หลักความเชื่อที่ถูกต้อง (สวัสดีปีใหม่ไทย ๒๕๕๓)

.


มานั่งคัดลอกในวันที่ 14 เมษาฯ ก็จริง
แต่บล็อกวันนี้คิดได้ ว่าน่าทำมานำเสนอตั้งแต่เมื่อวานนี้ (วันสงกรานต์)

วันนี้บ้านเมือง มีความยุ่งเหยิงเยอะ
มีเหตุทำคนเราคิดแตกแยกเยอะแยะไปหมด

ไม่ใช่แค่ในระดับบ้านเมือง ในชุมชน ในกลุ่มเพื่อนฝูง ในเวปบอร์ด จนในบ้านเราเองเลย


อย่ากระนั้นเลย ลองเอาหลักธรรมะ มาเทียบเคียงและประยุกต์ใช้กันดีกว่า
ลองเอามาประยุกต์ใช้ ตัดสินสิ่งต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา
ทั้งระดับปัจเจกบุคคล ไปจนกระทั่ง ระดับการมองปัญหาชาติบ้านเมืองกันดู





----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------




หลักตัดสินธรรมวินัย ๘


พระพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ กูฏาคารศาลา ป่ามหาวัน เมืองเวสาลี
พระนางมหาปชาบดี เสด็จไปเฝ้าทูลขอให้แสดงธรรมโดยย่อ
เพื่อหลีกออกปฎิบัติแต่ผู้เดียว
พระพุทธองค์ทรงประทาน ลักษณะตัดสินธรรมวินัย ๘ ประการ ให้ทรงปฏิบัติ คือ

ธรรมเหล่าใดเป็นไปเพื่อ
1. ความกำหนัด
2. ประกอบสัตว์ไว้ในภพ
3. ความสั่งสมกิเลส
4. ความมักมาก
5. ความไม่สันโดด
6. ความคลุกคลีด้วยหมู่คณะ
7. ความเกียจคร้าน
8. ควมเลี้ยงยาก
พึงทราบเถอะว่า นั่นไม่ใช่ธรรม ไม่ใช่วินัย ไม่ใช่คำสั่งสอน ของพระศาสดา

ส่วนธรรมเหล่าใด ที่มีลักษณะตรงข้ามจากนี้ พึงทราบเถิดว่า
นั่นเป็นธรรม เป็นวินัย เป็นคำสั่งสอนของพระศาสดา

ส่วนเสริม

ในเมืองไทย มักจะมีผู้อ้างตัวเป็นผู้รู้อยู่ทั่วไป มักจะอธิบายธรรมะ ตามความพอใจของตน
ตีความธรรมะเอาตามใจชอบ ตั้งกฎเกณฑ์ต่างๆ เอามตามความพอใจ
แล้วอ้างว่าพระพุทธเจ้าสอนอย่างนี้ พระสูตรนี้ จะเป็นหลักเปรียบเทียบได้อย่างดี

เพื่อความสมบูรณ์โปรดดูมหาประเทศ ฝ่ายพระวินัย และฝ่ายพระธรรมด้วย
ถ้าขัดแย้งกัน แม้อย่างใดอย่างหนึ่ง ก็ถือว่าเป็นของแปลกปลอม เข้ามาใหม่ อย่ารับไว้
เพราะนอกจาก จะทำให้เราเกิดความไข้วเขว ปฎิบัติผิดแล้ว
จะเป็นเหตุให้ พระสัทธรรมเลือนหายอีกด้วย

การเผยแผ่ธรรมะที่ถูกต้อง ไม่ว่าในการพูด หรือเขียน
ควรมีหลักฐานที่มา ที่ไป ชัดเจน เพราะธรรมะต่างๆ ที่เราสอน และเรียนกันอยู่ทั่วไปนั้น
ล้วนเกิดจากการค้นพบของพระพุทธเจ้าทั่งหมด สาวกเป็นผู้สืบทอดต่อมา

ในฐานะพุทธสาวกที่ดี ควรจะรักษาธรรมะที่บริสุทธิ์ไว้
และเผยแผ่แต่ธรรมะแท้ อย่าได้ปลอมปนทิฐิของปุถุชนเข้าไปเลย จะเกิดบาปเสียเปล่า
................

ส่วนเสริม

พระพุทธดำรัสตอนนี้ เป็นหลักในการเตือนสติอย่างดี
สำหรับผู้ที่มี ‘สัทธาจริต’ คือมีความเชื่อเป็นทุนเดิมอยู่ก่อน
ใครพูดว่าอะไร? อย่างไร? ก็มักจะ ‘เชื่อด่ะ’ อย่างหลับตาปิดหู
ผลที่ตามมาก็คือ นอกจากจะเสียเวลาแล้ว ยังอาจจะถูกหลอกเอาอีกด้วย
เพราะไม่ว่ายุคไหน ก็มักจะมีคนประเภท ‘มือถือสาก ปากถือศีล’
แอบแฝงเข้ามาอยู่เสมอ

การมีหลักฐานไว้สำหรับเทียบเคียง ย่อมจะเกิดผลดี ไม่ว่ากาลไหนๆ
หลักการนี้ไม่ใช่ว่า จะใช้ได้เฉพาะธรรมะเท่านั้น แม้ทางโลกก็ใช้ได้ดี
เพราะมี ‘ข่าวลือ’ เกิดขึ้นเป็นครั้งคราว อยู่เสมอๆ

ส่วนสริม

พระวินัย จัดว่าเป็น ‘คำสั่ง’
ซึ่งมาคู่กับ พระธรรม ซึ่งเป็น ‘คำสอน’
ซึ่งสาวกจะต้องให้ความเอื้อเฟื้อ และปฏิบัติตามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

แต่พระวินัยนั้น เป็นกฎ หรือข้อบังคับ
บางอย่างก็ขึ้นกับกาลเวลา และความเชื่อถือของสังคมนั้นๆ
บางข้อแม้เป็นความผิดปารกลาง แต่คนลางกลุ่มเค้าก็ไม่ถือ
เช่น เรื่องพระใช้เงิน ขุดดิน ตัดต้นไม้ เป็นต้น

บางอย่างโทษทางวินัยไม่รุนแรง
แต่เมื่อนักบวชล่วงเข้า ก็อาจถูกจับสึก หรือถึงติดคุกได้
เช่น สุรา และการพนันเป็นต้น

แต่จะอย่างไรก็ตาม ไม่ว่ายุคใด สมัยใด
ศีลก็ถือว่าเป็นรากแก้ของศาสนา
ที่ทั้งชาวบ้าน และชาววัด จะต้องให้ความสนใจปฏิบัติ งดเว้นให้ได้ตลอดไป

ส่วนว่าจะปฏิบัติให้หย่อน หรือตึงเพียงไรนั้น เป็นเรื่องของแต่ละบุคคล
ถ้าเราอยุ่ในหมู่คณะใด ก็ควรที่จะคล้อยตามปฏิปทาของหมู่คณะนั้น
มิบังควรที่จะทำตนเป็น ‘แกดำ’ ในหมู่ ‘แกะขาว’ เลย

ในสังคมพุทธปัจจุบันนี้ ก็มีให้เราได้เลือกอยู่หลายแบบแล้ว
เราพอใจที่จะปฏิบัติในแบบหรือวิธีใด ก็ขอเชิญตามสมัครใจเถิด
ขอแต่ว่า เมื่อสังกัดคณะนี้แล้ว ก็อย่าได้โจมตีคณะโน้น หรือคณะอื่นๆ อยู่เลย
เพราะถึงอย่างไร เราก็เป็นลูก ‘พ่อเดียวกัน’ ทั้งนั้น มิใช่หรือ?

ส่วนเสริม

พระสูตรนี้ มักจะถูกนำเอามาอ้างกันมาก แต่มักจะอ้างไม่ตลอดสาย
คืออ้างแต่ว่า ไม่ให้เชื่อตำรา แต่ไม่ได้ดู บทสรุปที่ว่า
‘ต่อเมื่อเข้าใจด้วยตนเองว่า...’

พระสูตรนี้ ท่านมิได้ห้าม ไม่ให้เชื่อ แต่ท่านให้เชื่อ ด้วยมีปัญญาประกอบด้วย
มิฉะนั้น ความเชื่อต่างๆ ก็จะไม่พ้น ‘ความงมงาย’
ถ้าพระสูตรนี้ ไม่ให้เชื่ออะไรแล้ว เราก็ต้องไม่เชื่อพระสูตรนี้ด้วย
เพราะพระสูตรนี้ ก็เป็นตำราเหมือนกันมิใช่หรือ?

ดังนั้น เมื่อฟัง หรืออ่านอะไรมา จึงไม่ควรทำตน
เป็นคน ‘กระต่ายตื่นตูม’
เอะอะโวยวาย พลอยให้คนอื่นเค้ารู้น้อย พลอยเสียประโยชน์ไปด้วย
การใครครวญ พิจารณาด้วย โยนิโสมนสิการ
จึงเป็นคุณสมบัติของชาวพุทธที่ดี พึงมีไว้ประจำตนตลอดไป

Create Date : 15 เมษายน 2553		3 comments
Last Update : 15 เมษายน 2553 0:55:26 น.
Counter : 1195 Pageviews.
Share Tweet