-ดวงดาวบนฟ้าก็สอยได้ ถ้ารู้จักต่อด้ามฝันให้ยาวพอ-
อาจารย์ เก่งมากคะ นักวาดการ์ตูน(กระจอก) ไม่อยากให้ใช้คำนี้เลย คำว่ากระจอก ไม่คู่ควรกับ นักวาดการ์ตูนอย่างเรา อยากให้ใช้คำว่า นักวาดการ์ตูนไทย (มีแต่ กำไร และกำไร) เพราะเราสามารถกำหนดราคาชิ้นงานของงานเราได้ อยากให้อาจารย์ช่วยเขียนให้กำลังใจ เพื่อนร่วมอาชีพของเราหน่อย เชื่อว่ายังมีอีกหลายคนที่ท้อ ต้องการกำลังใจเพราะกำลังใจเป็นสิ่งสำคัญ
-ชีวิตก็คือนวนิยายเรื่องหนึ่ง ที่เราเป็นผู้เขียนและกำกับ-
ชอบประโยดนี้มากคะ

อ่านประวัติชองคุณลุงบูลย์แล้วเกิดกำลังใจ
การต่อสู้และการเอาชนะอุปสรรค์ที่ต้องใช้มากกว่า
ยังสามารถยืนหยัดได้อย่างน่าภาคภูมิใจ
เป็นการรับรองว่าโอกาสของคนในแผ่นดินนี้เปิดให้ทุกขั้นชน
หนทางการต่อสู่ คนที่ขวนขวายย่อมเห็นทางที่สว่างไสว
อยากให้เยาชนเข้ามาอ่านกันมากๆ

เรื่องเทคนิค การใช้วัสดุ มักจะปิดเป็นความลับกัน
การเปิดเผยของคุณลุงบูลย์ถือความรู้ที่หาไม่ได้
ผมมีเพื่อนรุ่นพี่ที่เขียนการ์ตูนชั้นแนวหน้าคนหนึ่ง
แตเสียชีวิตแล้ว เขาบอกเคล็ดลับผมมาอย่างหนึ่งว่า
หากบีบมะนาวในหมึกที่ข้นๆ จะช่วยให้วาดภาพได้ดีขึ้น

ลายมือในการ์ตูนของคุณลุงบูลย์สายมาก ลีลาการตะหวัดพู่กัน
หนักเบา พริ้วไหว สั่งได้อย่างที่ต้องการ สนุกครับ
การควบคุมพู่กันได้ตามใจปรารถนาต้องผ่านการฝึกมาอย่างช่ำชอง
ผลงานของคุณลงบูลย์คงไม่แพ้การ์ตูนแนวหน้าในสมัยนั้น
เพราะความเข้าใจในชีวิตชนบทที่สอดแทรกไบในภาพ
อย่างเช่น ดวงตาซื่อๆของตัวละคร ใครจะสู้ได้ครับ

สวัสดีคุณ seton ขอบคุณมากที่มาเมนท์ไว้

ที่ผมเรียกตัวเองว่านักวาดการ์ตูนกระจอก
เพราะผมอยู่บ้านนอกไม่มีใครรู้จัก

ผมเคยติดตามอ่านคอลัมน์การ์ตูนที่เขียนในคอลัมน์ "โลกการ์ตูน"(ไทย) ใน นสพ.กรุงเทพธุรกิจ ตั้งแต่ที่คุณจุก เบี้ยวสกุล ยังเขียนคอลัมน์อยู่ ไม่เคยมีชื่อผมเลย

จึงอยากประชดตัวเอง

สมัยใหม่การเขียนง่ายขึ้นมากนะครับ ใช้โปรมคอม แต่ลุงทำไม่เป็นครับ ไม่เคยศึกษา


สววัสดีคุณอิม
คน ๆ นั้นน่าจะเป็นจุก เบี้ยวสกุล ผมเคยไปนั่งดื่มกินอาหารในงานเปิดตัวหนังสือของคุณนิรันศักดิ์ บุญจันทร์ คุยกันมากมายแต่แกไม่รู้เลยว่าผมก็เขียนการ์ตูนขายมาตั้งแต่ปี ๒๕๑๕ และมาเลิกในปี ๒๕๒๕ เพราะการ์ตูนไทยถูกการ์ตูนญี่ปุ่นทับแบน

เรื่องละเอียดของเรื่องนี้จะมีในหนังสือ ครูไพบูลย์ ๒ ที่ผมส่งให้ บ.นานมีไปแล่้ว ไม่รู้เขาจะพิมพ์หรือไม่ ถ้าพิมพ์จะมีเรื่องชีวิตตอนเขียนการ์ตูนส่งตัวเองเรียนมหาลัยอีกตอนครับ ขอบคุณที่ยังไปมาหาสู่สม่ำเสมอ

เมื่อใดละครับที่จะเปิดตัวให้ผมได้รู้จักท่านมากกว่านี้ แนะนำตัวทางอีเมล์ของผม pantamuang@hotmail.com ก็ได้นะครับ

ยินดีครับคณลุงบูลย์ เดี๋ยวผมจะส่งเมล์ไป

เมนท์ของหนูทำให้อาจารย์รู้สึกไม่ดีหรือเปล่าคะ
สำหรับหนูแล้ว อาจารย์เป็นนักสู้ชีวิตที่น่านับถือ
ถึงเราจะมีอาชีพเป็นนักวาดการ์ตูน แต่อยู่ต่างกันคนละช่วงเวลา
เวลาผ่านไปหนูอยากให้การ์ตูนที่เป็นของเรายังคงอยู่และพัฒนาต่อไปตามยุดสมัย ขอบคุณนะคะที่ตอบเมนท์ของหนู

อ่านทั้งเรื่องทั้งเมนท์ ชอบมาก ๆ ค่ะ

ถ้าไม่เคยดูรายการพินิศนคร คงไม่รู้จักบ้านพุมเรียงค่ะ

ขอบคุณที่ลุงไปต่อกลอนให้นะคะ

ชอบมากค่ะ...

ว้าว บล็อกวันนี้ ไม่ค่อยเห็นลุงวาดการ์ตูนขาวดำ

สวยจริงๆ สไตล์คล้ายๆกับน้องชายที่เคยวาดรูปเล่นสมัยเด็ก

แต่ของลุงโปรกว่าเยอะตามประสามืออาชีพ

ชอบนะคะ ดูคลาสสิกดี

ชักชอบภาพขาวดำของลุงมากกว่าภาพสีแล้วซี ลายเส้นงามมากค่ะ

สวัสดีครับลุงบูลย์

วันนี้วันสุดท้ายแล้ว ผมไปทำพิธีโก้ยห่านเสร็จ ค่ำๆก็กลับบ้านเลย ไม่ได้อยู่จนถึงเที่ยงคืนส่งพระ เพราะดึกมาหลายคืนติดต่อกัน ร่างกายล้า เดี๋ยว 4 ทุ่มกว่าๆก็จะนอนแล้วละ

การไต่บันไดมีด และการลุยไฟ ยังมีนะครับ โดยเฉพาะการลุยไฟของปีนี้ ฝนตกพรำๆ แต่คนเยอะมาก ทั้งสองอย่างมันเป็นตอนกลางคืน ผมไม่ค่อยได้อยู่ดูเหมือนตอนกลางวัน จะถ่ายภาพอะไรก็ง่ายกว่า และผมว่า 2 สิ่งนี้เคยสัมผัสมาตั้งแต่เด็กๆ ตอนอยู่ตะกั่วป่า ตื่นเต้นมาก ได้ไปดูที่โรงพระในสวน ตะกั่วป่า จนถึงบัดนี้ก็ไม่พัฒนา ซ้ำแบบเดิมๆ ไม่เหมือนการแทงไปตามแก้มที่ช่างสรรหาวัสดุแปลกๆมาแข่งขันกันทุกๆปี

ส่วนบล็อกของลุง พรุ่งนี้มาอ่านแน่นอนครับ

ตอบข้อสงสัยของ นักล่าน้ำตก และ สาวบ้านนอก

การวาดลายเส้นแบบนี้ปัจจุบันลุงวาดยากเสียแล้ว ปัญหาคือ พอไม่ได้วาดนาน ๆ มือก็ล้า ที่สำคัญไม่มีที่ให้ออก ที่มีวางขายค่าต้นฉบับก็ถูกมาก ประมาณเท่าเดิมคือ ต้นฉบับราคาเล่มละ ๕๐๐-๖๐๐ บาทเหมือนเดิม

งานเก่า ๆ ของลุงลูกของเจ้าของสำนักพิมพ์ยังแอบเอามาพิมพ์ขายอยู่บ่อย ๆ แต่ควบเล่มกับคนอื่นในราคา ๑๐ บาท

ให้ลูกชายคนจบศิลปากรไปทวงถามค่าลิขสิทธิ์เขาบอกว่า ให้ได้แค่เรื่องละ ๓๐๐ บาท ลูกชายเลยไม่เอา

ตัวหนังสือในเล่มเขียนด้วยลายมือครับ ใช้ปากกาคอแร้งจุ้มหมึกอินเดียอิงค์เขียน สมัยนั้นยังบ่มีคอมพิวเตอร์ แต่ถ้าลายมือของใครไม่ได้เรื่อง สนพ.จะลงทุนพิมพ์อักษรไปแปะในต้นฉบับ ก่อนถ่ายทำเพลส ยุคแรก ๆ ของลุงก็เขาเคยทำให้ ถ้าหาเจอจะเอามาให้ดู

(ว่าแต่ของเขายาว ทีของตนเองยกพงศาวดารทั้งเล่มมาลง ฮ่า ๆ ๆ)

กระจอกตรงไหน เยี่ยมไปเลยครับ

ผมเองก็ชอบอ่านการ์ตูนแบบนี้อยู่นะครับ

เราคนไทย อ่าน การ์ตูนไทยกันดีกว่าครับ หนุกหนาน

ขอบคุณครับ ที่เล่าให้ฟัง มีประโยชน์มากทั้งในปัจจุบันและอนาคต

เพิ่งหาภาพเก่าเจอ ท่านที่มาแล้วมาอ่านได้ใหม่อีกครั้งครับ กำลังแก้ไขอยู่

สวัสดีตอนบ่ายครับลุง

ผมยังพอทันได้อ่านการ์ตูนแนวนี้นะครับ สมัยตอนเด็กๆ

สวัสดีครับลุง

นั่งทำบล็อกกินผักตอนสองได้ 95 เปอร์เซ็นต์แล้ว เหลือสำรวจความเรียบร้อย พรุ่งนี้ได้อ่านแน่ครับลุง เลยเข้ามาอ่านงานของลุงช้าไปหน่อย ไม่ว่ากันนะ

มันเป็นงานเขียนการ์ตูนยุคเก่าที่ยอดเยี่ยมจริงๆ คนสมัยก่อนก็ช่างผูกโยงให้เกิดสถานที่นั่นนี่ได้ข้ามจังหวัด ปัญญาล้ำเลิศเหลือหลายเลยนะ

ผมอ่านเรื่องราวของคุณพี่แล้วนึกถึงตัวเองเมื่อเรียนจบใหม่ ๆ ประมาณปี 2520 ที่กระโจนเข้าสู่อาชีพนักวาดนิยายภาพ และอาชีพครูไปพร้อม ๆ กัน คิดแล้วมันเหมือนเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ ทั้งที่เวลาผ่านไป 30 กว่าปีแล้ว บัดนี้อาชีพทั้ง 2 นี้ผมก็ทิ้งมันไว้ข้างหลังเรียบร้อยไปแล้วหลายสิบปี แต่คุณพี่ยังดีที่มีลูกชายเรียนศิลปากรสืบทอดงานด้านศิลปเอาไว้ แต่ผมไม่มี

หนูเป็นคนหนึ่งที่โตมาในยุคการ์ตูนญี่ปุ่นบูมแล้วค่ะ (แถมยังติดวาดแบบญี่ปุ่นด้วย)
แต่ก็มีโอกาสได้อ่านการ์ตูนไทยรุ่นเก่าๆ ที่ทางบ้านเก็บไว้บ้าง
รู้สึกเนื้อเรื่องสนุก มีรายละเอียดน่าสนใจเยอะ คล้ายๆ การ์ตูนของลุงนี่แหละค่ะ แต่ได้อ่านการ์ตูนไทยยุคหลังๆ แล้วรู้สึกว่าไม่สนุกเท่าของรุ่นก่อนๆ เลยไม่ค่อยได้อ่านของใหม่มากนัก

ไม่นานมานี้พยายามหยิบการ์ตูนไทยตามร้านค้ามาดูแว้บๆ บางทีก็ซื้อมาดูว่าการ์ตูนไทยแบบเก่านี่มันไปถึงไหนกันแล้ว ก็รู้สึกว่าเริ่มมีการพัฒนาแนวเรื่องใหม่ๆ ขึ้นมาบ้างแล้วเหมือนกัน

แถมยังมีโอกาสได้คุยกับรุ่นพี่ๆ ที่ชอบวาดการ์ตูนลายเส้นไทยๆ แบบนี้อยู่ หลายคนก็ยังสนับสนุน และพยายามพัฒนาเนื้อเรื่องให้เป็นที่ยอมรับของคนรุ่นใหม่มากขึ้น หนูเองก็คิดอยู่เหมือนกันว่า ถ้ามีสำนักพิมพ์ช่วยหนุน ในอนาคตการ์ตูนลายเส้นไทยๆ แบบนี้อาจกลับมาอีกก็ได้ เพราะยังมีคนรุ่นใหม่ที่พยายามสืบทอดอยู่

แต่ก็นั่นแหละค่ะ พวกพี่ๆ เขาก็บ่นเหมือนคุณลุง ว่าค่าต้นฉบับน้อย ทำแล้วไม่ค่อยคุ้มทุน ทั้งที่หนูคิดว่าการ์ตูนที่พวกเขาเขียนนี่น่าจะอยู่ในระดับขายคนไทยรุ่นใหม่ได้ เพราะยังมีคนอีกเยอะที่ไม่ชอบอ่านการ์ตูนญี่ปุ่น บางคน บ่นว่าอ่านยากหรือไม่รู้เรื่อง และก็มีหลายคนที่ชอบอ่านเรื่องใกล้ตัวมากกว่าเรื่อง วัฒนธรรมต่างชาติซึ่งเขาไม่คุ้นเคย

หนูไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับการบริหารงานของธุรกิจของสำนักพิมพ์มากนัก เลยไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี แต่ก็หวังว่าคงจะมีคนรุ่นใหม่ๆ คิดทางออกที่ดีเกี่ยวกับการตลาด ซึ่งจะทำให้ทั้งสำนักพิมพ์และนักเขียนสามารถมีรายได้เลี้ยงชีพได้โดยไม่มีฝ่ายใดเสียเปรียบ

พูดโน่นพูดนี่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากเลย แต่ก็เป็นกำลังใจให้สำหรับนักเขียนการ์ตูนไทยทั้งรุ่นเก่า รุ่นใหม่ค่ะ

ไม่รู้ลุงนอนรึยัง

ไงก็ดูแลสุขภาพบ้างนะคะ

มาส่งเข้านอน ไปแระ...ราตรีสวัสดิ์ค่า

คลิ๊กหาไปเรื่อยเปื่อยครับ พอเข้าบล็อคคุณ Insignia_Museum เห็นข้อความของอาจารย์ เลยตามมาดูถึงบ้านเลย

ขอบคุณครับที่ทำให้นึกถึงบรรยากาศสมัยเด็ก

สวัสดีครับคุณ Solsikke

สงสัยจะยังอัพไม่เสร็จผมเข้าบล็อกคุณไม่ได้ เวบฟ้องว่าไม่มีบล็อกนี้

เรื่องสำนักพิมพ์นั้นลุงบังเอิญจริง ๆ ที่ได้ปฏิสัมพันธฺกันตั้งหลายปี อย่างน้อยก็ช่วยให้มีเงินเรียนปริญญาตรี แต่พอจบปริญญาไปทำงานอยู สนง.สปจ.ไม่ได้เขียนส่ง ๓ ปี เขาตัดเลย พอดีกับสถาการณ์การ์ตูนไทยตกต่ำ

ตอนนี้ลุงยังอยากจะเขียนนะถ้าได้ค่าเรื่องดี ๆ อย่างเมื่อก่อนนี้ ปิดเทอมภาคปลายลุงเขียนได้ค่าเรื่องซื้อมอไซค์ได้เกือบคัน หรือพูดง่าย ๆ ว่าเขียนเสร็จไปจองรถได้เลย

บล็อกเสร็จเมื่อใดบอกด้วยนะครับ จะไปคุยด้วย

ผมอ่านเรื่องราวของคุณพี่แล้วนึกถึงตัวเองเมื่อเรียนจบใหม่ ๆ ประมาณปี 2520 ที่กระโจนเข้าสู่อาชีพนักวาดนิยายภาพ และอาชีพครูไปพร้อม ๆ กัน คิดแล้วมันเหมือนเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ ทั้งที่เวลาผ่านไป 30 กว่าปีแล้ว บัดนี้อาชีพทั้ง 2 นี้ผมก็ทิ้งมันไว้ข้างหลังเรียบร้อยไปแล้วหลายสิบปี แต่คุณพี่ยังดีที่มีลูกชายเรียนศิลปากรสืบทอดงานด้านศิลปเอาไว้ แต่ผมไม่มี

โดย: ลำดวน ลืมดง IP: 223.206.137.250 วันที่: 18 ตุลาคม 2553 เวลา:19:17:17 น.


ตอบคุณลำดวน ลืมดง

ฮ่า ๆ ทำไมจึงลืมดงเสียละครับ ตอนนี้บ้านเมืองวิกฤตเป็นผม ๆ จะกลับเข้าดง แฮ่ ๆ แซวเล่นนะ

ผมมีลูก ๓ คนเรียนศิลปะและยึดอาชีพทางศิลปะหมดเลยครับ คนพี่เปิดบ้านรักศิลปะ คนรองเปิดแกลเลอร์รี่ขายภาพวาด คนสุดท้ายออกแบและเย็บตุ๊กตาการ์ตู "โอปอร์เช่" ผลิตขายไม่ทัน เพราะเป็นงานแฮนด์เมด

เช้าไปดูได้ที่บล็อก บ้านรักศิลปะ และ is_handmade ครับ

การทำงานที่เคยทำแล้วเลิกไปผมว่ามันเสียดายและหงอยเหงานะครับ ผมเองยังทำรับจ้างวาดให้ครูซี ๘ แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนระบบใหม่ผมเลยมาเขียนเรื่องสั้นและนิยายต่อ

ลุงครับ

บล็อกเสร็จแล้วนะ ถ้าเข้าชม ผมขอกลอนที่เกี่ยวพันกับอาหารเจนะ ลากเม้าท์ปรู้ดไปที่ด้านล่างได้เลยครับลุงอัจฉริยะ แค่เห็นไข่เจียว มโนภาพก็ผุดพรั่งหลั่งไหล เดี๋ยวก็พิมพ์ไม่ทันแน่ๆ 555

บ้านลุงเที่ยวนี้

สาระชีวิตประสบการณ์จากเพื่อนๆเพียบ

เข้ามาอ่านจร้า...การ์ตูนลุงยิ่งดูก็ยิ่งเด็ด

มีความสุขวันนี้นะคะ

สวัสดียามเช้าครับลุงบูลย์

คุณอิ๊ดยังเล่นบล็อกอยู่หรือเปล่า ไม่ได้ไปหาคุณอิ๊ดเลย ไปหาคุณอิ๊ดดีกว่า

อาจารย์ หนูทำบล็อกหน้าใหม่ช่วยไปเจิมหน่อยคะ แต่บอกก่อนห้ามตกใจ เป็นการ์ตูนไทยหัวใจไทยเหมือนเดิม แต่นะนิดหนึ่ง

ไปดูมาแล้ว เยี่ยมครับ
ว่าแต่ทำได้ไง แบบไหน สอนให้บ้างซี ไม่รู้วิธีทำจริง ๆ

การ์ตูนรุ่นลุงนั้น บางรูปผิดสัดผิดส่วน แต่ตอนรีบจะเอาลงหนังสือไม่มีเวลาได้แก้หรอก ผิดจึงเป็นผิดแบบผิดแล้วผิดเลย

สวัสดีตอนเช้าคะ หนูใช้โปรแกรม CorelDRAW คะ กราฟิกส์เก่งๆบางท่านก็จะใช้ Illustator ซึ่งจะดีกว่าและรองรับการใช้งานร่วมกับโปรแกรม Photoshop ได้มากกว่า ในตลาดก็มีหนังสือIllustator
ให้เราได้ศึกษาเยอะมาก
ส่วนตัวหนูจะชอบโปรแกรมCorelDRAW ส่วนใหญ่แล้วจะศึกษา
ในเน็ตเสียส่วนใหญ่

//www.youtube.com/watch?v=3ugpuqGRgXY
หรือ พิมคำว่า How to CorelDRAW หรือ How to Illustator
ใน Google.com

ส่วนมากจะศึกษาเว็ปของฝรั่งเขาว่าทำยังไง อาศัยทำทุกวัน
หมั่นเรียนรู้ เปิดใจกับเทคนิคใหม่ ๆ ลองทำตาม ฝึกใช้เครื่องมือต่างๆให้คล่อง จำได้ว่าวันแรกที่หัดทำ บอกกับตัวเอง ทำไมไม่ได้
ยังไงก็ทำไม่ได้ แต่ก็พยายามเพราะมันคืออาชีพของเรา
อาจาร์ยลองศึกษาดูนะคะ ถ้าใช้โปรมคล่องแล้วจะจับไม่ปล่อย นั่งทำเป็นวันๆ เลยคะ FIGHTING

สุดยอด อ่านแล้วได้อะไรกับตัวเองขึ้นอีกเยอะเลยค่ะ สู้ๆ

เยี่ยมเลยค่ะ หนูยั่งวาดเเบบไม่ใช่คนวาด ลุงเก่งมากน่ะค่ะ อ่านเเล้วรู้เรื่องมากค่ะ