Bloggang.com : บุญทับ : เพลงนี้ยังไม่มีทำนอง : Mr. nice guy..

เพลงนี้ยังไม่มีทำนอง : Mr. nice guy..

วันนี้ไปสังสรรค์กับพี่ๆ ญาติหุ้น..
สนิทสนมเกินกว่า "ญาติหุ้น" ทั่วๆ ไป

ต้องถือว่าสนิทกันในนามส่วนตัวไปแล้ว
แม้ว่านานๆ จะได้เจอกันสักที
..ที่ไปกันวันนี้ 5 หน่อ ผมเด็กสุด(อิอิ)

..แต่ตั้งแต่เริ่ม เล่ามายังไม่มีอะไรเกี่ยวกับการมาเขียนบล็อกวันนี้เป็นพิเศษ 555

คือระหว่างวันนี้ ที่ได้พูดคุยกัน
ก็ไล่ตั้งแต่ เรื่องหุ้น นินทาการเมือง(ลงลึกสุดๆ)
เข้าสู่ประเด็นธรรมะ และทิ้งท้ายด้วยโปรเจ๊คในฝันเล็กๆ
(ให้ได้ยิ้มแย้มกลับบ้านกัน - ถ้าจบด้วยการเมือง กลับบ้านคงเครียดแน่)

ระหว่างคุยเรื่องนู้นนี้
ผมถูกเบรค ด้วยคำว่า "Mr. nice guy!!"
..ในชีวิตไม่เคยถูกเบรคด้วยประโยคนี้มาก่อน
เพราะมันเป็นคำในแง่บวกันนั่นเอง 555

แต่อยากจะบอกว่า "ชอบแหะ"
มาคิดๆ ดู.. เอ่อ เรานี่อาจจะเป็นคนดีกว่าที่เราคิดนะ
และเราก็อาจจะเป็นคนมองโลกในแง่ดีกว่าที่เราคิดเหมือนกัน..

เอาหล่ะ จะเริ่มเข้าประเด็นที่ทำให้มาเขียนบล็อกวันนี้แระ.. (นี่ยังไม่เจ้าใช่ม่ะ555)

ก็นั่นแหละ..
ได้คำว่า Mr. nice guy ..มาเป็นประเด็นเขียน "สิ่งที่ผมเรียกว่าเพลง"

แต่ออกตัวก่อน ว่าเพลงนี้ไม่ได้พูดถึงญาติหุ้นกลุ่มที่ว่านะ

ตามปกติ เวลาผมเขียน "สิ่งที่ผมอาจจะเรียกว่าเพลง"
ผมมักจะมีตัวละคร ให้ผมนึกถึง เป็นผู้หญิงราวๆ 3-4 คน
โดยจะมีคนที่เด่นเป็นพิเศษสุดอยู่คนหนึ่ง

ผมเขียน "สิ่งที่ผมเรียกว่าเพลง"
มักจะออกมาเป็น "โศลก" ปากเปล่า
ไม่ค่อยมีสัมพัสในเชิงดนตรีเท่าไหร่
และก็ไม่มีสัมพัสในเชิงกวีเช่นกัน..

ผมไม่ใช่นักเขียนมืออาชีพ
นักเขียนมืออาชีพสำหรับผม ต้องเป็นคนที่ "มองมุมคนอื่นๆ ได้"
คือต้องมีความสามารถ เอาใจเข้ามาใส่ใจเรา
และเอาใจเราไปใส่ใจเข้าได้..
..และสามารถทำงานได้อย่างมืออาชีพ คือมีลักษณะ "ทำตามใบสั่งได้"

..ผมไม่ใช่มืออาชีพประเภทนี้แน่นอน

ส่วนใหญ่ หรือเกือบทั้งหมดที่ผมเขียน
จะเขียนด้วยมุมมองของตัวเองต่อสิ่งต่างๆ
และเป็นมุมมองของผม ต่อแรงบันดาลใจ
แรงบันดาลใจของผม มักจะเป็นการ์ตูน หนัง คำสัมภาษณ์ของผู้คนอื่นๆ
รวมๆ ก็คือ เป็นมุมมองของผม ต่อประสบการณ์ทั้งทางตรง และก็ทางอ้อมที่ได้รับ ในขณะนั้นๆ

...................

จริงๆ บล็อกวันนี้ ..ที่ผมลงมือเขียน
ไม่ใช่เพราะ "มีเพลง" จะเอามาลงบล็อก
..เพลงนี้เอามาลงเมื่อไหร่ก็ได้ ตัวเพลงไม่ใช่ประเด็นหลัก
(จริงๆ มีอีกเพลง ที่เขียนมากลางสัปดาห์ที่ผ่านมา เข้าคิว รอลงบล็อก "เพลงนี้ไม่มีทำนอง" อยู่แล้วด้วย)

แรงบันดาลใจ ที่ทำให้วันนี้ ลุกมาเขียนบล็อก
คือ "ผู้หญิงคนหนึ่ง" ..ซึ่งไม่ใช่ผู้หญิงที่ผมคิดถึง ตอนที่แต่งเพลงนี้หรอก

ผมมาคิดถึง ผู้หญิงคนที่คิดถึงนี้ หลังจากลงไปนอนกลิ้งปวดหัวอยู่ 555
อยู่ๆ ก็นึกถึงเธอ..

ผู้หญิงบางคน เป็นความระลึกถึง ไม่มีวันเสื่อมคลาย..

ผู้หญิงบางคน แม้เป็นเพียงแค่ "การแอบรักเค้าข้างเดียว"
แต่ทุกครั้งที่คิดถึง ก็ยังคงเป็นความรู้สึกดีๆ แบบ "เต็มใจให้" เสมอ

ผู้หญิงบางคน แม้ร้างลากันไปแล้ว แต่ก็ยังมีความเป็นมิตรแท้ให้แก่กัน

ผู้หญิงบางคน จบกันไม่สวย และแทบจะไม่เคยหวนกลับไปคิดถึงเธอในแง่ดีได้สักเท่าไหร่

ผู้หญิงบางคน เป็นความฝันหวาน เคลิ้มๆ ห้าวๆ ..

ผู้หญิงบางคน ประกายตาเธอยังคงวิบวับ เป็นดวงดาวอยู่ในความทรงจำ

ผู้หญิง ที่ทำให้วันนี้ลุกขึ้นมาเขียนบล็อก..
เป็นผู้หญิง ที่นานนนนนน.....ๆ จะแอบแว้บเข้ามาสว่าง รุ่งอยู่ในกลางดวงใจ สักครั้ง

แต่ทุกครั้งที่เกิดไปนึกถึงเธอ ..
มันก็เป็นความรู้สึกดีที่หายากมากๆ (ปนความคั่งแค้นต่อตนเอง)

เคยเจอเธอเพียงแค่ครั้งเดียว ..ในงานคอนเสริต
ที่จัดโดยนิตยสาร "บันเทิงคดี" ของ มาโนช พุตตาล
..ผมไม่รู้ว่า นิตยสารของแกจะยังมีอยู่หรือเปล่า?
เพราะไม่ได้ติดตามมานานแล้ว..

อาจจะเป็นการจัดคอนเสริตครั้งสุดท้าย ของบันทิงคดีเลยด้วยซ้ำ
(ถ้าใครเคยไป แสดงว่า คุณ ก็หนุ่ม-สาว รุ่นๆ เดียวกับผมนี่แหละ 555)

ผมเนี่ย เป็นคนที่ปอดแหก กับการเข้าหาผู้หญิงมากๆ
แต่ไม่รู้เป็นยังไง วันนั้น ไปคอนเสริต ที่ว่านั้น เป็นคอนเสริม แบบที่มีหลายเวทีให้ดู

ผมก็จำรายละเอียด ตอนที่เจอเธอไม่ได้
จำได้แต่ ผมก็ยังคงไปคนเดียว(เดี๋ยวนี้ก็ยังไปคนเดียว แงๆๆ)
เธอก็ไปคนเดียว..(หรือว่าแยกกับเพื่อนกลับแล้วหว่า?)

เอาว่า จำตอนเจอกัน การทักทายครั้งแรกไม่ได้ (ซึ่งปกติ ผมจะไม่กล้าเลย)
จำได้แต่ว่า ขากลับ นั่งรถเมล์จาก สนามไทยญี่ปุ่นดินแดง
มาต่อรถที่สยามเพื่อกลับบ้านด้วยกัน

แล้วก็คุยถูกคอกันมาก ..คุยกับแบบไม่มีมารยา
คือไม่เหมือนคุยจีบกันเลย เหมือนกับ "อยู่ๆ ก็เจอเพื่อน ที่คุยเข้าขากัน"

นั่งอยู่หน้าบันไดสยามคุยกันตั้งแต่ช่วงค่ำ จนดึก..
ดึกขนาดที่ว่า ถ้าดึกกว่านี้ รถจะขาดระยะแล้ว
..แล้วบันไดสยามยุคนั้น บรรยากาศดีมากๆ ดีสุดๆ
ภาพในความทรงจำ คือ แสงสว่างเรืองๆ ที่บันไดหน้าห้างสยาม
อากาศดีๆ ของต้นฤดูหนาว ลมพัดละเรี่ยตลอดเวลา
คุยกันด้วยความรู้สึกสะอาดๆ เหมือนอยู่กัน 2 คน

..และในที่สุด "เวลาก็หมด"
ผมจำชื่อเธอได้ บ้านเธออยู่ฝั่งธน และเรียนอยู่ที่วิทยาลัยครูบ้านสมเด็จ
ผมรู้ว่าเธอเอง ก็อยากให้ผมไปส่งเธอ และผมเองก็อยากไปส่งเธอมากๆ
..แต่วันนั้น ผมเหลือเงินติดกระเป๋าแค่ 10 หรือ 20 บาทเท่านั้น!!

คือเป็นวันที่อับจนอะไรอย่างนั้น ผมไม่เคยปล่อยให้ตัวเองอับจนขนาดนั้นมาก่อนในชีวิต
แต่มันดันไปเกิดขึ้นวันนั้น .. แค่ขึ้นรถ ปอ. ไปคันเดียวกับเธอ จะจ่ายค่ารถให้เธอยังไม่พอเลย

ด้วยเหตุนี้ เรื่องราวของเราในวันนั้น จึงสิ้นสุดลงที่ตรงนั้นนั่นเอง..
เป็นผู้หญิงที่ ทุกครั้งที่เธอผุดขึ้นมาในความทรงจำ จะรู้สึกดีๆ เสมอ
นอกไปจากนั้น ก็เป็นความคั่งแค้นของตัวเอง กับเงินในประเป๋าแค่ 10-20 บาท!!
..พระเจ้า ตูไม่เคยมีเงินเหลือติดตัวน้อยขนาดนั้นนะเฟ้ย ทำไมมันต้องเกิดขึ้นวันนั้นด้วยฟ่ะ

เป็นคนที่คิดถึงแล้วรู้สึกดีจริงๆ

จริงๆ มันไม่เกี่ยวอะไรกับเพลงนี้เลย 555

************

Mr. nice guy

-by หนมเม็ด-

โลกนี้ยังโหดร้ายไม่พออีกหรือคนดี
ทุกๆ วันเราเห็นความทุกข์ ผ่านตาไปมากเพียงไหน
เราใช้เวลากับความทุกข์ไปแล้ว วันละเท่าไหร่..

ฉันไม่ได้บอกให้เธอไปหลอกตัวเอง
ฉันแค่อยากให้เธอลองปรับวิธีคิดดูบ้าง
Mr. nice guy , Ms. nice girl

ตั้งแต่เราได้เกิดมา เห็นความทุกข์
อยู่ในความทุกข์ ไม่เพียงพออีกหรือ?
Mr. nice guy , Ms. nice girl

ฉันรู้ เพราะฉันเองก็คงเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย
แต่ฉันรู้ว่า ฉันไม่ได้อยากเป็นอย่างนั้น
ฉันรู้ ฉันจึงพยายามปรับเปลี่ยน

พบกับคนดีๆ อยู่กับคนดีๆ
เพราะฉันอยากเป็นคนมองโลกในแง่ดี
แง่ดีไม่ใช่หลอกตัวเอง
เพราะแง่จริง มันมีทั้งแงดี และแง่ร้าย
*ฉันแค่อยากให้เธออยู่ในแง่จริงที่ดีๆ
เพื่อให้เธอได้รู้สึกดีๆ เพื่อให้เธอมีความสุขใจ..(*)

************

อันที่จริง ผมไม่ได้เป็นคนมองโลกในแง่ดีหรอก
ฐานเดิมของจิตใจผม ค่อนข้างเป็นคนที่ใจคอคับแคบด้วยซ้ำ (พอรู้สาเหตุอยู่)

พอเข้ามหา'ลัย ได้รู้จักรุ่นพี่คนหนึ่ง (ไม่รู้ว่า วันนี้อยู่ส่วนไหนของโลกใบนี้)
ซึ่งมีอิทธิพลกับผมากๆ ..เตือนผมหลายต่อหลายเรื่อง
และแนะนำให้รู้จักสิ่งดีๆ ที่กลายมาเป็นรากฐาน
ให้ผม "ใฝ่หา" ..มุมมองแง่ดีของชีวิต

ส่วนใหญ่ ผมปรับจิต ปรับใจ ผมด้วยเสียงเพลง..
..เป็นเสียงเพลงจริงๆ ที่ทำให้ผมไม่เสียคนไปในวัยที่สุ่มเสี่ยง

เสียงเพลงจรรโลงใจ ให้คิดแง่บวก ให้มองในแง่อื่น และให้ตื่นในแง่ดี(เป็นกลอดเชียว อิอิ)
เสียงเพลงปลอบประโลมจิตใจ ในวันที่ท้อแท้ ผิดหวัง สับสนกับเรื่องราวของชีวิต
เสียงเพลงยังปลุกใจให้ฮึกเหิม กลับมามีความหวัง และตั้งตัวได้..

..เราได้เสียงเพลงช่วยไว้ ผมรู้และบอกกับตัวเองมาเนิ่นนานแล้ว

รากฐานเราไม่ใช่คนใจกว้าง แต่เราชอบคนใจกว้าง
รากฐานเราไม่ใช่คนมองโลกในเง่ดี แต่เราชอบและนับถือคนมองโลกในแง่ดี

แต่เราไม่ใช่คนหลอกตัวเองมาแต่ไหนแต่ไร
ให้ฝืนหลอกตัวเองก็ทำไม่ได้ด้วย
ถ้าพูดให้ถูกคือ วิธีที่จะหลอกตัวเอง ทำยังไง? ..ก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำ!!

แต่เราพยายามปรับเปลี่ยนตัวเองได้ โดยไม่ต้องหลอกตัวเองแม้สักกระพี้

"สิ่งที่เราจะนับว่าเป็นของตนอย่างสมบูรณ์
ก็ต่อเมื่อ มันเป็นเครื่องก่อความชื่นชมแก่เรา"

(รพินทรนาถ ฐากูร)

Create Date : 16 มีนาคม 2552

Last Update : 16 มีนาคม 2552 0:37:11 น.

9 comments

Counter : 480 Pageviews.

เพลงที่ยังขาดทำนอง ?

รักษ์โลก, 29มีนา, ภาวะโลกร้อน, ปิดไฟ, เด็ก

[widget.sanook.com - *More Feel*]

โดย: zodayenka

วันที่: 16 มีนาคม 2552 เวลา:2:52:11 น.

สวัสดีค่ะ

โดย: Moon~JulY

วันที่: 16 มีนาคม 2552 เวลา:2:52:26 น.

แวะมาบอกว่า
นิตยสารบันเทิงคดีปัจจุบันไม่มีแล้วล่ะ
แล้วก็มานั่งฟังเพลงจ๊ะ
แบบว่าเพิ่งทำงานเสร็จเม้นท์ซะ 2 คน
ก็จะไปนอนล่ะปวดหัวมากๆ
แหง่ล่ะถึงเวลานอนดันมาทำงาน
ป่านนี้จขบ.ฝันดีแล้วเน๊าะ

โดย: อุ้มสี

วันที่: 16 มีนาคม 2552 เวลา:4:49:12 น.