Bloggang.com : ตาลเหลือง : จดหมายถึงลูกผู้ชายนายต้น 1

จดหมายถึงลูกผู้ชายนายต้น 1

แม่ใช้คำว่า ลูกผู้ชาย เพราะ ต้นนะ คือลูกผู้ชายตัวจริง(กระทิงแดง....อ้อ..ไม่ใช่) รักเพื่อน รักความถูกต้อง ชอบเรื่องท้าทาย อยากรู้อยากลอง ใจคอนักเลงคือกล้าได้ กล้าเสีย ทำผิดยอมรับผิด แต่ถ้าไม่ผิด อย่ามากล่าวหา...(มีเคือง) นั่นแหละ....นายต้น ลูกของแม่

เหลืออีกไม่กี่ปี ต้นก็อายุ 20 ปี ถือว่าบรรลุนิติภาวะ มีสิทธิในการตัดสินใจอะไรต่าง ๆ ได้ด้วยตนเอง ก่อนจะถึงวันนั้น แม่ก็อยากบอก อยากเตรียมตัวต้นให้พร้อมกับเหตุการณ์วันหน้า แม่อยากเห็นต้น เติบโตเป็นผู้ใหญ่ ที่มีศักยภาพ หรือพูดแบบบ้าน ๆ คือ เป็นคนมีจิตใจดี จะคิด จะพูด จะกระทำสิ่งใด ๆ ก็ทำโดยการไตร่ตรอง ว่า คนอื่นเดือดร้อนต่อการกระทำนี้หรือไม่ พ่อ-แม่เดือดร้อนหรือไม่ ตัวเองเดือดร้อนหรือไม่

การทำดี คิดดี พูดดี นั้น ทุกคนรู้อยู่แล้วว่าเป็นสิ่งที่สมควรกระทำ ทุกคนต้องการกระทำ และทุกคนอยากจะทำ แม่เชื่อของแม่ว่ามนุษย์เรามีความใฝ่ดี กันทุกคน

ดังที่แม่เคยพูดกับต้นเสมอนั่นแหละ ความจริงเราก็คุยกันอยู่เรื่อย ทั้งเรื่องเป็นสาระ และไม่เป็นสาระ

เรื่องเป็นสาระจะใช้คำว่า สอน คำว่าตักเตือนก็คงจะถูก ที่แม่ได้สอนแล้วมีมากนะ ก็สอนกันมาตั้งแต่เล็ก เรื่องการแต่งตัว การทำการบ้าน การอ่านหนังสือ ทุกสิ่งทุกประการที่แม่คิดว่าควรจะบอกมันจึงมีมากมาย และบางครั้งก็มีการฉายซ้ำ ให้ต้นได้ท้วง “แม่บอกมาเป็นครั้งที่ ร้อยแล้ว” (ความจริงไม่ถึงหรอก แต่ต้นชอบโอเวอร์”)

วันนี้แม่คิดว่า การบอกด้วยคำพูดนั้น มักมีการหลงลืม ทั้งสองฝ่าย แม่คิดว่ายังไม่ได้บอก ส่วนต้นเองก็อาจมีลืมบ้าง ตามประสาเด็กยุคนี้ที่ชีวิตรอบตัวยุ่งวุ่นวายเหลือเกิน ทั้งเรียน ในโรงเรียน เรียนพิเศษ ทำโครงงาน เล่น เฟสบุ๊ค(อ้อ..อันนี้ไม่ใช่ อันนี้ผ่อนคลาย)

ดังนั้นแม่คิดว่า เขียนเป็นจดหมายเปิดผนึกถึงลูกดีกว่า(เปิดผนึกหมายความว่าไง เดียวแม่ต้องไปค้น) แม่จะได้รู้ว่าสอนอะไรไปแล้วมีอะไรที่ยังไม่ได้สอน ต้นเองก็นำมาอ่านทบทวนได้ และบางทีอาจต้องมีการนำมาใช้เป็นหลักฐานยืนยัน( นี้ไงบอกแล้วสอนแล้ว)

ฉบับนี้ก็เกริ่นนำเรื่องการเป็นคนมีจิตใจดี คิดดี พูดดีก่อนนะ ที่แม่ได้กล่าวไปแล้วข้างต้น ว่าทุกคนต้องการเป็นคนดี ทุกคนรู้คนดีควรทำเช่นไร

แต่สิ่งที่คนไม่รู้คือ การประคองจิตให้คิดดี นั่นคือการครองสติอยู่กับตัวตลอดเวลา

ในยามปกติ แม่น้ำไหลเรื่อย ให้ความสงบ พอพายุฝนมา น้ำหลาก ก็กลายเป็นแม่น้ำที่เชี่ยวกรากกวาดทุกสิ่งให้พังยับ

เหมือนคนนั่นแหละ ไม่มีอะไรมากระทบ ก็สุขสงบ พอความโกรธ ความผิดหวัง ความอยากได้ อยากมี อยากเป็น เข้ามา พายุอารมณ์ของคนก็รุนแรงไม่แพ้กัน

ต้นอ่านหนังสือมามาก มากกว่าแม่ในช่วงที่อายุเท่าต้นด้วยซ้ำ ต้นรู้ใช่ไหมว่า เราห้ามสิ่งที่จะมากระทบไม่ได้ เหมือนเราห้ามพายุก็ไม่ได้

แต่เราจัดการกับอารมณ์ตัวเองได้ คือการรู้เท่าทัน รู้ว่ากำลังโกรธ รู้ว่ากำลังเสียใจ ผิดหวัง ตัวรู้ พอรู้แล้วตามดูจิต ตอนนี้โกรธนายนั่น มากจัง ผ่านไปแวบ มีคนมาเตือน น่า ช่างมันเหอะ.. ความรู้สึกโกรธลดลงหน่อย แล้ว ตามรู้ตามดู ฟังเหมือนง่าย แต่การทำไม่ง่ายเลย

ใช่ หนทางการมีสติอยู่กับตัวนั่น เป็นเรื่องยาก มันอยู่ที่การฝึกฝน วิธีการฝึกของแม่ และแม่ก็เชื่อว่าใช่ได้ คือการสวดมนต์ สวดมนต์แล้วจิตจะมีสมาธิ สมาธิ ช่วยทำให้เรามีสติอยู่กับตัว จึงมีความยับยั้งชั่งใจได้ในการจะทำสิ่งไม่ดี หรือปล่อยให้กิเลสเข้าครอบงำแล้วก็จะหยุดได้( เร็วหรือช้าขึ้นอยู่กับการปฎิบัติของแต่ละบุคคลข้อนี้ องค์การศาสนาโลกไม่ได้รับรอง ไม่ได้ทำวิจัยไว้)

แม่จึงบอกต้นเสมอ ว่า วันนี้ต้นสวดมนต์หรือยัง

Create Date : 03 พฤศจิกายน 2554

Last Update : 29 สิงหาคม 2555 15:13:28 น.

0 comments

Counter : 800 Pageviews.