รักลงแดง : กรุณาอย่า รักนะ แต่ไม่แสดงออก! บทความส่วนนี้เป็นเพียงการแสดงความคิดเห็นส่วนบุคคล และเป็นการเปิดเผยเนื้อหาบางส่วน หากคุณได้เคยรับชม mv. เพลง รึเปล่า ของ ARM CHAIR คำกล่าวขึ้นต้น mv. ของเพลงนี้คือ ความรักก็เหมือนขนมเบเกอร์รี่ ควรจะทำให้สดใหม่ทุกวัน หรือใครบางคนเคยกล่าวไว้ (ซึ่งจำไม่ได้ ใครวะ?) จงทำทุกวันให้เป็นเหมือนการเริ่มต้นใหม่ ทั้งสองประโยคทางข้างต้นนำเข้ามาสู่ปมของภาพยนตร์เรื่องนี้ “โคตรรักเอ็งเลย” ปัญหาของชีวิตคู่ ที่อยู่ร่วมกันมาเป็นเวลานาน คือความเบื่อหน่าย ความคุ้นชิน ซึ่งนั้นไม่ได้แปลว่าคนทั้งคู่ไม่ได้รักกัน หากแต่ คนทั้งคู่หลงลืมกันไปแล้วว่า รักกัน เพราะอะไร ถูกเล่าผ่านตัวละครสองคน คือ รงค์ และ แดง รงค์ คือตัวแทนของผู้ชายผู้หลงลืมไปแล้วว่าเขาต้องการสิ่งใดจากภรรยา นอกจากการร่วมหลับนอน แดง คือตัวแทนของหญิงสาวผู้หลงลืมไปแล้วว่า เธอเข้ามาร่วมใช้ชีวิต กับผู้ชายไม่เอาถ่านคนนี้ได้อย่างไร นั่นทำให้ ผู้ชายอย่างรงค์ต้องไปเที่ยวอาบ อบ นวด ประแป้งสะดือขาว นั่นทำให้ ผู้หญิงอย่างแดงต้องไปเสียการทรงตัวและหัวใจ กับชายคนหนึ่ง ที่ชื่อรักษา ซึ่งเป็นหมอสูตินารีเวช และบังเอิญเข้าไปอีก ที่บ้านของ รักษา อยู่ใกล้เพียงแค่เดินหากัน แต่คนทั้งสามคน กลับไม่รู้เลย หากเรามองว่าคนชื่อ รักษา หรือทั้งเรื่องจะได้ยินเขาแทนตัวว่า รัก ไม่มีตัวตน แต่หากเขาเป็นตัวแทนของคำหนึ่งคำ ที่เราต่างตีความกันไปต่างๆนานา ในของรงค์และแดง เองก็เช่นกัน ตัวตนของคุณ รักษา อาจเป็นการสร้างนามธรรมของคำว่า รัก ให้เกิดเป็น รูปธรรมขึ้นมา คำที่ ทั้ง รงค์ และ แดง ต่างหลงลืมมัน และทิ้งไว้เพียงแค่ข้างบ้าน ไม่สนใจแม้ที่จะไปเยี่ยมเยียน รัก ที่แดงเองหลงลืมไป จนถามกับตัวเองบ่อยครั้ง “เจ้าชายของฉันไปไหน ฉันมามัวทำอะไรอยู่กับผู้ชายคนนี้?” และเมื่อพบกับ คุณรักษา ที่ตรงกับอุดมคติ เธอถึงกับเสียการทรงตัวและหัวใจไปง่ายดาย หากแต่จริงแล้ว เธอหลงลืมอาการวูบไหว กับสามีอันเนื่องมาจากความคุ้นชิน คนน่ารัก อารมณ์ดี คนที่อยู่ด้วยแล้วมีความสุขหล่นหายไปตามกาลเวลา ที่ผ่านเลย รัก ที่รงค์หลงลืมไปว่า ความสัมพันธ์ฉันท์สามี ภรรยา ไม่ได้มีเพียงแค่การหลับนอน หากหมายถึงรายละเอียดเล็กน้อย ที่หมายถึงการใส่ใจตนเอง และคนรอบข้าง เมื่อเขาทั้งสองต่างมองไม่ออกว่า หลงลืมอะไรไว้ข้างบ้าน แค่เพียงเดินไปหา ลองมองจากจุดที่รักกัน ย้อนเข้ามา ณ จุดที่ปัญหาบังเกิดปัญหา บางที คนทั้งคู่อาจเพียงแค่ลืม ความรักไว้นอกรั้วเท่านั้น หากแต่เมื่อคนทั้งคู่ก้าวเข้ามาถึงจุดวิกฤต และถึงขั้นจะต้องศูนย์เสียใครคนใดคนนึงไป คนทั้งคู่ถึงได้พบว่า มันเหนื่อยกับการต้องอยู่ตัวคนเดียวเสียเหลือเกิน รายละเอียดเล็กน้อย ที่ก่อตัวทำให้คนทั้งสองเคยใช้ชีวิตร่วมทุกข์ ร่วมสุขก็กลับมาอีกคราหนึ่ง แต่มันก็เมื่อสายไปเสียแล้ว ! ฉากที่เสียน้ำตาให้มากสุด คือ ในยามที่แดงกลับเข้ามาเก็บของ แล้วพบว่ารงค์ ยังคงอยู่ในบ้าน แถมยังได้อ่านไดอะรี่ ที่มีเนื้อความถึง คราวที่ แดงไปจูบ กับรัก เข้า “เราจะไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกแล้วใช่ไหม?” “ได้สิ ตัวเองจูบเค้า เหมือนที่ตัวเองไม่เคยจูบใครได้หรือเปล่าล่ะ” “เค้าทำไม่ได้” ตัวภาพยนตร์ให้เห็นการสูญเสีย คนรักของทั้ง รงค์ และแดง พาให้ผู้ชมได้เห็น รงค์ ว่าสิ่งที่เขาคิดถึง คือ คนที่อยู่ร่วมกัน แต่ลืมที่ใส่ใจรายละเอียด ไม่ดูแล และที่สำคัญ คือ เขาไม่ใช่คนตลกอีกต่อไป เขากลับหวนนึกถึงวันเวลาเก่าๆ แล้วนำมันมาถ่ายทอด ซึ่งมันกลับกลายเป็นเรื่องน่าเศร้าเสียมากกว่า ในขณะเดียวกัน แดง เมื่อยามที่เธอจะต้องสูญเสีย เธอกลับมองเห็น ข้อผิดพลาดของ สามีเป็นสิ่งที่หวนให้คิดถึงเป็นที่สุด แน่นอนเจ้าชายขี่ม้าขาวในชีวิตจริง มันไม่มี หากจะมีก็เพียงแต่ ผู้ชายเดินดินธรรมดา ที่ทำให้เธอหัวเราะได้ทุกวันตะหาก หากแต่ภาพยนตร์ก็ตลบกลับ ครั้งแล้วครั้งเล่า เริ่มแรกให้ รงค์เป็นฝ่ายสูญเสียแดงไป ซึ่งเหมือนกับในชีวิตจริงของผู้กำกับ ที่สูญเสียภรรยาไปในอุบัติเหตุทางรถยนต์ ถัดมาตลบกลับให้ แดงเป็นฝ่ายสูญเสียรงค์ไปอีกเช่นกัน เหมือนกับจะบอกคนบนฟ้าว่า หากย้อนเวลากลับไปได้ เขาคงจะเลือกเป็นฝ่าย จากไป เสียเอง สุดท้าย ก็มาตลบกลับ อีกทีหนึ่งให้กลายเป็นลูกชายหนึ่งในฝาแฝดที่จากไป เป็นการกลบเกลื่อนว่าอันที่จริงแล้ว การได้อยู่ร่วมกันเป็นครอบครัว และได้บอก “โคตรรักเอ็งเลย!” อีกครั้งนั้น มันดูจะรู้สึกดีที่สุด แต่ตัวผู้กำกับเอง ก็คงจะทราบดีว่า มันไม่มีวันเป็นไปได้อีกครั้ง เฉกเช่นบนแผ่นฟิล์ม มันจึงดูเศร้ามากที่หากมองย้อนไปแล้วพบว่า อันที่จริงแล้ว หนังเรื่องนี้เป็นการเขียนถึงคนบนฟ้า ที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับ เหมือนเป็นการหลอกตัวเองว่า อย่างน้อยภรรยาของเขาก็มีตัวตน ณ ที่แห่งหนึ่งบนโลก แม้จะเป็นเพียงแค่บนแผ่นฟิล์มเท่านั้น ความรัก อาจทำให้ คุณ อยู่ทน โดยที่ไม่ต้อง ทนอยู่ ความรัก อาจทำให้คุณ รักหมดใจ โดยรักในตัวตนของคนนั้นจริงๆ ซึ่งนั่นทำให้คุณยากที่จะ ใจหมดรักไปได้ ความรัก อาจทำให้คุณ กลัวตาย กลัวการจะต้องพลัดพรากจากคนที่รักเป็นที่สุด ความรัก อาจจะต้องการมากกว่าแค่ รัก จึงจะ รักษา ชีวิตคู่เอาไว้ได้ การเมินเฉยที่จะแสดงออก คือ สิ่งที่สำคัญที่สุด ดูเหมือนภาพยนตร์เรื่องนี้จะสรุปไว้หลวมๆเช่นนั้น ก่อนที่แดง และ รัก จะแยกจาก แดงได้ถามรักขึ้นมา ว่าเธอจะได้เจอ รัก อีกไหม “คิดเสียว่าผม คือ สายลม คุณไม่สามารถมองเห็น แต่คุณรู้สึกได้” หากรัก เป็นเฉกเช่นสายลม โปรดจงรับรู้ด้วยเถิดว่ามีรักอยู่ ไม่มีสายลมใดที่จะนำพารักไปสู่ใครได้ บอกไปเถิด! อย่ามัวแต่รู้สึกเย็นสบายอยู่เลย ปล.สำหรับภาพยนตร์เรื่องนี้ พูดกันตามตรงว่า ชอบในระดับปานกลาง แต่มีอะไรให้เขียนถึงเยอะเหลือเกิน มากกว่าบางเรื่องที่ชอบเอามากๆเสียอีก ปล.2หากวิเคราะห์เรื่องนี้ในแง่ของกราฟ จะพบว่าเป็นกราฟที่ห่วยแตกไม่มีจุดสูงสุดต่ำสุด ขึ้นลงตลอดเวลา เศร้าไม่สุด สุขไม่สุด หากแต่นั่นคือแนวทางของเขา หากมองกลับกัน มันก็ทำหน้าที่ของมันได้ดี ในยามที่เศร้า แล้วสอดแทรกมุขเข้ามา มันก็สามารถขำได้ ปล.3 เราอยากไปดูเรื่องนี้กับ คุณ จัง เมื่อยามที่ถึงประโยค “เราจะไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกแล้วใช่ไหม?” เราจะได้หันหน้ามาตอบกันไง ว่า “ไม่มีทาง” ลป. คิดถึง คุณ ว่ะ! ปลลลล. เพลงประกอบเป็นเพลง คำในใจ เป็นเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่อง สัตว์ประหลาด หาได้เป็นเพลงประกอบ โคตรรักเอ็งเลย ไม่ อยากจะสื่อว่า อย่ามัวแต่เก็บคำนั้นไว้ในใจ นะจ้ะ (แต่พูดบ่อยๆ ก็ไม่ขลังนะเออ!)   Create Date : 31 กรกฎาคม 2549 19 comments Last Update : 1 สิงหาคม 2549 0:10:34 น. Counter : 774 Pageviews. Share Tweet

ยังไม่ได้ดูหนังเรื่องนี้เลยค่ะ (คิดว่าคงไม่ดู) เข้ามาบอกว่า ชอบเพลงนี้มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ชอบตั้งแต่ฟังครั้งแรกในหนังสัตว์ประหลาด   โดย: grappa 31 กรกฎาคม 2549 23:28:37 น.

ผมว่าจะไปดูพรุ่งนี้นะ แม้จะถูกเพื่อนขู่มาว่าเค้าไม่ชอบ แต่ผมค่อนข้างอินกับเรื่องเล่าเกี่ยวกับเมียของคุณพิงเค้านะ ตอนที่ผมนั่งดูเดี่ยวของเค้า น้ำตายังซึมเลย   โดย: ต้องบอกด้วยเหรอ 31 กรกฎาคม 2549 23:33:28 น.

ชอบจ๊ะ เขียนดีนัก เอิ๊กๆ บล็อกนี้มันไม่เตะดิฉันออกเหมือนที่เอ็กทีน จริงๆมีบล็อกที่นี่กับเค้าเหมือนกัน มันไม่งามเลยล็อกไว้เสีย   โดย: Real IP: 202.5.87.155 1 สิงหาคม 2549 9:03:26 น.

= ปล.3 เราอยากไปดูเรื่องนี้กับ คุณ จัง = เราว่าไปดู รอบ 2 กับคุณคนนี้อีกทีก็ได้ จะได้มีโอกาสบอก "คำนั้น" = อยากจะสื่อว่า อย่ามัวแต่เก็บคำนั้นไว้ในใจ นะจ้ะ =   โดย: Yuri IP: 202.149.113.209 1 สิงหาคม 2549 9:13:36 น.

:) ขอบคุณครับ   โดย: Dr.FreaK IP: 58.9.94.55 1 สิงหาคม 2549 22:22:59 น.

ชอบหวะแก ทำไงดี ตอนจบของชีวิตจริงไม่ได้เป็นอย่างนี้อะ ทำไงดี คิดถึงคนนั้นอะ   โดย: Latitude IP: 58.9.192.169 3 สิงหาคม 2549 0:03:26 น.

มาแว้ว หายไปนาน สงสัยคงไม่ได้ดูไปอีกนานง่ะ ไม่รู้จะนั่งทางในดูหรือยังไง แต่อ่านเนื้อเรื่อแล้วน่าสนนะ เป็นไงบ้างครับ ทำงานตาเป็นหมีแพนด้ายัง?   โดย: แป๊กก 3 สิงหาคม 2549 8:11:28 น.

โดนฮะ โดน คิดถึงคนที่เรา(เคย)รักกันมากๆจัง รักที่เค้าเป็นเค้า ไม่ใช่อยากให้เค้าเป็นอย่างที่เราอยากจะรัก คิดถึงด้วย   โดย: คนช่างฝัน IP: 124.121.4.239 3 สิงหาคม 2549 15:10:33 น.

เจอลูกค้าดีๆแล้วมาบอกด้วยครับ ทำที่นี่มายังไม่เคยเจอ   โดย: แป๊กก 4 สิงหาคม 2549 5:35:29 น.

ผมยังไม่ได้ดูหนังเรื่องนี้เลย แต่คาดว่าคงไม่พลาด เพราะมีคนที่ผมชอบเป็นพระเอก มีคนที่ผมชอบเป็น ผกก มีคนที่ผมชอบแต่งเพลงประกอบ แถมยังเล่นด้วยนิดๆ หน่อยๆ   โดย: ระจัน (ต้นตุลา ) 16 สิงหาคม 2549 8:50:52 น.

อุ๊ยตายแล้วลืมอ่าน... มัวแต่เล่นเม่นอยู่   โดย: r k i 18 กันยายน 2549 3:19:23 น.

แหะๆ ไม่ชอบหนังเลยอ่ะครับ   โดย: merveillesxx 18 กันยายน 2549 11:58:40 น.

สวัสดีคับ ตามมาจากไทยมุงฮะ ขออนุญาติแอดบล็อคไว้นะฮับ   โดย: keano (jonykeano ) 18 กันยายน 2549 21:04:05 น.

อะไรจะดองนานขนานนี้   โดย: แป๊กก IP: 81.151.150.33 19 ตุลาคม 2549 3:16:42 น.

มีทั้งคนชอบและไม่ชอบหนังเรื่องนี้นะคะ แต่เราชอบจั๊ง ชอบจังค่ะ   โดย: มันจะดีเหรอคะ 18 พฤศจิกายน 2549 2:11:23 น.

โห... เม้นท์ล่าสุดก็เม้นท์ของเราเหรอเนี่ย ไม่อัพเลยเหรอค้า ^ ^ สวัสดีปีหมูค่ะ มีความสุขมาก ๆ นะคะ   โดย: มันจะดีเหรอคะ 29 ธันวาคม 2549 12:12:57 น.

เอาหมูมาปล่อย สุขสันต์วันปีใหม่เด้อ   โดย: พลทหารไรอัน 31 ธันวาคม 2549 15:03:38 น.

สวัสดีปีใหม่ครับ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=yuttipung&month=01-2007&date=05&group=3&blog=2   โดย: yuttipung 6 มกราคม 2550 2:13:04 น.

โดย: น่ารัก IP: 61.19.114.100 9 มกราคม 2550 16:49:15 น.