เจ้าไม่รัก หักอกข้า ยากลืมเลือน
เจ้ามาเตือน ว่าแค่เพื่อน ข้าใจหาย
ยิ่งเห็นเจ้า ข้าเจ็บปวด จวดเจียนตาย
ขอปลีกกาย รักษาจิต โปรดเข้าใจ

อันนี้แต่งตอบ blog นี้ เฉย ๆ นะ ไม่มีนัยใด ๆ ทั้งสิ้นนะ (ท่านผู้อ่านอย่าคิดไปโน่น)

  

ทั้งที่จขบ.

และคนตอบ

แต่งได้สวยงามมากเลยค่ะ

อะไรน๊อ...ทำให้คนเรา

รังสรรค์คำเพราะๆขึ้นมาได้

ยกนิ้วให้เลยค่ะ

  

ขอบคุณที่ไปโหวตให้สำหรับโครงการ Tuneclub นะครับ

ความสำเร็จครั้งนี้ จะเป็นจุดเริ่มต้นแห่งกำลังใจ และแรงใจ ให้คนๆนึงได้ร้องเพลงอย่างมีความสุข ตลอดไป

ขอบคุณจากใจครับ

PutterZ

  

.. กลอนเพราะจังจ้า .. แต่ เศร้าไปหน่อยเนอะ ..

  

ผมพิมพ์ผิดครับ จวนครับ ไม่ใช่ จวด จวดมันปลาจวด โทษทีครับ รีบแต่งไปหน่อย

  

แวะไปออกความเห็น ขอบคุณครับ
ป.ล.บอกเขาไปสิครับ ว่าเพื่อนมีเยอะแล้ว

  

ยังเหลือ สิ่ง ดีๆๆให้แก่กันค่าถึง แม้ จะไม่ดี กันแล้ว ก็ตาม มา say hello ค่า มีความสุขมากมาก นะคะ เทศกาล ความสุขมาแล้ว

  

  

อืมนะ บางอย่างมันก็เลือกไม่ได้จริงๆ โดย
เฉพาะกับความรัก เข้มแข็งไว้นะคะ
เขาไม่รักเรา แต่เรายังต้องรักตัวเองนะคะ

  

อรุณสวัสดิ์จ้า ..

  

นึกว่าเข้าบล็อกผิดซะอีก ..สวยกว่าเดิมอ่ะชอบๆ

อ่านแล้วเศร้าจัง ยังไงก็ขอให้เข้มแข็งไว้นะ

  

นี่แหละหนอคนเราเขาเปรียบไว้
ช่างเปลี่ยนไปง่ายนักพารักขม
เคยรักชื่นคืนคลายหน่ายชื่นชม
ทิ้งให้ตรมหมองหม่นทนหมองใจ

วันก่อนรักวันนี้เลือนไม่เหมือนเก่า
ทิ้งให้เศร้าอนิจจาน้ำตาไหล
คนหนึ่งรักคนหนึ่งลืมลาลับไกล
อกตรมไหม้หมองช้ำระกำเกิน

ไม่มีแม้คำลาคราห่างหาย
เคยเคียงกายแนบชิดคิดห่างเหิน
แม้แต่หน้าไม่หันพลันหมางเมิน
ใจร้ายเกินกว่านี้มีไหมคน

  

อากาศเย็น ๆ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ

  

แต่งโคลงเก่งจังกลอนก็เพราะ

  

มาส่งความสุข สบายดีนะคะ