|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | |
|
|
|
|
|
|
|
เจ้าพระยากับเมดิเตอร์เรเนียน 5
ตลอดเวลาร่วม 10 กว่าวันฉันเฝ้าเดินเข้าออกสถานีรถไฟของแทบทุกสถานี รวมถึงใช้บริการรถเมล์ รถราง เรือ จนเหนื่อยอ่อนในตอนขากลับ หากประสบการณ์ต่างๆ ที่ได้รู้ ได้เห็น ได้เรียนรู้ด้วยตัวเองคงเทียบออกมาเป็นราคาไม่ได้ จนเกือบจะถึงกำหนดกลับฉันต้องนั่งรถไฟไปเจนีวาเพื่อติดต่อยืนยันการเดินทางกลับด้วยตัวเองตามที่เจ้าหน้าที่ๆ เอเธนส์ได้บอกไว้ ฉันนั่งรถไฟกว่า 3 ชั่วโมงจากซูริค ฉันไปถึงออฟฟิสที่เจนีวา เจ้าหน้าที่รับตั๋วไปดูจากเครื่องคอมพิวเตอร์ สักพักก็หันมาบอกว่า
« ฉันทำอะไรให้คุณไม่ได้ คุณต้องไปที่โลซานน์ สำนักงานใหญ่ «
" แต่เจ้าหน้าที่ๆ เอเธสน์บอกว่าให้มาที่นี่ "
ฉันพูดอะไรไม่ออกมากไปกว่านี้ เพราะเมื่อคิดว่าต้องนั่งรถไฟย้อนกลับไปอีกร่วมชั่วโมง มันไม่ใช่เรื่องที่สนุกมากนัก
" ฉันรู้ว่าทำให้คุณยุ่งยาก แต่คุณต้องไปที่นั่น ไม่อย่างนั้นคุณก็กลับเมืองไทยไม่ได้ "
ฉันต้องนั่งรถไฟย้อนกลับไปโลซานน์อย่างไม่มั่นใจว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นอีก เมื่อไปถึงเจ้าหน้าที่รับตั๋วไปดูสักครู่ ก็เรียกฉันให้เข้าไปในห้องเพื่ออธิบาย อย่างยืดยาวอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันทำให้ฉันไม่อยากกลับกับสายการบินนี้อีกเลย
" คุณได้ตั๋วพิเศษมา แต่คุณรู้ไหมว่าสายการบินนี้จะงดบินไปที่เมืองไทยแล้ว เรามีเที่ยวบินเที่ยวสุดท้ายที่จะไปเมืองไทย แต่เครื่องเต็มหมดแล้ว "
ฉันได้แต่อ้าปากค้างเพราะไม่รู้จะพูดอะไร แต่ก็ถามออกไปในที่สุด
" แล้วใครจะรับผิดชอบเรื่องตั๋วของฉัน เขาเป็นถึง Station manager และคงทราบเรื่องนี้ดีอยู่แล้ว แต่การที่เขาไม่ได้แจ้งให้ฉันทราบ ฉันถือว่าเป็นเรื่องที่ทางคุณต้องรับผิดชอบในเรื่องนี้ ฉันจะไม่ยอมซื้อตั๋วกลับเมืองไทยโดยสายการบินอื่นเป็นอันขาด "
คำพูดของฉันและท่าทางที่เอาเรื่องคงทำให้เจ้าหน้าที่หนักใจพอสมควร สีหน้ายุ่งยากที่เห็นไม่ได้ช่วยให้ฉันเห็นใจเขาแม้สักนิด เพราะปัญหาเฉพาะหน้าที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องที่ไม่น่าเป็นไปได้ ในที่สุดเขาก็บอกฉัน หลังจากโทรศัพท์ติดต่อใครต่อใครมากมาย
" มิส..คุณจะได้กลับเมืองไทย แต่ไม่ใช่สายการบินของเราๆ จะให้คุณเดินทางกับสายการบินไทย และจัดการเรื่องตั๋วให้ หวังว่าคุณคงไม่มีปัญหา แล้วเราจะแจ้งให้คุณทราบอีกทีทางโทรศัพท์ ขอเบอร์โทรที่ติดต่อคุณได้ให้ผมด้วย "
" ฉันจะให้เบอร์โทรที่บ้านญาติของฉัน แต่ฉันจะไม่ยอมเสียเวลามาที่นี่และเสียค่ารถไฟมาอีก ฉันต้องการให้คุณติดต่อกับสำนักงานที่ซูริค เพราะฉันอาศัยที่นั่น "
" ตกลงมิส..ผมสัญญา "
ฉันเดินกลับไปนั่งรถไฟกลับซูริคด้วยคำถามมากมายในสมอง ถ้า...ถ้า..ถ้า... มีเหตุการณ์อะไรอีก ฉันจะทำอย่างไร ??? เกือบค่ำที่ฉันมาถึงบ้าน ญาติของฉันและสามีถามเรื่องราว และฉันได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้พวกเขาฟัง
" ตายแล้ว..เธอต้องไปเอเธนส์อีก 2 วันแล้วเขารู้หรือเปล่า ฉันจะให้เพื่อนที่พูดฝรั่งเศสได้โทรไปหาเจ้าหน้าที่อีกพรุ่งนี้ ตอนนี้เธอไปพักก่อนเถอะ "
เช้าวันต่อมา รอจนเกือบเที่ยง เจ้าหน้าที่ก็โทรมาแจ้ง แต่คราวนี้มีการเปลี่ยนแปลงอีกจนได้
" มิส..คุณได้กลับกับสายการบินของเราเพราะมีคนยกเลิกการเดินทาง ขอให้คุณไปขึ้นเครื่องที่สนามบินเจนีวา ตามวันและเวลาเดิมที่คุณแจ้งไว้ "
" คุณแน่ใจนะว่าจะไม่มีปัญหาที่สนามบินอีก "
ญาติของฉันถามชื่อ นามสกุลของเขา เพื่อเก็บไว้ยืนยันหากมีปัญหาเกิดขึ้นอีก คงเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ฉันจะใช้บริการตั๋วราคาพิเศษแบบนี้ อะไรๆ ก็ไม่แน่นอน ไม่รู้ว่าพวกเขาทำงานกันแบบไหน หรือจะเหมือนที่ๆ ฉันคุ้นเคยกับระบบการทำงานที่ล่าช้า เพราะต้องผ่านเจ้าหน้าที่หลายขั้นตอน ในที่สุดวันเดินทางกลับก็มาถึง ช่างรวดเร็วเหลือเกิน ความสุขก็เป็นแบบนี้แหละ ไม่เคยคงทน เหมือนสายลมที่พัดผ่านๆ มาแล้วก็ผ่านไป จะเหลือก็เพียงความทรงจำเท่านั้น
Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2554 |
Last Update : 7 ตุลาคม 2563 14:30:32 น. |
|
0 comments
|
Counter : 760 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Belgium
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 87 คน [?]
|
แม่บุญ..เป็นหญิงไทยอายุเลยวัยรุ่นไปไกล จับพลัดจับพลูได้สามีเป็นฝรั่งแล้วก็หอบผ้าตามกันไปอยู่เมืองนอกเมืองนา พอได้เวลาหยุดงานก็กระเตงกันไปเที่ยวตามประสาตายาย ไม่มีลูกกวนตัวกวนใจ แม่บุญนั้นชอบเขียน ชอบเล่า ชอบถ่ายรูป เป็นที่สุด จะเก็บไว้คนเดียวก็กระไรอยู่ เอามาแบ่งบันกันให้ลูก ๆ หลาน ๆ ได้อ่าน ได้ดูกันดีกว่า ส่วนฝีมือด้านอื่น ๆ นั้นก็พอจะมีอยู่บ้าง เช่น ทำอาหาร ก็เอามาแบ่งปันกันอีกนั่นแหละ ค่อย ๆ รู้จักกันไป รู้จักกันแล้วก็อย่าลืมเข้ามาคุยกันนะ
ปล....รูปภาพต่าง ๆ หากต้องการนำไปใช้ช่วยบอกที่มาที่ไปด้วยนะคะ เป็นการให้ความเคารพซึ่งกันและกัน ซึ่งสังคมไทยเราค่อนข้างมองข้ามในเรื่องนี้ค่ะ
|
|
|
|
|
|
|
|