คิดไปเขียนไปตามสไตส์...แม่บุญ.....
Welcome to my little world .....
Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2558
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
 
1 กุมภาพันธ์ 2558
 
All Blogs
 
ลูกรถไฟ ๓ ...วันเงินเดือนออก






วันเงินเดือนออก


วันที่ ๗ ของทุกๆ เดือนจะมี รถเงินเดือน มาจอดที่สถานีรถไฟในรางที่ห่างออกไปจากสถานีที่มีขบวนรถที่วิ่งเข้าออกปกติ เป็นรถไฟขบวนพิเศษสำหรับบรรทุกเงินไปจ่ายให้พนักงานเป็นเงินสด ไม่มีการโอนเข้าบัญชีธนาคารแล้วไปกดรับได้เลยเหมือนสมัยนี้ บนขบวนรถ นอกจากจะมีเงินมากมายที่เก็บในตู้เซฟอย่างดีแล้ว ยังมีเจ้าหน้าที่การเงิน และตำรวจรถไฟที่มีมากเป็นพิเศษเพื่อป้องกันเงินเหล่านี้ นอกจากนี้แล้วยังมีโบนัสพิเศษคือ การฉายหนังกลางแปลงให้พนักงานและลูกหลาน หรือคนทั่วๆ ไปได้ดูอีกด้วย




การฉายหนังที่ว่า คือ จะมีรถอีกโบกี้หนึ่ง ที่มีเครื่องฉายหนังอยู่ในรถ จอดอยู่ไม่ไกลระหว่างรางรถไฟและสนามหญ้า ไกลออกไปจะมีจอหนังขนาดใหญ่ที่เขานำมากางโดยเฉพาะ เรียกว่าหนังกลางแปลง เพราะฉายกันในที่โล่ง ๆ ไม่มีห้อง ไม่มีหลังคามามุงเหมือนสมัยนี้ พวกเด็กๆ จะรีบกลับจากโรงเรียนมาอาบน้ำ กินข้าว แล้วก็ไปจับจองที่นั่งเพื่อดูหนังกลางแปลงกัน




หลังเลิกเรียน และอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเราจะรีบไปจองที่โดยมีเสื่อไว้นอนดูอย่างสบายอีกด้วย ระหว่างทางจะได้ยินเสียงเพลง มาร์ชรถไฟดังไปทั่วบริเวณ



« รถไฟของชาติ รับใช้ประชาราษฎร์ด้วยความภักดี ....... »



เนื้อเพลงนี้เราจำไม่ได้เสียแล้ว พอไปหาเปิดดูจากอินเทอร์เน็ตก็มีแต่เนื้อเพลงที่ร้องใหม่ ไม่มีคำร้อง ทำนองแบบเดิมให้ได้ยินอีกแล้ว



เสียงเพลงที่เปิดดังผ่านลำโพงตัวใหญ่ กระตุ้นให้เราเร่งฝีเท้าเพื่อไปที่ลานโล่งระหว่างบ้านและสถานีรถไฟ ระหว่างทางจะถูกขั้นด้วยรางรถไฟเป็นระยะๆ เครื่องขยายเสียงและจอหนังจะตั้งยู่บนลานหญ้าตรงข้ามกับโบกี้รถไฟ ที่ถูกดัดแปลงบางส่วนที่หน้าต่างสำหรับวางเครื่องฉายหนัง เสียงเครื่องปั่นไฟ และเสียงโฆษณาเชิญชวนให้ออกไปดูหนัง พร้อมกับแม่ค้า พ่อค้า ที่เริ่มมาตั้งรถเข็น ขายปลาหมึกย่าง ขายข้าวจี่ มีแขกมาเดินขายถั่วทอด ขายโรตีด้วย ความคึกคักที่เกิดขึ้นเพียงเดือนละครั้ง แต่ก็ทำให้เด็กๆ อย่างพวกเรามีความสุขกับครอบครัวและเพื่อนๆ เป็นอย่างมาก ในวันนี้พ่อ และ แม่ของเด็ก ๆ จะใจดีให้เงินลูกคนละบาท สองบาทบ้าง ไว้ซื้อขนมกินเป็นพิเศษหนึ่งวัน รวมทั้งเราด้วย





หนังจะเริ่มฉายประมาณ 1 ทุ่ม หลังพระอาทิตย์ตกดิน แน่นอนว่าต้องมีโฆษณาขายยาทันใจ ยาแก้ปวดหาย และแป้งน้ำสปริงซอง... ครีมแก้ฝ้า หน้าดำตรากวนอิม หมากฝรั่งซิกเคล็ด และมีอีกมากมายสารพัดอย่าง ....

“ อย่าดูหนังเพลินจนรองเท้าหายนะ แล้วก็อย่ากลับดึกมาก พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียน............”


เสียงแม่ร้องเตือนเป็นประจำแบบเดิมทุกเดือน จนเราจำได้หมดทุกคำพูด แต่บางครั้งรองเท้าเราก็หาย เดินเท้าเปล่ากลับบ้านจนได้



เงินเดือนของพ่อแค่ ๗๐๐ บาทต่อเดือน กับครอบครัวที่มีกัน ๑๐ คน เรารู้ว่าแม่ลำบากมากเพราะต้องบริหารเงินให้พอกับค่าใช้จ่ายจนถึงสิ้นเดือน กระนั้นบางเดือนต้องไปหยิบยืมเงินเพื่อนบ้าน หรือคนที่พอจะพูดจากันได้แต่ก็ต้องมีดอกเบี้ยให้เขา บางครั้งบ้านเรามีไข่เป็ด หรือไข่ไก่เหลือแค่ 2 ฟอง เอามาตีรวมกันแล้วใส่น้ำเยอะ ๆ ใส่หอมแดง ต้นหอม เอาไปนึ่งแบ่งกันกิน คลุกกับน้ำปลาเยอะๆ แล้วแม่ก็จะให้ลูกๆ กินก่อน พอหมดแม่ก็กินข้าวกับเกลือ หรือมะขามหวาน แล้วแต่จะมี เราเห็นแม่แอบร้องไห้บ่อยๆ บางทีคนข้างบ้านเขาเดินมาเห็นก็แบ่งปันน้ำพริกบ้าง แกงต่างๆ บ้างมาให้ พวกเราไม่เคยลืมบุญคุณพวกเขาเลย จนทุกวันนี้ ก็ยังติดต่อกันอยู่ลูกๆ ก็ยังเป็นเพื่อนติดต่อกันอยู่เสมอ จะว่าไปไม่ใช่ญาติก็เหมือนญาติกันเลยทีเดียว




บางเดือนพอจะมีเงินเหลือนิดหน่อย พ่อจะถีบจักรยานเก่าๆ ที่มีอยู่คันเดียวไปในตัวเมือง ซื้อผัดไทย หรือก๋วยเตี๋ยวแห้ง มาให้พวกเรากินกันสักครั้ง แต่ต้องแบ่งห่อละ 2 คน โดยต้องแบ่งให้เท่าๆ กันอีกด้วย นับเป็นลาบปากของพวกเราเดือนละครั้งก็ว่าได้



ตอนเที่ยงของทุกวันเสาร์-อาทิตย์จะมีคนถีบรถเข็นที่ดัดแปลงมาเป็นรถขายน้ำปั่น
น้ำแข็งใส ใส่สีแล้วราดหน้าด้วยนมข้นหวาน ยังมีขนมหวาน เช่น ลอดช่องสิงคโปร์ เฉาก๊วย ซึ่งจะขายดีมากโดยเฉพาะเวลาอากาศร้อนๆ ทั้งยังมี กล้วยบวชชี บวชมัน บวชเผือก ฯลฯ มาขายแตกต่างกันในแต่ละวัน ราคาถ้วยละ 50 สตางค์



ส่วนวันธรรมดา จะมีแม่ค้าหาบข้าวราดแกง ขนมจีน น้ำพริก น้ำยา หรือจะเป็น ขนมถ้วย คู่ละสลึง พอมาถึงแม่ค้าก็เอาตั่งนั่งหลังหาบ ลูกค้าจะสั่งอาหาร ที่แม่ค้าจะตักใส่จานสังกะสีๆ ขาว ช้อนสังกะสีๆ เขียวบ้าง น้ำเงินบ้าง ลูกค้าจะนั่งหรือยืน กินกันรอบ ๆ บริเวณนั้นนั่นเอง พวกเราได้แต่ยืนมองน้ำลายไหล มองตากันปริบๆ เพราะไม่มีเงินซื้อ จนถูกแม่เรียกให้เข้าบ้าน บางครั้งเราก็บอกแม่ว่าอยากกิน เราไม่รู้ว่ามันทำให้แม่ต้องแอบร้องไห้อีก แต่ทุกวันนี้เราก็ไม่เคยชอบของหวาน ไม่ได้เกลียดแต่คงเป็นเพราะไม่ได้กินบ่อย ๆ เลยไม่ติดเป็นเรื่องที่ดีต่อสุขภาพไป




ยังมีคุณตาถีบจักรยานเก่าๆ มาขายขนมที่เรียกว่า ตังเม โดยที่ท้ายจักรยานของคุณตาจะมีกล่องไม้สีเหลี่ยม มีฝาดึงปิดเข้าออกเหมือนลิ้นชัก เวลามีคนจะซื้อคุณตาจะดึงตังเมสีขาว บางครั้งผสมถั่วลิสงคั่วมาด้วย แล้วก็จะดึงให้ยาวๆ ประมาณ ๓ นิ้ว แล้วใช้กรรไกรตัด พร้อมกับห่อด้วยพลาสติคใสกันไม่ให้ติดมือ ขายอันละสลึง เด็กอย่างเราก็ชอบกิน โดยจะดูดก่อน รสเค็มประแล่มๆ ที่ติดมาก่อนที่จะเจอรถหวานของตังเม คงเกิดจากเหงื่อของคุณตาที่ถือที่จับจักรยานถีบไปขายทั่วไป มือก็ไม่ได้ล้างมันเลยผสมไปกับตังเมของแก ถ้าเป็นสมัยนี้คุณตาคงขายไม่ออกแน่ๆ เพราะนอกจากจะไม่ถูกสุขอนามัยแล้ว ขนมนมเนยที่มีขายกันแปลกๆ ยังมีอีกมากมายจนเลือกแทบไม่ถูกกันทีเดียว




พูดถึงผัดไทย ที่เคยชอบกินหนักหนาเมื่อครั้งยังเด็ก มาถึงตอนนี้ต้องมาทำให้ชาวต่างชาติได้ชิม บางครั้งก็อดคิดถึงเมื่อครั้งยังเด็กที่ต้องไปยืนดูเขาผัดอย่างเพลิดเพลิน เพราะแม่ค้าจะหยิบจับเครื่องปรุงอย่างรวดเร็วใส่ในกระทะใบโตที่ต้องผัดทีละมากๆ ให้ทันคนมายืนรอ และที่นั่งรอกินกันอีก เมื่อต้องมาผัดออกงานบางครั้งแม่บุญต้องทำน้ำผัดไทยไว้ทีละมากๆ จะได้ไม่ต้องเทใส่ทีละอย่างเหมือนสมัยก่อน



คิดถึงแม่กับพ่อ คิดถึงท่านทั้งสองอยากให้ท่านได้ชิมฝีมือลูกสาวบ้าง เพราะต้องทำงาน เลยไม่มีเวลาได้ทำอาหารให้ท่านได้กินกัน มีแต่แม่ที่ตื่นแต่เช้าไปตลาด ไปหาซื้อกับข้าวมาทำไว้ให้กินตอนเย็นเมื่อกลับจากทำงาน



ตอนนี้ที่ได้ทำคือ การออกร้านช่วยทำอาหารขายหาเงินเพื่อช่วยเหลือเด็กกำพร้า ทำครั้งใดก็ได้แต่กรวดน้ำ อุทิศบุญกุศลให้ท่านทั้งสองได้รับด้วย คิดขึ้นมาครั้งใดก็ทำให้น้ำตาร่วงได้ทุกครั้ง ..


อ่านต่อตอนหน้า





Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2558
Last Update : 30 กันยายน 2563 12:29:11 น. 16 comments
Counter : 1519 Pageviews.

 
อ่านเพลิน คิดถึงตอนเป็นเด็กน้อยเนาะ
เคยนีกหายสงสัยเลยว่า ตังเมทำไมถึงเค้มเค็มครับ



โดย: moresaw วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:6:38:33 น.  

 
อ่านแล้วคิดถึงตอนเป็นเด็กเลยค่ะ
หนึ่งยังทันหนังกลางแปลงนะคะ
ไปดูทีไรร้องหายประจำเลย ไม่รู้หายไปไหน


โดย: AdrenalineRush วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:21:09:58 น.  

 
นึกถึงตอนเป็นเด็กๆเลยคะ พ่อกับแม่ก็ไดรับเงินเป็นซองๆ
ลุ้นกันน่าดู ว่าจะมีเงินเหลืออยู่เท่าไหร่ 55555+


โดย: chon CH วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:16:30:04 น.  

 
มาทักทายยามเย็น
ลาวสวยครับ สำหรับคนรักธรรมชาติ

แปะหัวใจให้นะครับ


โดย: wicsir วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:20:06:43 น.  

 
แวะมาเยี่ยมเยียนนะค๊าบบบ...

ว่างๆแวะไปเยี่ยมกันได้นะค๊าบบบ..


โดย: Ariawah Auddy วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:20:49:52 น.  

 
แวะมากด Like ให้แม่บุญ
แล้วก็เข้ามาอ่านชอบอ่าน
เป็นเหมือนการรีวิวบันทึกการเดินทางที่น่าสนใจ
แหล่ม ชอบ


โดย: อุ้มสี วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:12:16:34 น.  

 


โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:17:15:08 น.  

 
พอบอกเพลงมาร์ช ภาพบรรยากาศยุคนั้นลอยขึ้นมาเลยค่ะ
เพราะทำนองคงไม่ต่างกันมากเท่าไหร่ กับเพลงแบบนี้
เห็นการจ่ายเงินเดือนแล้วก็กลัวเรื่องลักขโมยจริงๆค่ะ
ขนมาเป็นโบกี้ ...
ชีวิตตอนนั้นดูลำบากจริงๆ มีสมาชิก 10 คน นึกไม่ออกเลยค่ะว่าจะอยู่กันยังไง


โดย: กาบริเอล วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:17:25:21 น.  

 
ขอบคุณที่แวะไปเที่ยวด้วยกันนะครับ คุณพี่
พอดีผมไปกับคนในท้องที่ครับ เลยพอจะไปได้หลายที่หน่อย โชคดีไป
จริงๆยังอยากไปอีกหลายที่เลยเดี๋ยวมีโอกาสต้องไปอีกแน่นอนครับ
ยังมีอะไรอีกหลายอย่างให้ผมตามไปค้นหาครับ เดี๋ยวยังไงผมขอแอดเพื่อนไว้ด้วยนะครับ
เวลาว่างๆจะได้แวะมาเยี่ยมเยียนกันใหม่ ผมชื่อ อู๊ด นะครับ ยินดีที่ได้รู้จักคุณพี่นะครับ


โดย: Ariawah Auddy วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:17:34:20 น.  

 
อ่านแล้วก็นึกถึงเรื่องเก่าๆเช่นกันครับ คุณไก่
บางทีเมื่อเราเป็นเด็กที่ขาดแคลนไปหมดทุกอย่าง
นั่นกลับเป็นพลังผลักดันให้เราใฝ่ดีนะครับ



โดย: nulaw.m (คนบ้านป่า ) วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:16:22:37 น.  

 
คุณได้ทำการแปะ ให้กับคุณ Maeboon เรียบร้อยแล้วนะคะ


วันนี้แวะมาส่งหัวใจให้นะคะแม่บุญ
มีความสุขมากๆค่ะ :)


โดย: กาบริเอล วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:15:37:00 น.  

 
อ่านบล๊อกแม่บุญแล้วคิดถึงตอนเด็กๆ
คล้ายๆแบบนี้เลยค่ะ ชีวิตตอนเด็ก
ได้ดูหนังกลางแปลง ต้องทำงานช่วยแม่ขายของ
ไม่ค่อยได้ไปวิ่งเล่นเท่าไหร่เลยค่ะ



คุณได้ทำการแปะ ให้กับคุณ Maeboon เรียบร้อยแล้วนะคะ

คุณเหลือ อีก 1 ดวง สำหรับวันนี้ค่ะ


โดย: Mrs.Golf Joonjaroen วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:9:31:25 น.  

 
มาอ่านแล้วก็แปะหัวใจให้แม่บุญด้วยค่ะ
คุณได้ทำการแปะ ให้กับคุณ Maeboon เรียบร้อยแล้วนะคะ


โดย: เนินน้ำ วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:4:04:18 น.  

 
ขอบคุณที่แวะมาทักทายและยังไม่ลืมกันนะคะ

เปิดมาก็ย้อนอดีตเลยนะคะแม่บุญ
อ่านแล้วก็นึกเห็นภาพตัวเองตอนเด้กๆ ยังไงยังงั้นเลยค่ะ
เวลามันผ่านไปเร็วจริงๆ

ฝากหัวใจให้ก่อนไปค่า
คุณได้ทำการแปะ ให้กับคุณ Maeboon เรียบร้อยแล้วนะคะ


โดย: PrettyNovember วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:16:44:17 น.  

 
ว่าพ่อเก่งแล้ว แม่สิคะเจ๋งกว่า บริหารจัดการเงินเท่านี้กับสมาชิกในครอบครัว ตั้ง 10 คน

ชอบตังเมแบบนี้ค่ะ สีขาวๆ มีถั่วลิสงข้างใน สมัยเด็กๆ ชอบกิน แต่ตังเมสมัยนี้ เค้าไม่ได้หน้าตาแบบนี้แล้วนะคะ

พ่อกับแม่ ที่อยู่ข้างบนต้องภูมิใจกับฝีมือลูกสาวคนนี้แน่ๆ ค่ะ


โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:6:45:29 น.  

 
แวะมาทักทายจ้าาา sinota ซิโนต้า Ulthera สลายไขมัน SculpSure เซลลูไลท์ ฝ้า กระ Derma Light เลเซอร์กำจัดขน กำจัดขนถาวร รูขุมขนกว้าง ทองคำ ไฮยาลูโรนิค คีเลชั่น Chelation Hifu Pore Hair Removal Laser freckle dark spot cellulite ร้อยไหม IPL Medisyst adenaa ลบรอยสักคิ้วด้วยเลเซอร์ ลบรอยสักคิ้ว Eyebrow Tattoo Removal เพ้นท์คิ้ว 3 มิติ สักคิ้วถาวร สักคิ้ว 6 มิติ Cover Paint สักไรผม 3D Eyebrow Haijai.com สุขภาพ วิธีลดความอ้วน การดูแลสุขภาพ อาหารเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย สุขภาพผู้หญิง สุขภาพผู้ชาย สุขภาพจิต โรคและการป้องกัน สมุนไพรเพื่อสุขภาพ น้ำมันมะพร้าว ขิง ประโยชน์ของขิง ผู้หญิง สุขภาพผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ สุขภาพแม่ตั้งครรภ์ พัฒนาการ ตั้งครรภ์ 40 สัปดาห์ อาหารสำหรับแม่ตั้งครรภ์ โรคขณะตั้งครรภ์ การคลอด หลังคลอด การออกกำลังกาย ทารกแรกเกิด สุขภาพทารกแรกเกิด ผิวทารกแรกเกิด การพัฒนาการของเด็กแรกเกิด การดูแลทารกแรกเกิด โรคและวัคซีนสำหรับเด็กแรกเกิด เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อาหารสำหรับทารก เด็กโต สุขภาพเด็ก ผิวเด็ก การพัฒนาการเด็ก การดูแลเด็ก โรคและวัคซีนเด็ก อาหารสำหรับเด็ก การเล่นและการเรียนรู้ ครอบครัว ชีวิตครอบครัว ปัญหาภายในครอบครัว ความเชื่อคนโบราณ


โดย: สมาชิกหมายเลข 4713825 วันที่: 16 สิงหาคม 2561 เวลา:13:34:42 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Maeboon
Location :
กรุงเทพฯ Belgium

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 87 คน [?]




แม่บุญ..เป็นหญิงไทยอายุเลยวัยรุ่นไปไกล จับพลัดจับพลูได้สามีเป็นฝรั่งแล้วก็หอบผ้าตามกันไปอยู่เมืองนอกเมืองนา พอได้เวลาหยุดงานก็กระเตงกันไปเที่ยวตามประสาตายาย ไม่มีลูกกวนตัวกวนใจ แม่บุญนั้นชอบเขียน ชอบเล่า ชอบถ่ายรูป เป็นที่สุด จะเก็บไว้คนเดียวก็กระไรอยู่ เอามาแบ่งบันกันให้ลูก ๆ หลาน ๆ ได้อ่าน ได้ดูกันดีกว่า ส่วนฝีมือด้านอื่น ๆ นั้นก็พอจะมีอยู่บ้าง เช่น ทำอาหาร ก็เอามาแบ่งปันกันอีกนั่นแหละ ค่อย ๆ รู้จักกันไป รู้จักกันแล้วก็อย่าลืมเข้ามาคุยกันนะ


ปล....รูปภาพต่าง ๆ หากต้องการนำไปใช้ช่วยบอกที่มาที่ไปด้วยนะคะ เป็นการให้ความเคารพซึ่งกันและกัน ซึ่งสังคมไทยเราค่อนข้างมองข้ามในเรื่องนี้ค่ะ

free counters
New Comments
Friends' blogs
[Add Maeboon's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.