บล็อกที่แล้ว Lennon Wall >> //www.bloggang.com/mainblog.php?id=mangamania&month=07-07-2012&group=14&gblog=8

      
วันนี้เราออกไปเที่ยวนอกเมืองกัน เนื่องจากที่ผ่านมาอิฉันพาเดินวนแล้ววนอีกอยู่ในปราก ทั้งที่เมืองมันก็เล็กนิดเดียว ดูของสวยๆงามๆ กันจนเบื่อ วันนี้เราออกไปดูของไม่สวยไม่งามไม่บันเทิงใจกันมั่งดีกว่า เราจะไปดูค่ายที่กักขังนักโทษชาวยิวและคณะ รวมทั้งเป็นสถานที่ฆ่าชาวยิวอย่างเหี้ยมโหดในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองกันค่ะ

การเดินทางออกนอกปรากนี่ยากแท้.. การให้บริการสมกับเป็นประเทศคอมมิวนิสต์เก่า แม้แต่คนที่ Information Center ที่ขายตั๋วรถยังไม่ค่อยอยากจะให้ข้อมูลอะไร ชี้โบ๊เบ๊ให้ไปถาม "ฝั่งนู๊น" (นั่นคือต้องเดินลอด subway ข้ามถนนข้ามตึกไปหลายร้อยเมตร) เพื่อที่จะไปเจอคนที่ "ฝั่งนู๊น" บอกว่าให้เดินกลับมาฝั่งเดิมที่พวกตรูเพิ่งเดินมา   

ขอโม้หน่อย เวลาคุยกันกับคนประเทศที่ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลัก อิฉันมักจะสื่อสารได้ดีกว่าอาเฮียนะคะ อาเฮียและชาวอังกฤษบ้านนี้มักจะมีพิธีรีตองเกินกว่าเหตุก่อนจะขอข้อมูล พ่อมักจะอารัมภบทยาวนาน "เอ็กซคิวมี เซอร์ เมย์ไอแฮฟ....บลา บลา บลา.. /  วู๊ดยูมายด์ ..บลา บลา บลา.."

ยาวไปเฟร้ย.. มันทันกินซะที่ไหน.. คนที่ไม่ใช่ native speaker เผ่นหนีกันหมด

มันต้องกะเหรี่ยงอย่างอิฉันนี่ มีแค่นิ้วชี้ ชี้ไปที่แผนที่ และพูดอย่างมั่นใจแค่คำเดียว "(ตรูจะไป) Terezin"   ๆ ๆ ๆ ๆ  ย้ำ ๆ ไป ซึ่งพวก Non-native ด้วยกันมักจะเข้าใจนะคะ เค้าก็พยายามอธิบายมาเป็นเชคปนอังกฤษพอจะเข้าใจกันอยู่ 

เรื่องภาษานี่ตลกดี มีอยู่หนนึง อิฉัน อาเฮียและป๊าม๊าอาเฮียไปฮ่องกงกัน ซึ่งจริง ๆ แล้วคนฮ่องกงพูดอังกฤษกันได้เยอะ  แต่เวลาสั่งอาหารทั้งครอบครัวดันรออิฉันเป็นผู้สั่งอาหารให้ และคนจดออเดอร์ก็รอรับออเดอร์จากอิฉัน (เป็นภาษาอังกฤษ) ซึ่งจริงๆ สั่งตรงไปเลยมันไม่ง่ายกว่าเหรอฟระ   ตรูก็ฟังมาจากภาษาอังกฤษสำเนียงอังกฤษ มาแปลต่อเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงกะเหรี่ยงนี่แหละ งงชีวิตกิง ๆ

เอาล่ะ มัวแต่โม้.. ไปไม่ถึงไหนซะที..

เอาเป็นว่า  การเดินทางระหว่างเมืองในเชคไม่ง่ายค่ะ ข้อมูลไม่ค่อยมี และการต่อรถบัสต่อรถไฟค่อนข้างสับสน ถ้ายังไงหาข้อมูลกันให้ละเอียดก่อนเริ่มทริปนะคะ มาคาดหวังรอการให้บริการข้อมูลแถวสถานีจะไม่ค่อยได้อะไร พวกคนเชคที่สถานีถนัดที่จะชี้ไปทางอื่นแล้วบอกว่า "ทางนู๊น"  พวกเราออกนอกเมือง 3-4 ทริป เดินหลงกันแถวสถานีนี่ทุกทริปแหละค่ะ

ยังไงซะ เราก็ไปมาแล้วและกลับมาได้แล้ว..

เริ่มออกเดินทาง บนรถบัสค่ะ..

(หน้าอวบอืดได้อีก..   ทริปหน้าจะไม่เป็นงี้อีกแล้ว Exercise ช่วยได้ )

ตั๋วรถบัสค่ะ  ถ้าจำไม่ผิดอันนี้น่าจะราคา 4 คนนะ  ถูกกว่าซื้อทัวร์เป็นไหน ๆ

บรรยากาศในรถ  คนก็ขึ้นกันเยอะทีเดียว

ศาลารอรถเมล์ค่ะ

ถึงแล้ว Terezin บ้านเมืองดูหดหู่ ยังกะยังอยู่สมัยสงครามโลกครั้งที่สองอยู่เลย

กลุ่มอาคาร ตรงจตุรัสใจกลางเมือง.. เป็นอะไรมั่งก็ไม่รู้ค่ะ..

มีอาคารนึงเป็นพิพิธภัณฑ์ มีข้อมูล ประวัติของ Terezin ให้อ่าน มีหนังสั้นให้ดู ประมาณว่า วันที่เท่านี้ ๆ มีคนถูกส่งมากี่คน ๆ เหลือรอดกลับไปกี่คน ๆ หรือไม่เหลือเลย    ดูแล้วหดหู่อ่ะ

ที่รอรถบัสกลับปรากอยู่หน้าอาคารนี้แหละ มีรอบตามเวลานี้

มาถึงแล้ว..

บ้านเมืองดูเก่าแก่ทรุดโทรมมากมาย

เราแวะร้านอาหารตรงที่มีคนเดินเข้าไปนั่นแหละค่ะ

ในร้านอาหาร ดูบ้าน ๆ แต่สะอาดเอี่ยม อาหารราคาถูกและอร่อยมาก ร้านนี้เป็นร้านที่สนับสนุนคนพิการทางสมอง คนที่อาการไม่มาก พูดจารู้เรื่องทำงานได้เค้าก็เอามาช่วยงาน เด็กทำงานในร้านหน้าตาท่าทางดีมากดูแทบไม่รู้ว่าบกพร่องเรื่องอะไร นอกจากช้า ๆ เล็กน้อย (ถ้าหากมากับทัวร์ เค้าไม่พาเดินมาถึงร้านนี้ค่ะ เค้าให้แวะกินกลางวันกันที่พิพิธภัณฑ์ ซึ่งอิฉันดูแล้วบรรยากาศไม่ค่อยน่าแวะเท่าไหร่)

ปัญหาอย่างนึงคือ ทั้งร้านพูดอังกฤษไม่ได้เลย เมนูมีแต่ภาษาเชค พวกเราโชคดีที่มีลูกค้าเป็นเชคที่พูดอังกฤษได้ เค้ามาช่วยแปลให้ค่ะ..

พาสต้าไวท์ครีม ใหญ่มาก อร่อยมาก ถูกมาก จานนี้น่าจะประมาณ 80 โครน (ประมาณ 130 บาท)

ไวท์ช็อคโกแลตร้อนก็อร่อย  ถ้วยนี้ราคา 25 โครน (ประมาณ 40 บาท) 

ออกมาจากร้าน  ผ่านร้านขายไอติมที่คนขายสวยปิ๊ง อาเฮียจึงแวะซื้อไอติมให้อิฉันโคนนึง

พวกเราเดินดุ่ย ๆ กันต่อไปเพื่อไปแค้มป์  ไกลเอาเรื่องเหมือนกันนะคะ

จริงๆ ถ้าไม่มีปัญหาเรื่องหัวเข่าน่าจะพอเดินกันไหว  แต่ถ้าให้อิฉันเอาแม่อายุ 72 ของอิฉันไปเดินนี่เห็นจะต้องขอบาย

เดินผ่านน้องเต่าทอง..

เดินผ่านโน่นนี่นั่น อิฉันก็มักจะถ่ายรูปไปเรื่อยนะคะ ป๊าอาเฮียก็มักจะสงสัยว่าอิฉันจะถ่ายไปทำไมนักหนา  อิฉันก็สงสัยว่าป๊าจะสงสัยไปทำไมนักหนา ทริปนี้ทำให้เรางอนตุ๊บป่องกันพอควรเลยค่ะ

Terezin เป็นป้อมเก่าสร้างตั้งแต่สมัยนู๊น  สมัยราชวงศ์ฮัปบวร์กในศตวรรษที่ 18 (ปี 1780 ก่อนการปฏิวัติฝรั่งเศสซะอีก เทียบกับไทยก็โน่นเลย สมัยพระนารายณ์)  โดยสร้างคู่ไปกับกำแพงเมืองเก่า ที่สร้างข้ามแม่น้ำ Ohre  ซึ่งชื่อเมืองนี้ก็ตั้งขึ้นตามชื่อพระนางมาเรีย เทเรซ่า   ป้อมในยุคนั้น จะมีทหารอยู่ประมาณ 5000-10000 คน ตามแต่เวลาสงบหรือสงคราม  พอมาช่วงกลางศตวรรษที่ 19 ป้อมก็ถูกนำมาใช้เป็นคุกด้วย ระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 1 ป้อมถูกใช้เป็นคุกขังนักโทษการเมือง คนที่เข้าข้างรัสเซีย โดนขังอยู่ที่นี่เป็นพัน ๆ คน

พอมาถึงสงครามโลกครั้งที่สอง ป้อมนี้ถูกพวกเกสตาโปนำไปใช้เป็น Ghetto หรือที่คุมขังชาวยิวที่ถูกส่งมาจากเยอรมัน ออสเตรีย ฮอลแลนด์ เดนมาร์ค และยิวจากเชคโกสโลวาเกียเอง ป้อมนี้ถูกเรียกในภาษาเยอรมันว่า Theresienstadt

ยิวจำนวนมากกว่า 150,000 คนถูกส่งมาที่นี่ และประมาณ 88,000 ถูกส่งต่อไป Auschwitz  สุดท้ายเหลือคนมีชีวิตรอดอยู่ประมาณ 17,000 คนเท่านั้นเอง ถึงแม้ที่นี่จะไม่ใช่ที่หลัก ๆ ที่เอาไว้สังหารชาวยิว เอาไว้แค่คุมขังและลงโทษเท่านั้น แต่คนก็ตายไปมากกว่า 33,000 คน

เอาความรู้แค่พอเป็นกระสัย เรามาเดินดูกันเถอะ..

อาคารเก่าแก่ เห็นว่าเป็นโรงพยาบาลเก่า ดูแล้วนึกถึงหนังผีฝรั่งเลยค่ะ

น่าเสียดายมาก ๆ  แต่ถ้าทำเป็นโรงแรมจะมีใครกล้ามาพักไหมเนี่ย

น่าจะเป็นกำแพงเมืองเก่า หลอนมั่ก ๆ ..

เดินข้ามแม่น้ำมา อาคารดูรกร้างไปหมด เมืองนี้ตายแล้ว..

มันช่างเหมือนเมืองในหนังเกรดบีที่จะมีกลุ่มเพื่อนพากันมาเที่ยวแล้วรถเสีย แล้วเพื่อนในกลุ่มก็โดนฆ่าตายไปทีละคน ๆ  เค้ากลัวววววว....

บ้านใหม่ของเรา...   

 ขมักเขม้นเดินหน้าตั้งกันต่อไป แค้มป์อยู่นู่น...

ป้ายทางเข้า..

ทางด้านหน้าจะมีสุสานชาวยิว..

มากมายเรียงรายกันสุดลูกหูลูกตาเลย

บรรยากาศโหวงเหวง

ทำหน้าไม่ถูก ปกติถ่ายรูปจะยิ้ม แต่บรรยากาศทำให้ยิ้มไม่ออก..

ทางเข้า

ห้องแถว ๆ นี้ จะเป็นโซนด้านหน้า เป็นโซนรับรอง(??)

จะมีเป็นห้องลงทะเบียน มีไว้เก็บข้อมูลนักโทษ ห้องเบอร์ 3 นี่ค่ะ

ห้องนี้เป็นห้องทำงานของผู้ควบคุมคุก ซึ่งขณะนั้นคือ Heinrich Jockel ซึ่งชื่อเสียงกระหึ่มมากเรื่องความโหดเหี้ยมต่อนักโทษ แต่เค้าก็ได้ไปชดใช้กรรมในนรกในปี 1945

ผ่านโซนรับรอง (?) ไป  ก็จะเป็นส่วนคุกแล้ว ประตูนรกค่ะ

"Arbeit macht frei"

อาคารนักโทษค่ะ  (ไม่อยากใช้คำว่านักโทษเลย พวกเค้าทำผิดอะไรวะคะเนี่ย )

ขอเปลี่ยนเป็นอาคารผู้ถูกคุมขังละกัน..

จากรูปข้างบน ลานนี้มีการแบ่งเป็นบล็อก A และบล็อก B แบ่งเป็นทั้งหมด 17 ห้องขัง คนโดนคุมขังกันอยู่อย่างแออัดยัดเยียดประมาณ 1,500 คนในนี้ 

ห้องนอน..

เตียง 1 ชั้น เค้าจะนอนอัดกันหลาย ๆ คนค่ะ ในห้อง ๆ นึงจะมีคนเบียดกันอยู่ประมาณ 60-90 คน

ใน 1 ห้องนอนรวมใหญ่ จะมีอ่างล้างหน้าให้ 1 อัน และส้วม 1 ห้อง

 ห้องพยาบาล

เดินออกไปห้องอื่น ๆ

 ห้องอาบน้ำ

คุกขังเดี่ยวค่ะ มืดและหนาว..

ข้ามไปอีกฝั่งนึง

ระหว่าง 2 โซน มีกำแพงกั้น กำแพงสูงขนาดนี้ น่าจะหนียากอยู่..

ช่อง 17  เป็นช่องทางเดินเพื่อไปลานประหาร

ช่อง 18 เป็นที่ ๆ เก็บร่างคนที่โดนทรมานจนตาย ซึ่งหลังจากปี 1942 ร่างทั้งหมดถูกนำมาฝังไว้ที่สุสานด้านหน้า

ทางเดินช่อง 17 ฮ่ะ อิฉันไม่กล้าเดินเข้าไป

ในบริเวณเดียวกัน มีโรงพยาบาล (?)  เรียกว่าเป็นเรือนแยกดีกว่า เค้าเอาคนที่ป่วยจากโรคไทฟอยด์มาทิ้งไว้ฝั่งนี้

รูปถ่ายที่ Terezin ของอิฉันหมดเพียงเท่านี้   Terezin ทำเอาพวกเราหดหู่กันต่อไปเป็นวันเลยค่ะ

แต่ก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ดีที่ได้มาดู เป็นอุทธาหรณ์สอนตัวเองถึงสิ่งที่มนุษย์ทำกับมนุษย์ด้วยกันเอง ว่าชีวิตคนมันสั้นนัก ดีกับคนอื่นไว้เถิด รักใครก็ทำให้เค้ารู้ว่ารัก กอดใครได้ก็ให้รีบกอด ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ พี่น้อง แฟน เพื่อน อย่ามัวแต่คิดเอาเองว่าเค้าก็น่าจะรู้นะ คนเราเกิดมาแป๊บเดียว อย่าตายไปโดยไม่รู้ว่าเราเกิดมาทำไม เกิดมาเพื่อใครเลย สาธุ..

Terezin มี website ทางการคือ www.pamatnik-terezin.cz  เปิดตลอดปี ยกเว้นช่วงคริสต์มาสและวันปีใหม่  ถ้าใครมีเวลาหลาย ๆ วันในเชค  อย่าลืมแวะที่นี่นะคะ แนะนำๆ

*************************************************************

เย็นวันนั้น เราแวะทานอาหารเย็นกันที่ปราก

เนื่องจาก ขากลับจาก Terezin เราเดินผ่านป้ายนี้

ทำให้อิฉันอยากกินเป็ดเป็นอันมาก

ที่เชคนี่เมนูเป็ดเค้าดังนะเออ..

เราเลยไปกินกันที่นี่..

ร้านนี้แนะนำค่ะ 5 ดาวสำหรับอิฉัน  ราคาไม่แพง ไม่ตุ๋นนักท่องเที่ยว อาหารอร่อยมั่ก ๆ ร้านอยู่ตรงอาเขตแถวจตุรัสมาลอสตรันเก หาไม่ยากฮ่ะ ไปร้านที่คนเยอะ ๆ น่ะ

เป็ดของเค้า..

เป็ดหนังกรอบ เนื้อนุ่ม ไม่เหม็นสาบ หมักเนื้อกำลังดี ผักดองที่แนมมาก็อร่อยเข้ากัน  อ๊ากซ์.... To die for จริงๆ ....

ของอาเฮีย  อะไรก็ไม่รู้ค่ะ.. แต่สู้เป็ดของอิฉันไม่ได้หรอก

ขนมปังแถมฟรี..  เนยกระเทียมที่ให้มา อร่อยเข้มข้นดี

ขนมหวาน แอปเปิ้ลพาย

ไปเชค อย่าลืมชิมเบียร์ค่ะ เบียร์เค้าเริ่ดมาก 

บล็อกหน้ายังคงพาออกนอกปราก ไปเที่ยวกันที่โบสถ์หัวกะโหลก KudnaHora กันค่ะ >> //www.bloggang.com/viewdiary.php?id=mangamania&month=07-2012&date=15&group=14&gblog=10

Create Date : 08 กรกฎาคม 2555
Last Update : 22 กรกฎาคม 2555 14:13:38 น.		1 comments
Counter : 3381 Pageviews.
Share Tweet