... baking time 5 ...

...

หลังเหตุการณ์ไฟไหม้ตลาดหุ้น..
เอ๊ย... ไฟไหม้คอกกวางของคุณลุงวันนั้น...
ที่บ้านของคุณลุงก็ดูเงียบเหงาลงไป...

กวางน้อย 7-8 ตัว ที่เคยวิ่งเล่นกันเริงร่า ก็ไม่มาให้เห็นหน้าอีก...
พวกมันบินไปหาซานตาคลอสตัวจริงกันหมดละ...

ในคืนที่พระจันทร์สุกสว่างหลังวันปีใหม่...
คุณลุงออกมานั่งผิงไฟอยู่คนเดียว...
นั่งมองตอไม้ดำๆ... ที่เคยเป็นที่นอนของกวางน้อย...
ตอนนี้ไม่มีหลังคา ไม่มีฝาผนัง ไม่มีกวางน้อยอีกแล้ว...

และด้วยกำลังใจเฮือกสุดท้าย...
คืนนั้นไม่รู้คุณลุงไปกินยาอะไรมา...
เขาเริ่มก่อสร้างกระท่อมเล็กๆขึ้นมาแทนที่ตรงนั้น...

" เอาอีกแระ... จะสร้างคอกมาขังเราอีกแระ..." รูดอล์ฟยืนบ่นๆอยู่บนบ้าน
" หูยยย... ได้นอนบนพรมอุ่นๆบนบ้านนี่ได้ไม่กี่วันเอง..."
" ตาแก่ใจร้ายยย..." รูดอล์ฟคิดบ่นไปเรื่อยเปื่อย...
คืนนั้นใครคนหนึ่งย่องมาที่บ้านคุณลุงอย่างเงียบๆ...
รูดอล์ฟสะดุ้งตกใจเมื่อใครคนนั้นเดินเข้ามา... ทั้งที่มันยังคิดบ่นไม่เสร็จสิ้นดี...

คุณลุงยืนมองผลงานอย่างภาคภูมิใจ...
" กระท่อมหลังใหม่นี้ ไม่มีรั้ว..."
" ประตูที่ปิดเปิด ก็ไม่มีกลอน..." ไม่มีบทกวี ไม่มีอะไรซักอย่าง...

" เออ... ขอบใจ..." มีแก้วโกโก้ร้อนยื่นเข้ามาข้างๆหูของคุณลุง...
เขารับแก้วมาจิบดื่มก่อนจะ...
" เง้ยยยย...." คุณลุงผงะไป เมื่อหันไปมองที่มาของแก้วโกโก้...
" โถ่ ๆ ๆ... นึกว่ารูด๊อป...ซะอีก..."

" จะบ้าเหรอ... ชั้นเอง..." คุณป้าคนนั้นนั่นเอง...
" เธอมาทำอะไรดึกดื่นป่านนี้..."
" ฉันจะมาฉี่มั๊ง..." เธอพูดประชดคุณลุง
" ที่บ้านส้วมเสียเหรอ??" คุณลุงนึกว่าเธอพูดจริง เลยชี้มือไปที่ห้องน้ำ...
คุณป้าลุกเดินสะบัดไปสะบิดมา... คุณลุงยังตะโกนตามไล่หลัง...
" เอ่า ๆ ๆ... เอาไฟฉายไปด้วยดิ..."

" เฮ้อออ... เดี๋ยวก็ฉี่เลอะเทอะหมด..."

คุณลุงหันกลับมาใส่ใจกับกองไฟเบื้องหน้า เขาค่อยๆจิบโกโก้ร้อนทีละนิด ๆ เพราะว่า...
" ขมจิ๊บอ๋าย... ลืมใส่น้ำตาลเป่าวะเนี่ยยย..."

คุณป้าไม่ได้งอนกลับบ้านของเธอ แต่เธอกลับขึ้นไปบนบ้านของคุณลุง
เธอใช้เวลากับรูดอล์ฟอยู่พักนึง...

" เป็นไงบ้าง กวางน้อย... ช่างน่าสงสารจริงๆ บ้านถูกไฟไหม้ไปหมดเลย..."
" ก็เพราะแกนั่นแหละ... " รูดอล์ฟตอบในใจ ขณะที่คุณป้าเข้ามาลูบคอลูบคาง...
" ไม่เป็นไรหรอกนะ... นอนบนนี้ก็อุ่นกว่าตั้งเยอะเนอะ..."
" ช่าย ๆ..." อันนี้รูดอล์ฟเห็นด้วยอย่างเต็มใจ... มันหลับตาพริ้มให้เธอลูบหัวเล่น...

หลังจากกองไฟมอดไหม้จนหมด...คุณลุงเดินกลับขึ้นมาบนบ้าน...
" เอ่า... เธอยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ? "
" ฉันเอาเสื้อคลุมมาคืนน่ะค่ะ..."
" อ่อ...คับ..." คุณลุงตอบ
" ไม่คับค่ะ...ใส่สบายดี...แต่ยังไม่ได้ซักให้นะคะ..." คุณป้าตอบ...
" อือม... ไม่เป็นไรคับ... ไม่ซีเรียส..." แม้ใบหน้าจะพยักเพยิดเออออตามไป
แต่คุณลุงอดคิดไม่ได้.... "ทีหลังไม่ให้ยืมแล้ววุ้ย..."

รูดอล์ฟนอนขดหนุนขาหน้าของตัวเองแอบฟังลุงกะป้าคุยกัน...
แล้วช่วงหนึ่งของบทสนทนาก็มาถึงจุดที่รูดอล์ฟไม่ค่อยชอบเท่าไหร่

" กวางน้อยหายไปไหนหมดแล้วอ่ะคะ? "
" มันบินไปหาซานตาคลอสกันหมดแล้วอ่ะคับ "
" 5 5 ห๊า ฮ่า ๆ ๆ...ห๊า ฮ่า ๆ 5 5..." คุณป้าหัวเราะร่าไปตามสมควร
ก่อนจะหยุด และเริ่มถามคำถามต่อไป...
" แล้วคุณยังจะสร้างกระท่อมขึ้นมาใหม่ทำไมล่ะคะ?"
" ก็ ให้เจ้ารูด๊อปนี่แหละ..."

ว่าแล้วคุณลุงก็อุ้มรูดอล์ฟน้อยไปที่กระท่อม...
" อ่ะ ลองดู... ชอบบ้านใหม่มั๊ย..."
คืนนั้นรูดอล์ฟน้อยกระโจนหายไปในป่า
เพราะมันดิ้นรนไม่ยอมเข้าไปอยู่ในกระท่อม...

คุณลุงยืนดูผลงานกระท่อมของตัวเองอย่างงงๆ...
" มันไม่น่าอยู่ตรงไหนฟระ?..."

"ปลูกเรือนตามใจผู้อยู่... ปลูกอู่ตามใจผู้นอน..."
คุณป้ายกสุภาษิตสมัยสาวๆมาบอกให้คุณลุงฟัง...
ก่อนจะชวนกันเข้าบ้าน...
บทสนทนาดำเนินต่อไป...
ท่ามกลางกรุ่นไอโกโก้ร้อน...

ทั้งลุงทั้งป้าไม่ได้สนใจว่าในคืนนั้น...
รูดอล์ฟน้อย จะต้องนอนหนาวในป่ารกทึบตามลำพัง...

" ฉันไม่เห็นจะอยากอยู่ในที่ที่แกให้ฉันอยู่เลย..."
" ถ้าบินได้เหมือนไอ่แปดตัวนั่น...ชั้นคงบินไปแร้ววว...แง ๆ ๆ..."
" ตาแก่ใจร้ายยยย....ฮือ ๆ ๆ...."

เหตุการณ์ในคืนนั้น ไม่รอดพ้นสายตาของแพรนเชอร์
ที่ส่องกล้องมองจากทางไกลลงมาเห็น...
" เห็นมะ... ดูดิ... ดูตาแก่นั่นทำ..."
" อือมมม..." กวางน้อยที่เหลือขานรับพร้อมเพรียง...

" ถ้าพวกเราอยู่ มันคงจับเรายัดเข้ากระท่อมนั้นแน่ๆเลย..."
" ช่ายยย..." กวางน้อยต่างพยักหน้าเห็นด้วย...

" ไอ่ตาแก่หูดำ..."
" ????..." ประโยคหลังกวางน้อยที่เหลือไม่เก็ท...

แพรนเชอร์จึงเงียบไป...สาดส่ายกล้องไปมาแก้เขิน...
...

ท่ามกลางความดึกสงัดในคืนนั้น...
คุณลุงเดินเคาะไฟฉายไปส่งคุณป้าเหมือนเดิม...
เสื้อคลุมตัวนั้น... ก็ยังห่มคลุมคุณป้ากลับบ้านไปตลอดทาง...
แต่ตอนขากลับ คุณป้าไม่ลืม ที่จะยื่นให้คุณลุงห่มเสื้อคลุมนั้นกลับมาด้วย...
จะเป็นเพราะเธอขี้เกียจซักจริงๆ หรือ เธอเป็นห่วงว่าคุณลุงจะหนาว...
ไม่สามารถพิสูจน์ทราบได้...

แล้วคุณลุงก็กลับมาถึงบ้าน... เปิดประตูเข้ามา...
เห็นรูดอล์ฟน้อย นอนขดอยู่บนพรม หลับสนิทอยู่...

คุณลุงยิ้ม ก่อนล้มตัวลงหลับอย่างสบายใจในคืนนั้น...
" พรุ่งนี้ค่อยเช็คบิลนะ รูด็อป..."

คำพูดสุดท้ายของคุณลุง ทำให้รูดอล์ฟนอนหลับไม่ค่อยสนิทใจเท่าไหร่....
...

Create Date : 04 มกราคม 2550		1 comments
Last Update : 4 มกราคม 2550 2:11:01 น.
Counter : 710 Pageviews.
Share Tweet