ชันสูตรกวี

ฉันขอชันสูตรกวี
ด้วยมากมีพวกยกหูชูหาง
หลงคำชมยึดติดจนผิดทาง
ไม่สรรค์สร้างวรรณศิลป์คำกินใจ

เพียงแค่เขียนบทกวีไม่กี่บท
ก็กำหนดเป็นกวีกูนี่ใช่
เผยอัตตาที่เห็นความเป็นไป
โดยหลับใหลเพลิดเพลินมาเนิ่นนาน

ไร้อารมณ์ปรัชญามาบ่มเพาะ
ไม่สืบเสาะคำทิพย์กลับดิบด้าน
ชอบเขียนแต่คำด่าชั่วสามานย์
ส่อสันดานความคิดเหมือนจิตรตน

เขียนอย่างไรก็ได้
เพียงเพราะใจไม่สำนึกการฝึกฝน
ไม่ศึกษาของเก่าไม่สืบค้น
บ้างดิ้นรนเขียนเห่อบ้าล่ารางวัล

สำหรับกวีนั้นอยู่ที่ใจ
เขียนเพื่อใครก็ได้ให้มุ่งมั่น
เขียนเพื่อรักอ่อนโยนจงแบ่งปัน
เขียนเพื่อฝันของใครใครให้กล้าเดิน

เขียนเพื่อสู้พลังทางการเมือง
เขียนเพื่อเปรื่องแนวทางไม่ห่างเหิน
เขียนเพื่อทุกข์ปรับแก้แม้เผชิญ
เขียนเพื่อคำสรรเสริญคนทำดี

เขียนเพื่อเธอยามเศร้าถูกเอาเปรียบ
เขียนเพื่อเหยียบคนคดชอบกดขี่
เขียนเพื่อความอบอุ่นความสุนทรีย์
แต่วันนี้รางเลือนเหมือนหมดไป

กวีตาย..*กวีฤๅแล้งแหล่งสยาม
ยังคงเป็นคำถามท่ามยุคสมัย
ปัจจุบันที่เห็นความเป็นไป
เพราะใครใครไม่ใส่ใจในบทกวี

*กรมสมเด็จพระปรมานุชิตชโนรส

Create Date : 19 มีนาคม 2551		1 comments
Last Update : 19 มีนาคม 2551 11:02:37 น.
Counter : 627 Pageviews.
Share Tweet