~ เล่าเรื่องพระลอ ~ ตอน 20 (จบ) ลิลิตพระลอ ตอนจบ ส่งพระศพสามกษัตริย์ (ที่มาโคลง และร่าย จากลิลิตพระลอ ฉบับหอสมุดแห่งชาติ) สมเด็จดาราวดี พระชนนีของพระเพื่อนพระแพง รู้ข่าวทรงพระทัยสลาย ร่าย ส่วนสมเด็จดาราวดี พระชนนีรู้ข่าว ททึกท่าวทรุดสยบ ซรบซรอนลงฟะฟั่น สั่นหฤทัยททาว ชาวแม่ถนอมพระองค์ แล้วธก็ทรงคานหาม ให้ตามเสด็จเดียรดาษ ถึงปราสาทสองศรี ภัควดีอ่อนละลวย ระรวยดุจวัลย์ทองท่าว น้ำตาคล่าวหลั่งหลาม ชูคานหามธขึ้น ถึงพ่างพื้นเรือนรัตน์ เห็นสามกษัตริย์สิ้นพระชนม์ ธก็ทอดตนตีอก ผกกลิ้งเกลือกไปมา แม่มาหาแก้วแม่ เคียดใดแก่แม่หนา เจ้ามิเจรจาด้วยแม่ มิแต่งแง่ให้แม่ชม มิหวีผมให้แม่เชย มิเงยหน้าให้แม่จูบ มิลูบน้ำดอกไม้ไล้พระองค์ มิทรงกระแจะจรุงชะมด มิเสวยรสข้าวปลา สองจะลีลาสู่ฟ้า ละแม่เป็นกำพร้า เจ้าแม่เอ้ยปรานี แม่รา ฯ โคลงสอง ยินดีใดด่วนม้วย เยื้อนปากปราไสยด้วย แม่ให้เต็มใจ หนึ่งรา ฯ ใดผิดใจสองเจ้า ควรเคียดฤาจึ่งเต้า แขกฟ้าทั้งสอง ฯ หมองใจใดด่วนผ้าย สองอย่าคิดยินร้าย แก่แม่ร้า ณ หัว แม่เอย ฯ อ้าชรมัวเมือเช้า สีพระทนต์ทณเจ้า แม่เอ้ยกับตน แม่ฮา ฯ ลงบังคนทณแก้ว ออกจากบังคนแล้ว เชิญอ่อนท้าวสองสรง เล่านา ฯ ทรงปรัดผัดหน้า แต่งแง่ทรงสอิ้งผ้า ย่างเยื้องมาหา แม่รา ฯ สองมาเรียบดอกไม้ ถวายธูปเทียนทองไหว้ พระบาทสร้อยสรรเพชญ์ หนึ่งรา ฯ แล้วเสด็จมาทณเจ้า เจ้าแม่มาเสวยข้าว แก่แม่ร้าสุดใจ แม่เอย ฯ ร่าย เตือนฉันใดก็บมิพร้อง ต้องฉันใดก็บมิติง ยืนอิงกันอยู่กระด้าง ลอบพิตรเจ้าช้าง ห้ามบให้สองขาน แม่ฤา ฯ พระญาติ นางกำนัลแลไพร่เมืองเห็นพระศพต่างร่ำไห้ระงม ราวอกแผ่นดินจะคว่า ตะวันเดือนดาวจะดับ พระมารดาและพระบิดาเมื่อสร่างจากโศกแล้วทรงชื่นชมใจกล้าของกษัตริย์ทั้งสามและความภักดีของพี่เลี้ยงทั้งสี่ ทรงให้แต่งพระศพใส่โลงทองเดียวกัน ตั้งพระเมรุแลบุษบกงดงามสมพระเกียรติ ร่าย ธก็เสด็จยังปราสาท ให้หาราชศิลปี มีโองการบังคับ ให้สำหรับพระเมรุ เกณฑ์กำหนดทุกกรม ให้แต่งพนมอัฐทิศ พิพิธราชวัติฉัต กลิ้งกลดธวัชบรรฎาก หลายหลากภาคบุษบก กระหนกวิหคเหมหงส์ บรรจงภาพจำเนียม ลางพนมเทียมอัสดร ลางมกรเทียมยยับ ประดับขับเข็นรถ อลงกฎคชสาร อลงการคชสีห์ สารถีสถิตชักรถ ชดกรกระลึงกุมแสง รำจำแทงองอาจ เผ่นผงาดขับราชสีห์ เทียมนนทรีชำนันสึงห์ ดึงไดฉบับจับกัน สรรพอสุราสุรครุฑ มนุษย์ภุชงค์คนธรรพ์ บรรเขบ็จภาพเรียงราย ขยายโรงโขนโรงรำ ทำระทาราวเทียน โคมเวียนโคมแว่นผจง โคมระหงฉลักเฉลา เสาโคมเรียงสล้าย เถลิงต้ายเตี้ยกำแพง แชลงราชวัติชวาลา บูชาศพสามกษัตริย์ แล้วธก็ตรัสให้หา ทูตานุทูตมาไซร้ ทรงให้ทูตนำพระราชสาส์นและบรรณาการถวายแด่พระชนนีบุญเหลือแห่งเมืองแมนสรวง ท้าวเธอฟังสารแล้วปิดพระพักตร์ร่ำไห้ โคลงสอง ชนนีกลัวดั่งนี้ ห้ามเจ้าบรู้กี้ ท่าเจ้าฤาฟัง แม่เลย ฯ ร่าย หวังสิ้นชนม์ด้วยไข้ แก่แม่รา สิ้นชีพไท้ด้วยผี แก่แม่รา ในบุรีเราแม่ลูก แก่แม่รา แม่จะยาหยูกจงเต็มใจ แก่แม่รา ด้วยหอกตาวหลาวดาบ แก่ไม่รา ด้วยกำซาบปืนยา ดังนี้ ฯ โคลงสี่ แม่สงวนมาแต่ตั้ง มีครรภ์ ลูกเอย บเบกษาสักอัน หนึ่งน้อย ถึงพระผ่านไอศวรรย์ เสวยราช แลพ่อ รักลูกรักได้ร้อย ส่วนล้ำรักตัว ฯ ใช่เป็นไท้ท้าวแต่ พอดี ลูกเลย เป็นมกุฎกษัตรีย์ ผ่านเผ้า ท้าวร้อยเอ็ดเมืองมี มาส่วย พระนา ทูลบาทบงกชเจ้า แม่เที้ยรทุกวัน ฯ เสวยสุขปราสาทเพี้ยง เมืองสวรรค์ ลูกเอย เสด็จออกโรงกษัตริย์คัล คั่งเฝ้า หัวเมืองหมื่นขุนพัน นายไพร่ พลนา เฝ้าบาทบงกชเจ้า คู่ท้าวเมืองแมน ฯ พิศช้างคือคู่ช้าง อมรินทร์ ลูกเอย ม้าคู่อัศวทินกร หยาดฟ้า รี้พลเพียบธรณิน มีมั่ง เกษมนา เมืองบพิตรเจ้าหล้า แม่เพี้ยงเมืองสวรรค์ ฯ พระมเหสีลักษณวดี และนางสนมทั้งหลายต่างก็ร่ำไห้ดั่งจะตายตามไปทุกคน เสนาบดีผู้เฒ่าจึงทูลให้พระชนนีตอบราชสาส์นเมืองสรองให้ดี มิให้ผิดใจดั่งผีซ้ำด้ามพลอย พระชนนีบุญเหลือจึงแต่งสิบขุนนางและเงินทองอย่างละร้อยชั่ง อีกทั้งช้างม้าแพรพรรณอีกทั้งทรัพย์สินอันจะแต่งพระศพไปเมืองสรอง ขอรับพระธาตุกษัตริย์ทั้งสามและพี่เลี้ยงกลับมาบรรจุในสถูปเจดีย์ พระพิไชยพิษณุกรเมืองสรองก็ตอบรับไมตรีเช่นกัน แบ่งพระธาตุกึ่งหนึ่งไว้หอพระญาติ อีกกึ่งให้ทูตานุทูตรับไป ทุกชนถ้วนหน้าทำบุญส่งเสด็จสู่สวรรค์ โคลงสี่ ทุกขุนทุกไพร่ฟ้า มูลนาย ทุกทั่วหญิงชายทั้ง แหล่งหล้า ทำบุญส่งบุญถวาย ถึงราช แลนา สวามิภักดิ์ตั้งหน้า รุ่งรู้เห็นบุญ ฯ เป็นศรีแก่ปากผู้ ผจงฉันท์ คือคู่มาลาสรร เรียบร้อย เป็นถนิมประดับกรรณ ทุกเมื่อ กลกระแจะต้องน้อย หนึ่งได้แรงใจ ฯ จบเสร็จมหาราชเจ้า นิพนธ์ ยอยศพระลอคน หนึ่งแท้ พี่เลี้ยงอาจเอาตน ตายก่อน พระนา ในโลกนี้สุดแล้ เลิศล้ำคุงสวรรค์ ฯ จบเสร็จเยาวราชเจ้า บรรจง กลอนกล่าวพระลอยง ยิ่งผู้ ใครฟังย่อมใหลหลง ฤาอิ่ม ฟังนา ดิเรกแรกรักชู้ เหิ่มแท้รักจริง ฯ   Create Date : 17 มีนาคม 2552 8 comments Last Update : 10 ตุลาคม 2552 16:35:46 น. Counter : 9188 Pageviews. Share Tweet

ขยันพิมพ์จังเลยค่ะ   โดย: pao9law9 29 พฤษภาคม 2552 14:45:44 น.

โดย: นายแมมมอส 6 ตุลาคม 2552 18:56:21 น.

เวลาต้องเว้นวรรคยังไงป่าว   โดย: My_Salle 7 ตุลาคม 2552 15:51:05 น.

ู^ ^ สำหรับร่าย จริงๆ แล้วไม่ใช่แบบนี้ค่ะ ต้องร่ายยาวไปจนจบบท ไม่มีขึ้นบรรทัดใหม่ อันนี้ จขบ. แอบขึ้นบรรทัดใหม่เองค่ะ อยากให้อ่านกันง่าย ๆ (มีคนมาอ่านลิลิตเยอะด้วย ดีใจจังเลย)   โดย: MARON CREAM 10 ตุลาคม 2552 16:25:21 น.

แว๊บมา เห็นว่าพิมพ์ตกไป กะจะถามว่า "เวลาอ่าน ต้องเว้นวรรคยังไงซะหน่อย" มุดดินหนีด่วน บาย   โดย: My_Salle 10 ตุลาคม 2552 16:44:22 น.

แวะมาเยี่ยมวันอาทิตย์นะคะ ขอบคุณมากที่แวะไปที่บล็อค ช่วงนี้บี๋ยุ่งมากๆ เลยค่ะ อยากเข้ามาใจจะขาด แต่หาเวลาไม่ได้เลยจริงๆ แต่ระลึกถึงเสมอนะคะ เทคแคร์ค่ะ   โดย: พี่บี๋ (Yushi ) 25 ตุลาคม 2552 15:48:38 น.

น่าสนุกดีจัง ไว้ว่างๆจะเเวะมาอ่านตั้งเเต่ต้นนะค่ะ   โดย: ellie@aggie 2 พฤศจิกายน 2552 10:40:57 น.

สวัสดีวันลอยกระทงจ้าอธิษฐานสิ่งใด ให้ได้สมความปรารถนาทุกประการนะคะ..   โดย: ต่ายจิ (NENE77 ) 2 พฤศจิกายน 2552 19:46:09 น.