ความรักจากมิติคู่ขนาน 18+

สวัสดีคับ วันนี้ผมจะมาเขียนบทความกึ่งนิยายมั้งน่ะ

ถ้าพร้อมแล้วไปเริ่มอ่านกันเลยคับ

ต้องบอกก่อนว่า วันนั้นเป็นวันที่4 ก.ค 2017 และครอบครัวผมก็มีกัน3คน
ประกอบด้วย พ่อ แม่และก็ตัวผม ผมอายุ15 ปี ชื่อพีช บ้านผมอยู่ในชานเมือง ติดกับป่า เป็นแบบมีรั้วไม้กั้นรอบบ้านเป็นแบบบ้าน2ชั้น
ห้องผมอยู่ชั้น2 ห้องพ่อและแม่อยู่ชั้นแรก คล้ายๆบ้านของโนบิตะแหละ555 เป็นหมู่บ้านที่บ้านเรียงต่อกันเป็นแถวๆ

มีอยู่วันนึง เป็นวันปกตินี่แหละคับบ
ผมก็ชวนเพื่อนข้างบ้านประมาณ3-4คน ไปนั่งเล่น ในสนามเด็กเล่น ไปเล่นไรแบบเด็กๆอ่ะคับ เล่นนู่นเล่นนี่ไปได้สักพัก เพื่อนแต่ละคนก็บอกว่าจะกลับบ้านแล้ว ต้องรีบไปทำการบ้าน ถ้าทำไม่เส็ดเด่ะแม่มันด่า(เพื่อนผมพวกนี้ ออกเด็กเรียนหน่อยๆ) ยกเว้นผมคนเดียวนี่แหละ555
ผมก็บอกว่า "เอ่ออไม่เป็นไร เดียวกูนั่งเล่นคนเดียวก็ได้" จากนั้นเพื่อนๆก็เลยแยกย้ายกันกลับบ้าน ผมก็เลยนั่งเล่นอยู่คนเดียว
ผ่านไปได้สักพัก
ผมเหลือบไปเห็น เงาตะพุ่มๆ อยู่ในป่า ผมก็เลยวิ่งไปดู เห็นเป็นผู้หญิง สูงไม่มาก เตี้ยกว่าผมนิดนึง ทำท่าแบบมองไปมองมา เหมือนไม่เคยเห็นต้นไม้เยอะขนาดนี้มาก่อน ซึ่งตอนนั้นผมแอบมองเทออยู่หลังต้นไม้ ผ่านไปแปปนึง เทอบังเอิญมองมาเห็นผมแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้นเอง ผมรีบหันหน้าหนีแล้วตั้งสติดีๆ แล้วก็หันกลับไปใหม่ แต่ไม่เจอเทอแล้ว ผมก็เลยช่างมันคงเป็นคนแถวนี้แหละมั้ง แล้วจังหวะหันกลับมาที่เดิมนั้นแหละคับ!
ผมเห็นเทอยืนอยู่ต่อหน้าผมเลย!

เทอมีหน้าตาที่สวยมาก ขาว ผมยาวปะบ่า ใส่ชุดสีขาว กางเกงขายาวสีขาว

แต่ยังไม่ทันไร เทอถามผมว่า "นายเป็นใคร" ผมเลยตอบกลับว่า "ผมชื่อพีช" แล้วถามกลับว่า "แล้วเทอล่ะชื่ออะไร" เทอดูมึนๆงงๆ แล้วบอกว่า
" ไม่รู้สิ ฉันจำไม่ได้" ผมก็เลยคิดว่าเทอน่าจะสมองเสื่อมหรือเป็นโรคอะไรสักอย่าง ผมก็เลยพาเทอกลับไปบ้านผม เพราะตอนนั้นมันใกล้จะมืดแล้ว ระหว่างเดินทางกลับบ้าน ผมก็คอยสังเกตเทออยู่ห่างๆ เทอมองทุกอย่างรอบตัวเหมือนไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน ไม่ว่าจะเป็นบ้าน รั้ว ดอกไม้ หญ้า และอื่นๆ

พอถึงบ้านปุ๊ป เทอถามผมว่า "ที่นี่ที่ไหนเหรอ" ผมเลยบอกว่า "อ่ออ บ้านเราเองอ่ะ" จากนั้นเราก็เข้าบ้านกัน ช่วงนั้นพ่อแม่นอนแล้ว พวกท่านเป็นคนนอนเร็วตั้งแต่หัวค่ำเลย ผมเลยพาเทอขึ้นไปอยู่ชั้น2 ในห้องผม ผมก็เลยบอกว่า นั่งรออยู่ตรงนี้ก่อนน่ะ เด่ะจะไปเอาน้ำเปล่ามาให้ เทอก็พยักหน้าอืมๆ ผมก็เลยวิ่งลงไปหยิบน้ำ แล้วเอาขึ้นมาให้เทอ ตอนผมเปิดประตูเข้ามาปุ๊ป เห็นเทอกำลัง หยิบหนังสือที่วางอยู่บนชั้น ลงมาดูทีละเล่ม ผมเลยวางแก้วน้ำลง แล้วยังไม่ทันที่จะถามว่า "เทอเอาหนังสือลงมาทำไม" เทอถามตัดผมก่อนว่า "นายเอาหนังสือที่เยอะแยะแบบนี้มาจากไหน"
ผมก็เลยบอกว่า "เราชอบอ่านหนังสือหน่ะ"
คือ ห้องผมมีหนังสือบนชั้นค่อนข้างเยอะไง หนังสือการ์ตูนไรพวกนี้ซะเกือบหมด555 พูดเส็ดเทอก็เก็บหนังสือเข้าชั้นไป ผมเลยชวนเทอมานั่งคุย
แล้วก็เริ่มถามเทอทีละคำถาม

เริ่มแรกผมถามว่า"เทอเป็นใคร คนแถวนี้รึเปล่า"
เทอเลยบอกว่า"ไม่ใช่"
เทอจำได้แค่ว่า โลกของเทอไม่ใช่แบบนี้ พอเทอพูดประโยคนี้ขึ้นมาเท่านั้นแหละ ผมขนลุกขึ้นมานิดๆเลยคับ
ผมเลยถามต่อว่า "โลกของเทอเป็นแบบไหน" เทอจึงค่อยๆเล่าให้ฟังว่า
" โลกของฉันจะเป็นแบบตึกสูง ซะส่วนใหญ่ มีภาหนะที่เรียกว่า รถลอยฟ้า ไว้ใช้ในการเดินทางไปไหนมาไหน" ผมเลยอ่อๆตามไป จากนั้นก็มาคิดในใจว่า "กูคุยกับคนบ้าป้ะว่ะเนี่ย555" เพราะยิ้มเหมือนเมืองในอนาคตเลย จากนั้น เทอเลยเอามือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง แล้วได้เจอกับนาฬิกาที่ดูแบบไฮเทคๆหน่อย ผมเห็นตอนนั้นรู้สึกว่ายิ้มน่าจะล้ำกว่า apple watch อีกมั้งเนี่ย555 เทอเลยลองกดไปกดมา แล้วดันไปกดปุ่มปุ่มนึง ปุ่มนี้ฉายแสงขึ้นมา เป็นแบบภาพโพโลแกรม(Pologram) ตอนนั้นผมเลยเชื่อสนิทใจเลยว่า กูว่าใช่ล่ะ ถ้าเทอไม่มาจากมิติคู่ขนานก็โลกแห่งอนาคตแหละว่ะ เพราะ อุปกรณ์แบบนี้ เท่าที่รู้มา โลกของเรายังทำไม่ได้ถึงขนาดนี้
มาต่อๆ พอแสงฉายขึ้นมาปุ๊ป ก็มีรูปตัวเทอปรากฎขึ้นมา แล้วเทอในรูปแสงนั่นก็ได้แนะนำตัวเอง ว่าเทอ

-ชื่อ เจนนี่หรือเรียกสั้นๆว่า เจน
-เกิด 5 กรกฎาคม 2000
-เป็นลูกครึ่งไทยกับอเมริกา

พูดได้แค่นี้

แสงนั้นก็หายไป

ก่อนหายไปแสงนั้นได้ ทิ้งท้ายวันที่บึกทึกไว้ว่า คือ วันที่3 ก.ค 2017 ซึ่งมันเป็นเวลาที่ตรงกับโลกเราพอดีเลย!

พอแสงหายปุ๊ป เรา2คนก็มองหน้ากันและกันแบบอึ้งๆ

ผมเลยบอกว่า "ช่างมันเถอะ นอนกันดีกว่า" ผมเลยนึกขึ้นได้ว่าเทอยังไม่อาบน้ำเลยนี่หว่า
ผมเลยพาเทอไปส่งที่ห้องอาบน้ำแล้วแอบเอาชุดของแม่ผมไปเปลี่ยนให้เทอใส่ด้วย ซึ่งใส่ได้พอดีเลย555

ผมบอกว่า "ถ้าเส็ดแล้ว ตามขึ้นไปน่ะ แต่เบาๆด้วยล่ะ พ่อแม่เรานอนอยู่"
ผมจะขึ้นไปเตรียมที่นอนรอให้พร้อม พอจัดเส้ด ผมก็มานอนคิดนู่นคิดนี่ว่า "เทอจะเป็นคนอย่างที่เราคิดไว้จิงเปล่าว่ะ" คิดไปคิดมา ผ่านไปส้กพัก เหลือบไปเห็นนาฬิกาของเทอวางไว้อยู่บนโต๊ะ ผมเลยนึกขึ้นได้อยากจะลองไปกดดูบ้าง แต่ยังไม่ทันลุกเลย เทอก็เปิดประตูเข้ามาแล้ว ผมเลยเนียนทำเป็นมองนู่นมองนี่555 แล้วก็คิดในใจว่า "แหม่ มาได้จังหวะพอดีเลยน่ะแม่คุณ ยังกะผี"ร้องไห้แต่เทอไม่ใช่ผีน่ะเว้ย555) ผมก็เลยบอกว่าถ้าง่วงก็มานอนล่ะกัน เทอก็พยักหน้า โดยบอกก่อนว่า เตียงของผมเนี่ยจะให้เทอเป็นคนนอน ส่วนผมจะปูผ้าแล้วนอนที่พื้นข้างๆเตียงที่เทอนอน (หล่อป่ะล่ะ ทำไงได้ กูผช.นิ555) จากนั้นตอนที่ผมกำลังจะหลับตานอน เทอเรียกชื่อผมว่า พีช แล้วบอกผมว่า "เช็ดผมให้เราหน่อยดิ หวีด้วยน่ะ" ผมก็เหวอๆนิดๆน่ะ แต่ก็ทำให้เทออยู่ดี ซึ่งขณะที่ผมหวีไปนั้น ผมก็รู้สึกหวั่นไหวอยู่หน่อยน้ะ😁 คือแบบเป็นผู้หญิงคนแรกที่หวีผม เช็ดผมให้อ่ะ
ซึ่งในตอนนั้นเองผมก็เห็นเทอเขินอยู่หน่อยๆน่ะ เทอก็พยายามก้มหน้าไม่ให้ผมเห็นอยู่ แต่ผมเองก็ไม่ได้ว่าไร พอหวีเส็ด เทอก็บอกว่าเทอ"ง่วงแล้ว" ผมก็บอก"ว่าจะนอนไหมล่ะ" เทอบอกว่านอนเลยก็ได้ จากนั้นเทอก็บอกกับผมว่า "ฝันดีน่ะ" ผมก็เลยตอบกลับไปว่า "อ...อ่อ ฝันดี"

เช้าตื่นมา ผมมองไปที่เตียงของเทอ แต่ไม่เห็นเทออยู่แล้ว ด้วยความตกใจ! ผมเลยวิ่งลงบันไดไป จังหวะนั้นเอง แม่ผมก็มาบอกผมว่าเสียงผญ.ที่ไหนไม่รู้ลูก อยู่ในห้องน้ำ ผมเลยก็บอกว่า "อ่ออออ เด่ะผมจะเล่าให้ฟังคับแม่" แม่ผมก็เลยบอก"โอเคๆจ้ะ" จากนั้นผมก็เดินไปหน้าห้องน้ำ
แล้วบอกเจนว่า "เส้ดแล้วก็ตามขึ้นไปเหมือนเดิมน่ะ" เจนก็บอกกลับว่า "อื้มมม"

จากนั้นผมเลยไปเล่าให้แม่ฟังว่า เกิดไรขึ้น แม่ผมก็เลยถามว่า "เอาผญ.ขึ้นห้องหรอ!" ผมก็หัวเราะ555 แล้วบอกว่า "มันจำเป็นคับ"
แต่แม่ผมก็ไม่ได้ว่าไร
แล้วบอกให้ผมดูแลเทอดีๆล่ะกัน ผมก็บอกแม่ว่า"คับ"
ผมเลยเดินขึ้นไปบนห้องเพื่อไปนั่งรอเทอเพื่อที่จะบอกไรบางอย่าง
ผ่านไปสักพัก
เทอก็เดินเข้ามาในห้อง แล้วให้ผมเช็ดผมหวีผมเหมือนเดิม
ก็เลยหวั่นไหวมากขึ้นไปตามอัตโนมัติ555😆 พอทำอะไรเส็ดสัพ
ผมก็บอกว่าจะพาเทอไปเดินเล่นชมวิว เนื่องในวันนี้เป็นวันเกิดของเทอ🎉
เทอก็อมยิ้มเล็กๆขึ้นมาทันที จากนั้นเราสองคนก็ออกไปเดินเล่นด้วยกัน ระหว่างเดินเล่นไปด้วยกัน "เทอบอกกับผมว่า เทอไม่เห็นอะไรยังงี้มานานแล้ว" หน้าตาเทอดูสดชื่นมากๆ ผมมองหน้าเทอทีไร นี่เขินทุกที😳 หลังจากที่เรา2คนดูกันเส็ด ผมก็เลยพาเทอกลับไปบ้าน แต่ก่อนจะเข้าบ้านนั้น ผมเซอไพรส์เทอโดยการปิดตาเทอ แล้วพาเทอขึ้นไปบนชั้น2ที่ห้องของผม พอผมเปิดตาเทอปุ๊ป เทอดีใจมาก ยิ้มแก้มป่องเลย😁
เพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเทอ คือ เค้ก🍰 ที่ผมลงทุนแอบเข้าไปซื้อในตัวเมืองเลย

จากนั้นเทอ เทอก็เดินเข้ามากอดผมไว้อย่างแน่นเลย แล้วพูดกับผมว่า "ขอบคุณมากๆน่ะพีช" พร้อมอมยิ้มที่ทำผมใจละลายไปเลย 😍 ต่อมาเทอก็ได้กินเค้กอย่างอเร็ดอร่อย ซึ่งตอนนั้นผมก็นั่งดูเทอกินอยู่ แล้วก็มาคิดในใจอีกว่า "ผู้หญิงเชี้ยไรว่ะเนี้ย โคตรน่ารักเลย นี่ขนาดตอนกินน่ะเนี่ย😛" และต่อมาในตอนนั้นผมเองก็กำลังหันหลังอยู่ อยู่ดีๆเทอก็เอาเค้กมาจิ้มหน้าผมเบาๆ ผมเองก็งงมาป้ายทำไมว่ะ ผมก็กำลังจะหยิบกระดาษขึ้นมาเช็ด ในจังหวะนั้นเทอก็มองตาผมแล้วจับมือผมไว้ก่อน แล้วเทอก็เอามืออีกข้างมาปาดเค้กบนหน้าผมที่เทอจิ้มไว้เนี่ย มากินเข้าไปแทน ตอนนั้นผมนี่รวนเลยคับ ไปไม่ถูกเลย ทำได้แต่เขินอย่างเดียว555 ผมก็เลยบอกว่า"นอนแล้วน่ะ ฝันดีน่ะเจน" เจนก็เลยบอกกลับว่า "ฝันดีพีช ขอบคุณสำหรับวันนี้น่ะ" แล้วก็ยิ้มให้ผม😀 (ผมคิดในใจ แหม่ ตอนกูจะนอนยังทำให้กูเขินได้อีก😊)

ผ่านมาเช้าวันที่2 เจนมาปลุกผมโดยการหยิกแก้มเบาๆ แล้วทำตาเหล่ใส่ผมอีก ผมลืมตาขึ้นมาเห็นหน้าเขาปุ๊ป อยากจะช็อคตายจิงๆ คือเขินมาก555 ผมก็เลยลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเส้ดเรียบร้อย จากนั้นก็พาเจนไปเดินเล่นเหมือนเดิม (คือเจนเป็นคนตื่นเร็วมาก อาบน้ำอะไรเส็ดหมดเลย)
เดินเล่นไปสักพักผมมีลางสังหรณ์ว่าไอจุดที่เจอเจนครั้งแรกมันต้องมีอะไรแน่ๆ มันเหมือนมีแรงดึงดูดให้ผมไป ผมก็เลยไปจุดนั้น เดินไปถึงปุ๊ป! เห้นเป็นเหมือนแสงสีขาววงกลมใหญ่ๆ มาโผล่อยู่ตรงหน้าผมแบบทันทีทันใดเลยคับ! แล้วก็มีมนุษย์2คนเดินออกมา คือผช.กับผญ. ปรากฎว่า2คนนั้น เป็นพ่อแม่ของเจนคับ!
เจนรีบวิ่งไปกอดพ่อแม่ของเขาอย่างทันทีเลย! เจนก็เลยเล่าให้พ่อแม่ของพวกเค้าฟังว่า "เขาคนนี้(ก็คือผมนี่แหละ)ช่วยชีวิตหนูเอาไว้" พ่อแม่ของเจนก็เลยขอบคุณผมที่ช่วยชีวิตของลูกสาวเค้าไว้ แต่พ่อแม่ของเจนบอกว่า"จะเอาเจนกลับไปยังโลกของเค้า!" ซึ่งผมเองก็รู้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ที่ผมกับเจนจะอยู่ด้วยกันตลอดไป ผมเลยลาพ่อแม่ของเจน แล้วเดินกลับไป ในจังหวะที่ผมหันหลังนั่น เจนจับมือผมแล้วบอกว่า "พีชขอบคุณสำหรับทุกอย่างน่ะ" แล้วเทอก็เข้ามาจูบผมแบบไม่ทันตั้งตัว ทำเอาผมฟินนไปไกลเลย😬555 พอจูบเส็ด เทอพูดกับผมมาคำคำนึงที่ผมก็ไม่เคยคิดว่าเทอจะพูดคำนี้กับผมได้ นั่นคือ "เรารักพีชน่ะ" ผมนี่ยิ้มปากฉีกเลยคับ ผมก็เลยตอบกลับไปว่า "เราก็รักเจนน่ะ ลาก่อน"
เทอก็เลยเดินเข้าไปในอุโมงค์ขาวพร้อมพ่อแม่ของเทอ แต่ก่อนจะเดินเข้าไป เทอหันมายิ้มและโยนนาฬิกามาให้ดูเป็นของต่างหน้าอีกต่างหาก จากนั้นเทอก็ยังพูดประโยคสั้นๆว่า "ขอให้เราได้เจอกันอีกน่ะ☺️" จากนั้นแสงสีขาวก็หายวั้บ!ไปกับตาต่อหน้าผม

เป็นไงกันบ้างคับ กับบทความกึ่งนิยายมั้ง(เรียกไม่ถูกเหมือนกัน)555

*ติชมกันได้คับ* *ให้เรทกันมาได้น่ะคับ เต็ม5ให้เท่าไหร่😬*

*ถ้าชอบก็กดไลท์แชร์กันเยอะๆน่ะจ้า*

*เม้นกันเยอะๆเน้อ อยากอ่านความเห็นของแต่ละคนคับ*

ขอให้สนุกในการอ่านกันน่ะคับ😀

Create Date : 04 มีนาคม 2560		1 comments
Last Update : 4 มีนาคม 2560 23:00:23 น.
Counter : 778 Pageviews.
Share Tweet