"ถนนสายนี้...มีตะพาบ" โจทย์ประจำหลักกิโลเมตรที่ 117 "เจ้ากรรมนายเวร" พยายามที่จะหาเวลาเขียนบล็อคในหัวข้อนี้มาหลายครั้งมากแต่ก็ไม่มีโอกาเสียที มาวันนี้เปิดมาเจอหัวข้อ เจ้ากรรมนายเวร ทำให้เกิดแรงบันดาลใจกระตุ้นให้เราอยากเขียนมากที่สุด อันเนื่องในโอกาสที่จะครบรอบวันเกิดปีที่ 24 ปีของลูกสาวคนเดียวของม๊า ในวันที่ 15 พฤศจิกายน 2557 นี้ อยากจะเขียนบล็อคนี้เพื่อเป็นอนุสรณ์และสอนใจให้ทุกๆคน มองเห็นเจ้ากรรมนายเวรกันนะค่ะ เธอเกิดมาท่ามกลางความรักและอบอุ่นของครอบครัวเล็กๆ ครอบครัวหนึ่ง ที่มีองค์ประกอบคือ พ่อ แม่ ลูก และแมว เราทำธุรกิจตามแบบที่ต้นตระกูลของคุณพ่อของลูกทำกันมาช้านาน ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้น เราสองคนพ่อ แม่ เฝ้าอบรมดูแลเธอตามแบบที่เราสองคนเป็นกัน นั้นคือเลี้ยงเธอในแบบของลูกสาวที่ค่อนข้างอยู่ในกรอบ แต่ก็เป็นอิสระทางด้านความคิดมาตลอด และก็เลี้ยงเธอในแบบของสุภาพบุรุษที่เป็นตัวตนของคุณพ่อของเธออีกเช่นกัน นั้นก็คือเธอเป็นเด็กผู้หญิงที่แมนๆและเข็มแข็ง เทคแคร์และดูแลทุกๆคนที่อยู่รอบข้างเฉกเช่นคุณพ่อของเธอ จวบจนเวลาผ่านลวงเลยมาจนถึงเธอมีอายุได้ 17 ปี กำลังย่างเข้าสู่ความเป็นวัยรุ่น ครอบครัวของเราก็เกิดเหตุการณ์ช็อคโลกเกิดขึ้น คุณพ่อเข้ามาสารภาพว่ามีอีกครอบครัวหนึ่งซุกซ่อนอยู่ ณ.เวลานั้น ม๊าพยายามที่จะตั้งสติและก็คิดถึงแต่หลักธรรมอยู่ตลอด แต่ในใจก็มีคำถามว่า ทำไมๆๆๆๆ อยู่ตลอดเวลา ตอนนั้นคุณพ่อของเธอไม่ต้องการแยกบ้าน แต่อยากรวมบ้านไว้ด้วยกัน ซึ่งอันที่จริงชีิวิตของม๊าจะขึ้นอยู่กับจิตใจและความรู้สึกของเธอเสียมากกว่าสิ่งอื่นใด เธอเริ่มป่วย อาจมาจากสาเหตุแห่งความเครียด แต่พอไปถึงมือหมอในแต่ล่ะครั้งก็ไม่พบสาเหตุแห่งความป่วยสักครั้งหนึี่ง จนในที่สุดเธอก็เข้ารับการผ่าตัดครั้งแรกนั้นก็คือก้อนเนื้อในตา ผลแห่งการเจ็บป่วยในแต่ล่ะครั้งเธอต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส ตัวของม๊าเองต้องวิ่งวุ่นอยู่คนเดียว ทั้งกิจการหน้าร้านซึ่งต้องปิดทุกครั้งที่ลูกเข้าโรงพยาบาล ส่วนตัวก็ตรอมใจไม่แพ้กันกับลูก ทุกด้านรอบตัวของม๊าล้วนเป็นปัญหาสาหัสทั้งสิ้น ไหนจะลูกป่วย ตัวเองป่วยก็ไม่สามารถแสดงความอ่อนแอให้ลูกเห็นได้ ตลอดทั้งปัญหาเกี่ยวกับวงศาคณาญาติที่ต้องเผชิญเพียงลำพังอยู่คนเดียว ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีแฝงอยู่เสมอนั้นก็คือ มีเพื่อนรุ่นน้องเปิดโรงพยาบาลสัตว์อยู่ใกล้บ้าน เข้ามารับแมวซึ่งมีอยู่ทั้งหมด 10 ตัวเข้าไปช่วยดูแลในยามที่ม๊าต้องวิ่งระหว่างบ้านและโรงพยาบาลที่เธอรักษาตัวอยู่ ต่อมา เธอก็เข้ารับการผ่าตัดเนื้องอกในไส้ติ่งอีกครั้ง ทุกครั้งที่เธอสลบด้วยฤทธิ์ของยา เธอจะต้องฝันแปลกๆในสภาพครึ่งหลับครึ่งตื่น เธอเคยเป็นทหาร เธอล้างผลาญศัตรูเยอะมาก เธอมีคนรักเป็นลูกสาวเจ้าเมืองซึ่งเธอก็รักผู้หญิงของเธอมาก เธอเคยมีภรรยามาก่อนด้วยเธอทำให้ภรรยาและลูกน้อยต้องทุกข์ทรมานและต้องตรอมใจจนตาย เธอมองเห็นภรรยาของเธอเดินอุ้มลูกตามหาเธอ หน้าตาหมองคล้ำและเศร้าหมอง ในความรู้สึกของเธอนั้นก็คือภรรยาและลูกคือสิ่งที่ต้องรับผิดชอบ แต่ความรู้สึกรักก็คืออีกหญิงหนึ่งเท่านั้น เธอบอกว่าเธอคงคิดแบบคนเห็นแก่ตัว เหมือนที่คุณพ่อของเธอเป็นอยู่นั้นเอง หลังจากที่ม๊าแยกทางกับคุณพ่อของเธออย่างเด็ดขาด ม๊าก็หอบเธอและน้องเหมียวทั้งหมดกลับประจวบฯ 7 ปีเต็ม กับความชอกช้ำที่เธอมีต่อคุณพ่อของเธอ มันช่างหนักหนาสาหัญยิ่งนัก ตั้งแต่เกิดมาจนกระทั่งเริ่มโตเป็นสาวน้อย เธอมองคุณพ่อของเธอเป็นไอดอล คุณพ่อน่ารักและเป็นสุภาพบุรุษมาก เธอจะต้องเลือกผู้ชายแบบนี้เท่านั้น แล้วพอเกิดเหตุการช็อคโลกอย่างนี้ขึ้น เธอเข้าทำการรักษาทั้งตัวและหัวใจมาตลอด จนคุณหมอบอกว่า.....เธอเป็นโรคอกหัก...... ม๊าเองเกิดมาไม่เคยอกหัก พอมาเจอเหตุการณ์อย่างนี้ขึ้นให้รู้สึกสงสารเธอยิ่งนัก เธอตรอมใจทุกข์ทรมานอย่างแสนหาหัส กินไม่ได้นอนไม่หลับผลุดลุกผลุดนั่ง มองทางแต่คุณพ่อของเธอจะกลับมา เธอร้องไห้ คร่ำครวญและเจ็บปวดจนตาอักเสบแล้วเป็นเนื้องอกในตา เธอกินไม่ได้นอนไม่หลับจนระบบลำไส้ และขับถ่ายมีปัญหาต้องผ่าตัดลำไส้ และในที่สุดเธอก็ต้องลาออกจากการเรียนมหาวิทยาลัยปีสามในภาคปกติ จนมาบัดนี้เธออายุ 24 ปีเต็มแล้ว เธอดูเป็นผู้ใหญ่และแข็งแข็งขึ้นมาก ซึ่งอาจจะมากกว่าคนในวัยเดียวกันเสียอีกด้วยซ้ำ แม้นหน้าและเสียงของเธอจะดูอ่อนกว่าเพื่อนในวัยเดียวกันก็ตาม อาจเป็นเพราะเธอผ่านชีวิตและเหตุการณ์ต่างๆมามากมาย ทั้งเรื่องดีและเรื่องร้าย จนทำให้เธอเป็นคนที่นิ่งมาก มองทุกอย่างแล้วก็ผ่านไป เธอเรียนหนังสือในวิชาที่เธอชื่นชอบและถนัดเท่านั้นอยู่กับบ้าน เธอทำงานในแบบที่เธอถนัดและชื่นชอบ ทุกๆวันเธอสวดมนต์อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรไม่เคยขาด เธอไม่เคยรอใครอีกเลย เธอมีชีวิตในแบบที่เธอเลือกแล้ว เธอบอกว่า เธอไม่ได้สร้างกำแพงใดๆหรอกนะ แต่เธอเข้าใจชีวิตและหลักธรรมพอสมควร เธออยากอุทิศส่วนกุศลทั้งหมดในแต่ล่ะวันที่เธอปฏฺิบัติให้แก่เจ้ากรรมนายเวรของเธอทั้งหลายทั้งปวง โดยเฉพาะผู้หญิงที่เธอรักและภรรยากับลูกของเธอที่ต้องทุกข์ทรมานจนตัวตาย ทุกวันนี้เธอมีชีวิตที่เรียบง่าย สงบ และพอเพียง แม้นจะถึงวัยที่สามารถคบหาดูใจกับใครได้แล้วก็ตาม แต่เธอก็กลัวที่จะต้องเจ็บปวด อย่างเช่นชีวิตที่ผ่านมาทั้งอดีตชาติและชาติในปัจจุบันมากๆเลย เขียนบล็อค "ถนนสายนี้...มีตะพาบ" เป็นครั้งแรก ก็เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรของลูกสาว และเพื่อเป็นอนุสรณ์ครบรอบปีที่ 24 ของลูกสาวอีกด้วยนะค่ะ   Create Date : 10 พฤศจิกายน 2557 14 comments Last Update : 10 พฤศจิกายน 2557 15:29:44 น. Counter : 2355 Pageviews. Share Tweet

มาเป็นกำลังใจให้ด้วยค่ะ ผ่านเรื่องร้ายมาได้ ชีวิตมีความสุข จิตใจเข้มแข็งแล้วนะคะคราวนี้ ^^ เป็นตะภาพที่อ่านแล้วซึ้งในความรักที่แม่มีต่อลูกค่ะ   โดย: มี้เก๋ + ป๊าโอ๋ = ซีทะเล (kae+aoe ) 10 พฤศจิกายน 2557 16:36:28 น.

เป็นพลังใจให้ครับ เข็มแข็งมากๆ   โดย: เป็ดสวรรค์ 10 พฤศจิกายน 2557 16:55:09 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ มาตามอ่านงานตะพาบครับ เป็นกำลังใจให้แก่น้องนุ่นครับ ขอให้ต่อสู้และผ่านพ้นปัญหาและอุปสรรคต่าง ๆ ไปได้โดเร็วนะครับ สู้ ๆ ครับ สู้อย่ายอมแพ้ต่อโชคชะตา และพรมลิขิต สู้เพื่อตัวเอง สู้เพื่อที่จะให้ตัวเองฝ่าฟันไปจนพบความสุขในชีวิตครับ อิอิ   โดย: อาคุงกล่อง 10 พฤศจิกายน 2557 18:13:58 น.

ผมจำได้ว่าอ่านบล็อกพี่ม๊าครั้งแรก ความรักของม๊ายังคงเป็นปกติ จนเริ่มมีเหตุการณ์เข้ามาเรื่อยๆ จนถึงวันที่เลิกรา แต่พี่ม๊าก็ยังเข้มแข็งและดูแลน้องนุ่นมาโดยตลอด ผมคิดว่าน้องนุ่นรู้ดีแน่ๆว่าแม่รักเค้ามากขนาดไหน เรื่องของเจ้ากรรมนายเวรนั้น ยากที่จะตอบได้จริงๆโดยเฉพาะเริื่องในอดีต แต่ในวินาทีนี้ ชาตินี้ ผมว่าเราสามารถเปลี่ยนกรรมของเราได้ ด้วยการทำดี คิดดี ปฏิบัติดีไปเรื่อยๆ เหมือนน้ำที่มีสารพิษ แล้วเราก็แยกน้ำกับสารพิษออกจากกันไม่ได้ แต่สิ่งที่เราทำได้ คือ การเติมน้ำสะอาดเข้าไปเรื่อยๆ เติมเข้าไปเยอะๆ จนพิษเจือจาง และสามารถดื่มกินได้ในที่สุด ผมหวังว่าฟ้าหลังฝนของพี่ม๊าจะสดใส หวังว่าน้องนุ่นจะแข็งแกร่งและเปิดใจให้กับความรักที่ดี (ซึ่งมีอยู่แน่ๆ) ขอเป็นกำลังใจให้อีกหนึ่งแรงนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 10 พฤศจิกายน 2557 18:33:34 น.

ผมเห็นในเฟช.. เห็นว่าคนอื่นไม่เห็นบล๊อก เพราะตั้งค่า วีไอพี... ตอนนั้นเข้ามาอ่านจนจบแล้วครับ.... แต่ไม่ได้ เม้นท์อยู่ข้างนอกบ้าน เลยเข้ามาอ่านซ้ำอีกครั้ง.... เรื่องข้างบน ผม ยังไม่แน่ใจ บางอย่าง.. แต่เรื่อง เจ้ากรรมนายเวร น่าจะเป็นจริง เพราะ เคยพบด้วยตนเองมาก่อน   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 10 พฤศจิกายน 2557 20:18:04 น.

ไม่ได้อยู่กลุ่มนี้คะ เขียนไม่ค่อยเก่ง ถนัดแต่กิน เที่ยว นัทขอให้พี่และน้องเข้มแข็งนะคะ บางจังหวะชีวิตมันเจออะไรแบบนี้ หนักหนาสาหัส วันหนึ่งเราต้องผ่านมันไปได้ และน้องจะมีภูมิคุ้มกันที่ดีคะ สู้ ๆ นะคะ   โดย: We Are FroM BeLGiUM 11 พฤศจิกายน 2557 3:54:30 น.

ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมนานมากหลายปี ยังไงก็สู้..สู้นะคะ ม๊าเข้มแข็งมาก รวมถึงน้องด้วย   โดย: เนตรสีดำ IP: 202.28.35.247 12 พฤศจิกายน 2557 16:28:02 น.

มันอาจเป็นเวรเป็นกรรมก็ได้ ไม่รู้สิครับ ผมคิดไม่ออกว่าเพราะอะไรทำให้ผู้ชายไปมีบ้านเล็กบ้านน้อย เงินเหลือใช้? ก็อาจเป็นไปได้? แถมบ้านเล็กบ้านน้อยยอมทั้งๆ ที่รู้ ก็เป็นกำลังใจให้นะครับ คนล้มเมื่อลุกขึ้นมาได้ จะเข้มแข็งขึ้นเสมอ ยินดีต้อนรับสู่งานเขียนถนนสายนี้มีตะพาบครับ +   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 13 พฤศจิกายน 2557 0:54:13 น.

สวัสดีค่ะม๊า แวะเข้ามาอ่านงานตะพาบน้ำค่ะม๊ากับน้องนุ่นเข้มแข็งมากเลยค่ะส่งกำลังใจให้นะคะสู้ๆค่ะ   โดย: zungzaa 17 พฤศจิกายน 2557 9:50:13 น.

สวัสดีค่ะม๊า แวะเข้ามาอ่านงานตะพาบน้ำค่ะม๊ากับน้องนุ่นเข้มแข็งมากเลยค่ะส่งกำลังใจให้นะคะสู้ๆค่ะ   โดย: zungzaa 17 พฤศจิกายน 2557 9:50:40 น.

โห้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ม๊าไม่ได้เข้ามาอ่านนานมาก เพราะยังไม่ค่อยเข้าใจในกระบวนการเดินตามตะพาบสักเท่าไหร่นะค่ะ อีกทั้ง ยังมีเหตุผลส่วนตัวนิดหน่อยที่ยังไม่ค่อยกล้าที่จะอัพบล็อคสักเท่าไหร่นะค่ะ แต่ถึงอย่างไรก็ต้องขอบคุณโครงการนี้มากๆเลยนะคะ่ ที่ทำให้ม๊าได้มีโอกาสดีๆ ซื้อตำราวาดภาพให้เป็นของขวัญวันเกิดย้อนหลังให้พี่เสือ ยิ้มยิ้มของพวกเราได้หลายเล่มเลยทีเดียว ขอบคุณมากๆเลยนะค่ะ   โดย: พี่เสือ ยิ้มยิ้ม 6 ธันวาคม 2557 22:47:23 น.

แอบเข้ามาอ่านตะพาบของม๊า จาก 119,118,117 เลยขอแสดงตัวที่บล๊อกนี้นะคะ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตของคนๆหนึ่ง หรือของเรานี่แหละ เชื่อนะคะว่าเป็นเพราะบุญ-กรรม ที่เราได้ทำไว้ จะชาติปางไหนก็แล้วแต่ ยังงัยมันส่งผลกับเราแน่นอน ไม่ทางตรงก็ทางอ้อม ส่วนจะเร็วหรือช้า ขึ้นอยู่กับจังหวะเวลา แต่เรื่องเจ้ากรรมนายเวร ส่วนตัวแล้วเชื่อนะ คิดเหมือนที่ก๋าได้พูดไว้ข้างบน ชีวิตคนเรายังต้องสู้กันต่อไป และต้องหมั่นสร้างกรรมดี ละเว้นกรรมชั่ว เพื่อให้กรรมชั่วน้อยลง กรรมดีมากขึ้น ชีวิตก็จะเป็นสุขมากขึ้นค่ะ คิดได้นะคะม๊า แต่จะทำได้มากน้อยแค่ไหนก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ (แวะมาทักทายในวันที่พอมีเวลา)   โดย: ดาวริมทะเล 13 ธันวาคม 2557 15:47:21 น.

สวัสดีค่ะม๊า วันนี้เพิ่งได้เข้ามาอ่านงานตะพาบของม๊า น่าเห็นใจเป็นที่สุดเพราะน้องคงรับไม่ได้ที่จู่ๆก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นแล้วย่อมดับไปค่ะมํา ทุกคนล้วนเกิดมาจากกรรมเป็นผู้กำหนดทั้งสิ้น ขอเพียงทำใจยอมรับและถือว่าเป็นเรื่องปกติจะทำให้จิตใจสบายขึ้นนะคะส่งกำลังใจมาให้ค่ะ หลับฝันดีค่ะม๊า งานแรกก็เขียนได้รับรางวัลเลยขอแสดงความยินดีด้วยนะคะม๊า   โดย: กิ่งฟ้า 15 ธันวาคม 2557 22:02:15 น.

McAfee is considered to be one of the best security tool for all your devices. For activate McAfee you can visit //www.mcafee.com/activate. https://www.myquery.co.uk/mcafee/   โดย: natasha bryan IP: 202.89.69.79 19 สิงหาคม 2564 15:46:16 น.