พ่อครัวกับ Kitchen preparation ingredient

*เหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องสั้นนี้ล้วนเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมาสถานที่และตัวละครต่างๆไม่มีอยู่จริงทั้งในโลกนี้และโลกหน้าถ้าหากอ่านๆไปแล้วเกิดรู้สึกว่ามันคลับคล้ายคลับคลา หรือบังเอิญไปพ้องกับอะไรเข้านั่นเกิดจากที่ท่านคิดเองเออเองล้วนๆนะจ๊ะ

ในห้วงสมมติอันไกลโพ้นจากความเป็นจริงณ ประเทศแห่งหนึ่งอันแสนสวยงามอยู่ใกล้ๆกับเกาะประป๋องสับปะรดเพียงพายเรือชั่วเคี้ยวต้นหมากแหลก(กี่ปีวะนั่นกว่าจะเคี้ยวหมดต้น)บนเกาะแห่งนั้นมีภัตตาคารมากมายเพื่อเอาไว้บริการนักท่องเที่ยวและชาวประชารากหญ้าอาชีพที่รุ่งเรืองเฟื่องฟูก็คืออาชีพที่เกี่ยวข้องกับร้านอาหาร เช่นบริกรเด็กล้างจาน เจ้าของกิจการร้านอาหาร ผู้ผลิตวัตถุดิบ (พ่อค้าคนกลาง ชาวประมงเกษตรกร) และที่จะขาดเสียไม่ได้ก็คือ “พ่อครัว”ซึ่งจะเป็นตัวเอกตัวชูโรงเรื่องราวบ้าๆของเกาะนี้ต่อไป

บนเกาะแห่งนี้มีภัตาคารไม่เล็กไม่ใหญ่ทว่าประหลาดว่าภัตตาคารทั่วๆไป คือมีหน้าร้านอยู่ริมหาด แต่มีครัวอยู่ใกล้น้ำตกพ่อครัวที่ภัตาคารแห่งนี้จึงต้องวิ่งไปวิ่งมาระหว่างครัวกับหน้าร้านเสมอๆและด้วยการแข่งขันที่สูงยิ่งของภัตตาคารบนเกาะแห่งนี้ ผู้จัดการร้านจึงจัดตั้งการวัดความสามารถของพนักงานขึ้นมาสิ่งยั้นก็คือ Kitchen preparation ingredient หรือ “ความสามารถในการเตรียมวัตถุดิบเพื่อประกอบอาหารนั่นเอง”หรือตัวย่อ “คพอ”เหล่าพ่อครัวแม่ครัวทั้งหลายต่างก็พยายามกันสุดฤทธิ์เพื่อการประเมินนี้ แต่ทว่า..

ผู้จัดการเดินเข้ามายังห้องครัวขณะที่พ่อครัวคนหนึ่งกำลังล้างผักเพื่อจะเก็เข้าตู้เย็น “ค่า คพอของคุณไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะ คุณยังอยากจะทำงานที่นี่ต่อไปหรือเปล่า”ผู้จัดการกล่าวขึ้นมาห้วนๆ

พ่อครัวได้ยินดังนั้นก็หน้าถอดสี ละล่ะละลักตอบ “แต่..ผมว่าผมก็ทำอาหารออกมาได้ดีนี่ครับผัดกะเพราแมงกุดจี่ทอดของผมขึ้นเป็นเมนูแนะนำตลอดกาลของร้านนะครับ”

ผู้จัดการกล่าวต่อไปราวกับไม่ได้ยินสิ่งที่พ่อครัวพูด“คุณทราบหรือไม่ว่าตอนนี้เราต้องการการปรุงอาหารแบบบูรณาการและใช้ผู้กินเป็นศูนย์กลางโดยใช้ความอยากอาหารเป็นฐานและเรากำลังจะเข้ารับการประเมินจากองค์กรณ์วัตถุดิบอาหารโลก World Food MaterialEnterprise (WFME) ดังนั้น อาหารของคุณ” อะแฮ่ม เขากระแอมเบาๆ

“อาหารของคุณไม่มีอัตราส่วนผสมที่แน่นอนชัดเจนเป็นหลักฐานที่จริงปีนี้ทางเราก็ได้อำนวยความสะดวกให้ทุกคนรายงานค่า คพอผ่านระบบมือถือออนไลน์ได้แล้ว แต่คุณก็ไม่ส่งหลักฐานเอกสารแนบมาด้วยไม่ว่าจะเป็นการฝึกอบรมปรุงอาหารประจำปี การคิดค้นหรือรายงานเครื่องปรุงแบบใหม่การเข้าแข่งขันทำอาหารหรือแม้แต่ว่า คุณทำอาหารไปกี่จานด้วย”ผู้จัดการกล่าวต่อไปโดยไม่หยุด

พ่อครัวเกาหัวแกรกๆ แล้วกล่าว “เอกสารออนไลน์น่ะหรือครับ”

“ไม่ ผมหมายถึงเอกสาร เอกสารน่ะ คุณก็รู้ว่าระบบงานของเราต้องใช้ Hardcoppy” ผู้จัดการตอบอย่างรำคาญ

“ถ้าเช่นนั้น จะทำระบบออนไลน์ไปหาพระ.. เอ่อ ผมหมายถึงจะทำระบบออนไลน์ไปเพื่ออะไรล่ะครับ แล้วจริงๆทุกอย่างก็มีบันทึกไว้ที่ฝ่ายบัญชีนะครับว่าที่ร้านขายอะไรไปกี่จาน ใครเป็นคนทำเวลาไปประชุมเบิกค่าประชุมก็มีบันทึก ขนาดไปแข่งได้เงินมาทางร้านยังยึดเงินผมไปเลยมันต้องลงบัญชีไว้สิครับ” พ่อครัวนึกดีใจที่ยั้งปากจัวเองไว้ได้ทัน

“ก็เพื่อให้มันง่ายขึ้นไง เข้าใจไหม เนี่ย ผมอุตส่าห์ตั้งคณะกรรมการคพอ ขึ้นมาโดยเฉพาะ คุณก็ต้องส่งเอกสารไปห้เขาสิ จะให้เขามารวบรวมเองหรือย่างไรมันอยู่กันคนละแผนกนะ” ผู้จัดการเริ่มหงุดหงิด

“หมายความว่า ผมต้องไปเอกสารหลักฐานไปแสดงความสามารถว่าผมทำอาหารได้ดีเพียงใด”

“ถูกต้อง ดูอย่างแม่ครัวคนนี้สิ ส่งเอกสารเรียบร้อยแม่แต้อาหารที่ทำก็มีสูตรที่แน่นอนและปริมาณสารอาหารคงที่”ผู้จัดการยื่นเอกสารปึกหนึ่งให้ดู

พ่อครัวรับมันมาถืออย่างงงๆ แล้วเปิดอ่าน “ท่านครับ แต่นี่...เขาแค่ให้กรรมการเซ็นยืนยันว่าเขาเข้าสมัครแข่งขันการทอดปาท่องโก๋นี่ครับแม่ครัวคนนี้ตัวเขาไม่ผ่านการคัดตัวด้วยซ้ำ เพื่อนผมที่ไปแข่งชนะมาเล่าให้ฟังแล้วนี่..นี่มันสูตรอาหารอะไรกันครับ โปรตีน 75% โซเดียม 0.5กรัม วิตามิน และแร่ธาตุ ท่านครับจากสูตรนี่มันโปรตีนผงผสมเกลือกับวิตามินแล้วชงน้ำเฉยๆ ผมว่ามันไม่น่าเรียกว่าอ..”

“สามหาว !!” ผู้จัดการตะโกนใส่หน้าพ่อครัวนี่แหละพ่อครัวแม่ครัวที่เราต้องการ “เขามีค่า คพอ สูงกว่าคุณเกือบสามเท่าตัว”พูดจบ ผู้จัดการก็สะบัดร่างเดินลับสายตาไปปล่อยให้พ่อครัวยืนงงอยู่ในครัวต่อไปอย่างเดียวดาย

*เหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องสั้นนี้ล้วนเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมาสถานที่และตัวละครต่างๆไม่มีอยู่จริงทั้งในโลกนี้และโลกหน้าถ้าหากอ่านๆไปแล้วเกิดรู้สึกว่ามันคลับคล้ายคลับคลา หรือบังเอิญไปพ้องกับอะไรเข้านั่นเกิดจากที่ท่านคิดเองเออเองล้วนๆนะจ๊ะ

Create Date : 02 พฤษภาคม 2560		0 comments
Last Update : 2 พฤษภาคม 2560 15:49:05 น.
Counter : 1642 Pageviews.
Share Tweet