Bloggang.com : Maeboon : ลูกรถไฟ ๔ ...บ้านพักรถไฟ

ลูกรถไฟ ๔ ...บ้านพักรถไฟ

บ้านพักรถไฟ

เรื่องของบ้านพักรถไฟหากเราไม่เล่า มันคงจะเหมือนกินข้าวแล้วไม่ได้ดื่มน้ำนั่นแหละ จะขาดไปก็จะไม่ได้อารมณ์ เสียดายที่ภาพที่เราเห็นในอดีตนั้นมันอยู่ในความทรงจำเท่านั้น เพราะตอนนั้นไม่ได้มีกล้องถ่ายภาพเก็บเอาไว้ ภาพที่ท่านเห็นกันตอนนี้ไม่ได้เหมือนเดิมอีกเลย

จากด้านหน้าสถานีรถไฟ เดินข้ามรางรถไฟไปเรื่อยๆ สักสิบราง จากนั้นจะเป็นทางเดินหินลูกรังที่เขาเอามาเทเป็นทางไว้ให้เดินได้สะดวกจนไปถึงถนนหน้าบ้านพักรถไฟ เป็นถนนดินลูกรังสีแดง เวลาฝนตกน้ำฝนบนพื้นจะแดงตามสีถนน มีหลุม มีบ่อตื้นๆ เต็มไปหมด จนบางครั้งเวลาที่นั่งสามล้อถีบ คนถีบต้องลงมาลากออกแรงทั้งหมดลากสามล้อแทนการถีบเพื่อหลบหลีกหลุมต่างๆ สมัยก่อนเขาไม่ได้ทำท่อระบายน้ำเป็นซิเมนต์แท่งใหญ่ จะมีเพียงทางระบายน้ำที่ขุดขึ้นขนาบสองข้างถนนให้น้ำฝนที่ตกลงมาไหลลงเพื่อให้ไหลไปลงบึงหนองบัว ความกว้างสักหนึ่งเมตร ทั้งสองข้างถนน

บ้านหลังยาวที่พวกเราอาศัยอยู่ เขาจะเรียกว่า ห้องแถว บ้านเราอยู่แถวสี่ หน้าบ้านจะมีต้นมะพร้าวที่การรถไฟเขาปลูกไว้ตรงทางเข้าบ้านหัวท้ายทุกแถว โชคดีที่เราอยู่บ้านริมสุด กรรมสิทธิ์ในมะพร้าวที่ออกลูกออกผลจึงตกเป็นของพวกเรา เวลาทางมะพร้าวหล่นลงมา พ่อจะเอามีดตัดใบมะพร้าวออกจนหมด เพื่อให้พวกเราเหลาเอาใบออกเหลือเพียงก้านไม้บางๆ เอามามัดรวมกันทำเป็นที่กวาดใบไม้รอบๆ บ้าน ส่วนทางมะพร้าวอันใหญ่ตรงกลางเอามาเหลาอีกหน่อย พ่อเอามาเป็นที่ทำความสะอาดท้องร่อง หรือทางระบายน้ำที่เดินรอบตัวบ้าน สำหรับระบายน้ำที่แต่ละบ้านใช้ให้ไหลลงคลอง เวลาที่มีขยะมากๆ น้ำในคลองไม่สามารถระบายได้ส่งกลิ่นคลุ้ง พ่อจะเอาเสียมไปลอกคลองหน้าบ้าน โกยเอาขยะมาไว้รอบๆ ต้นมะพร้าว กลายเป็นปุ๋ยไปในตัว เวลาฝนตก เราจะเอาทางมะพร้าวมาไสร่องน้ำ วิ่งตามร่องไปจนสุดทางได้ทำความสะอาดและได้เล่นสนุกไปตามประสาเด็ก

ที่หน้าบ้านของเรายังมีต้นกระท้อน ต้นมะม่วงแก้ว ต้นขนุน ต้นกล้วยมีบ้างประปราย แม่บอกว่ายายมาปลูกเอาไว้ตอนที่แม่กับพ่อย้ายมาอยู่ใหม่ๆ เลยพลอยทำให้ได้เก็บกินผลอีกด้วย แม้ว่าต้นขนุนมันจะไม่ได้อยู่หน้าบ้านเรา แต่อยู่ห่างออกไป แต่ทุกๆ คนก็จะรู้ว่าเป็นของบ้านเรา เวลามันออกลูกหากมีมากก็ตัดแบ่งกันไป มะม่วงแก้วลูกก็ดกเช่นกัน ส่วนกระท้อนเปรี้ยวจน เข็ดฟัน แม่ใช้พื้นที่ส่วนที่ต่อจากตัวบ้านเป็นที่ทำครัว โดยมีเตาถ่านตั้งไว้ หุงหาอาหาร ใกล้กันมีถังใส่ถ่านที่ซื้อมาทีถุง บางทีได้ถ่านดีไฟจะแรง ถ้าเจอถ่านไม่ดีมันจะแตกเป็นสะเก็ดไฟเล็กๆ กระเด็นออกมา เวลาโดนมันกระเด็นเข้าที่แขนหรือขา เล่นเอากระโดดหย็องแหย็งเพราะมันร้อน ได้มีแผลเป็นกันเป็นจุดๆ เวลาต้องก่อไฟนึ่งข้าว ซึ่งส่วนมากพี่สาวเราจะเป็นคนก่อไฟ เนื่องจากเรายังเด็กเกินไป เขาเลยไม่ให้ทำกลัวจะทำไฟไหม้บ้านนั่นเอง

ฝั่งตรงกันข้ามเตาไฟ พ่อเอาโอ่งมังกรใบขนาดกลางๆ สองใบมาวางไว้ เอาไว้ใส่น้ำฝน ยังมีบ่อน้ำบาดาลที่พ่อกับเพื่อนบ้านช่วยกันขุดเอาไว้ใช้เวลาหน้าแล้ง แม่เอาโหระพา ข่า ตะไคร้มาลงไว้ใกล้ๆ เวลาล้างภาชนะก็ได้อาศัยน้ำรดต้นไม้พวกนี้ไปในตัว กระเพราแดงข้างโอ่งแข่งกันออกดอกออกใบจนเก็บกินแทบไม่ทัน ข่า ตะไคร้ ใบมะกรูดที่บ้านเราไม่เคยซื้อเลย ใกล้ๆ บ่อน้ำบาดาล พ่อยังปลูกผักอย่างอื่นไว้ด้วย เวลาแม่จะทำกับข้าว เช่น ห่อหมก แม่จะใช้ให้ไปตัดใบตองมาแล้วเอามาเช็ดทั้งสองด้านจนสะอาด จากนั้นก็เอาไปย่างไฟให้มันอ่อนตัวลงหน่อย เวลาทำห่อหมกจะได้ห่อง่ายๆ ใบตองไม่แตก เวลามีงานบุญ แม่จะชอบทำข้าวต้มมัด ใส่ถั่วดำ กะทิจากมะพร้าวต้นหน้าบ้าน ทำแล้วก็เอาไปทำบุญ ที่เหลือก็แจกจ่ายเพื่อนบ้านแบ่งกันไป

ถัดจากครัวเป็นแท็งก์น้ำขนาดใหญ่ที่เขาเอาปูนซิเมนต์มาหล่อเป็นรูปแปดเหลี่ยม ส่วนหนึ่งฝั่งลงไปในดิน ส่วนที่เกินขึ้นมาจะทำฝาปิดไม่ให้ใบไม้ตกลงไปเป็นสี่เหลี่ยมขนาดพอหย่อนตัวลงไปได้มีฝาปิดมิดชิดป้องกันเด็กๆ ที่จะมาเล่นแล้วเผื่อตกลงไป ยังมีรางน้ำต่อจากหลังคาให้น้ำไหลลงไปในแท็งก์น้ำเก็บเอาไว้ให้ทุกๆ บ้านได้นำไปดื่มกิน สมัยก่อนพวกเราดื่มแต่น้ำฝน ในบ้านจะมีโอ่งมังกรขนาดใหญ่อีกสามสี่โอ่ง เอาไว้ใส่น้ำฝนที่รอจนหมดกลิ่น และตกตะกอนจน ตักน้ำจากแท็งก์น้ำไปไว้ในโอ่ง หน้าร้อนก็ไปตักเอามาใส่กระติก บางทีก็ใส่น้ำแข็งที่ไปซื้อมาทีละกั๊ก เขาขายเป็นแท่งๆ มีข้าวเปลือกสีน้ำตาลที่เขาสีข้าวห่อหุ้มไม่ให้น้ำแข็งละลาย ผูกด้วยเชือกไนล่อน กว่าจะเดินถึงบ้านบางทีน้ำแข็งก็ละลายไปบ้างเพราะความร้อนของอากาศ

ที่แท็งก์น้ำนี้เอง เวลากลางคืนเดือนหงาย พ่อจะเอาเสื่อมาปูให้พวกเรานอนดูดาว นับดาวกัน บางทีพ่อก็ชี้ให้ดูดาวรูปร่างต่างๆ แล้วก็พากันร้องเพลง จนน้ำค้างลงนั่นแหละจึงจะพากันเข้าบ้านนอน ส่วนเวลาหน้าหนาว ข้างๆ แท็งก์น้ำ พี่ๆ จะพากันก่อไฟตั้งแต่ก่อนหกโมงเย็น เม็ดมะขามที่กินแล้วเก็บไว้ถูกนำมาคั่วกับไฟหอมกลิ่นมะขามคั่วไปทั่ว บางทีก็ทำข้าวจี่ ไม่ต้องมีไข่ แค่โรยเกลือเท่านี้ก็อร่อยล้ำ บางทีก็เอาข้าวเหนียวนึ่งใหม่ๆ มายัดไส้ด้วยมะขามหวานกินแบบแม่กับพ่อ บางทีก็ปลาทูทอด คิดถึงสมัยนี้ก็คงจะเป็นแบบข้าวปั้นของญี่ปุ่นนั่นแหละ

ด้านหลังบ้าน มีห้องสุขาไว้ด้านละห้าห้อง ให้คนที่อาศัยอยู่ได้ใช้ ไม่ได้มีห้องน้ำบนบ้านเหมือนสมัยนี้ เวลากลางคืนก่อนจะขึ้นบ้านไปนอนต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำเพราะกลัวผี บางคืนเกิดอาการท้องเสีย เราต้องให้พี่สาวคนโตกว่าเรามายืนไม่ห่างจากห้องน้ำ แล้วก็จุดเทียนเดินไปเข้าห้องน้ำ เราจะคอยตะโกนเรียกชื่อพี่สาว กลัวว่าเขาจะแอบหนีขึ้นบ้านไปก่อน ต่อมาพ่อเห็นว่าไม่สะดวกเลยต่อสายไฟยาวจากบ้านโยงไปถึงห้องน้ำ เวลากลางคืนบางครั้งก็เปิดทิ้งเอาไว้จะได้มองเห็นทางเดิน เพราะมันมืดไปหมด ห้องน้ำของบ้านเรา พ่อต่อไม้กระดานบนพื้นแล้วเอาถังน้ำมันเก่ามาขัดล้างทาสีใหม่ จากนั้นก็เอาไปไว้ในห้องน้ำ ต่อสายยางให้น้ำไปลงในถังพอดี เอาไว้ให้ลูกอาบน้ำเพราะมีแต่ลูกสาว เวลาต้องอาบน้ำหลังบ้านใส่ผ้าถุงที่เวลาโดนน้ำมันแนบลำตัว บางทีมีหนุ่มๆ เดินผ่าน พวกเราก็อายกัน ต้องหิ้วถังน้ำเข้าไปอาบในห้องน้ำ จนต่อมาพ่อมาต่อเติมให้นั่นแหละ

ใกล้ๆ ห้องน้ำพ่อต่อเป็นเล้าไก่ขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็ก อาศัยได้เก็บกินไข่ไก่ แล้วก็เก็บถ่านไม้ที่แม่ไปหาซื้อมา บางทีมีคนถีบรถกระบะเอามาขายที่หน้าบ้าน รถกระบะที่ว่าไม่ใช่รถยนต์ แต่เป็นเหมือนรถจักรยานที่ตอนท้ายเขาเอาไม้เป็นแผ่นมาต่อทำด้านข้างสูงขึ้นเพื่อบรรทุกของ ตอนนี้เห็นต่อเติมโดยเรียกว่ารถสกายแลบ ใช้ต่อกับมอเตอร์ไซค์เอาไว้รับจ้างขนของเช่นกัน เวลาเราไปเก็บถ่านที่เล้าไก่ บางครั้งเห็นงูเลื้อยมากินไข่ไก่ กับลูกไก่ เราวิ่งหนีแทบไม่ทันเพราะกลัวงูมาก มีอยู่วันขณะกำลังนั่งปลดทุกข์ในห้องสุขา งูมันเลื้อยไปตามหลังคาสังกะสี เหลือบมองขึ้นไป ได้แต่อ้าปากค้างร้องไม่ออก พอปลดทุกข์เสร็จเราก็รีบเผ่นออกมาทันที

ถัดจากห้องน้ำ จะเป็นคลองที่มีน้ำไหลมาจากบึงหนองบัว คลองที่เขาขุดขึ้นนี้ลึกพอสมควรเวลาหน้าฝนน้ำจะขึ้นมาถึงบันไดศาลาขั้นแรกๆ ยังมีสะพานข้ามไปอีกฝั่งที่ยังเป็นป่า มีต้นมะไฟมากมายข้างใน เดินทะลุป่านี้ไปจะไปถึงบึงหนองบัวอันกว้างใหญ่ พ่อเอาไม้ไปต่อเป็นท่าน้ำเล็กๆ เอาไว้อาบน้ำเวลาหน้าฝน หรือเวลาที่มีน้ำเยอะๆ เป็นการประหยัดการใช้น้ำประปาไปในตัว พี่ๆ เราชอบลงไปตีโป่งในน้ำกับเพื่อนๆ พากันกระโดดลงจากไม้กระดานเล่นกันสนุกสนาน เราไม่ชอบเหยียบดินใต้น้ำที่เละๆ แถมกลัวปลิงจนปอดแหก จนป่านนี้เราเลยว่ายน้ำไม่เป็น

บางครั้งเวลาหน้าแล้ง น้ำแห้งขอดพวกเราจะพากันเปลี่ยนเสื้อผ้า ใส่ผ้าถุง เอาผ้าขนหนูคลุมไหล่ เอาผ้าถุงอีกผืนไปเปลี่ยน ถือขันใส่สบู่ แชมพู เดินตามกันเป็นขบวนไปอาบน้ำที่บึงหนองบัว ระยะทางไม่ไกลมากนักเดินไม่ถึงห้านาทีก็ถึง พี่ๆ และเด็กผู้ชายจะชอบกันมาก พวกเราอาบน้ำไป เล่นไป เราเอาต้นอะไรไม่รู้มาฉีกๆ ทำเป็นผม ส่วนที่เป็นข้อกลมป้องๆ เป็นตัวตุ๊กตา แต่เราไม่ยอมลงน้ำ นั่งอาบอยู่กลางสะพานนั่นเอง อาบเสร็จก็พากันเดินเป็นงูกินหางกลับบ้านใครบ้านมัน

ที่คลองหลังบ้าน เวลาหน้าแล้งบางครั้งเขาจะเอาวัว ควาย มาผูกกับต้นไม้ใหญ่ริมคลอง แล้วเอามีดแหลมๆ ยาวๆ แทงเข้าที่คอจนเลือดไหลกระฉูด เสียงวัว ควาย ร้องเสียงดังอย่างเจ็บปวด เราไม่ได้ไปดูหรอกเพราะกลัวมาก แต่ฟังจากผู้ใหญ่เวลาพวกเขาคุยกัน พอวัวตาย ก็จะพากันแล่เอาเนื้อ หนัง ตับไตไส้พุง เอามาแบ่งเป็นส่วนๆ ให้เท่ากัน แล้วเอาเชือกหวายมาร้อยเป็นพวง ขายให้กับคนที่อยากจะได้ แม่กับพ่อก็เคยซื้อเหมือนกัน เวลาพวกเขาจะฆ่าวัวแบบนี้เขาจะพูดกันว่า วันนี้จะล้มวัว เป็นอันว่ารู้กัน

ตรงสะพานไม้ พวกเราจะข้ามไปวิ่งเล่นส่วนที่เป็นป่า ไปหาตั๊กแตนมาย่าง หักแข้งหักขา บาปกรรมมีจริงที่ทุกวันนี้เราต้องผ่าตัดหัวเข่า แถมยังไม่หายเจ็บแม้จะผ่าแล้วก็ตาม บางครั้งก็ก่อกองทรายแล้วตัดเอาก้านมะละกอมาเสียบสองข้าง เป่าดินทรายไปใส่หน้าเพื่อนตรงกันข้าม ที่ศาลาท่าน้ำก็จะเล่นเป็นตำรวจจับโจร แบ่งเป็นสองฝ่าย เอาฝักต้นกัลประพถษ์แห้งมาปากัน หาผูกใครก็ถือว่าแพ้ต้องมานั่งในศาลา
ครั้งหนึ่งเราเคยแอบหนีไปแจวเรือเล่นในบึงหนองบัวกับเพื่อนทั้งๆ ที่ว่ายน้ำไม่เป็น หายไปตั้งแต่เช้ากลับบ้านเอาตอนบ่าย เล่นเอาพี่ๆ หากันให้ควักไปทั่วแถวต่างๆ แต่หาไม่เจอ เรากลับมาเอง งานนี้ถูกตีจนได้เพราะความซนตามประสาเด็ก

อ่านต่อตอนหน้า....

Create Date : 11 กุมภาพันธ์ 2558

Last Update : 30 กันยายน 2563 12:29:55 น.

22 comments

Counter : 1349 Pageviews.

สวัสดีครับแม่บุญ

มาอ่านบันทึกลูกรถไฟต่อ และแปะหัวใจให้ด้วยครับ

================================
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Maeboon Diarist ดู Blog

================================

คุณได้ทำการแปะ

ให้กับคุณ Maeboon เรียบร้อยแล้วนะคะ

================================

ปล.มีภาพมิลฟอร์ดซาวด์มาฝากด้วยครับ

โดย: ทองกาญจนา

วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:10:00:58 น.

เล่ายายโกหน่อย

โดย: พี่ศาล IP: 210.246.94.2 วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:10:47:55 น.

คุณได้ทำการแปะ ให้กับคุณ Maeboon เรียบร้อยแล้วนะคะ

สวัสดีตอนบ่ายๆครับ วันนี้มีหัวใจมาให้ด้วยนะครับ

โดย: Ariawah Auddy

วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:14:22:02 น.

ขอบคุณพี่ไก่ที่แปะหัวใจให้ผมนะครับ

ผมเองก็ชอบงานเขียนของพี่ปะการัง
พี่เค้าเขียนให้กำลังใจ ให้ความหวังกับคนอ่านได้ดีจริงๆครับ

เรื่องเล่าของพี่ไก่
เขียนได้ดีมากๆเลยนะครับ เห็นภาพเลย
บรรยากาศแบบนี้นับวันจะพบเจอได้ยากขึ้นๆแล้วครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:15:52:28 น.

อ่านเรื่องเล่าของแม่บุญ ทำให้เห็นภาพความเป็นอยู่สมัยก่อนชัดเจน ถึงแม้จะไม่สะดวกสบายเหมือนปัจจุบันแต่เชื่อว่าน่าจะมีความสุขมากค่ะ
นึกไปถึงนวนิยาของ ว.วินิจฉัยกุล ไม่รู้แม่บุญเคยอ่านมั๊ยเรื่องสองฝั่งคลอง เป็นเรื่องเล่าคล้าย ๆ แบบนี้ บางทีอ่านแล้วก็อดนึกไม่ได้ว่าอยากให้บ้านเมืองของเราเป็นเหมือนสมัยโน้นจังเลย ในน้ำมีปลาในนามีข้าว ชีวิตไม่ต้องเร่งรีบและวัตถุนิยมเช่นปัจจุบัน
หรือเพราะเราเริ่มจะ สว.กันแล้ว เลยชอบนึกถึงความหลังก็ไม่รู้เนาะ
ไม่ต้องอิจฉาพวกเราหรอกค่ะ เรารอวันที่แม่บุญจะมาอยู่นะ จองร้านครกไม้ไทยลาวไว้เลย มาแซ่บด้วยกันเด้อค่ะเด้อ...

ดึก ๆ ถ้าไม่หลับจะย่องมาแปะใจกับโหวตให้นะคะ ตอนนี้หมดตัวแย้ววววววววว

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:16:15:24 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ คิดถึงเช่นกันค่าพี่ไก่
ตามมาอ่านบ้านพักรถไฟต่อค่ะ
ขาดไปหลายตอนเดี๋ยวค่อยๆตามอ่านนะคะ
ปล.ไว้พี่ไก่กลับมาเมืองไทย
เราจัดไปร้านนี้กันอีกสักรอบดีมั้ยคะ

โดย: phunsud

วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:18:00:49 น.

เอาความรักมาส่งด้วยค่า...
คุณได้ทำการแปะ ให้กับคุณ Maeboon เรียบร้อยแล้วนะคะ

โดย: phunsud

วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:18:01:38 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ไก่

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:6:19:36 น.

กลับมาตามสัญญาค่ะ แปะและโหวต อิอิ..
คุณได้ทำการแปะ ให้กับคุณ Maeboon เรียบร้อยแล้วนะคะ

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Maeboon Diarist ดู Blog

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:6:57:50 น.

คุณได้ทำการแปะ ให้กับคุณ Maeboon เรียบร้อยแล้วนะคะ

คุณเหลือ อีก 8 ดวง สำหรับวันนี้ค่ะ

แวะมาอ่านและแปะหัวใจให้ค่ะ

โดย: อุ้มสี

วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:8:02:17 น.

สวัสดีครับแม่บุญ อ่านแล้วผมยิ้ม นึกถึง
เข้าห้องน้ำ แล้วเห็นงู...

ถ้าเป็นผมเผ่นแล้วครับ 555 บ้านพักรถไฟทำให้
ผมนึกถึง ครั้งที่ถูกให้ย้ายไป ประจำที่ อุบล

ตอนนั้นปี 2511 ได้ครับ..เวียตนามกับ มะกันรบ
กัน... ผมลงจากรถไฟ นึกว่า วารินคืออุบล

เลยเรียกรถม้า มีที่นั่ง ไปส่งฝั่งอุบล ตอน
หลังอายเขาแทบตาย... จริงแล้วนั่งสามล้อจะดี
กว่า...

ไปกินข้าวต้ม ประสาท ที่สั่งเร่งไม่ได้ คนขาย
ประสาทมาก ๆ แต่คนไปกินตรึม..

ตอนหลังผมไปแถว บ้านพักรถไฟ ไปหาเพื่อน
บางทีก็ไปแถว กุดเป่ง

วันนี้ผมเข้าบล๊อกของผมโดยตรงได้ จากเน็ตที่
บ้าน ไม่แน่ใจว่า ออกไปรับหัวใจมาแปะ แล้ว
จะกลับเข้าได้อีกหรือเปล่า

เลยได้ส่งใจ และความคิดถึงมาครับแม่บุญ ดีใจ
ที่แม่บุญจะกลับไทยอีกครับ

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:14:10:35 น.

คุณได้ทำการแปะ ให้กับคุณ Maeboon เรียบร้อยแล้วนะคะ

เที่ยวแบบ ลำบากแต่สนุกดีค่ะแม่บุญ

ตอนนี้อาจยังกล้าเสี่ยงอยู่
อาจเป็นเพราะฟ้าไม่ค่อยได้เที่ยวบ่อยเท่าไหร่

แต่ อีก 10 ปี 20 ปี ข้างหน้า ก็ไม่รู้ว่าถ้ากลับมาย้อนดูแล้วจะคิดเหมือนเดิมหรือปล่าวนะ

โดย: กาบริเอล

วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:21:54:37 น.

กลัวงูเหมือนกันค่ะ นั่งปลดทุกข์ แล้วงูเลื้อยมา...ฟังแล้วประสาทเสียนะคะ

ชอบบรรยากาศค่ะ

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
เวียงแว่นฟ้า Book Blog ดู Blog
Maeboon Diarist ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่

คุณได้ทำการแปะ ให้กับคุณ Maeboon เรียบร้อยแล้วนะคะ
ละวันเท่านั้น

โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ

วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:6:49:32 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ
อ่านเรื่องราวบ้านพักรถไฟของแม่บุญแล้วก็นึกภาพไปด้วย
ตอนเด็ก ๆ ก็เคยมีภาพคล้าย ๆ แบบนี้นะคะ และก็ยังไม่ลืม
แต่เป็นภาพห้องแถวคนงานก่อสร้างค่ะ เล็กแต่มีความสุขจังเลย

โดย: ALDI

วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:4:47:05 น.

สวัสดีคะพี่ไก่ ชลอ้านที่พี่ไก่เล่ามาทำให้นึกถึงตอนตัวเองเป็นเด็ก. เดินทางตามพ่อแม่ไม่มีเกี่ยงงอนว่าที่ไหน ขอให้จับมือลูกไว้ให้แน่ๆนก็พอ

โดย: chon CH

วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:4:57:05 น.

Happy Valentine's Day ค่ะแม่บุญ

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:19:15:44 น.

คุณได้ทำการแปะ ให้กับคุณ Maeboon เรียบร้อยแล้วนะคะ

คุณเหลือ อีก 8 ดวง สำหรับวันนี้ค่ะ

อ่านแล้วดีมากๆเลยคร้าแม่บุญ
วิถีีวิตแบบไทยๆที่เด็กรุ่นใหม่ไม่ค่อยได้เห็นแล้ว
มาเป็นเรื่องเล่าบอกต่อไว้เป็นประวัติศาสตร์ดีเลยคร้า
ขอบคุณมากนะค่ะ ที่แวะเยี่ยมชมไร่ชา
แม่บุญกลับไทย พาคุณมิเชลไปเที่ยวได้เลยคร้า...

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Maeboon Diarist

โดย: Tui Laksi

วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:2:01:18 น.

แปะด้วยค่ะ

อาหารอร่อย เพราะหิวด้วย อร่อยด้วย แล้วก็คุยกันไม่จบไม่สิ้นค่ะ นานๆ ที เพื่อนๆ เจอกัน 20 กว่าปี เลยนะคะ

โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ

วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:6:21:58 น.

คุณได้ทำการแปะ

ให้กับคุณ Maeboon เรียบร้อยแล้วนะคะ

โดย: ยายเก๋า (ชมพร

) วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:23:10:19 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ

การปลูกพืชผัก การเลี้ยงไก่
ผลผลิตนอกจากได้ประโยชน์ในครัวเรือนแล้ว
เหลือใช้ยังแบ่งปันได้อีกด้วยนะคะ

การเล่นของเด็ก หรือการล้มวัว
แต่ละเรื่องราวที่แม่บุญถ่ายทอดให้อ่าน น่าสนใจจังค่ะ
ขอบคุณค่ะแม่บุญ

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต

Maeboon Diarist ดู Blog

--------------------------------

ส่งกำลังใจและแปะใจให้แม่บุญค่ะ

คุณได้ทำการแปะ

ให้กับคุณ Maeboon เรียบร้อยแล้วนะคะ

โดย: Sweet_pills

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:7:01:25 น.

แวะมาเยี่ยมครับ

โดย: ก้อนเงิน

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:10:51:31 น.

โดย: สมาชิกหมายเลข 4713825

วันที่: 15 สิงหาคม 2561 เวลา:17:35:18 น.