยงเจิ้ง แค้นใจจนพูดไม่ออก ที่สุดกินยาพิษฆ่าตัวตาย

เจินหวนเหนื่อยล้ากับการแก่งแย่งชิงดีในวังเต็มที ที่สุดนางก็หลับและจากไปอย่างสงบ

Create Date : 11 ตุลาคม 2555

Last Update : 2 กรกฎาคม 2556 16:52:26 น.

25 comments

Counter : 67102 Pageviews.

คุณหนานหยางขยันมว๊ากกก

อิอิ

เจินหวนนี้เรายังดูไม่จบเลยค่ะ ดูแล้วเครียด ปวดหัวมาก แต่สนุก (เอ๊ะ ยังไง) คือมันดราม่าสุดๆอะ เลยค้างเอาไว้ก่อน เดี๋ยวว่างแล้วจะดูต่อ

โดย: pookagege (JC >_< sweetgirl

) วันที่: 14 ตุลาคม 2555 เวลา:17:11:10 น.

เราลุ้นแทบแย่แน่ะค่ะ คุณปุ๊กกี้....เอาใจช่วยนางเอกทุกตอนเลยทีเดียว คอยดูว่านางจะแก้ปัญหาได้อย่างไร จะเอาตัวรอดได้ไหม โอ๊ย...ลุ้นจนตัวโก่งเลยเนี่ย

เครียด แต่สนุก อย่างที่คุณปุ๊กว่าจริง ๆ ค่ะ รีบ ๆ ดูต่อให้จบนะคะ

โดย: หนานหยางเหวียนหลง

วันที่: 15 ตุลาคม 2555 เวลา:21:22:43 น.

ขอบคุณ คุณหลงเม่ย มากค่า

โอ้ กำลังสนุกเลย สาวๆ พากันท้องโดยที่อีกฝ่าบาทไม่ใช่พ่ออ่ะ... ในวังช่างน่ากลัวจริงๆ

โดย: Hotaru IP: 115.87.182.228 วันที่: 17 ตุลาคม 2555 เวลา:0:38:39 น.

โห ไม่ฆ่าเพราะว่าคนที่ตัวเองแอบรัก รัก คนๆ นี้อยู่...
ใจอ่อนนะเนี่ย...

โดย: Hotaru IP: 115.87.136.204 วันที่: 21 ตุลาคม 2555 เวลา:1:07:39 น.

ถูกแล้วค่ะ หนิงกุ้ยเหรินเป็นผู้หญิงที่ไม่เหมือนผู้หญิงทั่ว ๆ ไปจริง ๆ นางเป็นสตรีที่มีบุคลิกชัดเจน กล้ารักกล้าแค้น และตรงไปตรงมากับความรู้สึกของตัวเอง ไม่เสแสร้งแกล้งดัดเพื่อหวังประจบเอาใจใคร ความจริงผู้หญิงอย่างหนิงกุ้ยเหรินไม่น่าจะอยู่รอดในวังหลังได้เลย แต่เพราะบุคลิกที่แปลก แหกขนบ ไม่ซ้ำใครนี่เอง เป็นสิ่งที่ดึงดูดพระทัยของยงเจิ้ง ทำให้หนิงกุ้ยเหรินกลายเป็นที่โปรดปราน และพระองค์ก็ไม่ทรงถือสา ไม่ว่าหนิงกุ้ยเหรินจะดูก้าวร้าว ไม่เห็นแก่หน้าใคร ไม่สนใจเรื่องกาละเทศะ นางคิดอยากจะทำอะไรก็ทำ อยากจะฉีกหน้าใครก็ฉีก ใคร ๆ ทั่ววังแม้กระทั่งฮองเฮาก็ไม่กล้าทำอะไรนาง เพียงเพราะนางเป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้นั่นเอง
ดังนี้น การมีชีวิตอยู่ในวังหลัง หากไม่ได้รับการโปรดปรานจากฮ่องเต้แล้ว อย่างน้อยก็ต้องมีองค์หญิงไว้เป็นเพื่อน หรือจะให้ดีก็มีองค์ชายสักองค์ก็จะเป้นหลักประกันให้กับอนาคตตัวเองไปได้ชั่วชีวิต ถ้าไม่มีอย่างใดอย่างหนึ่งในสามอย่างที่ว่ามานี้ มีชีวิตอยู่ในวังหลัง ก็ไม่ต่างอะไรกับติดคุกเราดี ๆ นี่เอง...สุดท้ายก็ต้องตายไปอย่างเปล่าเปลี่ยวอ้างว้าง ไร้คนเหลียวแล ไม่ว่าจะมีศักดิ์เป็นพระสนมขั้นไหนก็ตาม

โดย: หนานหยางเหวียนหลง

วันที่: 21 ตุลาคม 2555 เวลา:23:26:35 น.

โฮตารุรออ่านอยู่น้า~
เค้าอาจจะพิมพ์ไม่ยาว จะพยายามพิมพ์ให้ยาวขึ้นนะคะ
ว่าแต่ สบายดีไหมเอ่ย? แถวบ้านโฮตารุเป็นหวัดกันใหญ่เลย รักษาสุขภาพค่ะ

โดย: Hotaru IP: 58.11.51.199 วันที่: 26 ตุลาคม 2555 เวลา:22:55:06 น.

หลงเม่ยสบายดีค่ะ คุณโฮตารุ แต่ว่าช่วงนี้งานยุ่งมากค่ะ เลยไม่ได้อัพบล็อคต่อ แต่วันนี้อัพให้แล้วนะคะ

ตอนนี้กำลังถึงตอนไคลแม็กซ์ แซบอย่าบอกใคร โปรดติดตามอ่านด้วยใจระทึกพลัน

คุณโฮตารุดูแลสุขภาพด้วย อย่าไปติดหวัดจากใครมานะคะ อากาศแปรปรวนมาก เดี๋ยวฝนตกเดี๋ยวแดดออก

โดย: หนานหยางเหวียนหลง

วันที่: 31 ตุลาคม 2555 เวลา:17:12:33 น.

ฉากตรวจเลือดมันส์มาก...แหม ทันสมัย(??)จริงๆ
ฮ่องเต้หื่นไปแล้วอ่ะ...น้องสาวเมียก็จะยกเป็นสนมด้วย หวาย ไม่ไหวๆ ...

โดย: Hotaru IP: 61.90.65.110 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2555 เวลา:11:07:42 น.

ฉากนี้ต้องเขียนยาวเล่าละเอียด ก้เพราะความระทึกนี่แหละค่ะ ตอนดูนี่...ดูไปลุ้นไปจนจบตอนเลย นึกว่านางเอกของเราจะซวยซ้ำซวยซ้อนซะแล้วละมั้ง แต่ที่สุดก็ผ่านมาได้...

จริง ๆ ไอ้เรื่องเจาะเลือดตรวจนี่เห็นมาหลายเรื่องล่ะ แต่เราคิดว่ามันไม่น่าจะได้ผลจริง ๆ หรอกมั้ง ถ้าใช้แค่น้ำเปล่าธรรมดา ๆ ยกเว้นเขามีน้ำยาพิเศษ แยกเลือดเป็นกรุ๊ป ๆ ได้ แต่ก็นั่นแหละ กรุ๊ปเลือดซ้ำกันก็มี หรือบางทีพ่อกับลูกกรุ๊ปไม่ตรงกันก็ได้ อันนี้จะพิสูจย์ยังไงล่ะ....

ส่วนฮ่องเต้ทรงพระหื่นนั่น เห็นว่าเป็นเพราะน้องเมียหน้าคล้ายเมียรักที่ตายไปนาน ก็คล้ายกันกับที่ทรงโปรดเจินหวนในตอนต้น ๆ ก็เพราะหน้าตาเจินหวนมีส่วนคล้ายฉุนหยวนฮองเฮานั่นแหละค่ะ แต่ยงเจิ้งก็ทรงพระหื่นพอประมาณ แต่เรื่องทรงพระหึงนี่ รุนแรงมาก ไว้รอติดตามต่อไปนะคะ จะเห็นขัดขึ้น ๆ

โดย: หลงเม่ย IP: 58.136.208.8 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2555 เวลา:14:53:13 น.

สาวๆ ในวังนี่จุดจบไม่สวยเล้ยยย
ฮ่องเต้สบายตัวสุด
อ๊า แต่อยากรู้ ทำไมไทเฮาต้องบอกว่า ห้ามปลดฮองเฮาด้วย
ชีกำความลับอะไรไว้หว่า?

แหะๆ ครือว่า ~ (น้ำเสียงกระมิดกระเมี้ยน)
โฮตารุไม่รู้ว่า คุณหลงเม่ยมีเรื่องในใจที่จะเขียนต่อจากนี้อีกไหม
แต่ถ้าเป็นไปได้+ถ้าว่าง...
โฮตารุอยากเชียร์ให้เขียนเรื่อง เหม่ยเหรินซินจี ที่หลินซินหยูเล่นอ่ะค่า ..เค้ามาเชียร์เฉยๆ อ่ะน้า แบบว่าอยากอ่านง่า...

นะ นะ นะ - (อ้อน)

โดย: Hotaru IP: 61.90.77.201 วันที่: 3 พฤศจิกายน 2555 เวลา:12:43:39 น.

เท่าที่อ่าน ไทเฮากะฮองเฮามีต้นตระกูลเดียวกันค่ะ

โดย: oilchung IP: 125.25.156.211 วันที่: 3 พฤศจิกายน 2555 เวลา:23:27:19 น.

นึกว่า พอฮองเฮาหมดอำนาจะจบแล้วซะอีก
ยังมีตอนต่อไปอีกหรือนี่...เอ แล้วจะเป็นการฟาดฟันกับใครน้า
ขอบคุณ คุณ oilchung ที่ไขข้อข้องใจให้ค่ะ

โดย: Hotaru IP: 58.9.74.76 วันที่: 4 พฤศจิกายน 2555 เวลา:22:56:18 น.

ในที่สุด ก็จบ.....ซะที....
เป็นการอัพบล็อคที่มาราธอนมาก ข้ามเดือนกันเลยทีเดียว

ช่วงท้าย ๆ ขอเล่าแบบสรุปรวบรัด เพราะว่าเนื้อที่ใกล้จะหมด ไม่อย่างนั้นอาจจะต้องขึ้นเอนทรี่ใหม่อีก เลยเล่าแบบย่อมั่ก ๆ แต่ถ้าได้ดูจริง ๆ จะสนุกกว่านี้มาก โดยเฉพาะฉากที่อ๋อง 17 ยอมกินสุราพิษฆ่าตัวตายด้วยความเต็มใจ เป็นฉากไคลแม็กซ์อีกฉากของเรื่องเลย เสียดายเอามาเล่าละเอียดไม่ไหว เอาเป็นว่าใครสนใจก็ไปหาดูเอาเองนะคะ

ส่วนเรื่องที่คุณโฮตารุสงสัย ก็เป็นอย่างที่คุณ oilchung บอกไว้น่ะแหละค่ะ คือไทเฮานี่เป็นคนสกุลอูหล่าน่าหล่า เป็นป้าแท้ ๆ ของฮองเฮาอี๋ซิวและฮองเฮาฉุนหยวน ด้วยความเห็นแต่สกุลของตัวเอง ที่ครองอำนาจในวังหลังมาหลายปี จึงพยายามจะสืบทอดอำนาจต่อไปผ่านทางอี๋ซิวฮองเฮา เพื่อให้อี๋ซิวสืบอำนาจตระกูลอูหล่าน่าหล่าต่อไป แต่ไทเฮาก็รู้ดีว่าอี๋ซิวนิสัยชั่วร้ายแค่ไหน และดูเหมือนจะเห็นลางบอกเหตุว่าอี๋ซิวจะต้องตกจากตำแหน่งในอนาคตแน่นอน
และด้วยความเห็นแก่สกุลตัวเองอีกนั่นแหละ ไทเฮาถึงออกโองการลับ บังคับฮ่องเต้ ห้ามปลดฮองเฮาคนนี้ ไม่ว่านางจะทำผิดร้ายแรงแค่ไหนก็ห้ามปลดจากตำแหน่ง แต่ไม่ได้ห้ามลงโทษ ดังนั้นยงเจิ้งก็เลยไม่ปลด แต่สั่งขังตลอดชีวิต และริบอำนาจในการดูแลวังหลังคืน เหลือแต่ตำแหน่งลอย ๆ ไปจนตาย

สำหรับเรื่องเหมยเหรินซินจี้ เรื่องนี้หลงเม่ยเคยดูผ่าน ๆ นะคะ แต่จำไม่ได้แล้ว รู้แต่ว่าเป็นเรื่องของโต้วฮองเฮา ในยุคราชวงศ์ฮั่น ก่อนจะถึงสมัยของฮั่นอู่ตี้กระมัง ไว้ขอหลงเม่ยไปแอบดูก่อนนะคะ ถ้าสนุกจะเอามาเม้าท์อีกที

แต่ตอนนี้ หลงเม่ยอยากดูสิงหมิงซือเย๋ ซะแล้วอ่ะค่ะ มันฉายยังอ่ะ ใครรู้บ้าง ช่วยบอกที....อ๊ากกกกกกก รอนานแล้วน้า

โดย: หนานหยางเหวียนหลง

วันที่: 5 พฤศจิกายน 2555 เวลา:1:16:33 น.

ขอบคุณมากเลยค่ะ
ในที่สุดก็จบลงอย่างเชือดเฉือนอารมณ์
ดุเดือดจริงๆ

โดย: Hotaru IP: 61.90.93.216 วันที่: 5 พฤศจิกายน 2555 เวลา:14:04:26 น.

มาตามอ่านจนจบซะที ถ้าดูของจริงคงจะมาราธอนมากๆ แค่ชื่อสนมต่างกับตำแหน่งก็พาให้เวียนหัวแล้ว ขอบคุณ คุณหนานหยางเหวียนหลง มากๆค่ะ สุดยอดมากๆ

โดย: oilchung IP: 101.109.214.247 วันที่: 4 ธันวาคม 2555 เวลา:18:24:41 น.

ขอบคุณคุณ oilchung ที่ตามอ่านจนจบค่ะ เรื่องนี้อย่างที่บอกค่ะ อัพมาราธอนมาก เนื้อเรื่องก็เยอะ พยายามย่อแล้วย่ออีกก็ยังกินเนื้อที่มากมาย แต่สนุกจริง ๆ ค่ะ ถ้าเป็นคนที่ชอบเรื่องแนวนี้ เรื่องนี้ดูแล้วไม่ผิดหวังเลย เอาไปเลยค่ะ ห้าดาว สำหรับความสนุกสนานของเนื้อเรื่อง ดารานำฝ่ายหญิงซุนลี่ ก็เอาไปเลย 5 ดาวเช่นกัน เล่นได้เก่งมาก ๆ จริง ๆ ดูแล้วจะทั้งเห็นใจ ทั้งสงสาร และเข้าใจในสิ่งที่เจินหวนทำลงไป ส่วนดาราชาย ขอให้แค่ 3 ดาวครึ่ง เนื่องจากความหล่อทิ้งไปหนึ่งดาว และบทบาทของฝ่ายชายเป็นแค่ส่วนประกอบที่เชิดชูให้บทฝ่ายหญิงเด่นขึ้นเท่านั้น เหมือนใบไม้เขียวช่วยขับดอกไม้แดงให้เด่นเป็นสง่านั่นเอง

โดย: หนานหยางเหวียนหลง IP: 171.7.154.9 วันที่: 7 ธันวาคม 2555 เวลา:11:13:31 น.

เพิ่งได้อ่านฉบับนิยายเล่มแรก เนื้อหาผิดกันเยอะเหมือนกันนะคะ
เพราะในนิยาย ฮองเต้เจอกับเจินหวงตอนนางอายุ15 ฮวงเต้25
พอมาเจอในซี่รี่ส์ ฮ่องเต้แก่เลยเงิบไปเลย
เอาจริงๆ พระเอกปู้ปู้ก็เล่นบทนี้ได้นะคะ เพราะอายุจริงๆก็40 กว่า แถมไม่ทำร้ายจิตใจคนอ่านจากนิยายด้วย

ขอบคุณมากนะคะ ที่ย่อเรื่องจนจบมาให้อ่าน

โดย: kaejun IP: 171.96.176.234 วันที่: 18 พฤษภาคม 2558 เวลา:15:29:07 น.

เพิ่งรู้เหมือนกันว่านิยายนั้น ต้นเรื่องเขียนว่าเกิดในยุคราว ๆ เทียบได้กับสมัยราชวงศ์ถัง แล้วฮ่องเต้ในนั้นก็ทรงพระหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยว แต่แล้งน้ำใจ

พอเอามาทำซีรี่ส์ เพื่อให้สนุกและสมจริง ก็เลยปรับกันขนานใหญ่ กลายเป็นยุคของยงเจิ้งไป แล้วการคัดตัวคนมาแสดงก็ต้องการให้สมบทบาท ก็เลยเลือกเฉินเจี้ยนปินที่อายุหลายแล้ว มารับบทฮ่องเต้ยงเจิ้ง

แต่...แม้ฮ้องเต้จะทรงพระชราภาพมากแค่ไหน ซี่รี่ส์เรื่องนี้ก็ยังคงสนุกสุด ๆ อยู่นั้นเอง ต้องชมคนเขียนบทที่เก่งมาก ๆ ดัดแปลงเรื่องได้ลงตัว อร่อยเหาะ ...บอกเลย

โดย: หนานหยางเหวียนหลง

วันที่: 30 สิงหาคม 2558 เวลา:16:53:45 น.

สงสารฮ่องเต้ ถึงอย่างไรท่านก็เป็นฮ่องเต้
มีคนอีกมากมายที่รอความช่วยเหลือ ตามประวัติศาสตร์ท่านเป็นคนขยัน เป็นฮ่องเต้ที่ดี ยังไงท่านก็สมควรมีชีวิตอยู่เพื่อคนอีกมาก

โดย: ป้าง IP: 202.29.15.69 วันที่: 25 พฤษภาคม 2559 เวลา:21:31:19 น.

มีผช. คนใหนติดแบบผมบ้างน้า
ซีรี่จีนเรื่องแรกเลยทีติดตมขนาดต้องมานั่งอ่านแบบนี้
ไทเฮาหวนหวน เอาตัวรอด้วยมารยาของหญิงสาวเก่งมาก
แถมยังเป็นคนที่ดูคนเปนและใช้ถูกทาง
ในที่สุดก็จบสะที รอดูออนแอร์ต่อไป

โดย: นนท์ IP: 49.228.249.145 วันที่: 23 กรกฎาคม 2559 เวลา:4:27:18 น.

ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากบรรยาย ได้เหมือนดูเลยค่ะ
สนุกมาก ลุ้นนางเอก ทุกนาทีเลย ใจหายตลอด กลัวนางเอกตาย

โดย: armani IP: 188.165.201.164 วันที่: 26 สิงหาคม 2559 เวลา:3:56:50 น.

ขอบคุณมากค่ะ ดูแล้วก็เครียดนะ แต่ก็ชอบ ปู้ปู้เน้นเรื่องวังหน้า ส่วนเรื่องนี้เน้นวังหลัง ฮ่องเต้องค์นี้ตาม ปวศ.ท่านทรงงานหนัก

โดย: prippround IP: 1.47.11.95 วันที่: 26 สิงหาคม 2559 เวลา:14:29:47 น.

ขอบคุณที่นำมาให้อ่านคะติดตามเรื่องนี้แล้วอยากรู้มากคะอ่านจบแลวจะได้นอนหลับขอบคุณอีกครั้งคะ

โดย: ต.ตา IP: 49.229.84.64 วันที่: 21 กรกฎาคม 2561 เวลา:1:30:41 น.

ขอบคุณค่ะ (อยากบอกว่าอินมากจนต้องหาดูเเม้จะเสียงภาพจีนซับจีนอารมณ์เหมือนคนหูหนวกดูหนัง) คราวนี้ก็เข้าใจแล้ววว

โดย: อออุ่นใจ IP: 1.46.78.167 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2561 เวลา:3:14:32 น.

ตอนที่เจินหวนส่งดอกลิลลี่ให้อันหลิงหลงดูเหมือนว่าในดอกลิลลี่จะมียากำหนัดของหลิงหลงอยู่ด้วยเพราะตอนที่ส่งดอกไม่เจินหวนสั่งให้นางกำนัลใส่เหล้าเข้าไปในน้ำดอกไม้จะได้ไม่เหี่ยว(เเต่จริงๆเพื่อกลบกลิ่นยากำหนัด)เเละตอนที่เจินหวนไปตำหนักของอันหลิงหลงเจินหวนก็ได้มองไปที่ดอกลิลลี่พร้อมกับจิ่นซีด้วย

โดย: เอ็มมิอิ IP: 1.47.11.158 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:15:55:12 น.