... น้องฝน.. เมฆา และวายุ ...
...
ได้สุขใจ วันที่น้อง ฝนมาเยือน...
มาเป็นเพื่อน มาพร่างพรม ให้หวั่นไหว...
มาไม่บอก เปียกทั้งตัว ทั้งหัวใจ...
แล้วจากไป ในตอนเช้า ของอีกวัน...
เจ้าเมฆา มาปลอบ วายุแห้ว...
" ผ่านไปแล้ว เมื่อต้นเดือน แค่เพียงฝัน..."
ไร้น้องฝน ยังอุ่นใจ ใต้เงาจันทร์...
แล้วพรุ่งนี้ พี่ตะวัน ก็ยังมา...
แต่ละปี อากาศเปลี่ยน ไปตามวัฏ...
มีร้อนจัด มีฝนหล่น โดนหัวหมา...
จะคิดมาก คิดมาย ทำไมว๊า...
เดี๋ยวปีหน้า น้องฝนก็ มาอีกที...
ตรองดูสิ พระอาทิตย์ ที่แรงร้อน...
ยังสาดส่อง เปล่งประกาย ไม่หลีกหนี...
จันทร์เจ้าขา มาตรงเวลา ทุกนาที...
ไม่เห็นมี เขาเคยเหงา เคยเศร้าใจ...
เขาเป็นแฟน คิดถึงกัน ขนาดนั้น...
เปลี่ยนคืนผ่าน วันเวลา ไม่หวั่นไหว...
แม้คิดถึง กันมากมาย สักเพียงใด...
ได้แค่ส่ง หัวใจให้ ไปถึงกัน...
อาทิตย์-จันทร์ อยู่ต่างฟ้า ต่างเวลา...
ยังหมุนเวียน เปลี่ยนมาทำ หน้าที่นั้น...
เพื่อขับเคลื่อน เดือนปีผ่าน ในแต่ละวัน...
"ที่เหลือฉัน ใช้เวลา คิดถึงเธอ..."
เจ้าลมแหงนมองหน้า เจ้าแห่งเมฆา... ด้วยแววตาแปลกๆ ด้วยงง ๆ...
" เปล่า ๆ ชั้น ไม่ได้พูดกับแก... ไม่ต้องคิดไปเรยยย..." เจ้าเมฆาตอบ
" กลอนมันพาไปว้อย!!!..."
และแล้วเมฆา และวายุ ก็พากันพัดผ่านค่ำคืนนี้ไป... โดยไร้น้องฝน...
(คือ... มะคืนนี้ ฝนไม่ตก อ่ะ... ขอคิดถึงฝนนิดนึง...)
...
| Create Date : 03 พฤษภาคม 2550 |
| Last Update : 3 พฤษภาคม 2550 2:26:14 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 799 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
