|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
คนบางคนก็เกิดมาเป็นเพียงแค่ ... ความทรงจำ
ของบางอย่างแม้จะอยู่ใกล้แค่มือเอื้อม แต่ไม่ว่าจะอยากเป็นเจ้าของสักเท่าไร ก็ไม่อาจทำได้
เพราะไม่มีประโยชน์อะไรเลย ถ้าเรากำสิ่งนั้นไว้ ได้แค่เศษเสี้ยวที่ไม่สมบูรณ์ การได้แค่คิดถึงอาจทำให้เรามีความสุข มากกว่าการเก็บสิ่งนั้นไว้เป็นเจ้าของ แต่การได้มาแบบขาดๆเกินๆไม่สมบูรณ์ ถ้าเป็นแบบนั้น สูไม่เก็บเสียยังจะดีกว่า ให้เขาคนนั้นเป็นแค่เพียงความทรงจำ คงจะดีกว่า
ครั้งหนึ่งเคยได้ดูหิ่งห้อย ด้วยความที่เคยได้ยินคนพูดถึงอยู่บ่อยๆ ว่า
แสงหิ่งห้อยในคืนเดือนมืดนั้นสวยงามแค่ไหน ทำให้ยิ่งอยากเห็นด้วยตาตนเองสักครั้ง
ว่าแล้วก็ดั้นด้นไปจนได้ พอไปถึงก็เหมือนโชคเข้าข้างคนมาไกลพอดี เพราะคืนนั้นเดือนมืด และฝนไม่ตก ถ้าอยากเห็นของสวยงาม ความลำบากก็ต้องเพิ่มเป็นสองเท่า เราต้องนั่งเรือลัดเลาะไปตามสุมทุมพุ่มไม้ ที่ขึ้นอยู่ริมน้ำอยู่ค่อนคืน สายน้ำยามดึกทั้งมืด ทั้งหนาว แต่พอไปถึงภาพที่เห็นตรงหน้าก็ทำให้ลืมเหนื่อย บนกิ่งเล็กกิ่งน้อยของต้นลำพู มีหิ่งห้อยนับพันๆตัว กำลังพากันส่องแสงระยิบระยับระรานตาไปหมด พอมองเห็นแสงหิ่งห้อยในความมืดสวยจับใจ ก็อยากจะเก็บความงามของหิ่งห้อยกลับบ้าน เพื่อเอาไปฝากใครบางคนที่ไม่ได้มาเห็นด้วยตา แต่ต้องจนใจ ไม่มีใครถ่ายรูปหิ่งห้อยได้สักคน
ไม่ว่ากล้องจะมีคุณภาพสูงแค่ไหน ไม่ว่าคนถ่ายภาพจะมีฝีมือดีอย่างไร ไม่มีใครเก็บความงามกลับไปได้เลยสักคน แม้เราอยากเก็บภาพนั้นมาดูที่บ้าน แม้เราอยากหยิบความงามนั้นมาดูทุกครั้งที่คิดถึง แต่ก็ทำไม่ได้แม้จะเก็บแค่เศษเสี้ยวของความงามนั้นกลับมา ไม่ว่าจะพยายามสักแค่ไหน ภาพที่ถ่ายได้ก็ไม่สวยเลยสักนิด จนทุกคนถอดใจ
. เพราะถ่ายไปก็มีแต่ต้นไม้ และท้องน้ำมืด เหงาๆ ถ้าได้ภาพแบบนี้ก็ไม่รู้จะเอาไปทำอะไร
คืนนั้นเราทุกคนเลิกถ่ายรูป มีทางเลือกเดียวที่ทุกคนทำได้ ก็คือ
เก็บความงามของหิ่งห้อยไว้ในความทรงจำ
ธรรมชาติมีเหตุมีผลในการกระทำอยู่เสมอ การที่ไม่มีใครถ่ายรูปหิ่งห้อยได้อาจเป็นเรื่องดี เพราะทำให้ความสวยงามของมันมีค่าขึ้น ถ้าใครอยากเห็น
ต้องมาดูด้วยตาตนเองเท่านั้น นี่คงเป็นกฎของธรรมชาติ ที่ช่วยให้มันไม่สูญพันธุ์ไปจากโลกนี้
การที่เราต้องเก็บอะไรไว้ในความทรงจำ แม้จะไม่สามารถครอบครองหรือเก็บไว้เป็นเจ้าของ
การได้แค่คิดถึงอาจทำให้เรามีความสุข มากกว่าการเก็บสิ่งนั้นไว้เป็นเจ้าของ แต่การได้มาแบบขาดๆเกินๆไม่สมบูรณ์ ถ้าเป็นแบบนั้น สูไม่เก็บเสียยังจะดีกว่า ให้เขาคนนั้นเป็นแค่เพียงความทรงจำ คงจะดีกว่า + + + + + +
โดย
ธัญวาร์ / โลกนี้กว้างใหญ่ .. อย่ากลัวไม่มีใครมารักเรา
Create Date : 06 สิงหาคม 2551 |
|
1 comments |
Last Update : 8 สิงหาคม 2551 14:30:32 น. |
Counter : 333 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: คนธรรมดาคนหนึ่ง IP: 124.121.129.181 8 สิงหาคม 2551 15:39:16 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
สงขลา Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
พ่อเป็นคนปทุม แม่เป็นคนอยุธยา เกิดกรุงเทพ ไปทำงานที่สงขลา ใช้ชีวิต ที่สงขลา ทำงานเกี่ยวกับหนังสือ ..มีความสุขอยู่ท่ามกลางหนังสือ ...ใช้หนังสือในการดำรงตน
|
|
|
|
|
|