แต่ก่อนเข้าใจอยู่น่ะ ว่าโรงงานเปิดใหม่อะไรที่พึ่งเริ่ม ช่วยกันได้ก็ช่วยกันไปก่อน
แต่นี่ก็ปีหนึ่งเข้าไปแล้วน่ะ รู้สึกว่ามันจะนานเกินไปหรือเปล่า แล้วกลายเป็นงานของเรา
บอกแล้วน่ะ จะเริ่มไม่ไหวแล้ว
โดยหน้าที่แล้วเราจะไม่ทำก็ได้ ถ้าจะถอนตัวออกมาเลยก็รุนแรงเกิน จะออกค่อยๆ ถอยออกมาก็ไม่มีคนมารับต่อ
หรือจะทำเป็นคนใจดำดีไหมน่ะ
ไม่รู้
ไม่เห็น
ไม่เป็น
ไม่ได้
ไม่มี
ไม่ใช่
ไม่ไหว
ไม่ไป
ไม่เกี่ยว
และอื่นๆ อีก ฯลฯ
ถึงแม้จะขึ้นเงินเดือนให้แล้วทำไมยังไม่รู้สึกดีใจเลย
รู้สึกเฉยๆ มาก
เอาน่าเนอะ
"งานคือเงิน
เงินคืองาน
บันดาลสุข"
รักในงานที่ทำ
ถึงแม้จะไม่ได้ทำในงานที่รัก
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
หากเราเป็นเจ้าของ เราจะมองคนที่โดนอย่างนี้ยังไง
หมอโจว่านะ บางครั้งทางออกที่ดีคือ เดินเข้าไปคุยตรงๆจะดีไหมครับ เพราะบางที เค้าอาจจะทำเป็นไม่รู้ทั้งที่เค้านะรู้ว่าเราทำเกินกำลัง
แต่ในเมื่อเห็นเราเฉยๆ เค้าจะคิดเอาเองว่า อ๋อ เราคงจะไหว งานเยอะก็เพิ่มเงินเดือนก็น่าจะพอ...
แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่ เพราะเงินเพิ่มแต่ถ้าขาดความสมดุล ชีวิตก็พังเอาง่ายๆ
อย่าปล่อยเรื่องราวให้คาราคาซัง
เพราะสุดท้ายคนที่จะแย่ก็คือเรา
และเห็นแก่กิจการที่กำลังเจริญรุ่งเรือง
เราก็เข้าไปคุยกับเจ้าของตรงๆว่า
หาทางผ่อนแรงเราได้แล้ว เพราะ
มิฉะนั้น โรงงานจะลำบาก...หากเราทำไม่ไหว
และเป็นฝ่ายเดินจากไปเสียเองครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ
เครียด ไมเกรน นอนไม่หลับ กำจัดได้ด้วยดนตรีบำบัดขั้นสูงอ่านที่บล๊อกนี้นะครับ
ดนตรีบำบัดขั้นสูง
พวกเรามาดูแลสุขภาพหัวเข่า และป้องกันเข่าเสื่อมกันดีกว่า
ป้องกันเข่าเสื่อม