ถึงเพื่อน ที่ไว้ใจ ขออนุญาต ล้างข้อมูลในนี้ชั่วคราวนะครับ เดี๋ยวจะเอากลับมาลงใหม่ ขอโทษด้วยครับ   Create Date : 21 กันยายน 2553 8 comments Last Update : 17 เมษายน 2554 16:04:28 น. Counter : 983 Pageviews. Share Tweet

เข้ามาอ่าน ก็เลยเพิ่งจะได้รู้ว่าเกิดเรื่องที่ทำให้พี่ไม่สบายใจ ใจเย็นๆนะพี่ เดี๊ยวกลับบ้านไปจะรีบไปหา   โดย: นภัสวรรณ IP: 58.64.88.213 6 ตุลาคม 2553 2:16:58 น.

โอ๋โอ๋คุณพี่อิทธิพล   โดย: นภัสวรรณ IP: 58.64.88.213 6 ตุลาคม 2553 2:24:05 น.

โอ้แม่เจ้า ทำไมเราเพิ่งมาได้อ่าน ปกติจะอ่านแค่เรื่องที่อยู่ด้านบนๆๆ ของ Group blog ขอเสนอความคิดนิดนึ่งน่ะ อ่านแล้วก็มีน้ำมาคลอๆที่ขอบตาเหมือนกัน เพราะว่าเมื่อสักวันหนึ่งที่ผ่านมาก็เคยมีเหตุการณ์คล้ายๆแบบนี้เหมือนกัน   โดย: ผา-เดียวดาย IP: 124.120.154.245 8 ธันวาคม 2553 22:10:44 น.

@คุณ ผา-เดียวดาย ขอบคุณครับที่เข้ามาอ่าน ตกใจเหมือนกันที่มีคนเข้ามาอ่านจนจบด้วยน่ะครับ ขอบคุณมากๆครับ แล้วปกติเข้ามาอ่านบล็อกผมเรื่อยๆหรอครับ? เห็นบอกว่าปกติอ่านแต่บล็อกที่อยู่บนๆ(ซาบซึ้ง..จากใจ) แล้วเมื่อเร็วๆนี้เิกิดอะไรขึ้นหรอครับ แชร์กันได้ครับ   โดย: i will ok 8 ธันวาคม 2553 22:32:15 น.

ชอบ หัวข้อ ที่บอกว่า หนึ่งวันมี ยี่สิบสี่ ชั่วโมงไม่เท่ากัน แค่หัวข้อก็ มันทำให้น่าอ่านแล้วสิ ก็เลย เข้ามาอ่านเรื่อยๆ อาจจะบ่อยครั้งในช่วงที่ ว่าง ทิ้งช่วงบ้างในช่วงที่ยุ่ง แต่ก็อ่านได้เกือบๆทุกเรื่องที่เขียนน่ะ ทริป มาเล เขาแผงม้า แข่งกีฬาจมูกหัก หมูจุ่ม ไปสัมภาษณ์งาน ติวหนังสือให้เพื่อน ช่วงทำโปรเจค ได้งานทำ รับปริญญา ไปสัมมนาที่พัทยา สุดท้ายก็ตัดสินใจ ช่วย เม้นท์ หัวข้อนี้แหล่ะ เพราะว่าอ่านแล้วมันโดนใจมาก คนที่มาเม้นท์ ให้คุณ ชื่อ sirimas_m เขาเขียนได้ดีมากเลยน่ะ ที่บอกว่า "ชีวิตเหมือนหนังเรื่องยาว กว่าจะจบยืดจนยานนานมั่ก! อย่ามองอะไรแฮปปี้ทุกอย่าง!! เวลาเป็นเครื่องช่วยคลี่คลายยามมีปัญหา! ข้อสำคัญ... ต้องท่องไว้ในใจ คนภาษาเดียวกัน บางครั้งก็คุยไม่รู้เรื่อง!?! แต่ถ้าเราไปเที่ยวต่างบ้านเมืองอื่น สังเกตุมั๊ย? ดันสื่อกันเข้าใจ " เป้าหมายมีไว้พุ่งชน....   โดย: ผา-เดียวดาย IP: 124.122.151.65 9 ธันวาคม 2553 18:44:19 น.

คุณ ผาเดียวดายครับ ผมน้ำตาจะไหลจริงๆ พี่เข้ามาอ่านเรื่องราวของผมหมดทุกตอนเลย สิ่งที่พี่เขียนสรุปมา บางทีผมก็ลืมไปแล้ว แต่พี่กลับเตือนผมได้ ขอบคุณมากจริงๆครับ ช่วงนี้ก็มีเรื่องราวที่หนักหนามากที่สุดที่ผมเคยเจอมา แต่ผมไม่มีอารมณ์ที่จะเขียนเล่ามัน สักวันหนึ่ง ผมจะกลับมาเขียนครับ ขอบคุณมากๆอีกครั้งครับ   โดย: i will ok 12 มกราคม 2554 18:42:38 น.

วันนี้ ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่กลับเข้ามาอ่านอีกรอบ... แต่ก่อนหน้านี้ ก็ เข้ามาเรื่อย แต่ก็ไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ ในบล็อกนี้ .... ในทางตรงกันข้าม (รู้สึกว่า)..มีความเคลื่อนไหวของความรู้สึก .. คนที่เป็นเจ้าของ บล็อก....ซะงั้น... ไม่รู้ว่าคุณท้อ.. หรือเหนื่อยน่ะ มีกลอน อยากให้อ่าน.. อันแรกน่ะ... ไม่มีคำว่าแพ้หากว่าเราได้เริ่ม ไม่มีคำว่าอยู่ที่เดิมหากเราได้ค้นหา ไม่มีคำว่าเป็นที่หนึ่งหากยังต้องพึ่งพา ไม่มีคำว่าดีกว่าหากว่าเราไม่ตั้งใจ อันที่สอง... รอยเท้าที่ยาวไกล เมื่อมองกลับไป บ่งบอกได้ในผลงาน บางรอยอาจมีชำรุด เพราะสะดุด จุดขวากหนาม ฟันฝ่าจนรอยงาม เก็บเป็นนิยามของความภูมิใจ หมดแล้ว.......   โดย: ผา-เดียวดาย IP: 115.87.106.195 15 มกราคม 2554 20:14:10 น.

อ่านจบแล้วน้ำตาคลอเลยค่ะ คิดถึงเพื่อนและนึกย้อนไปว่าเราเคยทำอะไรให้เพื่อนรู้สึกแย่แต่ไม่กล้าพูดและเราก็โง่ที่ไม่รู้บ้างมั้ย?   โดย: M IP: 182.53.188.54 19 กุมภาพันธ์ 2554 4:12:06 น.