ไม่รู้จะว่าไง นอกจากบอกว่าเข้มแข็งไว้นะ

อยากบอกว่า "อย่าร้องนะ" แต่บางที การร้องออกมา มันอาจจะดีกว่าก็ได้ ^^

แต่ถ้าความเหงาระบายออกมาเป็นน้ำตาหมดแล้ว ขอให้ที่เหลือไว้บนใบหน้าคือรอยยิ้มนะคะ

ยิ้มไว้ แล้วโลกรอบกายจะสดใสค่ะ ^_____^

เป็นกำลังใจนะคะ เข้มแข็งอย่างคุณพี่ตูนบอกนะคะ....เข้มแข็ง สู้สู้

บางทีคนเราเหงาบ้างก็ดีนะ

อยากบอกว่าคิดถึงแม่เหมือนกันค่ะ คิดถึงทีไรก็โทรหา โทร โทร แต่ยังไงก็ไม่เหมือนได้เห็นหน้านะคะ

มาคิดถึงแม่ด้วยคน น้ำตายังไม่แห้งเลย เพราะมันไหลตลอด เวลาเราเหงา

อยู่ Auckland เหมือนกันเลยค่ะ เวลาฝนตกนี่มันเหง๊าเหงาเนอ
แล้วทำไมฝนชอบตกตอนวันอาทิตย์ก็ไม่รู้เหมือนกัน
เหงาก็หาอะไรทำเยอะๆแล้วกันค่ะ อย่านั่งเฉยๆแล้วรู้สึกแย่กับชีวิต
พี่เองก็เหงาเหมือนกัน แล้วก็จะรู้สึกแย่มากเวลาเครียดเรื่องเรียน
เพราะไม่มีแม่ให้กำลังใจเหมือนตอนอยู่ที่เมืองไทย
ที่ทำได้ก็โทรกลับเมืองไทย แค่ได้ฟังเสียงท่านทางโทรศัพท์ก็รู้สึกดีขึ้นเยอะแล้วค่ะ

อุ้ย เหมือนกันเลยค่ะ แงงงง ใช่ๆฝนชอบตกวันอาทิตย์ หนูยิ่งชอบกังวลเรื่องวันจันทร์อยู่ด้วย บรรยายกาศยิ่งหม่มหมอง แง

สำคัญตรงที่หลังน้ำตาแห้งแล้ว.....
ต้องมีรอยยิ้ม......
เข้มแข็งเข้าไว้คะ...
เราร้อง แม่ร้องมากว่าเราหลายร้อยหลายพันเท่า........

ขออนุญาติ แอด ลิงค์ไปบลอคตัวเองหน่อยนะคะ
อยากมีเพื่อนเยอะๆค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ

สวัสดีคะขอบคุณสำหรับข้อความดีๆหลัวไมล์นะคะ
และยินดีที่ได้รุ้จักคุณด้วย...อ่านแล้วซึ้งคะคุณคงรักแม่คุณมากๆ
แต่อย่างน้อยคุณก็ยังโชคดีที่มีคุณแม่ให้คิดถึง ซึ่งกับเราเอง
ตอนนี้เสียแม่ไปแล้วก็ได้แต่คิดถึงอยู่ที่ใจไม่อาจจะสำผัสหรือกอด
ท่านได้แล้วมีเพียงรูปและความทรงจำดีๆและช่วงเวลาที่มีความสุข
ขอให้คุณเข้มแข็งไว้นะคะ เป็นกำลังใจให้คะแล้วจะแวะเวียนมาเยี่ยมนะ
หรือไมล์หลังไมล์มาคุยกันได้คะ

จะคอยเป็นกำลังใจให้ครับ

ขอบคุณนะคะทุกคน ขอบคุณจริงๆสำหรับกำลังใจและความหวังดี

คุณ vilet girl
จริงด้วยเนอะ แต่เราก็โทรไปหาแม่ร้องห่มร้องไห้หลายรอบไม่รู้ท่านจะกังวลไปถึงไหลแล้ว สัญญาว่าหลังจากร้องแล้วจะไม่เสียน้ำตาไปฟรๆค่ะ เราจะต้องเข้มแข็งขึ้น สู้ๆ

คุณtoo_hot_girl
ด้วยความยินดีค่ะ^^

คุณ aleena
เข้มแข็งด้วยน้า เราเองเป็นกำลังใจให้ด้วยค่ะ

คุณjazz..a.a.minor
ขอบคุณนะคะ มากๆ ภาพสวยจัง

อ่า อย่าเศร้าปายเรยจ้า

Cheer up ให้รื่นเริง ๆ ม้าป๋าจะได้ไม่เป็นห่วงเน้อ
ครอบครัวเค้าก็ต้องคิดถึงและเป็นห่วงเรามากเหมือนกัน
เอาความรู้สึกดีกะพวกเค้าเปงพลัง ตั้งใจทำสิ่งที่ตั้งไว้ให้สำเร็จดีก่า

เพื่อนในห้องนี้ ก็คงมีมากมายเหมือนกัน ที่เป็นกำลังใจให้
แต่สำคัญที่สุด... คือตัวเองนะจ้า อย่าเศร้าใจจนป่วยไปล่ะ

จริง ๆ น่าจะมีคนคิดค้นสูตรยารักษา Home sick เน๊อะ
เพราะว่าตอนมาแรก ๆ เราก็เป็นเหมือนกัน
และเชื่อว่าทุกคนก็เป็น ใจมนุษย์บ่ใจ่หินผานี่นา

แต่โจทย์นี้ มีตัวแปร เป็น "เวลา"
แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นจ้า ..."เดี๊ยนรับรอง!"

BTW อยู่เหนือคงไม่หนาวเท่าไหร่
ตอนนี้เกาะใต้ หนาวลม มั่ก ๆ
ดอกไม้ก็เริ่มผลิบานแล้ว
ยิ้มรับมันนะจ้ะ....

May the force be with you

แวะมาเยี่ยมคะ blog สวยดีจัง^^

หนูจำได้ว่าพี่เคยมาตอบในกระทู้หนูซะยาวเลย แต่หนูว่าพี่คงจำไม่ได้แล้วละเพราะมันนานมากแล้ว ชอบคุณนะคะ

ว้า พี่จะมาอ่านไหมเนี่ย ดูจาก last update แล้วสงสัยพี่จะไม่มาแน่เลย

เข้าใจนะว่ารู้สึกยังไง เราก้อคิดถึงบ้าน คิดถึงเพื่อน สู้ๆละกัน

ขอบคุณที่ไปตอบกระทู้หนูนะคะ ว่างๆแวะไปเยี่ยมที่ blog หนูบ้างนา^^

พึ่งอ่านเจอที่พี่ไปเยี่ยมหนูใน blog รวมกระทู้ที่หนูตั้งนะคะ

เรื่องเอาแต่ใจตัวเองนี่ยอมรับคะแต่เดี๋ยวนี้หนูดีขึ้นเยอะแล้วนา (แต่ถ้าเทียบกับคนอื่นก็ยังมากอยู่ดีละ)หนูได้อมยิ้มวันที่ห้ากุมภานะคะ

หนูไม่เคยโกรธพี่เลยจริงๆนะ พี่หวังดีกับหนูๆจะโกรธได้ยังไงอะ

แหะๆ แต่ความเป็นเด็กในตัวนี่มีสูงอะ ท่าทางจะแก้ยากซะด้วยนะ

หนูจำพี่ได้ตั้งแต่กระทู้แรกที่พี่มาตอบ จำได้ว่าพี่ตอบยาวมากตอบดีมากและก็เข้ามาตอบหลายครั้งมาก จากนั้นเห็นพี่อีกทีในกระทู ตั้งกระทูให้คนอื่นด่าถามตัวเองไหมว่าทำไปทำไม แล้วก็ไม่เห็นพี่อีกเลยอะ เลยไม่รู้ว่าพี่ยังเล่น pantip อะเปล่า เข้ามาที่ blog ก็เหมือนพี่ไม่ได้เข้านานมากแล้วพึ่งจะมาเห็นอีกทีก็ช่วงนี้นะคะ

แวะมาเยี่ยมหนูบ่อยๆนา ถ้าพี่อยาก up blog เมื่อไหร่บอกนา หนูจะส่ง tag ให้ อิอิ ^^

^^ จ้า หลังอมยิ้มมาคุยก็ได้นะคะ

ยังไงก็สู้ ๆ นะค่ะ
เข้าใจว่าบางอารมณ์ความเหงา
มันก็ทำให้เราไม่มีกำลังใจ
คิดถึงใครบางคนที่เป็นที่รัก
ยิ่งอยู่ห่างไกลแบบนี้
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คนไกลสู้ ๆ จ้า