BlogGang.com : : ไร้รูปไร้นาม : ค่ำคืนอ่อนล้า รุ่งอรุณความหวัง

ค่ำคืนอ่อนล้า รุ่งอรุณความหวัง

ค่ำคืนที่สามของการเดินทาง(คืนแรกบนรถไฟ คืนสองที่เกาะอะไรซักเกาะ(โจ้..คิดออกบอกหน่อยนะ))มาถึงอย่างยากลำบาก
ทั้งจากระยะทางที่ไกลมาก จนบางช่วงต้องนำจักรยานขึ้นสองแถวเพื่อเซฟเวลา
ทั้งจากความอ่อนล้าและที่สำคัญ ก้นที่ระบม
ทั้งจากฝนที่ตกเป็นเพื่อนตลอดทาง
แต่เราก็สามารถนำจักรยานลงเรือพายได้ตอนราวทุ่ม

ทุ่มที่ลาวนี้เปรียบเที่ยงคืนบ้านเราก็ไม่ปาน เงียบ มืดและเปลี่ยว อีกทางยังเป็นลูกรังที่แฉะไปด้วยฝน
ไม่ต้องพูดถึงความเลอะเทอะ ไม่ต้องพูดถึงความหิว
จุดหมายเดียวคือลงเรือ ข้ามไป หมื่นพันดอน

การข้ามฟากน้ำโขงตอนทุ่มเศษ ด้วยเรือพายเล็กๆแบบที่มีจักรยานสองคัน และผู้โดยสารนั่งหัวท้าย ระดับน้ำโขงแทบเสมอกาบเรือ ท่ามกลางความสงัดของคืนเดือนมืด เราเอามือราน้ำเล่น(เท้าไม่พาย ยังเอามือราน้ำอีก)เป็นประสบการณ์ที่หายากยิ่ง

ความเหนื่อย ความกลัว ความหิว กำลังจะหมดไปกับฝั่งที่เราเห็นอยู่เบื้องหน้า
และทันทีที่ถึงฝั่ง เราก็หาที่พัก...เพื่อเตรียมตัวสำหรับหลี่ผีในวันรุ่งขึ้น

เกสเฮาส์ราคาสองเหรียญ(US) สำหรับเรานั้นมันถูกเกินจริง
เกสเฮ้าส์ริมน้ำโขงนะเฟ้ย
ลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นยุโรป โดยเฉพาะฝรั่งเศส

...

อรุณรุ่งของการเดินทางสู่หลี่ผี
ผมเริ่มต้นด้วยการทักทายกับสาวจากฝรั่งเศสข้างห้อง
เธอเป็นนักศึกษา อยู่ที่นี่มาหลายคืนแล้ว และจะอยู่อีกหลายคืน ด้วยค่าของความสงบและราคาที่แสนถูก
ผมเห็นด้วยกับเธอ
เธอเคยไปเมืองไทยก็แค่เกาะช้างซึ่งเธอก็ว่าแพงแล้วและไม่ค่อยสงบ ผู้คนดูเอารัดเอาเปรียบ
ด้วยความอายผมจึงขอตัว เพื่อเดินทางต่อ

และเส้นทางต่อจากนี้ มันเกินบรรยายครับ