... ชีวิตที่ มีให้ใช้ ...
...
เคยไหม... เคยมีแต่ชีวิตที่ถูกคนอื่นช่วยใช้ ถูกกำกับ ถูกบงการ รับคำสั่ง และทำตาม... เพื่อแลกให้ได้อะไรมาบางอย่าง... ที่ไม่รู้ว่าคุ้มค่ากับเวลาที่เสียไปหรือเปล่า... จนลืมนึกไปว่า ชีวิตเป็นของเราเองนี่หว่า...
ประกาศอิสรภาพให้ตัวเอง... เพราะว่า... ...ชีวิต... ที่มีไว้ให้ใช้...มีวันสึกหรอ มีวันหมดอายุ... ถ้าจะยังพอเหลือรสชาด หวานหอมกล่อมกลมอยู่บ้าง... เราน่าจะอยากลิ้มลองมันด้วยตัวเอง... ไม่ให้ใครมาใช้ชีวิตของเราอีกแล้วดีกว่า...
ปัญหา... สารพัดความทุกข์ เป็นเหมือนเครื่องปรุงรส... เป็นพริกไทย พริกขี้หนูที่อาจจะแสบร้อน... ถ้าไม่มีซะเลย... ชีวิตก็อาจจะจืดชืดเกินไป... ถ้ามีมากจนเกินไป... อาจจะน้ำหูน้ำตาไหล... เผ็ดร้อน เวียนหัว ตกใจ ตาลาย... จนทำอะไรไม่ถูก...
ก็... ลองดื่มน้ำใจที่ใสเย็น...เพ่งมองชามชีวิตของตัวเอง... เพ่งมองเครื่องปรุงรสของชีวิตอย่างเข้าใจ... ลดปัญหาด้วยปัญญา... เก็บอารมณ์ไว้ใช้ตอนสนุกสนานดีกว่า...
ลองลดความเผ็ดแสบร้อนที่หกรดใส่ชีวิต... โดยเริ่มจากปัญหาเล็กๆที่แก้ไขง่ายๆ... ไปถึงปัญหาใหญ่ๆที่แก้ไขยากๆ... เริ่มจากเผ็ดน้อย เผ็ดกลาง เผ็ดมากเหมือนศรีราชาซอส... ความท้าทายอีกรูปแบบหนึ่ง... ทำให้ชีวิตไม่เหงาจนเกินไป...ว่ามะ..
"ความผิดพลาด" มักจะมาก่อนเวลานัดเสมอๆ แต่ในที่สุดแล้ว "ความผิดพลาด" จะพบกับ "การแก้ไข" เสมอๆ... เช่นกัน...
"ความผิดพลาด" ที่มานั่งรอที่ป้ายรถเมล์ตั้งแต่กลางวัน เขาไม่ได้มารอพบกับ "ความกลุ้มใจ"... ที่อาจจะนำพาเพื่อนๆชื่อ "ตีอกชกตัว" ตามมาด้วย... ไม่ว่า "ความกลุ้มใจ" จะมาในตอนเย็น ตอนค่ำ หรืออาจจะตามไปหลอกหลอนถึงในฝัน... "ความผิดพลาด" ก็ไม่ได้มารอสิ่งเหล่านั้น... "ความผิดพลาด" เขามารอ "การแก้ไข"...ต่างหาก...
แต่ก่อนจะได้พบกับ "การแก้ไข" ก็ต้องมีแม่สื่อก่อน... นั่งนิ่งๆ ให้เข้าใจก่อนว่าความเผ็ดนั้น เป็นเผ็ดระดับไหน คือ ต้องมี "สติ" ก่อน... หลังจากนั้นก็ค่อยๆหา...หาสตังค์..อ่ะ ม่ายช่ายๆ....อิอิอ... หาเครื่องมือ วัสดุ อุปกรณ์ หรือสิ่งของใดๆ ที่จะช่วยลดความเผ็ดร้อนลง ใช้ "ปัญญา" ที่เป็นผลพวงจากความคิดและประสบการณ์ของตนเอง อย่าไปใช้ปัญญา นิรันดร์กุน เค้างานยุ่งอยู่... เค้าไม่ว่างหรอก...
เมื่อผ่านกระบวนการใจเย็น ใช้สติและปัญญาตามสมควร... ความเผ็ดร้อนจะทุเลาเบาบางลง... รสชาดของชีวิตก็จะกลมกล่อมพอดี...อร่อยๆ...
ที่ป้ายรถเมล์ที่ "ความผิดพลาด" นั่งรอคอยอยู่เป็นนานสองนาน... ไม่ว่านานเท่าไหร่ เขาก็จะรอ... เพราะเขารู้ว่า "การแก้ไข" จะตามมา...ไม่ว่าช้าหรือเร็ว... "การแก้ไข" จะตามมาเพื่อช่วยเยียวยา "ความผิดพลาด" เสมอๆ... ในที่สุดทั้งสองก็พบกัน... และครองรักกันตลอดไป...
ความผิดพลาด มีไว้ให้ พบแก้ไข มองให้ออก อย่างเข้าใจ ในสาเหตุ อย่าถอดใจ ได้แต่นั่ง น้ำตาเล็ด แม้จะเผ็ด ร้อนแต่ไม่ เคยฆ่าใคร...
ความผิดพลั้ง ที่บังเอิญ เกิดขึ้นแล้ว แก้วตาเอ๋ย เจ้าอย่ามัว นั่งสงสัย รวมสติ ปัญญาหา ทางออกไว้ ค่อยๆแก้ไขไป อย่างใจเย็น
แค่พริกหล่น หกใส่ชามชีวิต กลุ้มใจไป คงได้แต่ความทุกข์เข็ญ อีกครึ่งหนึ่ง ยังหวานหอม มองให้เป็น และแล้วเธอ จะมองเห็น ความงดงาม
ค่อยพยุง ประคองกอด ชามชีวิต เลือกลิขิต อย่างผู้กล้าเจนสนาม จงโลดแล่น แข็งเข้มใน ทุกโมงยาม เพราะว่าชาม ชีวิตนี้ มีชามเดียว... เมี๊ยว ๆ... อิอิอ...
...
มาจากเว็ป //www.deejang.com/musiczone/sec-a/0004/list.php
Create Date : 24 ตุลาคม 2550 |
Last Update : 24 ตุลาคม 2550 17:34:22 น. |
|
3 comments
|
Counter : 826 Pageviews. |
|
|
|
พ่อบูดีขึ้นค่ะพี่
คงต้องทำกายภาพอีกนานนิดนึงค่ะ
จะได้กลับมาล้าลาได้ปกติค่ะพี่ลอย