เรื่องดีๆของการให้....ไม่ต้องคิดมากหากจะทำอะไรให้ใครสักคน วันมะรืนก็จะเป็นวันที่ผมต้องบินจากแท่นเจาะน้ำมันแห่งนี้แล้ว ใครที่งงว่ามันพูดถึงแท่นอะไรก็เหลือบมองไปด้านซ้าย ดูตรง All blog แล้วคลิกดูชีวิตหมอบนแท่น(เจาะน้ำมัน) ก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ใหม่ๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ก็เก็บเกี่ยวประโยชน์จากการทำงานครั้งนี้ให้มากที่สุด ประโยชน์ที่ว่าหนะเหรอ..ก็อาทิเช่น การทำงานร่วมกับคนอื่น โดยเฉพาะการทำงานร่วมกับสาขาอาชีพอื่นปกติวงการแพทย์ก็มักจะทำงานแต่ในสาขาที่เกี่ยวกับที่ร่ำเรียนมา แต่ถ้าคุณมาอยู่ที่นี่คุณก็ต้องปรับตัวให้เข้ากับคนอื่นได้ ผมไม่แน่ใจว่าผมปรับตัวเข้ากับคนอื่นได้ดีแค่ไหน แต่ที่แน่ๆคือผมทำดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ พยายามเอาใจเขามาใส่ใจเรา...เค้าให้ช่วยทำอะไรก็พยายามช่วย ส่วนคนอื่นจะมองเราอย่างไร..ผมไม่ทราบครับ ต้องให้เค้ามา feed back เราอีกที บางทีรู้สึกเหมือนการมาที่แท่นเจาะน้ำมันเนี่ยรู้สึกเหมือน AF (Academy fantasia) เพียงแต่ว่าไม่ได้มีการร้องเพลง..ไม่มีการเต้นรำแข่งกันเท่านั้น ไม่มีคู่แข่ง...มีแต่ต้องแข่งกับตัวเอง เอาชนะตัวเอง เอ้า.....พร่ำเพ้อมาซะเยอะ มาเข้าเรื่องกันดีกว่า วันนี้เพื่อนคนนึงได้ส่ง Fwd. mail มาให้อันนึง เป็นบทความสั้นๆ....คิดว่าหลายคนคงเคยได้อ่านมาก่อน ต้นฉบับมาจากไหนผมบอกไม่ได้เค้าไม่ระบุเอาไว้ หากเจ้าของต้นฉบับมาอ่านเจอ...ผมก็ขออนุญาตไว้ ณ ที่นี้เลยน่ะครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องของการให้ครับ มาอ่านกันเลยดีกว่า............. เมื่อคืนอากาศหนาวเย็นผิดปกติ นกกาบินออกจากรังไปหากินไปนานแล้ว ตะวันยามรุ่งก็ยังขมุกขมัวอยู่ แต่เถ้าแก่ฮงคนขยัน ก็ยังตื่นมาเปิดประตูร้านขายของชำเหมือนเคย กระถางต้นโป๊ยเซียน ต้นว่าน และม้านั่งหินหน้าร้าน ที่แกชอบออกมานั่งเล่นรับลมยามเย็น ก็ยังอยู่ที่เดิมของมันตามปกติ แต่ทว่าภาพเจ้าหน้าที่ตำรวจกับเจ้าหน้าที่มูลนิธิอีก 2 คน ที่ก้มเงยๆเหนือร่างเล็กในชุดเสื้อผ้าสีดำมอซอที่นอนคุดคู้ อยู่ใต้ม้าหินนั่นไม่ใช่เรื่องปกติ เถ้าแก่ฮงกระชับเสื้อหนาวให้เข้าที่ กระย่องกระแย่งเข้าไปมุงดูบ้าง ชายชราขยับร่างอุ้ยอ้ายเบียดคนที่มุงดูอยู่เข้าไปใกล้ๆ จนเห็นร่างหญิงชราผอมแห้ง แก้มตอบ ผม หงอกขาวโพลน เกรียนติดหนังศรีษะ ผิวตกกระซีดจนคล้ำ สวมเพียงเสื้อบางๆ กับผ้าถุงปอนๆ อย่างชาวบ้านร่างคู้ งอเข้าหากัน มือเกร็งกำธนบัตร 10 บาท แน่นราวกับมันเป็น สมบัติชิ้นสุดท้ายที่แกมี 'ไอ๋หย๋า' เสียงอุทานเบาๆ ที่หลุดออกจากปากเถ้าแก่ ไม่พ้นความสังเกตของนายร้อยเวรที่มาชันสูตรศพ 'เถ้าแก่รู้จักผู้ตายเหรอครับ' ''ม่ายน่อ แต่อั๊วจำได้ เมื่อคืนยังเห็นอีเป็นๆ อยู่เลย'' ''แกเป็นใครมาจากไหนรู้มั้ยครับ' ผู้หมวดเริ่มซักถาม 'อั๊วก็ม่ายรู้ ม่ายช่ายคนแถวนี้ เมื่อคืนตอนดึกๆ อั๊วกำลังปิดร้านอยู่ อีมาเคาะประตูขอซื้อเสื้อหนาวสีลำๆ แต่มีตังค์แค่ 10 บาท อั๊วเลยม่ายล่ายขายให้ เช้ามาก็เห็งอีซี้เลี้ยว ไอ๊หยา' เถ้าแก่ฮงร่ายยาว ก่อนจะอึ้งไปผู้หมวดพยักหน้าหงึกๆ พยักหน้าบอกให้เจ้าหน้าที่มูลนิธิยกศพขึ้นรถกะบะโกโรโกโส ที่ฝากะบะข้างท้ายติดสติ๊กเกอร์สวยเก๋ว่า “รถนอน VIP” ไม่มีร่องรอยฆาตกรรมใดๆ ผู้ที่พบเห็นคงจะลงความเห็น อย่างไร้ข้อกังขาได้ทันทีว่าหญิงชราคงหนาวจนแข็งตายไปเอง และเจ้าหน้าที่ก็ต้องไปตามหาญาติต่อ เพราะในร่างไม่พบหลักฐานอื่นอีก ตลอดทั้งวัน เถ้าแก่ฮงจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ภาพของหญิงชราผมขาวที่มาอ้อนวอนขอซื้อเสื้อหนาวถูกๆที่แกโก่งราคาขายและถูกไล่ตะเพิดออกไป กับภาพใบหน้าคล้ำเขียวของร่างที่สิ้นลมเพราะ ความหนาวเหน็บยังติดตาอยู่ไม่วายแม้จะพยายามปลอบใจตัวเองว่าไม่ใช่ความผิดอะไรของแกซักหน่อย แต่ก็อดคิดฟุ้งซ่านไม่ได้ว่าตัวเองเป็นคนขับไสไล่ส่งหญิงชราไปพบความตายอย่างเลือดเย็น ขณะกำลังงุ่นง่านอยู่นั้น... เถ้าแก่ฮงเหลือบเห็น เสื้อกันหนาวสีดำที่หญิงชรามาร้องขอซื้อแขวนอยู่ ผ้าเนื้อหยาบๆ ไม่น่าสบาย....แต่ก็คงจะให้ความอบอุ่น แก่หญิงอนาถาคนนี้ได้ อย่างน้อย.....แกก็อาจจะไม่ต้องมานอนแข็งตายหน้าร้านของแกเมื่อเช้าวันนี้ เถ้าแก่ฮงตัดสินใจปิดร้านแต่วันเอ่ยปากฝากบ้าน ให้ซิ้มร้านกาแฟข้างๆ ช่วยดูร้าน...คว้าเสื้อกันหนาวสีดำ ใส่ถุงโชคดีควบมอเตอร์ไซด์คู่ชีพไปยังโรงพยาบาล ที่ตั้งของมูลนิธิที่อยู่ห่างจากร้านของแกออกไปไม่กี่กิโลเมตร ..พยาบาลเวรทำหน้าแปลกๆ................. เอื้อมมือไปรับถุงกระดาษที่เถ้าแก่ฮงยื่นมาเพื่อบริจาคให้แก่ศพหญิงชรา ในโรงทึม...พร้อมได้รับข่าวว่าตำรวจพบญาติของหญิงชราที่มาแจ้งความคนหายไว้ และนัดจะมารับศพกลับไปบำเพ็ญกุศลเย็นนี้ เกือบห้าทุ่มแล้ว เสียงเคาะประตูถี่ๆ ทำให้เถ้าแก่ฮงที่นั่งกระวนกระวายใจรออยู่ค่อยยิ้มออกมาได้ ลูกสาวที่เรียนอยู่กรุงเทพฯโทรมาตอนบ่ายๆ...... บอกว่าจะกลับรถไฟขบวนดึก นี่คงเสียเวลาไปเกือบ 2 ชั่วโมง ถ้ามาถึงดึกกว่านี้อีกสักหน่อยคงไม่มีรถสองแถวเข้าอำเภอแล้ว “นึกว่าไม่ทันรถสองแถวแล้วนะเตี่ย” ลูกสาวเถ้าแก่ว่าพลางยกขวดเป๊ปซี่ซดแก้กระหาย “กลับมาทันก็ดีแล้ว นี่กินข้าวกินปลามารึยังล่ะ” “เรียบร้อยมาจากบนรถไฟแล้วหละ รถเสียเวลาตั้งนานแน่ะ” “มาเหนื่อยๆ ขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าก่อนเถอะ พรุ่งนี้ค่อยคุยกันก็ได้” เถ้าแก่ฮงลุกขึ้น “จ้ะ” ลูกสาวขยับตาม พลันนึกขึ้นได้ “เออเตี่ย หนูคงทำกระเป๋าสตางค์หล่นบนรถไฟแหละ มารู้ตัวตอนที่ กระเป๋ารถสองแถวมาเก็บค่าโดยสารน่ะ โชคดีเจอยายคนหนึ่ง แกช่วยออกค่ารถให้ ยังทักหนูเลยว่าเป็นลูกสาวเถ้าแก่ฮงใช่มั้ย เตี่ยจำแกได้รึเปล่า ยายคนนั้นแกผอมๆ ผมหงอกขาวเกรียนๆ น่ะ” “อะไรนะ ผมขาวเกรียนๆ น่ะเหรอ” เถ้าแก่ฮงสะดุ้ง "ใช่จ้ะเตี่ย หนูก็ลืมถามชื่อไป แกว่ามีเงินเหลือ 10 บาทพอดี" เลยออกค่ารถให้หนูก่อนยังไงถ้าเจออีก เตี่ยช่วยคืนเงินให้ยายแกด้วยนะ ดูท่าทางแกจนออก” ลูกสาวเถ้าแก่คว้ากระเป๋าเตรียมขึ้นบนบ้าน “อ้อ แกยังฝากมาขอบคุณที่เตี่ยบริจาคเสื้อกันหนาวให้ด้วยค่ะ เมื่อกี้ยังเห็นแกใส่อยู่เลย สีดำๆ ค่ะเตี่ย" สำหรับเรื่องเล่านั้นผมได้เล่าจบไปแล้ว ผมรู้ว่ามันเป็นเพียงเรื่องแต่ง แต่ว่าพออ่านแล้วมันทำให้เราฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า ทุกวันนี้เรามองแต่ตัวเรา...ของเราหรือเปล่า เราได้แบ่งปันอะไรให้ใครอย่างเต็มที่หรือยัง? ที่ผ่านมาก็มีบางครั้งที่ผมมีการแบ่งปันให้กับคนอื่น แต่บางครั้งที่ผมรู้สึกว่าผมใจร้ายกับอีกหลายๆคน ทั้งๆที่...ถ้าเราแบ่งปันให้เค้าไป เราก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรมากนัก ให้เท่าที่เราให้ได้....ไม่เบียดเบียนตัวเรา..ไม่เบียดเบียนคนอื่นต่อไปนี้ผมจะคิดอยู่ในใจทุกวันว่า... ในโลกนี้ไม่ได้มีเราเพียงคนเดียว เราอยู่ร่วมกับคนอีกมากมาย....การแบ่งปันนั้น จะทำให้โลกของเราที่เล็กกระจิดริดมันน่าอยู่ขึ้นมาช่วยกันแบ่งปันให้คนรอบข้างกันดีกว่า ทำออกมาจากหัวใจ...แล้วความอิ่มเอมใจความสุขใจ จะอยู่กับคุณและคนอื่นไปอีกนาน ไม่เชื่อลองเริ่มทำดูพรุ่งนี้สิครับ แถมนิดนึง เผอิญวันที่ 16 มิย.ที่ผ่านมา ผมซื้อLotery มาหนึ่งคู่ ซื้อมาก่อนที่ผมจะมาทำงานบนแท่นเนี่ยแหละ แล้วเผอิญว่ามันถูกรางวัลขึ้นมาพอดี รางวัลก็ไม่ได้เยอะแยะอะไรหรอกครับ ผมเลยคิดว่าจะขอแบ่งส่วนหนึ่งของเงินรางวัลนี้ ให้กับสังคมบ้าง...แม้มันจะไม่มากมาย แต่ผมก็มีความสุขที่จะให้ครับ ที่แรกที่ผมจะบริจาคให้ก็คือ"วัดพระบาทน้ำพุ" ตอนแรกตั้งใจว่าจะไปบริจาคเองโดยโอนเข้าบัญชีวัด แต่ไปอ่านดูในบล๊อกคุณ"อุ้มสี" เห็นกำลังทำผ้าป่าพอดี เลยขอแจมกะคุณอุ้มหน่อยนึง คลิกไปดูลิงค์กระทู้คุณอุ้มข้างล่างได้เลยครับ คลิกที่นี่เพื่อดูกระทู้คุณอุ้มสีครับ และผมก็ได้แบ่งเงินอีกส่วนหนึ่ง แบ่งให้กับโครงการ "Wishing well" เป็นโครงการที่เกี่ยวกับ"ความตายที่สวยงาม"ของเด็กๆครับ แวะไปอ่านรายละเอียดได้ที่บล๊อกของผมข้างล่างครับ คลิกที่นี่เพื่อดู Wishing well project ใครจะร่วมทำบุญด้วยกันก็เชิญนะครับ แล้วแต่จิตศรัทธาครับผม   Create Date : 28 มิถุนายน 2550 49 comments Last Update : 23 สิงหาคม 2552 20:47:08 น. Counter : 914 Pageviews. Share Tweet

หมายเหตุครับ..... ภาพในบล๊อกวันนี้ผมไม่ได้ถ่ายเองน่ะครับ ไปจิ๊กมาจากเวป corbis ครับ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าไปเที่ยวตลาดร้อยปี"สามชุก" จะเก็บภาพมาฝากครับ ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะครับ เนื้อหาบล๊อกวันนี้อาจเยอะไปหน่อย อ่านกันตาลายเลย   โดย: Dr.Manta 28 มิถุนายน 2550 23:19:15 น.

อนุโมทนากะหมอกระเบนด้วยค่ะ รอดูสามชุกนะคะ   โดย: แพนด้ามหาภัย 28 มิถุนายน 2550 23:36:31 น.

ภาพสวยจัง ชอบทุกๆ ภาพที่เลือกมา ชอบจริงๆ   โดย: อุ้มสี 28 มิถุนายน 2550 23:56:42 น.

เที่ยวเผื่อด้วยละกันคุณหมอ ตลาดสามชุกอ่ะ ไปมาสองสามทีแล้วค่ะ อย่าลืมไปกินข้าวห่อใบบัวนะ อร่อยดี ของหายาก หุหุ ปล. , รองเท้าเซฟตี้ ตอนนี้ไม่ค่อยใส่แล้ว เพราะขี้เกียจ ลากแตะไปเลยล่ะ แต่ต้องแอบๆ ก็รู้นะว่ามันไม่ปลอดภัย ........นายช่างคนนี้นิสัยไม่ดีเลย อย่าทำตามนะ เด็กๆ อาทิตย์ก่อนคนงานวัยรุ่นๆหน่อย มันแซวอ่ะ ได้ยินมา มันบอกว่า นายช่างคนนี้ทำไมมาแรกๆก็ดูดี ก็สวยอยู่หรอกนะ หลังๆมาทำไมเป็นแบบนี้วะ !!!!! ฮ่วย!!! หมายความว่าไงฟระ พูดแบบนี้เดี๋ยวแม่ไม่ยอมปล่อยให้ทำ OT นะเว่ย ไม่มีตังค์กินเหล้าแล้วจะหาว่าแม่ไม่เตือน อ่ะโด่!   โดย: nattabe 29 มิถุนายน 2550 0:43:22 น.

บล๊อกสวย น่าอ่น เรื่องน่ารักครับ จะรอดูรูป3ชุกนะครับ หวังว่าคงไปดู concert ทันนะครับ   โดย: flight surgeon (Dr.716 ) 29 มิถุนายน 2550 1:15:28 น.

อ่านแล้วซึ้งซะ.. อ่านข้อความแล้วทำให้คิดถึงตา.. ตอนเด็กตาจะสอนเสมอว่า " อย่าเสียเวลาคิดว่าแผ่นดินนี้ให้อะไรเราบ้าง ... แตให้พยายามคิดแล้วหาทางทำประโยชน์แม้เรื่องเล็กๆน้อยๆ ..เป็นการตอบแทนแผ่นดิน..   โดย: noo.beach IP: 203.144.217.156 29 มิถุนายน 2550 8:18:31 น.

เคยคิดว่าถ้ามีลูกจะให้ชื่อน้องปันล่ะ อิอิ มาจากคำว่า " แบ่งปัน " นั่นเอง การให้มีความสุขกว่าการรับค่ะ รู้สึกอย่างนั้นจริงๆนะคะ .. ว่าแต่เจ้าปันจะได้เกิดมั้ยเนี่ย   โดย: random-4 29 มิถุนายน 2550 8:34:05 น.

เยี่ยมมากครับ เป็นชื่อที่ดีมากเลย น้อง"แบ่งปัน" เอาเป็นชื่อจริงเลยหรือเปล่าครับ ถ้าเป็นชื่อจริงด้วยก็เจ๋งเลยครับ เพื่อนผมคนนึงตอนนี้ก็กำลังท้องอยู่ เห็นเค้าเห่อตั้งชื่อลูกเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว ไม่ว่าจะคลอดมาเป็นชายหรือหญิงเค้าก็จะตั้งชื่อลูกว่า "พอเพียง" เอาตามสมัยนิยมเลยครับ เดี๋ยวสักพักเค้าก็คงมาอ่านในบล๊อกนี่แหละ เหอๆ....แอบมานินทามันก่อน ว่าแล้วก็รีบหลบออกไปก่อน...เดี๋ยวเจอมะเหงก ฮิฮิ   โดย: Dr.Manta 29 มิถุนายน 2550 8:59:54 น.

ขอบคุณครับพี่หมอ...ที่นำเรื่องดีๆ มาแบ่งปัน...ผมว่าบุคคลที่ผ่านการเรียนเรื่องราวของชีวิตย่อมมีความรู้สึกที่ละเอียดอ่อน.. แม้ผมจะได้เรียนเช่นเดียวกับพี่หมอ แต่เรียนที่เน้นไปกับน้องใบพัด และน้องเนยของพี่หมอ แต่ผมก็เจ็บปวดเวลาเห็นอีกมุมหนึ่งของชีวิตที่มันไม่เป็นอย่างที่ผมคิด...ผมหวังสักวันหนึ่งรัฐจะดูแลจัดการสิ่งเหล่านี้ให้ดีขึ้น และถ้ารัฐยังจัดการไม่ได้พวกเรากันเองก็ต้องร่วมแรงร่วมใจทำเท่าที่ทำได้ ผมจะไปร่วมทำบุญกับโครงการดีๆ ที่พี่หมอนำมาแบ่งปันไว้นะครับ ผมก็พยายามทำเท่าที่สองมือของผมพอจะทำได้ ผมว่าทุกครั้งที่ได้ทำผมได้อะไรดีๆ กับมาเสมอ ผมว่าหากเราได้แบ่งปัน และรู้จักให้ ทำให้สังคมของเราน่าอยู่ ผมได้ฟังเพลงที่ทูลกระหม่อมฯ ท่านร้องไว้กับคอนเสิร์ต To be number one ชื่อเพลงสะพานรุ้ง...กินใจผมมากทีเดียวครับ เห็นพี่หมอบอกว่าจะไปเที่ยวตลาดสามชุก หรือที่อื่นๆ ที่สุพรรณฯ พี่หมอแวะไปเยี่ยมพี่เจ้าของบล็อก NickyNick ที่เป็นคนสุพรรณฯ ของแท้ เผื่อจะมีคำแนะนำดีๆๆ ในการเดินทางไปเที่ยวของพี่หมอนะครับ...ผมรอชมภาพและติดตามเนื้อหาดีๆ นะครับ... ผมแนบบล็อกของพี่ NickyNick มาข้างล่างนี้ครับ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=nickynick&group=1   โดย: J.C. IP: 58.9.135.116 29 มิถุนายน 2550 9:25:55 น.

ขอบคุณค๊าบน้อง J.C ว่าที่ Veterinary medicine ในอนาคต ขอบคุณสำหรับบล๊อกที่เอามาให้ดูน่ะครับ แต่คนที่ชวนผมไปตลาดสามชุกเนี่ยก็เป็นคนสุพรรณเช่นกัน ถ้าไม่กลัวว่าเค้าจะแก่ไป จนขี้หลงขี้ลืมน่ะ (พี่ต๊อกพี่รี่จะเข้ามาอ่านบล๊อกวันนี้มั้ยเนี่ย...รีบๆหลบดีกว่า สร้างศัตรูไว้เพียบ)   โดย: Dr.Manta 29 มิถุนายน 2550 9:34:03 น.

ขอบคุณครับพี่หมอ...ที่อวยพรผม จริงๆ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดในชีวิตผมก็คงได้โอกาสเดินบนเส้นเดียวกับพี่หมอแล้วครับ...แต่ผมไม่สามารถไปเรียนหมอต่ออย่างที่เพื่อนๆ ของผมหลายคนไปเรียน M.D. ต่อได้ สำหรับผมหอบปริญญาของผมโดยที่ไม่มีโอกาสได้ช่วยสัตว์ทั้งปวงที่แลกชีวิตให้ผมได้ศึกษา แต่ผมสำนึกว่าชีวิตของพวกเขามีค่าต่อผมมาก...หากเขาไม่ให้ชีวิตกับผมผมคงไม่อาจสำเร็จการศึกษา ผมเชื่อเสมอว่าเมื่อกาลเวลาผ่านไปและได้กลับมาทบทวนถึงสิ่งที่ผ่านมาที่พี่หมอได้ทำลงไป ผมว่าความสุขเหล่านี้จะเป็นสิ่งที่ไม่อาจประเมินค่าได้เลย...ผมเองได้อานิสงส์ดีๆ มากมายที่ได้แวะมาเยี่ยมบล็อกของพี่เสมอครับ ผมขอให้พี่หมอมีสุขภาพแข็งแรงนะครับและได้ช่วยผู้คนรอบข้างอีกมากมายที่รอพี่หมออยู่...ขอให้มีความสุขกับการเที่ยวสุพรรณฯ นะครับ   โดย: J.C. IP: 58.9.146.239 29 มิถุนายน 2550 10:09:23 น.

โอ้....ขอบคุณครับ ขอให้พรนั้นกลับไปหาน้อง J.C เช่นกันน่ะครับ โชคดีครับผม   โดย: Dr.Manta 29 มิถุนายน 2550 10:16:01 น.

อ่านแล้วก็มีคำถามกับตัวเองดีค่ะคุณหมอ คนเขียนเขียนให้เห็นภาพแบบชัดเจนเลยนะคะ แถมภาพประกอบก็เข้ากั๊น...เข้ากันกับเรื่อง ให้เท่าที่ให้ได้ ทำได้เท่าที่ทำ จะมากหรือน้อย คนให้ก็มีความสุขในใจแล้วแหละ .... จะรอชมภาพสวยๆเรื่องดีๆที่ไปเที่ยวสามชุกนะคะ   โดย: PANDIN 29 มิถุนายน 2550 10:19:05 น.

เช่นกันครับพี่หมอ...ผมไม่มีโอกาสที่จะช่วยผู้คนอื่นอย่างที่ความใฝ่ฝันของผมอยากจะทำ ผมขอส่งแรงใจช่วยพี่หมอนะครับ...เชื่อว่าผู้ป่วยมากมายที่พี่หมอรักษาจะได้กลับมาเป็นแรงใจให้พี่หมอเป็นหมอของเขาไปตลอดกาล หากผมพอจะช่วยอะไรได้บ้างในฐานะที่เรียนมาทางด้านนี้ ผมยินดีนะครับ...ตอนนี้ผมต้องบ่ายหน้าหลบมาเป็นรุ่นน้องคณะของพี่ pol_us ด้วยครับ ฝากทักทายน้องใบพัด และน้องเนย ผู้มีพระคุณต่อความสำเร็จของผมด้วยนะครับ...ขอบคุณแทนน้องๆ เหล่านั้นนะครับที่ได้มาเป็นสมาชิกอยู่ในครอบครัวที่อบอุ่นของพี่หมอและมีความรักให้กับพวกเขา ขอสิ่งดีๆๆ ที่พี่หมออวยพรผมคืนกลับเป็นทวีคูณต่อพี่หมอและครอบครัวเช่นกันครับ   โดย: J.C. IP: 58.9.146.239 29 มิถุนายน 2550 10:56:40 น.

มาชมภาพสวยๆ ค่ะ   โดย: au_ja_บ่ได้ล๊อกแล๊ก IP: 58.147.105.231 29 มิถุนายน 2550 10:59:01 น.

โดย: cilladevi 29 มิถุนายน 2550 15:00:42 น.

ตอนนี้สถานะผมเป็นเด็กเลือดสองสีครับ ชมพู และแดงช้ำๆ ครับ...ไม่มีโอกาสสอบชิงทุนอะไรได้ครับ ผมป้วนเปี้ยนเรียนอยู่แต่ในประเทศครับ อยากสอบไปเรียนที่แดนเบอร์ลินแต่ก็ฝันสลายครับเพราะเกรดที่ทำให้ผมอกหักครับ รักษาสุขภาพนะครับพี่หมอ   โดย: J.C. IP: 58.9.146.239 29 มิถุนายน 2550 17:50:18 น.

สวัสดีค่ะ อ่านบล็อคคุณหมอแล้วทำให้ทราบว่าเคยมาเรียนที่สงขลา แล้วก็เคยหาลำไพ่พิเศษโดยการไปหาซื้อเสื้อมือสองที่ตลาดคลองแงะ เลยมีข่าวมาฝากแต่คิดว่าคุณหมอน่าจะทราบแล้วเหมือนกันถ้าได้ดูโทรทัศน์ ตลาดคลองแงะเพิ่งโดนไฟไหม้ไปค่ะไม่กี่วันมานี่เองแต่ไม่ใช่ส่วนที่ขายเสื้อผ้ามือสองนะค่ะไหม้ส่วนที่เป็นร้านค้าทั่วไปค่ะ ความเสียหายไม่ต้องเอ่ยถึง เรื่องคนเผายิ่งไม่ต้องเอ่ย (เป็นที่รู้กันดีว่าฝีมือใครมาก่อกวน) ส่วนวันนี้สดๆร้อนๆ โจรปล้นร้านทอง ใกล้ๆกับสถานีรถไฟคลองแงะค่ะ อืมคุณหมอบินกลับบ้านซะแล้วยังไม่ได้มาเที่ยวปาดังเลยนะค่ะ (สงสัยกลัวโนจับขายมาเลย์ อิอิอิ )   โดย: มัยดีนาห์ IP: 203.172.89.145 29 มิถุนายน 2550 22:15:32 น.

เข้ามาอ่านเรื่องดีดีค่ะ เพิ่งไปเที่ยวสามชุกเมื่อต้นเดือนค่ะ สนุกดี แต่ตอนนั้นยังร้อนไปหน่อย ตอนนี้คงค่อยเย็นขึ้นแล้ว ยิ่งชอบการถ่ายรูปอย่างคุณหมอด้วย คงเพลินค่ะ   โดย: chaokha 29 มิถุนายน 2550 23:52:47 น.

อ่านแล้วซึ้งปนขนลุกครับ วันนี้ผมก็เพิ่งทำบุญให้ยายแก่ที่เดินมาขอเงิน 10 บาทง่ะ   โดย: tpipe 30 มิถุนายน 2550 0:32:38 น.

อ่านเรื่องราวจาก fw mail แล้วสะเทือนใจครับ ผมเองก็คิดง่ายๆ ว่าถ้าผมมีอะไรอยู่ประมาณนึง ผมก็อยากแบ่งปันให้คนอื่นได้มีบ้าง ทั้งนี้ผมจะให้เท่าที่ผมให้ได้ โดยไม่เกินตัวและทำให้ผมเดือดร้อน ถ้าผมไม่มีเงินหรือของอะไรจะให้ ผมคงให้ได้แค่ใจ ให้ความคิด หรือแรงกาย เพราะทั้งหมดแล้ว ผมว่าการให้ไม่ได้หมายถึงเงินอย่างเดียวนะครับ ปอลอ ตกลงว่าถูกล็อตเตอรี่เหรอครับ งั้นช่วยจ่ายค่าหนังสือให้ผมด้วยนะครับคุณหมอออออ.....   โดย: พลทหารไรอัน 30 มิถุนายน 2550 1:13:10 น.

แวะมาอ่านเรื่องราว และชอบภาพประกอบจังเลย อ่านแล้วอึ้ง ซึ้งด้วย หากคนทั้งโลกมีน้ำใจและแบ่งปันให้คนอื่นบ้าง โลกเราคงน่าอยู่ขึ้นอีกเยอะ ให้กำลังหมอนะ ทำดีต่อไป .......cheers!........   โดย: Farm Girl in High Sierra 30 มิถุนายน 2550 2:32:58 น.

กลับมาอ่านอีกครั้ง เก็บรายละเอียด ขอบคุณค่ะ สำหรับเรื่องราวดีๆ อ่านแล้ว รู้สึกดีจริงๆ   โดย: Farm Girl in High Sierra 30 มิถุนายน 2550 2:35:45 น.

เรื่องราวอ่านแล้ว ผมชอบมากครับคุณหมอ ถึงแม้ว่ามันจะแฝงความเศร้าอยู่ไม่น้อย ...การให้ แม้เพียงน้อยนิด บางครั้งมันอาจจะยิ่งใหญ่ในใจของผู้รับ... น้ำใจ...แบ่งปัน กันครับ โลกจะได้น่าอยู่..   โดย: pompier 30 มิถุนายน 2550 3:41:27 น.

ขออนุโมทนาสาธุ และแสดงความยินดีที่ประมูลได้หนังสือ Adventure Travel Photography นะครับ   โดย: สะเทื้อน 30 มิถุนายน 2550 13:45:08 น.

หวัดดีคับเอีย^^ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ   โดย: D_HRT IP: 61.19.88.37 30 มิถุนายน 2550 19:46:37 น.

วันนี้แบ่งไก่ ให้ไอ้หล่อ(สุนัชลายพาดกลอน) ที่อาศัยอยู่แถวหน้าบ้านน่ะ มันไม่ได้ร้องขอนะ แต่เห็นมันแล้วสงสารมันเหมือนกัน มันเป็นหมาที่มีเจ้าของ แต่มักพเนจรตามท้องถนนจนตอนนี้เป็นหมาท้องถนนสมดังตั้งใจ ยินดีต้อนรับกลับเชียงของค่ะ   โดย: นักเดินทางพเนจร (นักเดินทางพเนจร ) 1 กรกฎาคม 2550 14:01:26 น.

คนเราถ้าจะเอื้อเฟื้อต่อกันก็น่าจะทำตั้งแต่ตอนที่ทำได้ จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจภายหลังนะคะ ปล คุณหมอไปดูเฉลียงมาเปล่าคะ อิ อิ   โดย: ดาว..กลางวัน 1 กรกฎาคม 2550 17:22:56 น.

เดินทางปลอดภัยเน้อคุณบุญรักษาเจ้าค่ะ   โดย: อุ้มสี 1 กรกฎาคม 2550 19:43:05 น.

สาธุ   โดย: เอ๊กกี่ 2 กรกฎาคม 2550 19:46:59 น.

อ่านแล้วสบายตาสบายใจจัง....พ้มไปวัดพระบาทน้ำพุแล้วปลงอะไรได้เยอะมากๆ สาธุ   โดย: ลิงจ๊ากจ๊าก 2 กรกฎาคม 2550 22:20:11 น.

< ไม่เป็นไรดอกค่ะคุณ Dr.Manta เราส่งให้ฟรีไม่บวกค่าพัสดุแค่นี้ก็เป็นการรบกวนเกรงใจค่ะ   โดย: อุ้มสี 3 กรกฎาคม 2550 7:47:52 น.

แวะมาอ่านเรื่องดีดีครับ บางทีการทำความดี อาจจะได้อะไรดีดี กลับมาโดยไม่รู้ตัวก็ได้... อนุโมทนาบุญด้วยนะครับ ว่าแต่เงียบ ๆ ยังงี้ถูกรางวัลที่ 1 ป่าวครับ   โดย: เด็กเคยอ้วน (Rovivrus ) 3 กรกฎาคม 2550 8:07:35 น.

มีคำถามค่ะคุณหมอเบส เพลงนี้ ชื่อเพลงไรง่ะคะ อยากได้จัง ความหมายดี๊ดี ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ   โดย: อยากได้เพลงนี้จังค่ะ IP: 202.12.118.36 4 กรกฎาคม 2550 11:49:10 น.

อ่านจบแล้ว... ขนลุกอ่ะ... น้าหมอไม่บอกก่อนว่าจะเล่าเรื่องประมาณนี้... ปล. ปีที่แล้วไปตลาด ชุก ชุก ชุก มาละครับ ข้าวห่อใบบัวน่ากินมาก... แต่ว่ามันไปหน่อย ปล. 2 up-date blog แล้วเด้อครับ   โดย: zardamon 4 กรกฎาคม 2550 15:48:33 น.

Adventure Travel Photography Thank you Ka   โดย: Kanna IP: 84.161.65.18 5 กรกฎาคม 2550 3:40:03 น.

Adventure Travel Photography Thank you Ka   โดย: Kanna IP: 84.161.65.18 5 กรกฎาคม 2550 3:42:06 น.

เพลงนี้ชื่อเพลง"เกิดมาต่างกัน" จากอัลบั้ม "เพลงธรรมะยุคใหม่" ซึ่งพระภิกษุที่นั่งข้างๆท่านให้มาครับ ชื่อพระอาจารย์วิบุญสุข วัดเทพรังษีครับ   โดย: Dr.Manta 5 กรกฎาคม 2550 8:54:11 น.

เข้ามาอ่าน ตามมาจากภาพสวยๆ ค่ะ เพราะดี นะค่ะ "เกิดมาต่างกัน"   โดย: sakurakoe IP: 203.146.183.135 5 กรกฎาคม 2550 10:38:53 น.

เพลงเกิดมาต่างกัน อ่านเนื้อแล้วสอนใจ"คน"ได้ดีนะคะ   โดย: PANDIN 5 กรกฎาคม 2550 14:46:52 น.

การให้มีความสุขกว่าการรับ.....ดิฉันได้ค้นหาคำนี้ในGoogleแล้วได้พบกับBlogของคุณหมอ.....อ่านแล้วรู้สึกว่าความรักอยู่รอบๆตัวเรานี่เองเพียงแค่เราช่วยกันแบ่งปันสิ่งดีต่อกัน....ไม่มองว่าเป็นเรื่องไร้สาระไกลตัว...ฉันจะช่วยใครได้ตัวเองยังเอาไม่รอดเลย... ขอบคุณ..คุณหมอที่ทำให้วันนี้หัวใจของดิฉันพองโต...เมื่อได้รู้ว่ายังมีคนมีน้ำใจอย่างคุณหมออยู่ในสังคมเรา......ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ.....   โดย: Apple in love IP: 125.25.128.159 18 ตุลาคม 2550 11:43:09 น.

อ่านแล้วทราบซึ่ง น้ำตาจะไหลแล้วคราบแล้วก็มีเพลงประกอบที่เหมาะเจาะม๊าก   โดย: หนูเหน่ง IP: 124.170.200.235 21 ตุลาคม 2550 8:20:32 น.

อ่านแล้ว ซึม - อาการ - น้ำตา ซาบซึ้ง - เนื้อหา - อารมณ์   โดย: dr.can ริมฝั่งโขง IP: 125.26.203.186 22 ตุลาคม 2550 16:00:08 น.

เมือไรจะมีเรื่องใหม่โพสคราบ รออ่านอยู่ เข้ามาเปิดอ่านทุกอาทิตย์เลยครับแต่ยังไม่มีเรื่องใหม่ รอติดตามนะคราบ หนูเหน่ง ณ วอลลองกอง   โดย: หนูเหน่ง ณ วอลลองกอง IP: 124.171.24.76 28 ตุลาคม 2550 8:04:58 น.

ความสุข... ไม่ได้อยู่ที่การมีเงินทองมากมาย สิ่งที่จะทำให้เรามีความสุขได้จะต้องประกอบด้วย สามสิ่งคือ 1. ได้อยู่กับคนที่เรารัก 2. มีสุขภาพที่แข็งแรง 3. คิดทางบวกและมองโลกในแง่ดี ...นี่แหละคือความสุขที่แท้จริง ผมเห็นด้วยนะ แต่บางครั้งเราก็เลือกที่จะทำมันไม่ไดด้นะ ผมชอบทำในสิ่งที่อยากทำตามความปรารถนาของตัวเองแต่มันก็ต้องอยู่คนเดียวๆดาย มีแค่คนที่เรารักแต่เขาไม่รักเราก็ได้นะ บางครั้งยิ่งเดินมาไกล คนอื่นก็ดินไม่ทัน สุดท้ายก็ต้องเดินคนเดียว ณ ที่แห่งนี่ ก็อยากมีสุขภาพแข็งแรงนะ แต่ร่างกาย กรรมพันธ์มันให้มาแบบนี่จะทำมันอย่างไรดี ชีวิตนี้ก็คิดแต่ให้ แบ่งปั่นคนอื่น ไม่ให้ร้ายใครแต่ทำไมๆๆ ยังมีคนๆๆๆ ที่คิดร้าย อิจฉาเราอยู่ได้ แต่อย่างไรก็ช่างเขาเถอะ ผลกรรมมันก็เป็นตัวตัดสินเอง บางครั้งเราก็เลือกเกิด ไม่ได้ เลือกที่จะควบคุมคนอื่นไม่ได้ แต่เราสามารถควบคุมจิตใจเราได้   โดย: เหน่ง ณ วองลองกอง IP: 124.171.24.76 28 ตุลาคม 2550 11:14:34 น.

หนูเหน่ง ณ Woolongong ครับ ผมก็อัพบล๊อกอยู่เรื่อยๆน่ะ แต่สงกะสัยว่าหนูเหน่งจะเซฟเฉพาะหน้านี้เอาไว้ เอาเป็นว่าคราวหน้าถ้าจะเข้าไปดูบล๊อกที่มันอัพเดท หนูเหน่งก็พิมพ์แค่ //mantadoctor.bloggang.com เพียงเท่านี้มันก็จะพาไปบล๊อกที่อัพเดทล่าสุดเองครับ ว่ากันถึงเรื่องของความสุข ถึงแม้เราจะเลือกเกิดไม่ได้ เลือกที่จะรับแต่ความสุขไม่ได้ แต่ลองไปถามๆคนในโลกใบนี้ดูเอาเหอะครับ ไม่ว่าจะรวยหรือจน ไม่ว่าจะดูว่าเค้ามีความสุขมากขนาดไหน ยังไง๊ยังไงเค้าก็ต้องมีความทุกข์มาปะปน อยู่ที่ว่าเราจะจัดการกับความทุกข์อันนั้นยังไงมากกว่า อย่างที่เค้าว่ากันว่าคนเราถือหินหนึ่งก้อนจะเจ็บมือไม่เท่ากัน บางคนถือเอาไว้ก็บีบมันซะแน่นเลย บางคนถือเอาไว้หลวมๆก็เจ็บน้อยหน่อย แต่บางคนเลือกที่จะโยนมันทิ้ง คุณหนูเหน่งเป็นแบบไหนหล่ะครับ?   โดย: Dr.Manta 29 ตุลาคม 2550 13:53:39 น.

มิหน้าละเข้ามาที่ไรอยู่ที่เดิมทุกที่เลย ขอบคุณณณนะครับที่ชี้ทางสว่างให้ นั่งโงอยู่ตั้งหลายเดือนอะ หนูเหน่งชอบบล๊อกนี่มาก เนื้อหาดี ภาพสวย แต่ที่ชอบสุดๆๆก็เพลงประกอบ เลือกได้โดนใจกะเนื้อหาม๊ากๆๆ มีเพือนคนหนึ่งสอนเราว่า ความสุขของเราอยู่ที่ความทุกข์ ถ้าไม่มีความทุกข์ความสุขมันก็จะไม่มีค่าอะไร ชีวิตเราอยู่ได้ด้วยความทุกข์ไม่ใช่ความสุข เพราะความทุกข์ทำให้ชีวิตเรามีพัฒนาการชีวิตทีดีขึ้น ...จริงเปล่าเนีย แต่ผมเห็นด้วยนะ... ปล. ผมก็สุขบ้างทุกข์บ้าง..แต่แอบเหงาเป็นประจำ..   โดย: เหนูหน่ง ณ วองลองกอง IP: 124.168.149.73 21 พฤศจิกายน 2550 6:29:59 น.

มีเรื่องไม่เข้าใจสองอย่าง คือ 1 ลำดับของเนื้อหาจะในบล๊อกมันเรียงลำดับอย่างไรจะ จะลำดับการดูอย่างไร เนื่องจากเปิดดูแล้ว มันไม่เรียงลำดับ เดียวไปปี 49 บ้าง 50 บ้าง เลยงงง อยากจะอ่านทุกเพจนะครับ 2 ทำไมต้องเป็นคนที่ถูกหางกระเบนแทงหัวใจด้วย บ่เข้าใจ ผมไม่เคยโดนนนะ แต่ผมเป็นคนหลายหัวใจมากกว่าฮิฮิ   โดย: หนูเหน่ง ณ วอลลองกอง IP: 124.168.149.73 21 พฤศจิกายน 2550 16:02:26 น.

เพลงเพราะ ภาพสวย เรื่องน่าประทับใจ ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆทั้งหลายทั้งปวงในข้างต้นที่กล่าวมานะค๊ะ ปล.แอบแวะเข้ามาเติมกำลังใจและติดตามบทความดีดีของDr.Manta ด้วยหวังว่าจะมีเรื่องดีดีมาบอกเล่ากันอีกนะค๊ะ ขอบคุณพันครั้ง...จาก พันวันค่ะ   โดย: พันวัน IP: 117.47.66.85 27 พฤษภาคม 2552 22:39:49 น.