... เพื่อน(สนิท)ฉัน แฟนกัน และบันได ...
...
สิ่งที่ฉันคิด...
สิ่งที่ฉันฝัน...
สิ่งที่ฉันสัมผัส...
สิ่งที่ฉันเฝ้ารอ...
หรือสิ่งที่ฉันพอใจ...
จะต้องเป็นจริงได้...บลา ๆ ๆ....
ดนตรีเป็นสื่อชีวิต...
จังหวะคอยลิขิตให้ชีวิตก้าวไป...
แสงสีที่สวยสดใส....
เรื่องมีอยู่ว่า อู๊ด กับอี๊ด เป็นเพื่อนกัน...
รู้จักกันตั้งแต่เรียนประถม 1 ...
ก่อนเข้าห้องเรียนก็จะมาเหยียบส้นให้รองเท้าหลุด...
ถอดรองเท้าไว้หน้าห้องด้วยกัน...
พักเที่ยงก็นั่งกินข้าวปิ่นโตด้วยกัน...
เสร็จแล้วก็วิ่งเล่นด้วยกันจนหมดเวลาพักเที่ยง...
หลังเลิกเรียน ก็จะมานั่งที่บันได
แกะเชือกรองเท้า และสวมกลับเข้าไปใหม่...
ทั้งสองใช้เวลา 5 นาที นั่งแลกเปลี่ยนปรัชญากัน...ที่บันได...
" ทำไม เราต้องมาใส่ๆ ถอดๆทุกวันนะ.... ทีคุณครูไม่เห็นถอดรองเท้ามั่งเลย..."
" ถ้าคุณครูถอดรองเท้า เค้าก็จะเตี้ยลงอ่ะดิ... ไม่เห็นเหรอ คุณครูเขย่งเท้าสอนเราเป็นชั่วโมงนะ..."
" อือม... เป็นคุณครูนี่ลำบากเนอะ... เป็นฉันต้องเมื่อยแย่แน่ๆเลย..."
บางวันรองเท้าของใครคนนึงก็หายไป...
เขาไม่ได้แกล้งกันเองหรอก แต่เป็นฝีมือของ "อ้อย"...
เธอแอบปิ๊งหนึ่งในสองหมูอ้วนนี้...
และรองเท้าข้างที่หายไป ก็มักจะถูกพบอยู่โคนต้นไม้ ต้นใดต้นหนึ่งเสมอๆ...
บางทีก็มีห่อขนมวางไว้ข้างๆ...
ขึ้นอยู่กับว่าวันนั้น เป็นรองเท้าของใครที่หายไป....
ทั้งสองเกลอก็แบ่งขนมกันกินสนุกสนาน เดินกลับบ้านกันไป...
พอขึ้นประถม 4 อู๊ดกับอี๊ด ต้องแยกห้องเรียนกัน...
ไม่มีเพื่อนคู่หูมาเหยียบส้นรองเท้าให้ในตอนเข้าห้องเรียน...
ตอนเที่ยงบางทีก็มองหาเพื่อนไม่เจอ...
ปิ่นโตที่ใส่กับข้าวมาเต็ม... บางวันก็เหลือไปเทเลี้ยงสุนัขพุดเดิ้ลทอยของลุงภารโรง...
ตอนเย็นก็ไม่มีเพื่อนจะมานั่งผูกเชือกรองเท้าคุยปรัชญาด้วยกัน...
วันหนึ่งอู๊ดตัดสินใจ...เดินไปดูที่ห้องเรียนของเพื่อน...
เขาเห็นอี๊ด นั่งคุยกันกับอ้อยที่บันได...
ถึงจะเป็นคนละบันไดกัน... แต่เชื่อว่าทั้งสองคงคุยปรัชญาบางอย่างกันแน่นอน...
อู๊ดอาจจะรู้สึกงอนนิดๆ...
" มิน่า รองเท้าไม่ค่อยหายเลย ตั้งแต่ขึ้นป.4 มา"
" ซื้อขนมกินเองก็ได้ฟระ..."
ยังไม่ทันที่ร่างกายจะติดตามความคิดไปถึงร้านขนม...
เป้หลังก็ถูกเพื่อนคนหนึ่งมาดึงไว้....
ตัดกลับมาเป็นฉากของชายหนุ่มที่กำลังจะจูงรถจักรยานพับได้ขึ้นรถไฟฟ้าบีทีเอส...
เขาถูกเพื่อนคนนึงดึงชายเสื้อไว้
ก่อนที่จะมีโอกาสเดินใจลอยไปพบกับประตูรถไฟฟ้าที่ปิดแล้ว...
และรถไฟฟ้าเตรียมตัวจะเคลื่อนขบวนออกไป...
" อี๊ด " โอ่ โอ โอ่ โอ่ โอ๊ะ โอละเน้อ แบบนี้แบบนี้มันกว่า... เขากลายเป็นอี๊ด โปงลางไปซะแร้ว...
อู๊ดค่อยๆหันกลับมา ถอดแว่นดำออกช้าๆ...
แล้วร้องเพลงบ้าง "อู๊ด กับอี๊ด เป็นเพื่อนกัน....."
แล้วอ้อยหายไปไหน....???
casting
อู๊ด - หนุ่ย ไมโคร
อี๊ด - อี๊ด โปงลาง
หมายเหตุ - เปลี่ยนชื่อตัวแสดง และเพลงประกอบได้ตามความเหมาะสม....
...
| Create Date : 13 กรกฎาคม 2550 |
| Last Update : 13 กรกฎาคม 2550 22:30:18 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 776 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
อิอิอิ .....55555.....
ปรัชญาก็ขึ้นอยู่กะคนที่คุยด้วยเหมือนกันนะ
ว่าแต่สุดท้ายแล้ว " อ้อย " หายไปไหน