เปิดสวนไข "ปริศนาในสวนลับ" หลังจากแปลเสร็จไปหลายเดือน พี่ บ.ก. ก็โทรมาแจ้งว่าหนังสือเล่มใหม่ออกแล้ว ตามประสาคนแปลไส้แห้ง ได้ข่าวแล้วก็ดีใจหาใดปาน เพราะจะได้เอาเรื่องสนุกๆ มาบอกเล่าให้เพื่อนฝูงได้ทราบตามประสาคนขี้เห่อที่กลั้นไว้นาน และในอีกทางหนึ่ง...นั่นก็หมายความว่าเงินค่าแปลก็กำลังจะตามมาในไม่ช้า เป็นของขวัญปีใหม่โดยแท้ (ฮิปๆ ฮูเร) ชื่อหนังสือ ปริศนาสวนลับ The Forgotten Garden ผู้แต่ง/ผู้แปล Kate Morton/ศศมาภา สำนักพิมพ์ แพรว วรรณกรรม นวนิยายออสเตรเลีย ราคา 395 บาท เรื่องราวของหนังสือเล่มนี้ร้อยสลับชีวิตของผู้หญิงสามคน ดำเนินไปคู่ขนานกันระหว่างสามยุคสมัย โดยตัดสลับไปมา แรกๆ ผู้อ่านอาจจะต้องตั้งใจสังเกตชื่อบทให้ดีสักหน่อย เพราะเป็นสิ่งเดียวที่จะบอกให้เรารู้ว่าอยู่ในยุคสมัยของใคร แต่สักพัก ความเข้าใจก็จะเกิดขึ้นเองโดยบริบทของชื่อคนและสิ่งแวดล้อม อันเป็นธรรมชาติในการอ่าน และการเรียงลำดับเช่นนี้ ก็มีเหตุผลอันดีของมัน เริ่มจากเด็กหญิงคนหนึ่งหลงคว้างอยู่ในเรือที่แล่นออกจากอังกฤษมุ่งหน้าไปออสเตรเลียตามลำพัง มีความทรงจำลางเลือนถึงนักเขียนหญิงที่สัญญาว่าจะกลับมาหา แต่ก็ไม่ได้มา สิบกว่าปีผ่านไป เนลล์ โอคอนเนอร์ ได้ล่วงรู้ความลับที่เปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดชีวิต อีกหลายสิบปีหลังจากนั้น เธอได้ออกเดินทางเพื่อค้นหาความลับแห่งชีวิตและได้ถูกชักนำให้ไปยังชายฝั่งของคอร์นวอลล์...สู่คฤหาสน์สวยงามและพิลึกพิลั่น แบล็กเฮิร์สต์ ซึ่งเคยเป็นของครอบครัวขุนนางในสกุลเมาน์ทราเชต ในวันที่เนลล์เสียชีวิต แคสซันดรา หลานยาย ได้รับมรดกที่เธอไม่คาดฝัน กระท่อมริมผาและสวนลับหลังกระท่อม มรดกในคอร์นวอลล์ที่เธอไม่เคยล่วงรู้ มรดกที่ชาวคอร์นวอลล์ลือกันให้ทั่วเรื่องความลับต่างๆ ที่อยู่เบื้องหลังชะตากรรมของครอบครัวเมาน์ทราเชตและเด็กในอุปการะที่ชื่อเอไลซา เมกพีซ นักเขียนเืทพนิยายหม่นเศร้าในยุควิกตอเรีย และเป็นเธอนี่เองที่ไขปริศนาอายุร้อยปีของเด็กหญิงที่หลงอยู่ในเรือคนนั้น จากเทพนิยายเรื่องแรกสู่เทพนิยายเรื่องสุดท้าย เคต มอร์ตัน ได้ร้อยเรื่องราวการเดินทางกลับ ‘บ้าน’ ของผู้หญิงสามคนในสามยุคสมัย เอไลซา ผู้ใช้เทพนิยายเป็นเครื่องหลีกลี้หนีจากชีวิตที่ขาดและพร่อง เนลล์ ผู้ใช้เทพนิยายเป็นเข็มทิศในการติดตามเสาะหาอดีตที่ขาดหาย และแคสซันดรา ผู้ใช้เทพนิยายเป็นแรงดลใจ สานต่อสิ่งภารกิจของบุคคลที่เธอรัก และคลายปมเงื่อนในใจของตนระหว่างการแกะรอยและคลี่ไขปริศนาแห่งอดีตเหล่านั้น สำหรับฉัน หลังจากอ่านหนังสือเล่มนี้จบแล้ว นอกจากความสนุกสนานที่พึงคาดหวังในการอ่านหนังสือดีๆสักเล่ม สารหนึ่งที่ยังคงสั่นสะเทือนอยู่ในใจจากการเดินทางที่เหมือนจะไม่ถึงปลายทางของเอไลซาและเนลล์ ก็คือ ชีวิตทุกชีวิตย่อมดิ้นรนแสวงหา "ที่ทาง" ของตน และชีวิตที่เติบโตอย่างแปลกแยกในดินแดนไกลบ้านก็ย่อมตะเกียกตะกาย ดิ้นรนหาทางกลับบ้าน ทว่า "บ้าน" - ปลายทางหรือคำตอบ - อาจไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุด เพราะจุดหมายไหนเลยจะสำคัญเท่าคนรอบข้าง ‘บ้าน’ หรือจะสำคัญเท่า ‘คนในครอบครัว’ เราจะดิ้นรนหาบ้านไปทำไม ถ้าหากว่าเรามีคนหนึ่งซึ่งเป็นทั้งจุดหมายและปลายทางของเราอยู่ข้างๆ และการตระหนักรับรู้ถึงสายใยผูกพันเช่นนั้นย่อมมีค่ากว่าใดอื่น ถึงแม้ว่าเอลิซาและเนลล์จะไปไม่ถึงปลายทาง แต่เธอทั้งสองก็พบความหมายของชีวิตที่เติมเต็มและยิ่งใหญ่ไม่แพ้กัน ฉันเขียนไว้ในคำนำผู้แปลว่า "เมื่อเรื่องราวอันสะท้านสะเทือนใจยิ่งนี้ถักถ้อยร้อยผ่านคำบรรยายอันละเมียดละไมและการใช้ภาษางดงามกินใจของผู้เขียน ผู้แปลจึงเชื่อเหลือเกินว่า Forgotten Garden จะเป็นหนังสือแห่งความประทับใจอีกเล่มหนึ่งที่วางไม่ลงและยากจะลืม" และก็ยังคงยืนยันเช่นนั้นไว้ในบล็อกนี้ เคต มอร์ตัน เป็นนักเขียนอายุน้อย (แหะๆ กว่าฉัน) ที่มีจังหวะจะโคนและมีพล็อตเรื่องที่สะท้านสะเทือนหัวใจคนหนึ่ง นวนิยายเล่มนี้เป็นผลงานเล่มที่สองของเธอ ถ้าอยากอ่านเบื้องหลัง ที่มาที่ไปของนวนิยายเรื่องนี้ แนะนำให้ตามลิงก์เข้าไปที่เว็บของเธอได้เลยค่ะ //www.katemorton.com/overview/forgotten-garden สำหรับคนที่เคยอ่านผลงานเล่มแรก คฤหาสน์แห่งริเวอร์ตัน ขอกระซิบว่าอย่าได้คาดหวังจะพบอะไรที่เหมือนเดิม ไม่โดยสิ้นเชิง ถึงแม้หนังสือเล่มนี้เป็นคนละแนวกับเล่มก่อน จึงเทียบกันยาก แต่โดยภาพรวมก็น่าจะถือได้ว่ามีโทนที่สนุก ผ่อนคลาย และเบิกบานกว่า เพราะเป็นกึ่งๆการผจญภัย กึ่งๆการไขความลับแห่งอดีต มีตรงนั้นตรงนี้ให้ร่วมเดา ร่วมลุ้น ไปด้วย แล้วก็มีนิทานสนุกๆ ให้อ่านแทรกไปพลางๆ ไม่เป็นความรู้สึกหนักหน่วงถ่วงอึ้งแบบคุณยายเกรซที่เก็บงำอดีตเอาไว้แน่นหัวอก ที่สำคัญ มีพระเอกด้วยล่ะ :) ในฐานะที่เป็นคนแปล ที่ปลุกปล้ำรบราด้วยความรักกับต้นฉบับอยู่หลายเดือน ก็อยากชวนให้อ่านค่ะ แม้จะไม่เชื่อมั่นว่าตัวเองถอดความออกมาได้ดีเท่าต้นฉบับ แต่ก็เชื่อมั่นในต้นฉบับว่าจะช่วยส่งพลังของเรื่องให้นำหน้าพลังของถ้อยคำได้อย่างแน่นอน ปริศนาสวนลับ เป็นหนังสือที่อ่านสนุก ประทับใจ น่าจะคุ้มกับเวลาและราคาที่จ่าย (ขอออกตัวก่อนว่า ไม่ได้เขียนถึงหนังสือทุกเล่มที่แปลหรือมีส่วนเกี่ยวข้องนะคะ เลือกเฉพาะเล่มที่ตัวเองประทับใจจริงๆมาแนะนำเท่านั้น) แต่ถ้าใครคิดว่าราคาแพง เพราะหนังสือหนามากจริงๆ อดใจรอไว้งานหนังสือเืดือนมีนาคม ก็น่าจะได้ลดอีกนิดหน่อย หรือถ้าไม่ไหวจริงๆ อีกสามปีข้างหน้า ก็คงถูกถีบตกไปอยู่ชั้นหนังสือลดครึ่งราคาแล้วค่ะ (อันนี้ไม่ได้ประชดผู้อ่าน ประชดสำนักพิมพ์ เอ๊ย...ไม่ใช่) [คราวนี้ไม่ได้ขอบคุณ บ.ก. และทีมงานให้คนอ่านรู้สึกซ้ำซากไปด้วย แต่ก็อยากจะบอกว่าไม่ลืม ในฐานะนักแปลน้อยๆ ความซาบซึ้งและขอบคุณในโอกาส น้ำใจ และความช่วยเหลือ มีอยู่เสมอ] แล้วอ่านจบ คิดเห็นยังไง ก็บอกเล่ากันบ้างนะคะ   Create Date : 23 ธันวาคม 2552 12 comments Last Update : 14 มกราคม 2553 21:22:30 น. Counter : 2265 Pageviews. Share Tweet

รอ รอ รอ ปีหน้ากลับไปไทยเมื่อไหร่ จดไว้ในลิสต์เลยพี่   โดย: แพนด้ามหาภัย 23 ธันวาคม 2552 21:34:50 น.

เขียนได้เคลิ้มจนอยากอ่านเลย อยากไปสอยที่งานหนังสือด้วย แต่อีกตั้งนานเนอะ ..   โดย: คนที่คุณก็รู้ว่าใคร IP: 58.64.105.213 23 ธันวาคม 2552 21:36:18 น.

การหาที่ทางให้กับตัวเองเหรอ... อืมม์..น่าสนใจจังแฮะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 25 ธันวาคม 2552 14:01:48 น.

วันนี้ไปเดินร้านนายอินทร์มาเห็นวางแผงแล้วค่ะ ปกสวยชอบมากๆ แต่เผอิญตอนนี้ยังไม่มีงบ รอปีหน้าก่อนรับรองสอยมาแน่ค่ะ   โดย: ลาเวนย่า (aillinks ) 25 ธันวาคม 2552 20:49:15 น.

แวะมาโพสต์รูปปกฉบับภาษาไทย (ซึ่งไปลักขโมยมาจากเว็บไซต์ของร้านนายอินทร์) เห็นแล้วจะได้นึกออก คนออกแบบปกก็ช่างออกแบบได้อารมณ์ประมาณเดียวกันจริงๆเล้ย ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันนะคะ เดี๋ยวปลายเดือนมีอีกเล่มมาชวนอ่านแน่นอน   โดย: lunaloca 29 ธันวาคม 2552 15:31:39 น.

ซื้อแล้วค่ะ ^^ แม่ซื้อเป็นของขวัญปีใหม่ให้ค่ะ ชอบผลงานของเคต มอร์ตัน และชอบคุณ "ศศมาภา" มากๆ ค่ะ จริงๆ เจอหนังสือความลับแห่งคฤหาสน์ริเวอร์ตัน ก็ติดใจเลยนะคะ ซื้อมาอ่าน อ่านแล้วรักคุณยายเกรซมากๆ รู้สึกผูกพันกับคุณยายอย่างบอกไม่ถูก สำหรับ The Forgotten Garden ซื้อมาแล้วแต่ยังอ่านไม่จบ (แป่ว) อ่านจบแล้วจะมาคอมเม้นต์นะคะ บอกได้เลยว่าประทับใจคนแปลและคนเขียนมากๆ ค่ะ ปล.จริงๆ The Forgotten Garden น่าจะได้ชื่อ "สวนลับที่ถูกลืม" นะ ฮ่าๆ ความคิดส่วนตัวน่ะ แปลตรงตัวเกินแล้วเรา ฮ่าๆ ชอบวรรณกรรมแนวนี้จัง ^^   โดย: นิงนิงก้าร์ IP: 222.123.13.40 30 ธันวาคม 2552 22:40:54 น.

ขอบคุณคุณนิงนิงก้าร์มากนะคะสำหรับคำชม เป็นกำลังใจมั่กๆ จะรออ่านคอมเมนต์นะคะว่าคิดเหมือนกันหรือเปล่า พูดถึงชื่อหนังสือ จริงๆเวลาแปลเสร็จแต่ละเล่ม ส่วนตัวก็จะเสนอชื่อ (ที่เป็นไปได้) ให้ บ.ก. พิจารณาประมาณสามสี่ชื่อเสมอ แต่ท้ายที่สุดแล้ว บ.ก. จะเป็นคนเลือกค่ะ บางทีก็ตั้งใหม่ ไม่เอาชื่อที่เราเสนอไปเลยสักชื่อ (ฮืออออ) คิดว่าสำนักพิมพ์คงต้องดูภาพรวม (บางทีเขาออกเป็นชุด ชุดละหลายๆเล่มพร้อมกัน) แล้วก็ต้องนึกถึงในแง่การขายและการตลาดด้วย เดาเอาเองนะคะว่า "สวนลับที่ถูกลืม" อาจจะเป็นชื่อที่ สนพ. กลัวจะเป็นลางว่าจะเป็นหนังสือที่ถูกลืม 555 (แซวเ่ล่นนะคะ เพราะเรื่องชื่อนี่ ไม่เคยตั้งถูกใจ บ.ก. เหมือนกัน เซนส์ทางการตลาดต่ำมากมั้งคะ เพิ่งจะมีเล่มนี้ที่เดาทาง -จากเล่มที่แล้ว - ถูกนี่แหละค่ะ) สวัสดีปีใหม่นะคะ ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ 8-)   โดย: lunaloca 31 ธันวาคม 2552 11:10:23 น.

ซื้อมาอ่านแล้วค่ะ พอดีชอบอะไรสวนๆ (แต่ไม่ปลูกต้นไม้นะคะ) กะเรื่องลึกลับอยู่แล้ว อ่านแล้วติดใจค่ะ ตอนนี้อ่านไปครึ่งเล่ม แต่เหงา เศร้า น้ำตาหยดแหมะๆหลายรอบไปเรียบร้อยแล้ว   โดย: patsypacky IP: 58.9.166.192 11 มกราคม 2553 23:43:11 น.

สวัสดีค่ะ หวังว่าจะจำกันได้นะคะ กลับมาอีกครั้ง หลังจากหายไปนานแสนนาน เพราะว่าอ่านไม่จบสักที ค่อยๆ อ่านไปค่ะ กับเรื่องนี้ อ่านจบเมื่อวานนี้เอง ตอนแรกอ่านมานี้ไม่เคยเสียน้ำตาเลยนะคะ พอถึงฉากสุดท้ายก็ต้องเสียน้ำตาให้กับหนังสืออีกจนได้ ฮ่าๆๆ (ตอนอ่านความลับแหง่คฤหาสน์ริเวอร์ตันเสียน้ำตาไป 2-3 รอบ) แต่ว่ากับ The Forrgotten Garden นี้ เสียน้ำตาตอนจบเลยค่ะ ตอนที่คริสเตียนขุดเจอโถดินเผา ขนลุกและ...ฮือๆ ก็นะคะ เป็นความรู้สึกส่วนตัวค่ะ ^^ สำหรับเรื่อง The Forgotten Garden นี้หักมุมมากกว่าความลับแห่งคฤหาสน์ริเวอร์ตันอีกค่ะ หักมุมไป 3-4 ตลบได้ ฮ่าๆๆ แต่ก็มีความสุขค่ะ ชอบอ่านอะไรที่มันพลิกแพลงไปมา และหักมุม เพราะจะได้ใช้สมองคิดด้วยค่ะ ไม่ใช่อ่านไปเฉยๆ คิดแล้วจะได้ไม่ลืมเรื่องตอนต้นๆ ที่อ่านผ่านๆ มาด้วย อีกอย่างนึงคือเป็นคนชอบเรื่องราวของอังกฤษในช่วงยุกวิคตอเรียด้วยอ่ะค่ะ คือ...เราเป็นคนชอบวัฒนธรรมโบราณของอังกฤษน่ะค่ะ อย่าเรียกว่าชอบเลย เรียกว่าคลั่งไคล้เลยดีกว่า ฮ่าๆๆ ยิ่งมีหนังสือแบบนี้มาเกี่ยวกับเจ้าขุนมูลนายด้วยแล้วยิ่งชอบเข้าไปใหญ่เลยค่ะ (ปกติไม่ใช่คนอ่านหนังสือนิยายมากด้วย มีแค่ไม่กี่เล่ม และก็แต่ละเล่มนั้นเกี่ยวกับอังกฤษทั้งนั้น ฮ่าๆๆ) ตัวละครในเรื่องนี้ ที่ปลื้มสุดๆ คือ "เนลล์" ค่ะ รู้สึกรักเนลล์มากๆ เลย ไม่รู้สินะคะ แคสซันดรากับเอไลซาก็รักค่ะ แต่รักเนลลืมากกว่านิดๆ ^^ เรื่องนี้ตัวละครเยอะดีค่ะ เยอะกว่าเรื่องความลับแห่งคฤหาสน์ริเวอร์ัตัน ก็อาจจะมีสับสนเล็กน้อยสำหรับตัวละครที่ไม่ใช่ตัวหลัก แล้วก็มีเรื่องที่สงสัยและค้างคาใจมาตั้งแต่อ่านได้ครึ่งเรื่องแล้วค่ะ ถ้าถามไปตรงนี้คงจะไม่เป็นไรใช่ไหมคะ? (ขอถามเลยนะ) แอบงงเรื่องความสัมพันธ์ของลินัสและจอร์เจียร์น่าค่ะ ตกลงว่าจอร์เจียร์น่าเป็นน้องสาวของลินัส แต่ทำไมการกระทำและความคิดความอ่านของลินัสที่ผู้เขียนและผู้แปลบรรยายมาจึงออกแนวราวกับชู้สาวมากกว่าพี่น้องสายเลือดเดียวกันคะ คือมันแอบงงนะคะ ว่าลินัสรู้สึกกับน้องสาวของเขาแบบชู้สาวหรือเปล่าอ่ะค่ะ ถ้าแถลงไขได้ก็ช่วยด้วยนะคะ ^^ ปิดท้ายนะคะ ปิดท้าย แฮ่ๆ ตอนนี้เข้าไปเช็คในพอทัลไซต์ของเคทมอร์ตัน เขามีผลงานอยู่ 2 เรื่องที่เขียนว่า Coming Soon อยากจะให้คุณศศมาภานำมาแปลอีกนะคะ ถ้าหากว่ายังไม่ยุ่งเกินไป เพราะผลงานของเคทมอร์ตันนี้ อยากให้คุณศศมาภาถือลิขสิทธิ์เป็นผู้แปลแต่เพียงผู้เดียว ฮ่าๆๆ (ล้อเล่นค่ะ) ใครแปลก็ได้ แต่สำหรับแฟนคลับคนนี้อยากให้คุณศศมาภาแปลมากกว่า เพราะชื่นชอบเป็นการส่วนตัว จะรออ่านและติดตามผลงานของคุณศศมาภาและคุณเคทมอร์ตันนะคะ ดูแลรักษาสุขภาพกาย (และจิต) ด้วยนะคะ ในสถานการณ์บ้านเมืองไม่สงบแบบนี้ สู้ๆ ค่ะ ^^!!   โดย: นิงนิงการ์ IP: 183.88.33.66 28 เมษายน 2553 16:03:49 น.

อ่านจบไป 1 สัปดาห์แล้วแต่ความรู้สึกยังไม่จางหาย ยังไม่จบ ยังโหยหา และรู้สึกเจ็บปวดกับความรู้สึกของเอไรซาที่ยังไปไม่ถึงจุดแห่งฝันที่ตัวเองหวังไว้ และกับความรู้สึกสุดท้ายคือลูกสาวที่อยู่บนเรือคนเดียวโดยไม่ทราบชะตากรรม ( ตายตาไม่หลับ ) สงสารจนบอกไม่ถูก และมีความรู้สึกอินไปกับเอไรซาสุดๆๆๆๆ จนต้องกลับไปอ่านตอนสุดท้ายที่เขียนบรรยายตอนเอไรซาโดนลักพาตัว **ชีวิต ความหวัง ความตาย **   โดย: ricedream IP: 119.42.87.177 11 พฤษภาคม 2553 3:44:30 น.

คุณนิงนิงการ์ สวัสดีค่ะ หายไปนานมากเหมือนกันค่ะ รอเหตุการณ์สงบก่อน (เอ๊ย ไม่ใช่...คอมเจ๊งแบบกู้ไม่กลับน่ะค่ะ) อ่านแล้วชอบก็ดีใจนะคะ กลัวอยู่ว่าถ้าไม่ชอบแล้วจะขุ่นใจ...พานหายหน้าไปเลย เพราะว่าหนังสือสมัยนี้ก็ไม่ใช่เล่มละบาทสองบาท (แหะๆ) เรื่องลินัสกับจอร์เจียนา ฝนเข้าใจว่าลินัสเขามีปัญหาทางจิตนะคะ คือเป็นคนที่ไม่สามารถแบ่งแยกเหตุผลอะไรได้ดีนัก เราจะเห็นว่าเขาทำอะไรก็ไม่ค่อยได้ดี มีปัญหากับพ่อแม่ ตั้งแต่ตอนที่มีน้องใหม่ๆ เขาก็อิจฉาน้อง แกล้งน้องสารพัด แต่ปรากฏว่าน้องสาวแสนสวยคนนี้ไม่โกรธ ไม่เหมือนพ่อกับแม่ที่เอาแต่ลงโทษ น้องเอาตุ๊กตา (ปูเป้) มาให้อีกต่างหาก ก็เลยเป็นเหมือนสัญญาณบอกว่านี่คือคนที่ไม่มีวันทำร้ายเขา ลินัสก็เลยยึดจอร์เจียนาเป็นเพื่อนแท้คนเดียว เป็นสมบัติของเขา แต่จะถึงขั้นรักใคร่ในเชิงชู้สาวหรือเปล่านี่ไม่แน่ใจเหมือนกันนะคะ แต่คิดว่าเป็นความสัมพันธ์ทางจิตมากกว่าทางกายภาพ เพราะเขาจะอยากครอบครอง (หรือแก้แค้น) เอไลซาซึ่งเป็นลูกของจอร์เจียนาด้วย ฝนเองคิดว่าถ้าให้เลือกตัวละคร จะเลือกเอไลซานะคะ รู้สึกชีวิตเธอ "มัน" ดี แล้วก็น่าสงสารตรงที่ทุกข์ยากมากๆ แถมยังไม่สมฝันอีก อย่างที่คุณ ricedream บอก แต่ความฝันของทั้งเอไลซาและเนลล์ก็บรรลุหรือบรรจบกันได้เพราะแคสซันดราไงคะ อย่างที่บอกไว้ในคำนำว่าทั้งสองคนอาจไม่บรรลุคำตอบหรือจุดหมายที่ต้องเองต้องการค้นหาในชีวิตของตัวเอง แต่การมีครอบครัวเป็นหลักยึด (เอไลซามีเนลล์ เนลล์มีแคสซันดรา) ก็ทำให้ชีวิตของพวกเธอเปี่ยมเต็ม และถ้ามองมุมนี้ เรื่องนี้ก็ไม่มีใครเศร้าเลย สำหรับเรื่องใหม่ของเคต มอร์ตัน ได้ยินว่าจะออกปลายๆปี (แอบหวังว่าจะได้แปลเหมือนกันค่ะ) ถ้าสนพ.เห็นชอบ เราก็คงจะได้เจอกันอีกค่ะ มาลุ้นด้วยกันนะคะ ฝนมี historical romance เพิ่งออกใหม่ชื่อ "ปรารถนาแห่งหัวใจ" (morning glory) ของลาเวิร์ล สเปนเซอร์นะคะ ไม่ได้เขียนแนะนำเพราะยังไม่มีเวลาเลย เรื่องนี้บรรยากาศจะย้้อนยุคเหมือนกัน แต่เป็นสหรัฐฯช่วงสงครามโลก แต่เตือนก่อนว่าเป็นหนังสือแนวโรแมนซ์ (เพิ่งหัดแปลเล่มแรก เกือบตายกับบทอัศจรรย์เลยอ่ะค่ะ) ก็อาจจะคนละแนวกับเคต มอร์ตัน (แต่พอ บ.ก. ตัดบทอัศจรรย์ออกไปบ้าง รู้สึก "ยกระดับ" ขึ้นมาทันตาเห็น) แต่ฝนก็อ่านสนุกดีค่ะ เศร้าซึ้งสะเทือนใจ ยังไงลองไปเปิดอ่านในร้านหนังสือดูก่อนนะคะว่าชอบหรือเปล่า   โดย: lunaloca 25 พฤษภาคม 2553 16:11:11 น.

อ่านแล้วตอนจมต้องร้องไห้สงสานคุณยาย เนลล์ โดยเฉพาะฉากที่คุณยายเนลล์ใกล้จะเสียชีวิตได้พบกับ เอไลซา หรือนักเขียนหญิงอีกครั้ง แล้วยิ้งรู้ว่า เอไลซา รู้ว่าเอไลซา เป็นแม่ของเนลล์อ่านไปน้ำตาไหลไป อยากจะร้องไห้เลยทีเดียว ผมว่าเป็นนิยายที่น่าอ่าน   โดย: Tsukiyama 2 สิงหาคม 2555 20:47:54 น.