Bloggang.com : MARON CREAM : ~ เล่าเรื่องพระลอ ~ ตอน 9 เจ็ดสิ่งอันกษัตริย์ควรธำรงค์

~ เล่าเรื่องพระลอ ~ ตอน 9 เจ็ดสิ่งอันกษัตริย์ควรธำรงค์

ตอน...พระลอมิทนอยู่ได้ พระชนนีจึงให้โอวาทกษัตริย์ก่อนไปเมืองสรอง

พระลอไม่อาจต้านทานมนต์เสน่ห์ที่เสวยเข้าไปได้ กราบทูลขอพระชนนีไปเที่ยวเล่นในป่า พระชนนีไม่อนุญาติ เมื่อพระลอลาไปไม่ได้ก็ผุดลุกผุดนั่งมิได้เป็นสุข มีแต่โหยหาพระเพื่อนพระแพง แม้หลับก็ยังละเมอหา ตื่นขึ้นก็อ้อนวอนพระชนนีจะไปประพาสป่าให้ได้

พระชนนีว่า อย่าไปเลยแม่รู้อยู่เต็มอกว่าเจ้าไม่ได้ไปประพาสป่า เจ้าจะไปเมืองสรอง เหมือนเนื้อเข้าปากเสือเจ้าจะได้กลับมาหาแม่อีกเมื่อใด เช่นนี้แม่จะให้คนไปสู่ขอ ไปรับสองพี่น้องมาแต่งกับลูกเอง

พระลอว่าไปสู่ขอ พระบิดาของพระเพื่อนพระแพงหรือจะให้ ทางก็ไกลไปยุ่งยาก ลูกไปเองง่ายกว่า พระชนนีเตือนว่าเขาส่งผีสางมาข่มแผ่นดินเราแล้วลูกยังจะไปอีกหรือ อย่าลืมว่าพระปู่ของเขา ถูกพระบิดาเราสั่งหาร เขาเคียดแค้นอยู่เจ้าจะไปสู่เงื้อมมือเขาไย

พระลอว่าไม่ถึงที่ตายใครก็ฆ่าไม่ได้ แต่หากถึงที่ตายใครก็ช่วยไม่ได้เช่นกัน อย่างไรก็จะไปให้ได้ พระชนนีได้ยินดังนั้นก็ร่ำไห้ตีอก ด้วยถนอมรักลูกปานดวงใจ กว่าจะตั้งครรภ์ กว่าจะเลี้ยงดูจอมกษัตริย์มา

โคลงสี่

จำศีลบท่อยถ้วน เจ็ดวัน ลูกเอย
คลังคลี่ทานผลปัน เท่าฟ้า
ขอมีลูกใจธรรม์ ชายชอบ ใจนา
แม่จึ่งได้เจ้าหล้า แม่แล้สุดใจ แม่เอย ฯ

สิบเดือนอุ้มท้องพระ ลอลักษณ์
สงวนบ่ลืมตนสัก หนึ่งน้อย
ตราบพระปิ่นไตรจักร เสด็จคลอด มานา
ถนอมอาบอุ้มค้อยค้อย ลูบเลี้ยงรักษา ฯ

แลวันสามคาบป้อน เป็นนิตย์
บมิให้ใครทำผิด แผกเจ้า
แสนสงวนคู่ชีวิต ฤาใคร่ กลายเลย
เทียรผดุงคุ้งเท้า ตราบรู้เสวยเอง ฯ

บรรจงกับข้าวแต่ง ของเสวย
บมิได้เลินเล่อเฉย หนึ่งน้อย
สรรพเครื่องพระลูกเฮย ไตรตรวจ แต่งนา
บวางใจกึ่งก้อย แก่ผู้ใดทำ ฯ

แต่น้อยแม่พร่ำเลี้ยง รักษา พ่อนา
จนเจริญชนมา ตราบได้
สมบัติผ่านภูวดา ถวัลยราช
ฤาพ่อจำจากให้ แม่นี้ตรอมตาย ฯ

พระนางบุญเหลือคร่ำครวญร่ำไห้จูบหอมพระลอด้วยอาลัยยิ่ง เมื่อทัดทานลูกมิได้จึงให้โอวาท เจ็ดสิ่งที่กษัตริย์ควรมีและอำนวยอวยพรให้มีศรีสวัสดิ์

ร่าย

เมื่อนั้นอนงคเทพี ชนนีนาฎราชรันทด
สลดหฤทัยดั่งจะหว่า ท้าวธก็ว่าเจ้าลอลักษณ์
แม่รักเจ้าแม่นา รักยิ่งตายิ่งตัว
รักยิ่งหัวยิ่งชีพ แต่นี้จอมทวีปแม่จะจาก
พรากแม่พรากพระบุรี ศรีกษัตริย์มีเจ็ดสิ่ง
พระมิ่งแม่จงจำ ยำคำแม่อย่าคลา
รีตท้าวพระยาอย่าคลาด อย่าประมาทลืมตน
อย่ารคนคนเท็จ รู้รอบเสร็จจึ่งทำ
คิดทุกคำจึ่งออกปาก อย่าให้ยากแก่ใจไพร่
ไต่ความเมืองจงตรง ดำรงพิภพให้เย็น
ดับเข็ญนอกเข็ญใน ส่องใจดูทุกกรม
อย่างมชมความเท็จ ริรอบเสร็จเกื้อทางธรรม์
ทีจะกันกันจงหมั้น ที่จะคั้นคั้นจงเป็นกล
ส่งต้นหนคนใช้ เลือกหาใช้คนสัตย์
ดัดมนตรีโดยยุกติ์ ปลุกใจคนให้หาญ
ผลาญเพรียงไพร่เพรียงเมือง อาญาเรื่องเรื้อยราษฎร์
กันนิกรกาจเกื้อไพรี ดับกลีอย่าให้ลุก
อย่าชิงสุกก่อนห่าม อย่าล่ามม้าสองปาก
อย่าลากพิษตามหลัง อย่าให้คนชังลักแช่ง
แต่งตนให้คนรัก ชักชวนคนสู่ฟ้า
เบื้องหน้าเทพยอยศ จงปรากฏชอบแล้ว
อย่าได้แคล้วรำพึง คำนึงอย่ารู้มลาย
จงอย่าหายยศพ่อ ต่อม้วยฟ้าหล้าสวรรค์
กัลปประลัยอย่ารู้ลาญ ภูบาลเจ้าจงจำ
ตามคำแม่โอวาท พ่อสุดสวาทแม่เฮย
จงสวัสดิ์แก่เจ้าเทอญ ฯ

พระนางบุญเหลือกล่าวฝากเทพยดาปกปักรักษาพระลอ พระลอรับพรใส่เกล้า แก้มวยผมเช็ดพระบาทพระชนนี แล้วออกท้องพระโรงสั่งเสนาอำมาตย์ดูแลบ้านเมือง แลพระชนนี และให้ขุนพลเตรียมทหารจะออกเดินทางพรุ่งนี้เช้า

ร่าย

โองการสั่งมนตรี ผู้ภักดีต่างใจ
อยู่ระไวต่างองค์ ดำรงรั้งรักษา
ภาราเราจงบำรุง ผดุงราษฏร์อย่าให้เคือง
ศัตรูเมืองเร่งบำบัด หนึ่งจอมกษัตริย์แก่นไท้
ถนอมบาทบงกชไว้ เหมือนเมื่อเที้ยรกูยัง ฯ

ที่มา โคลงและร่าย จากลิลิตพระลอ ฉบับหอสมุดแห่งชาติ

Create Date : 17 มีนาคม 2552

Last Update : 17 มีนาคม 2552 15:19:35 น.

0 comments

Counter : 1727 Pageviews.