ม.6 แล้วคร๊าบบบ../ผมจะเรียน...(ตอนจบ)
เมื่อตอนที่ผมยังเป็นเด็ก ผมอยากโต เป็นผู้ใหญ่
ตอนนี้ ยังไม่ถึงวัยผู้ใหญ่ แต่ผมชักไม่อยากเป็นผู้ใหญ่เสียแล้ว(ก็เป็นกำนันสิ...ฮ่า)
ตอนเป็นเด็ก เราไม่ต้องรับผิดชอบ ไม่ต้องตัดสินใจอะไรด้วยตนเอง
ตอนเข้าเรียนอนุบาล แม่ส่งเข้า โรงเรียนจีน โดยไม่ถามผม
พอจบชั้นประถมปีที่หก โรงเรียน แห่งนี้ ขยาย การสอนถึงระดับ มัธยมปีที่สาม
แม่ให้ผมเรียนต่อ ที่เดิม จำได้ว่าผมถามแม่ ถึงเหตุผล เพราะตอนนั้นเพื่อน ๆ ย้ายไปโรงเรียนประจำอำเภอกันเกือบยกห้อง
แม่ตอบว่า "เรียนที่นี่ ....ครูดูแลใกล้ชิด โรงเรียนใหญ่ จำนวนเด็กมาก ปัญหามากตามมา และเป็นโรงเรียนรัฐบาล การดูแล ของครู จะค่อนข้างปล่อย เด็กนักเรียนต้องดูแลตัวเอง"
พอจบมัธยมสาม ตัวเลือกมีน้อย หรือตอนนั้น ผมคิดน้อยก็อาจเป็นได้ ผมจึงคิดง่าย ๆ ว่า เรียน ห้องโครงการวิทยาศาสตร์ ดีแล้ว มีโควต้าให้เลือกเยอะ ผมลืมนึกไปว่า ผมต้องสู้กับเพื่อน อีก29 คน และทุกคนล้วนหัวกะทิ
แต่ผมก็เรียนมาจนได้ตามมาตรฐานของผมครับ แหะ..แหะ คราวนี้มาถึงทางแยกอีกแล้วครับ แต่เป็น หลายแยกเหลือเกิน
ผมคิดมากขึ้น ผมจึงถามความเห็นคนรอบข้างมากขึ้น
วิศวะคอม เรียนหนัก ทั้งฮาร์ดแวร์ (การทำงานของคอมพิวเตอร์สร้างอุปกรณ์อิเลคโทรนิคเพื่อใช้กับคอมพิวเตอร์ฯลฯ)และซอฟแวร์(เขียนโปรแกรม วิเคราะห์ระบบ พัฒนาโปรแกรม)
ถ้าอยากเป็นโปรแกรมเมอร์ เป็นผู้ดูและระบบ เป็นเว็บมาสเตอร์ เรียนวิทย์คอมฯก็ได้
 พี่คนหนึ่งที่จบวิทย์คอม นั่งอยู่หน้าจอคอมพ์ ตลอดเพื่อเขียนโค๊ด เขียนเว็ปไซต์ วิเคราะห์ และพัฒนาระบบการทำงานของโปรแกรมคอมพิวเตอร์
ไม่ใช่แนวของผมเสียแล้ว ผมต้องการใช้โปรแกรม
ไม่ได้ต้องการเป็นคนเขียนโปรแกรม
ผมอยากทำงานที่ใช้ไอเดีย
พี่สาว หลานแม่ จบทัศนศิลป์ เคยทำงานครีเอทีฟ ออกแบบเกมส์คอมพิวเตอร์ เธอเดินเส้นทางสายนี้มาแล้ว ไม่แนะนำ "งานหนัก โพด ๆ โค..ตระ เหนื่อย... อืด... ถึก"
ไปเพียงแต่พี่สาว หวังดี กลัวน้องเหนื่อยเท่านั้น เธอมองไกลถึงว่า โอกาสถึงระดับผู้บริหารยาก อนาคตก็ไม่มั่นคง มีเด็กจบใหม่ ไอเดียเจ๋ง ๆ เงินเดือนถูก ก็มีสิทธิถูกเขี่ย
เธอแนะนำว่า ควรเรียน บริหาร สายการตลาด เพราะ ต้นชอบอ่านหนังสือ และชอบสังเกตุผู้คน การตลาดคือการรียนรู้พฤติกรรมผู้บริโภค ...วางแผนส่งเสริมการขาย การวิจัยตลาด
เรียน ภาษาจีนธุรกิจ โอกาสก้าวหน้ามีเยอะ ตลาดต้องการ ไม่ตกงาน
เรียนนิติศาสตร์ ...รู้กฎหมายคนไม่กล้ารังแก
ถามสิบคน คือสิบคณะ สิบอาชีพ
เมื่อผมถามแม่.................
ชอบหลายอย่างอ่ะแม่ นั่นก็น่าเรียน นู้น ก็น่าสนใจ
"จับฉลากสิ........." แม่ตอบง่าย ๆ เอาฮา ไว้ก่อน
"แม่...อ่ะ" ผมไม่รับมุข
"อ่ะมา..ตอบจริง ก็ได้ เราไม่รู้อนาคต สิ่งที่เราเรียน อาจไม่ได้ใช้ในการทำงาน ดูแม่ ดูป๊า ดูเ็จ๊ ดูเฮีย คนรอบตัวต้น มีกี่คน ได้ใช้ ปริญญา บางคนเรียนจบ ทำงานแล้ว 2-3 ปี ก็ออกจากงาน ทำอาชีพส่วนตัว บางคนจบแล้ว มารับช่วงกิจการต่อ"
"ความสนใจของต้น หลากหลาย และมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ดังนั้น ณ.วันเวลานี้ สนใจ ศาสตร์ไหนมากที่สุด ก็เลือกศาสตร์นั้น"
"ไม่ต้องมองว่า จบแล้วต้องแย่งงานกับคน จำนวนหมื่นจำนวนแสน จบแล้วทำงานหนัก เหนื่อย"
"แล้วถ้า ไม่ติดคณะที่ชอบล่ะแม่" ผมหวาดหวั่น
"ยังไม่ทันสมัคร ไม่ทันได้สอบเลย ถ้าเจอคณะที่ใช่ คณะที่ชอบทุ่มไปสุดตัว ตั้งใจให้เต็มที่ และของต้นมีโอกาสมากมาย ทั้งโควต้า พิเศษ โควต้าภาค รับตรง สุดท้ายแอดมิชชั่น มันจะไม่ติดซักที่เหรอ" แม่ชักฉุนนิด ๆ ที่ยังไม่ทันก้าว ผมก็ท้อเสียแล้ว
"แหะ....แหะ ...กลัวอ่ะ"
สรุปแล้วแม่ไม่ได้ให้คำตอบผม ไม่ได้ช่วยผมเลือก
เฮ้อ...ผมต้องรับผิดชอบตัวเองแล้วสิ
ผมใช้เวลาอยู่กับตัวเอง หาข้อมูลแต่ละ สาขา ที่ผมชอบ ถามความต้องการตัวเอง นำนิสัยส่วนตัวมาประกอบการตัดสินใจ
ผมชอบใช้คอมพิวเตอร์ ในการทำงาน ผมอยากวาดรูป โดยใช้คอมพิวเตอร์ ผมต้องการทำงานออกแบบโดยใช้คอมพิวเตอร์
ดังนั้น วิศวกรรม คอมพิวเตอร์จึงไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการ
ผมจะเรียน เทคโนโลยี มัลติมีเดีย ได้เรียนการใช้ โปรแกรมคอมพิวเตอร์ในการสร้างสรรผลงาน เช่นผลิตสื่อโฆษณาดิจิตอล ผลิตงานภาพเคลื่อนไหว ออกแบบกราฟฟิคคอมพิวเตอร์
* * *
ผมเลือกแล้ว...ตัดสินใจแล้ว ครับ
เล่าเรื่องโดย...นายต้น เรียบเรียงโดย...ตาลเหลือง ขอบคุณของแต่งบล็อกจาก คุณยายเก๋า และคุณญามี่ ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ที่ให้คำแนะนำ และกำลังใจ
| Create Date : 01 กรกฎาคม 2556 |
| Last Update : 4 กรกฎาคม 2556 13:14:41 น. |
|
21 comments
|
| Counter : 941 Pageviews. |
 |
|
พี่คนหนึ่งที่จบวิทย์คอม นั่งอยู่หน้าจอคอมพ์ ตลอดเพื่อเขียนโค๊ด
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
เฮ้อ....ในที่สุดนายต้นก็เลือกได้แล้วค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม ซีรีย์ ของนายต้นมาตั้งแต่ตอนแรก ทุกคำแนะนำ ทุกกำลังใจ
นายต้นได้อ่านแล้วด้วยความซาบซึ้ง ค่ะ