ดวงดาวไม่วิตก
ว่าจะถูกแลเห็นคล้ายฝูงหิ่งห้อย



ขวานจากชายตัดฟืน
ร้องขอด้ามจากต้นไม้
และต้นไม้ก็ไม่ปฏิเสธ




"อย่าหวาดกลัวต่อเวลาเพียงชั่วขณะ..."
ความเป็นนิรันดร ได้เปล่งถ้อยดังนี้ออกมา



อย่าวางความรักของท่านไว้บนเงื้อมผา
ด้วยเหตว่ามันสูงนัก



เราได้ชีวิตเป็นของกำนัล
และด้วยการแบ่งปันมันจึงยืนยง



ความผิดไม่เคยยอมแพ้ใครเลย
แต่ความถูกต้องสิรู้จักยอม



"ผลไม้ เธออยู่ห่างจากฉันเพียงไหนหนอ?"
"อะไรกัน ฉันฝังตัวเองอยู่กลางดวงใจของเธอ
ต่างหากล่ะ ดอกไม้"



ก้อนดินน้อมรับคำสบประมาท
แล้วก็ผลิตมวลบุปผชาติให้เป็นอภินันทนาการ




อย่าไถลเก็บดอกไม้เหล่านี้อยู่เลย
..เดินต่อไปเถิด
ยังมีดอกไม่้อีกมาก ที่บานคอยท่าตลอดทาง



อนุญาติให้ฉันคิดสักหน่อยเถิดว่า
มีดาวดวงหนึ่ง ท่ามกลางกลุ่มดาวเหล่านั้น
ซึ่งจะช่วยนำชีวิตฉันฝ่าออกไปจากความมืดทึบนี้




ความตาย เป็นสมบัติของชีวิต
เช่นเดียวกับการเกิด การเดิน
รวมทั้งการยกเท้าขึ้น และเหยียบเท้าลง

Create Date : 09 มกราคม 2552
Last Update : 9 มกราคม 2552 7:59:59 น.		5 comments
Counter : 645 Pageviews.
Share Tweet