ลูกสาวของแม่ (10) ตอนที่ 10 (ลูกเล่า) จะว่าไปแล้ว ฉันก็แปลกคนไม่น้อย ไม่เคยคิดที่จะแสดงความรักกับพ่อและแม่เลยสักคน ไม่เคยเอ่ยคำว่ารัก คงเป็นเพราะฉันไม่แน่ใจว่าอย่างที่ฉันทำอยู่มันคือรักหรือเปล่า แต่ถามว่าฉันห่วงความรู้สึกของเขาไหม ห่วงมาก ฉันอยากให้เขาภาคภูมิใจกับฉันบ้าง แต่ฉันกลับทำไม่ได้เลยสักครั้ง สมัยที่ยังทำงานอยู่ ฉันเคยส่งเงินให้แม่เป็นค่าผ่อนที่ดินได้ แม้จะเป็นเงินเพียงเล็กๆน้อยๆ แต่มันก็เป็นความสบายใจที่ได้ช่วยแบ่งเบาภาระของแม่บ้าง และฉันเชื่อว่าแม่เองก็คงปลื้มใจกับความสามารถของฉันอยู่เหมือนกัน ตอนนี้ฉันไม่มีรายได้ใดๆ ขณะเดียวกันยังกลับมาขอเงินเขาใช้อีกแล้ว ฉันละอายใจไม่น้อยที่ต้องมาเป็นภาระที่น่าเบื่อหน่ายให้กับเขาไม่สิ้นสุด ญาติพี่น้องคงจะถามแม่อยู่เหมือนกันว่าทำไมฉันถึงเป็นเช่นนี้ ไม่รู้ว่าแม่จะตอบเขาว่าอย่างไร แม่คงอึดอัดที่จะตอบคำถาม หรือไม่ก็อาจจะด่าฉันให้ญาติฟังไปตามความเป็นจริงเลยก็ได้ ส่วนพี่ๆของฉันต่างมีครอบครัวกันไปหมดแล้ว แต่ใช่ว่าเขาจะไม่สนใจฉัน พวกเขาก็ขยันถามฉันเหลือเกินว่าฉันเป็นอย่างไรบ้าง ฉันอยากทำอะไร ฉันให้คำตอบไม่ได้ เหมือนยังค้นหาตัวเองไม่เจอ ทุกคนเป็นห่วงเป็นใยฉันมาก เพราะเขามองไม่ออกว่าฉันจะอยู่อย่างไรในอนาคต ถ้าฉันไม่ได้แต่งงาน แก่ตัวไปจะทำอะไร คงเป็นเวรกรรมของแม่จริงๆที่มีลูกไม่เอาไหนอย่างฉันด้วย ทุกวันนี้ฉันอยากเป็นลูกกตัญญูแต่ทำไม่สำเร็จ ฉันไม่รู้จะชดเชยกับสิ่งที่ฉันทำโดยวิธีใด นอกจากการกลับบ้านมาอยู่กับเขา นับเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่ฉันคิดได้ในขณะนี้ แม้ว่าการกลับมาอยู่บ้านจะทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันยังเป็นเด็กในสายตาเขา เป็นลูกคนเล็กที่เขาต้องดูแล ฉันไม่กล้าที่จะออกไปเที่ยว ไม่กล้าซื้อของที่ไม่จำเป็น ไม่กล้าฟุ่มเฟือย ทั้งที่ใจฉันนั้นอยากจะออกไปเสี่ยงอีกครั้ง เพื่อที่จะสร้างความภาคภูมิใจให้แก่ตัวเองและทุกคนในครอบครัว แต่ฉันก็ยังทำไม่สำเร็จ ฉันจึงจำเป็นต้องเป็นลูกสาวคนเล็กของแม่ต่อไป. #################### ตลอดสิบปีที่ผ่านมา เป็นช่วงเวลาที่คนเป็นแม่หวาดระแวงอยู่เสมอว่า ลูกสาวของแม่จะกลับไปเป็นอย่างวันนั้นอีกหรือไม่ Create Date : 12 พฤศจิกายน 2556 Last Update : 12 พฤศจิกายน 2556 22:09:07 น. 0 comments Counter : 1410 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก