จากบทพระราชนิพนธ์ข้างต้นดูเหมือนว่าคนที่ไม่มีตนตรีในหัวใจจะเป็นคนโหดร้ายเสียจริงๆ แต่จะปฏิเสธก็ไปเลยก็มิได้ เพราะจากการวิจัยหลายด้านพบว่า...

"ดนตรีสามารถกระตุ้นระบบการทำงานต่างๆของร่างกายให้ทำงานได้ดียิ่งขึ้น ส่งผลให้เป็นคนที่มีสภาวะจิตใจดี รวมทั้งการฟังดนตรีจะทำให้ร่างการหลั่งสารเอนโดร์ฟีนซึ่งเป็นสารแห่งความสุข ส่งผลที่ดีในการเรียนรู้และความจำ"

เพราะฉะนั้นจึงไม่แปลกใจเลย ที่เวลาฟังเพลงแล้วจะรู้สึกผ่อนคลายเป็นพิเศษ สำหรับฉันแล้วจะบอกว่าหลงรักในเสียงดนตรีเลยก็ว่าได้
เพราะไม่ว่าจะทำอะไร...
ที่ไหน...
อย่างไร...
ถ้ามีเสียงดนตรีคลอไปด้วยแล้วล่ะก็ความสุขจะบังเกิดขึ้นมาอย่างมหาศาลเชียวแหละ
และความสุขจะยิ่งทวีคูณถ้าหากฉันได้เปล่งเสียงคลอตามท่วงทำนองนั้นไปด้วย
...........................................

จำได้ว่าตอนเด็กๆ ฉันมักจะถูกพวกผู้ใหญ่เรียกร้องให้ร้องเพลงให้ฟัง
โดยเฉพาะบรรดาพี่ๆ
ที่มักจะเรียกฉันมาร้องแล้วก็อัดเสียงฉันไว้ในเทปคาสเซ็ท แต่ก็เป็นที่น่าเสียดายยิ่งนักที่เทปเหล่านั้นได้สูญหายไปตามกาลเวลา
และนี่คงเป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ฉันรักในเสียงดนตรีและชอบที่จะร้องเพลงมาจนถึงทุกวันนี้

ฉันถือว่าเป็นเด็กที่ร้องเพลงเก่งมากๆคนนึ(อันนี้คนอื่นบอกมานะ เราเปล่าชมตัวเอง)
เพลงไหนที่ว่าแรง เพลงไหนที่ว่าดัง ฉันต้องร้องได้
แม้ว่าวิธีการที่จะได้มาซึ่งเนื้อเพลงในแต่ละเพลงนั้นแสนจะยากลำบาก

ไม่ว่าจะเป็น

"การจดสดๆตามทีวี" ...

ซึ่งก็ไม่ง่ายนักที่เด็กวัยประถมจะสามารถจดตามได้ทัน แต่ฉันสามารถจดได้จนจบเพลง แต่ก็กว่าจะได้จบเพลงก็ใช้เวลาหลายวันเหมือนกัน

พออยู่มัธยมก็เริ่มที่จะรู้จักฟังวิทยุ ได้เทคโนโลยีเข้ามาช่วยก็ง่ายขึ้นมาหน่อย แต่ก็ยังคงแมนนวลมืออยู่

คือ "อัดเพลงจากวิทยุ FM"

และจะเป็นการเสียอารมณ์มากกกกกกถ้าในระหว่างที่ทำการอัดแล้วดีเจพูดแทรกขึ้นมากลางเพลงXXX
ให้ตายเถอะโรบิน ช่วยรอให้จบเพลงก่อนได้มั้ยแล้วค่อยพูด

แต่ถ้าเพลงไหนที่ไม่ดังมากก็จะไม่ได้ถูกนำมาเปิดบ่อยๆ ซึ่งส่งผลให้การได้มาซึ่งเนื้อเพลงล่าช้าออกไปอีก เมื่อได้เพลงที่ต้องการแล้วจากนั้นก็มาเปิดฟังซ้ำๆ โดยการกด Play และ Pause สลับกันไปเพื่อจดเนื้อร้อง

ส่วนอีกวิธีที่(ดูเหมือน)ง่ายที่สุดของการล่าเนื้อ(เพลง) ก็คงจะเป็นจาก "หนังสือเพลง(ของเพื่อน)"

จำได้ว่าแรกเริ่มที่ทำความรู้จักกับหนังสือเพลงราคาเฉลี่ยก็อยู่ที่ 30-35 บาท

ถ้า 40 บาทก็จะถือว่าแพง

และถ้าเล่มไหนที่ 25 บาท ก็จะถือว่าถูกมาก
เพราะช่วงนั้นหายากมากแล้วสำหรับหนังสือเพลงในราคา 25 บาท

ฉันเองไม่ค่อยมีสตางค์มากมายนักที่จะเอาไปซื้อของที่มันไม่ค่อยมีความจำเป็นอย่างพวกหนังสือเพลงก็เลยต้องอาศัยยืมเพื่อนมาจดเอา

และขอบอกว่ามีสมุดที่เอาไว้ใช้สำหรับจดเพลงอย่างเป็นทางการด้วย และดูเหมือนจะรักและหวงมากกว่าหนังสือหรือสมุดการบ้านเสียอีก 555+ ก็บอกแล้วว่าฉันรักของฉันจริงๆ
.............................................

พอได้เนื้อเพลงมาชีวิตในวันว่างก็จะจดจ่ออยู่กับการร้องเพลงซะส่วนใหญ่ หลังๆเริ่มรู้สึกว่าร้องอย่างเดียวชักสุนทรีย์ไม่พอ ก็เลยต้องเพิ่มสุนทรีย์ด้วยเครื่องสาย

อย่าง "กีตาร์"

เฮ้ออออออออออออ กว่าจะเล่นได้เป็นเพลงก็ทำเอาคนรอบข้างเกือบจะสูญเสียประสาททางการได้ยิน อิ๊อิ๊ ต้องขออภัยจริงๆค่ะ ไม่ใช่ว่าขาดไม่ได้นะคะ แต่แบบว่าไม่ยอมขาดค่ะ

...Rhythm is my life...

Create Date : 16 พฤศจิกายน 2551
Last Update : 26 สิงหาคม 2552 9:10:23 น.		5 comments
Counter : 192 Pageviews.
Share Tweet