ลูกสาวของแม่ (9) ตอนที่ 9 (แม่เล่า) น้องเล็กต้องกลับมาตกงานเป็นครั้งที่เท่าไรแล้ว แม่ไม่อยากจะนับหรือจำ แต่แม่ชักจะไม่แน่ใจแล้วว่าลูกของแม่ปกติดีหรือเปล่า ทำไมถึงมีความอดทนต่ำเช่นนี้ ไม่ว่าทำงานอะไรลูกก็เบื่อไปหมด แม่เองก็อยากจะให้ลูกได้มีโอกาสทำงานที่ลูกชอบ แต่จะทำอย่างไรได้ งานเดี๋ยวนี้มันเลือกไม่ค่อยได้เสียด้วยสิ พี่สาวอีกสองคนได้งานทำทันทีที่เรียนจบและไม่เคยรู้จักกับคำว่าตกงาน แม่เองก็ทำงานได้ตั้งแต่อายุ 20 ต้นๆ แต่ลูกสาวคนเล็กคนนี้ตกงานแล้วตกงานเล่า กระทั่งอายุเพิ่มขึ้น จนแม่เริ่มเป็นห่วงว่าลูกจะเข้าข่ายความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด การที่แม่ยอมให้ลูกออกจากงาน เพราะแม่ไปเยี่ยมลูกที่กรุงเทพฯ ทีไร แม่ก็ต้องเห็นดวงตาที่หม่นหมอง และสีหน้าที่ปราศจากความสุขในชีวิต จนแม่ถามพ่อว่า เห็นอย่างที่แม่เห็นหรือเปล่า พ่อก็พยักหน้า และเราก็นึกสงสารลูกอยู่เหมือนกัน ถ้ามันเป็นความทรมานที่ต้องทนอยู่ แม่ก็ไม่อยากจะเห็นลูกต้องทรมานอย่างนั้นอีก ลูกคนเดียวแม่ยังเลี้ยงไหว เมื่อเรากลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้งตามประสาพ่อแม่ลูก หลังจากที่ลูกไปอยู่กรุงเทพฯร่วมสิบปี ใจหนึ่งก็สบายใจที่ลูกกลับมาอยู่กับแม่ มาหุงข้าว ทำกับข้าว ให้พ่อแม่ทาน จะนอนตื่นสายบ้างเที่ยงบ้าง แม่ก็ยังรู้สึกว่าไม่ต้องเป็นห่วงเท่ากับสมัยที่ลูกอยู่กรุงเทพฯ อย่างน้อยแม่ก็รู้ว่าลูกทานข้าวแล้ว และไม่กลับบ้านดึกเหมือนก่อนด้วย อีกใจหนึ่งแม่ก็ไม่ค่อยสบายใจที่ยังเห็นหน้าตาของน้องเล็กขาดความสดชื่นกระชุ่มกระชวยขึ้นแม้แต่น้อย แม่ไม่รู้ว่าลูกรู้สึกอย่างไร ลูกอาจจะเบื่อหน่ายที่ต้องกลับมาอยู่บ้าน ที่นี่ไม่มีแสงสี ไม่มีอะไรให้ลูกทำ แต่ถ้าลูกอยากทำอะไร พ่อและแม่ก็พร้อมที่จะช่วยสนับสนุนลูกเท่าที่กำลังเราพ่อจะมี แม่เองก็คิดไม่ออกเหมือนกันว่าลูกอยากทำอะไร พร่ำถามอยู่ว่าลูกอยากทำอะไร แต่ลูกก็ไม่เคยมีคำตอบให้แม่ นอกจากคำว่า “ไม่รู้เหมือนกัน” กับคำว่า “ขี้เกียจ” ลำพังแม่กับพ่อ ก็มีเงินบำนาญใช้อยู่ และสามารถเลี้ยงลูกได้ แต่ลูกของแม่สิ ไม่มีรายได้เลย ถ้าหากเราสองคนตายไป ลูกสาวของแม่จะอยู่อย่างไร แฟนก็ไม่มี กลายเป็นคนที่ตกงานตอนแก่ๆ วันๆไม่เห็นลูกจะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ไม่พูดไม่จา ถามคำตอบคำ นั่งหน้าคอมพิวเตอร์ทั้งวัน เขียนอะไรก็ไม่รู้ ขลุกอยู่แต่ในห้อง ไม่ออกมาโดนแสงแดดและผู้คน แม่เองก็กลัวว่าลูกจะเสียสติอยู่เหมือนกัน แม่เคยถามลูกว่า “อยู่กับแม่เบื่อมั้ย” ลูกก็ตอบว่า “เบื่อเพราะไม่มีอะไรทำ” แม่เองก็พยายามยื่นข้อเสนอหลายๆอย่างให้แก่ลูก แต่ดูลูกไม่สนใจใยดีที่จะทำอะไรสักอย่าง เราไปเรียนทำอาหารด้วยกัน กะว่าจะมาเปิดร้านอาหารเล็กๆที่บ้าน แต่สุดท้าย ลูกก็ปฏิเสธที่จะทำอีก แม่ก็จนปัญญาเหลือเกินที่จะหาวิธีไม่ให้ลูกเบื่อ แม่เปรยๆกับน้องเล็กว่า คนมีมาจีบบ้างหรือเปล่า ถ้ามีก็บอกให้มาขอเลย จะยกให้ทันที แต่แม่ก็รู้ดีว่าคงไม่มีใครมาจีบลูกสาวของแม่หรอก เพราะลูกไม่ใช่ผู้หญิงสวย แถมปากจัดอีกต่างหาก จนแม่ทำใจแล้วว่าน้องเล็กต้องอยู่กับแม่ไปอีกนาน หรือที่เรียกว่าขึ้นคานแน่แท้ทีเดียวแล้ว แม่เป็นห่วงจริงๆ เป็นห่วงว่าลูกจะอยู่อย่างไร ตัวคนเดียวลำบากไม่น้อย แม่จึงกำชับพี่สาวทั้งสองคนว่าอย่าทิ้งน้องนะ ถ้าพ่อกับแม่ตายแล้ว ก็เอาน้องไปอยู่ด้วย เดี๋ยวน้องจะเหงา แม่เองก็บอกกับน้องเล็กไว้เหมือนกัน แต่น้องเล็กกลับพูดเหมือนไม่สนใจอนาคตตัวเองว่า “เรื่องไรจะอยู่ล่ะ ก็ตามตายไปด้วยเลยแล้วกัน ไม่มีใครเลี้ยงแล้วนี่” น้องเล็กเป็นอย่างนี้เสมอ ซึ่งยิ่งทำให้แม่ห่วงหนักเข้าไปอีก กลัวน้องเล็กจะฆ่าตัวตายเข้าสักวัน เพราะเคยได้ยินลูกบ่นกับเพื่อนทางโทรศัพท์ว่าเบื่อเต็มทนแล้ว อยากจะทำหนังสืองานศพให้ตัวเองด้วย Create Date : 05 พฤศจิกายน 2556 Last Update : 5 พฤศจิกายน 2556 21:14:44 น. 0 comments Counter : 1096 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก