ลืมเลือน
สิ้นความรักความทรงจำก้อลืมเลือน แม้แต่ความเป็นเพื่อนก้อจางหาย เคยแนบชิดสนิทชอบมาแยกคลาย เหลือความหมายอะไรให้แก่กัน
ความรู้สึกดีดีเคยมีอยู่ ความหดหู่แทรกกลางเธอกับฉัน หน้าเปื้อนยิ้มเป็นยักษ์อย่างฉับพลัน ช่างแปรผันกันง่ายเสียจริงจริง
คำว่ารักเคยให้กันนั้นวันก่อน คำเกลียดซ้อนขึ้นมาเหนือทุกสิ่ง เห็นแต่ความผิดพลาดว่าติติง หน้าเชิดหยิ่งอิงใจในอารมณ์
|
|
|
|
| | | |
ยินดียิ่งแล้ว แขกแก้วมาเยือน ต้อนรับพ้องเพื่อน ทั่วทุกๆคน
| | | | |
1 2 4 5 6 10 13 14 15 16 18 20 21 23 25 26 27 28 31
|
เจ้ามาเตือน ว่าแค่เพื่อน ข้าใจหาย
ยิ่งเห็นเจ้า ข้าเจ็บปวด จวดเจียนตาย
ขอปลีกกาย รักษาจิต โปรดเข้าใจ
อันนี้แต่งตอบ blog นี้ เฉย ๆ นะ ไม่มีนัยใด ๆ ทั้งสิ้นนะ (ท่านผู้อ่านอย่าคิดไปโน่น)