|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
เจ้าพระยากับเมดิเตอร์เรเนียน 2
วันที่ 2 กรุงเอเธนส์์์ / กรีก
หลังจากยืนรอที่เคาร์เตอร์เช็คอินเพื่อต่อเครื่องไปเจนีวา เมื่อถึงคิวของฉันเจ้าหน้าที่แจ้งว่า เครื่องบินได้บินออกไป 30 นาที ก่อนหน้านี้ตามเวลา ฉันมาถึงช้าเกินไป พร้อมกันนั้นแม่ ลูก คนไทย 2 คนที่คงประสบปัญหาเดึยวกับฉันซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลนัก สีหน้าวิตกที่ฉันมองเห็นได้ชัด คนเป็นแม่พูดกับฉันว่า
" น้องๆ ช่วยพี่หน่อย พี่พูดภาษาไม่เก่ง พี่จะไปอิตาลีกับลูก แต่เครื่องออกไปแล้วๆ พี่จะทำยังไง " ฉันบอกกับเธอว่าฉันจะคุยกับเจ้าหน้าที่เอง ให้เธอรออยู่ใกล้ๆ อย่าไปไหน
" พวกคุณมาด้วยกันใช่ไหม ? เครื่องบินออกไปแล้ว ฉันเสียใจด้วย คุณต้องรอเที่ยวบินในวันพรุ่งนี้เช้า "
" แต่มันไม่ใช่ความผิดของฉันและเพื่อน 2 คนนี่ เพราะเครื่องดีเลย์ที่เมืองไทยร่วม 2 ชั่วโมง " ฉันตอบกลับไป
" ฉันรู้..แต่อย่างไรคุณก็ต้องพักที่นี่คืนนี้เพราะเราไม่มีเครื่องออกไปเจนีวาอีกในวันนี้ " เสียงเจ้าหน้าที่ต้อนรับภาคพื้นอธิบายกลับมา
" แล้วฉันจะทำยังไง เพราะฉันไม่เคยมาที่นี่ ฉันคิดว่าทางสายการบินคงจะจัดที่พักให้ฉันใช่หรือเปล่า ? “
" ฉันคิดว่าคงไม่ใช่ เพราะตั๋วของคุณเป็นตั๋วพิเศษที่ไม่ได้ครอบคลุมถึงที่พักที่ทางเราต้องรับผิดชอบ แต่เพื่อนของคุณ 2 คน เราจะจัดที่พักที่โรงแรมให้ พร้อมอาหารเช้า ขอให้คุณและเพื่อนไปติดต่อเจ้าหน้าที่ๆ เคาร์เตอร์บริการผู้โดยสารถัดไปอีก 3 บล็อค และก่อนกลับคุณต้องติดต่อสำนักงานที่โลซานน์เพื่อยืนยันการเดินทางกลับก่อนล่วงหน้า 3 วัน อย่าลืมล่ะ " เจ้าหน้าที่คนเดิมปิดการสนทนาเพียงเท่านั้น และไม่ได้สนใจพวกเราอีกเลย
เรา 3 คน เดินไปพบเจ้าหน้าที่ฯ อีกที่หนึ่ง ฉันตามไปเพียงเพื่อจะช่วยในการสื่อสาร แต่เหตุการณ์กลับกลายเป็นเธอเข้าใจผิดว่าตกเครื่อง 3 คน ผู้หญิงคนเป็นแม่ที่รู้ชื่อที่หลัง ชื่อณี สะกิดฉันไม่ให้พูออะไร เพื่อจะได้ไปพักด้วยกันโดยฉันไม่ต้องจ่ายค่าโรงแรมเอง เราเลยได้คูปองมา 3 ใบสำหรับห้องพักและอาหาร 1 มื้อ โดยมีรถของสายการบินไปส่ง และรับมาที่สนามบินในตอนเช้า เมื่อไปถึงโรงแรมเกือบเที่ยง พวกเราได้ห้องพักรวม 3 คน แล้วเขาก็จัดอาหารเช้าให้ทานกัน แต่เป็นเพราะห้องอาหารปิดแล้วเราเลยได้ดื่มกาแฟคนละแก้ว พร้อมขนมปังและแยมเท่านั้น
" " ฉันถามหลังจากที่ทานอาหารเสร็จ แล้วกลับมาที่ห้องเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
" เปล่า..พี่อยู่ที่นั่น แต่มารับลูกไปอยู่ด้วย สงสารเขา พี่มีลูกคนเดียว "
หลังจากนั้นพี่ณี ก็เล่าเรื่องราวของเธอที่พบกับสามีชาวอิตาลี ระหว่างที่เธอทำงานที่โรงแรมขนาดกลางในกรุงเทพฯ ทำหน้าที่พนักงานทำความสะอาดห้องพัก สามีมาพบเข้าเกิดความสงสารเลยขอแต่งงานและมาอยู่ที่อิตาลีได้ 2 ปี โดยทำงานเหมือนเดิมที่โรงแรมเล็กๆ ในเมือง เพื่อส่งเงินไปช่วยเหลือทางบ้านที่จังหวัดสิงห์บุรี โดยไม่ต้องการรบกวนเงินของสามี สำหรับลูกชายที่เกิดกับสามีคนแรกที่เดินทางมาด้วย เธอเล่าว่ามีปัญหาเรื่องใบเกิด เพราะตอนเกิดไม่ได้ไปแจ้ง เลยเสียเวลาในการเดินเรื่องเพื่อขอทำพาสปอร์ตเป็นเวลานาน พร้อมกันนี้เจ้าหน้าที่ๆ อำเภอยังยื่นจดหมายขอเงิน 5000 บาท เพื่ออำนวยความสะดวกในการทำงาน แต่เมื่อได้รับแล้วก็ไม่สามารถรอเวลาไปขอวีซาเข้าอิตาลีได้ เพราะถึงกำหนดการเดินทางพอดี และเธอเองก็ได้ยกเลิกการเดินทางไปแล้วครั้งหนึ่ง ตอนนี้เธอซื้อตั๋วเครื่องบินใหม่ทั้ง 2 คน ตอนที่เธอเล่าฉันยังไม่ได้คิดว่าจะมีปัญหาใหญ่ตามมา เพราะมัวแต่คิดที่จะโทรฯ ไปหาญาติที่ซูริค
หลังการสนทนาฉันขอตัวออกไปเดินเล่นข้างนอก เพราะตอนนั่งรถมาฉันเห็นว่าโรงแรมตั้งอยู่ใกล้ทะเล โดยมีลูกชายของพี่ณีขอตามมาเดินเล่นด้วย เราเดินกันไปเงียบๆ เพราะฉันมัวแต่คิดเรื่องพรุ่งนี้ วันนี้ฉันโชคดีที่ไม่ต้องจ่ายค่าที่พัก แต่ถ้าพรุ่งนี้มีอะไรเกิดขึ้นอีกฉันจะทำอย่างไร นี่ก็หมายความว่าวันหยุดของฉันหมดไปแล้ว 2 วันเฉพาะการเดินทาง เวลาที่เหลือช่างน้อยเหลือเกินเทียบกับการเดินทางร่วม 9000 กิโลเมตรที่จะไปถึงสวิสเซอร์แลนด์ ฉันพยักหน้ากับลูกพี่ณีเป็นสํญญานว่าจะกลับซึ่งเขาก็ไม่พูดอะไร เรามาถึงห้องพักพอดีกับที่พี่ณีเตรียมตัวจะนอน เพราะเหนื่อยกับการเดินทาง หลังจากนั้นเราต่างคนต่างก็นอน
Create Date : 19 มกราคม 2554 |
Last Update : 7 ตุลาคม 2563 14:31:58 น. |
|
1 comments
|
Counter : 814 Pageviews. |
|
|
|
โดย: ลูกสาวลำมูล IP: 202.156.82.229, 218.186.10.254 วันที่: 19 มกราคม 2554 เวลา:9:01:45 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Belgium
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 87 คน [?]
|
แม่บุญ..เป็นหญิงไทยอายุเลยวัยรุ่นไปไกล จับพลัดจับพลูได้สามีเป็นฝรั่งแล้วก็หอบผ้าตามกันไปอยู่เมืองนอกเมืองนา พอได้เวลาหยุดงานก็กระเตงกันไปเที่ยวตามประสาตายาย ไม่มีลูกกวนตัวกวนใจ แม่บุญนั้นชอบเขียน ชอบเล่า ชอบถ่ายรูป เป็นที่สุด จะเก็บไว้คนเดียวก็กระไรอยู่ เอามาแบ่งบันกันให้ลูก ๆ หลาน ๆ ได้อ่าน ได้ดูกันดีกว่า ส่วนฝีมือด้านอื่น ๆ นั้นก็พอจะมีอยู่บ้าง เช่น ทำอาหาร ก็เอามาแบ่งปันกันอีกนั่นแหละ ค่อย ๆ รู้จักกันไป รู้จักกันแล้วก็อย่าลืมเข้ามาคุยกันนะ
ปล....รูปภาพต่าง ๆ หากต้องการนำไปใช้ช่วยบอกที่มาที่ไปด้วยนะคะ เป็นการให้ความเคารพซึ่งกันและกัน ซึ่งสังคมไทยเราค่อนข้างมองข้ามในเรื่องนี้ค่ะ
|
|
|
|
|
|
|
|