สวัสดีค่ะ
นำเพลงใหม่มาให้ฟัง
เพลงนี้ยังไม่เชยนะคะ

สวัสดีค่ะน้องเพ็ญ

เพิ่งเคยฟังเพลงนี้ครั้งแรก
เพราะดีและความหมายดีด้วยค่ะ

ปรารถนาให้ปัญหาจังหวัดชายแดนภาคใต้ยุติเร็ววัน
ขอประเทศไทยมีแต่ความสงบสุขร่มเย็นเช่นเดิมค่ะ

:))

พี่เพ็ญขา สองวันที่ผ่านมากุ้งกินสตอเบอรี่เยอะมากๆๆๆ

มากเกิน จนวันนี้ท้องเสียเลยค่ะ แหะๆ เข็ดแล้วค่า

สวัสดีค่ะทุก ๆ คน

ทำไมบล็อกเงียบ ๆ ไปคะ
เรื่องเหตุการณ์ทางใต้น่าเศร้ามากค่ะ พี่ฟังจากเพื่อน ๆ ทุกคนก็เป็นห่วงความปลอดภัยของชาวบ้าน แต่เมื่อยังปราบผู้ค้ายาเสพติดไม่ได้ ก็เห็นจะลำบากหน่อยค่ะ

ยาเสพติดเป็นภัยร้ายแรงมาก เพื่อนที่ทำงานอยู่นราธิวาสบอกว่าเยอะมาก ๆ ปราบกันไม่หวาดไหว

เราก็ได้แต่เอาใจช่วย เป็นกำลังใจให้รัฐประสบความสำเร็จในการทำลายล้างพวกคนชั่วให้หมดไปเร็ว ๆ ชาวบ้านจะได้มีความสุข

******
เพ็ญคะ

พี่ฟังเพลง อ่านเนื้อเพลงแล้วอยากให้เป็นความจริงค่ะ ส่งแรงใจไปช่วยพี่น้องทุกคน

ลูกแม่โดมคะ

คิดถึงนะคะ ช่วงนี้พี่จะยุ่งต้อนรับเพื่อนต่างประเทศที่มาติดตามงาน บางทีพี่ต้องติดสอยห้อยตามเขาไปด้วยค่ะ

วันนี้จะพาพวกเขาไปขี่ช้างที่อยุธยา คุณขอมาพี่เลยจัดให้ วันเสาร์อาทิตย์นี้จะพาไปสวนสามพรานค่ะ

วันนี้มีโปรแกรมทานข้าวกลางวันที่ไหนคะ

******
น้องกุ้งคะ

ทีแรกพี่นึกอิจฉาคนอะไรได้กินสตอเบอรี่สด ๆ จนหนำใจ

พอมาอ่านเม้นท์ที่ 4 ขอบายนะคะ
ช่วงนี้ขอทุเรียน+มังคุด+เงาะไปก่อนดีกว่าค่ะ ท้องไม่เสียด้วยนะคะ..อิอิ

******
บัวคะ

อิจฉาจังคนไม่กลัวความหวาน แต่ของบัวต่างจากพี่อยู่นิดเดียวคือ

บัว...หวาน...อมเปรี้ยว
พี่...หวาน..หวาน...และก็หวานนะจ๊ะ...ก๊าก ๆๆ

อ้าว ๆๆ ไม่เชื่อละซิคะ

สวัสดีค่ะ
พี่หมิ้น พี่ไอ เพ็ญก็หวังอยากให้เป็นจริงเร็วๆ ความสงบใน สามจังหวัดชายแดน
พี่หมิ้นคะ การแก้ปัญหาที่ผ่านมา ถ้าคนในพื้นที่จะมองว่าคนของรัฐไม่จริงใจในการแก้ปัญหา จะผิดหรือเปล่าคะ

น้องกุ้ง ไม้ต้องทานเผื่อพี่ก็ได้ อิอิ

ที่บ้านตอนนี้มังคุด เริ่มสุกแล้วค่ะ ขายได้ กก.ละ ๑๐ บาท ง่ะ ไม่รู้ละลงไปถึง ๓ บาท อีกหรือเปล่า ส่วนเงาะ ยังเพิ่งสลัด ดอก กว่าจะสุกก็อีกเป็นเดือน

พี่หมิ้น ไปขี่ช้างที่ อยุธยาหรือคะ น่าสนุกนะคะ ที่นคร ตอนนี้ทางเทศบาลนำช้างมาให้เด็กๆ ขี่ฟรีด้วยค่ะ แต่ว่าตอนกลางวันช่วงนี้ อากาศร้อนๆมาก แต่คิวก็แน่นตลอด

พี่หมิ้นค่ะ อย่างคุณบัว ต้องเปรี้ยวอมหวานค่ะ เปรี้ยวนำ
พี่หมิ้น ยังหวานอยู่หรือค่ะ ระวังนะคะ ใกล้หน้าฝน มดเยอะค่ะ

พี่หมิ้นคะ

ที่ว่า...หวาน..หวาน...และก็หวาน
เพราะรับประทานทุเรียนทุกวันหรือเปล่าค่ะ :))

ดีจังเลยค่ะ...ต้อนรับเพื่อนชาวต่างประเทศ
ได้ออกนอกสถานที่ ได้ขี่ช้างด้วย
หนูคนเมืองช้างแท้ๆเชียว ยังจำไม่ได้ว่าขี่ช้างครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
แต่ขี่ช้างจับตั๊กแตนนี่บ่อยๆค่ะ 555

****

น้องเพ็ญคะ

มีสวนผลไม้เองด้วย อุดมสมบูรณ์ดีค่ะ
พี่ไอเคยได้ทานมังคุดคัดที่นครฯ
เค้าเสียบไม้แล้วก็ใส่ถาดเดินขายในเมือง
อร่อยดีค่ะ สวยด้วยเนอะ ขาวจั๊วะเลย ชอบๆ

คุณบัวเปรี้ยวหวานเหรอคะน้องเพ็ญ
พี่ไอว่าคุณบัวครบทุกรสนะคะ
ผู้หญิงอะไรไม่รู้เก่งทุกอย่าง

****

คุณหยีทานเชอร์รี่เผื่อคนทางนี้ด้วยนะคะ
ที่นี่แพงเหลือเกินค่ะ

:))

สวัสดีค่ะทุกๆท่าน
หยีแวะมาเพราะว่าคิดถึง
หวังว่าทุกๆคนคงสบายดีนะค่ะ

พี่หมิ้นขาทุเรียน หมอนทองรึเปล่าค่ะอยากทานจัง อยากทานข้าวเหนียวทุเรียนด้วยค่ะพี่

น้องเพ็ญมังคุด ทานเผื่อพี่ด้วยนะค่ะ
เหตุการ์ณทางภาคใต้พี่ก็ติดตามข่าวเหมือนกันค่ะ กลัวๆ ไม่อยากให้ประเทศไทยกลายเป็น2ประเทศเหมือนเกาหลีนะค่ะ

บัวจ๋า หยีนะตัวไม่เล็กเลยจริงๆค่ะไม่เชื่อถามคุณไอได้ค่ะ ในรูปบางทีอาจจะดูตัวนิดหนึ่ง แต่จริงๆพุงยื่นด้วยแหละฮ่าๆๆๆ ขอบคุณนะค่ะที่แวะไปส่งเม้นท์ คิดถึงกัน
คิดถึงบัวแหละวันนี้เลยแวะมาหา

คุณไอหยีขอบคุณค่ะที่ไปส่งความคิดถึง หยีก็คิดถึงค่ะทั้งคุณไอและน้องผึ้ง

กินส้มตำเผ็ดๆเผื่อหยีด้วยเปล่า?โอ้ยพูดเเล้วหิว ถ้าได้สักจานหยีจะขับรถออกไปซื้อไก่ย่างมาทั้งตัวเดี๋ยวนี้เลยค่ะ

หยีเอาสตอร์บอรี่เค็กมาฝากค่ะ

เค็กพี่หยีน่ากินจัง ย่ำๆๆ

กลับมาเหนื่อย ๆ เห็นเค๊กหยีแล้วอ้าปากหม่ำได้ก็ดีเนอะ...

หยีคะ

"หยีแวะมาเพราะว่าคิดถึง" อ่านแล้วได้ใจพี่มากค่ะ บอกเหตุผลเสร็จสรรพ พี่น้องในบล๊อกนี้น่ารัก ใสบริสุทธิ์

แต่หยีคะบางคนที่อยู่เกาะเค้าหายไปไหนไม่ทราบค่ะ พี่นั่งทางในดูก็แล้ว ถามจันทร์เจ้าขาก็แล้ว ไม่มีคำตอบค่ะ ไม่รู้ว่าไปเปรี้ยวอมหวานอยู่ที่ไหน หรือว่าคุณยายไม่สบายนะคะ

ทุเรียนเป็นหมอนทองค่ะ พี่ชอบห่าม ๆ ทานกับข้าวเหนียวไม่ราดกะทิค่ะ (เอาข้าวเหนียวมูนวางจากนั้นเอาทุเรียนโปะหน้าค่ะ โรยถั่วซีกหน่อย ๆ ค่ะ)

******

ลูกแม่โดมคะ

วันนี้สดชื่นนะคะ (เกิดจากได้ขี่ช้างจับตั๊กแตนหรือเปล่าเอ่ย?)

พี่ขี่ช้างหลายครั้งแล้วค่ะ แต่ที่ชอบมากคือครั้งที่ไปเชียงใหม่แล้วไปเที่ยวปางช้างกัน
ส่วนใหญ่พรรคพวกเขาจะชอบนั่งช้างแล้วเลาะไปตามป่าเขาลำเนาไพร แต่พี่เสียว ๆ เพราะพอช้างยืนจะสูงมาก ถ้าตกลงมาเสียชีวิตก็ไม่ว่าอะไร แต่ถ้าพิการแบบคอยุบหายไปละจบกัน...อิอิ

พี่เลยขอให้ควาญช้างสั่งให้ช้างลงไปเดินลุยน้ำแทน ช้างจมลงไปประมาณครึ่งตัว ทำให้ดูเหมือนนั่งอยู่บนทุ่นลอย ๆ ไปเรื่อย ๆ สนุกดีค่ะ ยิ่งถ้าเขาพ่นน้ำปรี๊ดดดด น่ารักมาก

สมัยก่อนพี่ไปทำงานที่ค่ายกาบเชิง ได้เรียนรู้ภาษาเขมรเล็กน้อยค่ะ เมื่อก่อนได้หลายคำเดี๋ยวนี้พระอาจารย์เอาคืนไปเกือบหมดแล้วค่ะ

จำแม่นที่สุดคือเนียงบำเรอกำปั่นเหาะ...
สุขะเพียบลออ
จาก บองสะเลย์

กู๊ดไนท์ค่ะ

พี่หมิ้นเคยไปค่ายกาบเชิงด้วยเหรอคะ
เมื่อก่อนตอนที่เขมรยังไม่ค่อยสงบนัก
จะมีหน่วยงานของสหประชาชาติไปอยู่ที่สุรินทร์เยอะค่ะ
รถที่มีป้าย UNSCR , UNBRO , ... วิ่งกันขวักไขว่ในเมือง
เศรษฐกิจก็คึกคักนะคะ มีการจับจ่ายใช้สอยกันเยอะ

เนียงแสร็งบองละออ

:))

สวัสดีตอนเช้าค่ะ พี่หมิ้น พี่หยี พี่ไอ น้องกุ้ง

พี่หมิ้นคะ สาวชาวเกาะ ฝากความคิดถึงมาถึงทุกคนค่ะ ตอนนี้งานเยอะมาก ฝ่ายบริหารก็อย่างนี้ละค่ะ ช่วงนี้ประชุมเยอะกว่าเมื่อก่อน แต่กระซิบ พี่หมิ้นว่า ลางสังหรณ์ใช้ได้อยู่เหมือนกัน ถึงแม้ จันทร์ จะไม่ตอบ

พี่หยี เค้กน่าทานมากเลยค่ะ

เอ่อ ขอโทษค่ะ กุ้งพูดภาษาเขมรก็ไม่ได้ อาหารเขมรก็ไม่รู้จัก


ว่าแต่อาหารเขมรเนี่ยมีไรหร่อยๆบ้างคะ เผื่อได้ไปกินร้านอาหารเขมรจะได้สั่งถูก หุหุ

เพ็ญคะ

ขอบคุณค่ะที่ส่งข่าว ไม่เช่นนั้นจะเป็นห่วงกลัวว่าจะไม่สบาย หมู่นี้ไข้หวัดระบาดกลัวข้ามน้ำ ข้ามทะเลไปน่ะค่ะ

เรื่องลางสังหรณ์พี่ยังเป็นรองแม่หมอ(บัว)ค่ะ บัวเค้ามีกระแสจิตแรงกว่า สังเกตว่าเดาอะไร ๆ ได้ใกล้เคียงกว่าค่ะ..อิอิ

******
ซัวสะเดยค่ะลูกแม่โดม

ก๊าก ๆๆ ทำเป็นทักภาษาเขมรไปอย่างนั้นแหละค่ะ จำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ผิดบ้าง ถูกบ้างไม่ว่ากันนะคะ

พี่ไปทำงานในค่ายผู้ลี้ภัยที่กาบเชิงนานพอสมควรค่ะ แต่ไม่ได้ไปอยู่ประจำ ไป ๆ มา ๆ ค่ะ ขึ้นอยู่กับเคสที่ทำอยู่ค่ะ เวลาไปรู้สึกปลอดภัยทั้ง ๆ ที่นอกจุมรุมยังสู้รบกันอยู่ค่ะ พี่สวมปลอกแขนเครื่องหมายองค์การที่พี่ทำงานอยู่ เดินข้ามแดนไปมาได้ค่ะ

ถ้าไปอยู่ก็ค้างสักอาทิตย์หนึ่งค่ะ การทำงานสนุกมากค่ะ ประสบการณ์เพียบ ว่างจากงานก็เข้าเมือง ตกกลางคืนพวกอาสาสมัครนานาชาติเขาก็สนุกสนานครื้นเครงกัน หลาย ๆ องค์การก็มารวมกันเพื่อความสมัครสมานสามัคคี เพราะต้องทำงานประสานกันตลอดค่ะ

ที่กาบเชิงมีทั้งหน่วยงานของสหประชาชาติ องค์กรเด็ก การชาดสากล กาชาดไทย ฯลฯ ค่ะ พี่ได้เรียนรู้ภาษาเขมรจากนักศึกษาที่มารับจ๊อบแปลเอกสาร และจากคเมงในจุมรุมค่ะ ทำให้พอฟังออกค่ะ แต่ตอนนี้นอกจากจะฟังไม่ออกแล้ว ยังงงอีกด้วยค่ะ...555

พี่ชอบผ้าไหมของสุรินทร์ ตอนนั้นชอบหาซื้อมาฝากคุณแม่
ชอบกันตรึม ชอบต้มจืดหมูใส่ฟักและใบตำลึง ในน้ำแกงมีหมูสับ+กระดูกอ่อนหมู ปลาหมึกแห้ง และฟักหั่นเป็นเส้น ๆ อร่อยมาก พี่ยังเอาอย่างมาแกงทานเลยค่ะ

นอกจากที่กาบเชิงแล้ว พี่ยังต้องไปทำงานที่คลองใหญ่ ตราดด้วยค่ะ เรียกว่าหลบเขมรไม่พ้นค่ะ แต่ที่ตราดมีกลุ่มชาวเวียตนามที่เรียกว่า โบ๊ทเคสปะปนด้วยค่ะ

พี่ชอบไปดูประเพณีกวนข้าวทิพย์ของชาวกาบเชิง เขาร่วมแรงร่วมใจกันน่ารักมาก พี่ไปดูทีไรอิ่มอร่อยกลับมาทุกครั้งค่ะ

วันนี้ลูกแม่โดมโญะญึมหรือยังคะ

:))

โอ้โฮ!!! นี่ขนาดว่าเนิ่นนานมาแล้วนะคะ
พี่หมิ้นยังจำอะไรได้เยอะแยะไปหมด
เสียดายเนอะ...หนูไม่มีโอกาสรู้จักพี่หมิ้นในช่วงเวลานั้น
เข้าใจว่าตัวเองยังเด็กอยู่อย่างแน่นอน 555

ผ้าไหมของแต่ละจังหวัดก็จะมีลักษณะเฉพาะตัวค่ะ
หากเห็นปุ๊บก็จะรู้เลยว่าเป็นผ้าไหมจากสุรินทร์
มีอยู่ช่วงหนึ่งพี่ๆที่ทำงานก็นิยมกันค่ะ
หนูก็กลายเป็นแม่ค้าจำเป็นไปเหมือนกัน

พี่หมิ้นเชื่อไหม...หนูยังไม่เคยไปถึงกาบเชิงเลยค่ะ
ไปแค่ อ.ปราสาท แล้วก็เลี้ยวขวามาทางเขาพนมรุ้ง
จำได้ว่าตอนเด็กๆรู้สึกไม่สบายใจมากๆ ช่วงมีการรบกัน
กลัวจะมีผลกระทบมาถึงจังหวัดเราและในเมืองค่ะ

กันตรึม...เพราะมากค่ะแล้วก็สนุกด้วย
พี่หมิ้นเคยทานข้าวต้มมัดที่ห่อจากใบมะพร้าวหรือเปล่าคะ
ของโปรดเลยค่ะ...

วันหยุดนี้ไปเที่ยวไหนหรือเปล่าคะพี่หมิ้น

:))

ลูกแม่โดมคะ

เนียงน้อย ๆ ที่น่ารัก
ส่วนใหญ่พี่จะจำได้ดีในบางเรื่องค่ะ และมักจะชอบจำรายละเอียดปลีกย่อยมากกว่า

พี่ยังจำวันแรกที่ He มาบ้านได้ค่ะว่าพี่เค้าใส่เสื้อสีอะไร อันนี้ไม่ใช่เพราะว่าอนาคตจะเป็นเนื้อคู่หรืออะไรนะคะ ที่จำได้เพราะว่า วันนั้นเป็นวันเกิดพี่ก้าง เขาชวนเพื่อน ๆ กลุ่มนี้มาเป็นครั้งแรกผสมกับเพื่อน ๆ มัธยม แล้ว He เด่นกว่าคนอื่น เพราะพี่เค้าตัดผมเกรียนแล้วหน้าเด๋อมาก แล้วคนอื่นใส่เสื้อผ้าอย่างหล่อ พี่เค้าใส่เสื้อกล้ามสีเขียวขี้ม้า กางเกงก็เขียวขี้ม้า เหมือนชุดนักโทษน่ะค่ะ

วันนั้นหากพี่เขาจะแต่งแฟนซี ถ้ามีการล่ามโซ่เข้าบ้านมาด้วยรับรองได้รางวัลแบบไร้คู่แข่ง...เอิ๊ก ๆๆ

ส่วนพี่วันนั้นใส่กระโปรงบานสีชมพู คาดผม(ผมยาวมากปกติถักเปีย) สุดน่อมแน้ม มานึกถึงวันนี้ โอ๊ย โอ๊ย ขำเธอจังเลย...(ใครทำให้ฉันรัก...)

วันเสาร์พาเพื่อน ๆ ไปสวนสามพรานค่ะ พาไปนั่งเรือด้วยค่ะ

โรสการ์เด้น... หวานอีกแล้วนะคะ
หนูจำได้ว่ามีบัวลอยเผือกอร่อยค่ะพี่หมิ้น

พี่หมิ้นตื่นเช้าจัง...ตื่นเช้าทั้งคู่หรือเปล่าคะ
มื้อเช้าพี่หมิ้นเตรียมอะไรไว้เอ่ย
กาแฟหรือโอวัลตินไม่ใส่น้ำตาลแน่ๆ

พี่หมิ้นเล่าถึงลุคสมัยสาวๆทำให้นึกถึงพจมาน ณ บ้านทรายทอง
พี่หมิ้นเป็นคนมีเสน่ห์นะคะ...น้องๆคุยด้วยยังหลงเล้ย
นี่ขนาดไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันนะคะ

:))

ลูกแม่โดมคะ

โรสการ์เด้น..หวานใจไม่ได้ไปด้วยค่ะ เป็นภารกิจเฉพาะของพี่กับเพื่อน ๆ เท่านั้นค่ะ (ถูกกีดกัน)

เมื่อก่อนสวนสามพรานเป็นอะไรที่ดังมาก พี่นัดกับเพื่อน ๆ จะไปเที่ยวดูสวนกุหลาบ ยังต้องวางแผนเป็นอาทิตย์ ๆ เลยค่ะ เฉลยแผนที่ว่าคือต้องไปซื้อผ้ามาตัดชุดค่ะ ชุดธรรมดาที่มีอยู่ไม่เวิร์ค..อิอิ

พี่รวมพลคนรักกุหลาบไปสำเพ็ง เดินซื้อผ้ามาเป็นหลา ๆ คอนเซ็ปคือเหมือนกันเป็นทีมค่ะ เผื่อหลงจะได้รู้ว่าเออ...เพื่อน ๆ เขาอยู่ตรงนั้น ตรงนี้ค่ะ

ชุดก็ออกมาในแนวเดียวกัน (ก็ผ้ามันม้วนเดียวกันก็ต้องเหมือนกันนิ) พวกพี่ไปนั่งถีบเรือกันหลายรอบจนเงินในกระเป๋าเกือบหมด บางคนเขายังนึกว่ามาซ้อมแข่งเรือเลยค่ะ..555

แต่ก่อนพี่ตื่นประมาณหกโมงค่ะ พอย้ายบ้านพี่สองคนแข่งกันตื่นเช้า (ไม่รู้จะทำเพื่ออะไร) มีวันหนึ่งพี่ตื่นประมาณตีสี่กว่า ๆ ลุกขึ้นมาเจอพี่เค้าลืมตาแป๋วเลยค่ะ

สุดท้ายตกลงกันว่าประมาณตีห้าก็แล้วกัน ประเดิมด้วยออกกำลังกายวิ่งรอบ ๆ บ้านนิดหน่อยพอให้ได้เหงื่อบ้างค่ะ

ลูกแม่โดมคิดไปไกลว่าพี่เปรียบเหมือนพจมาน บ้านทรายทอง ถ้าดูจากเสื้อผ้าและผมก็ใกล้เคียงค่ะ แต่หน้านี่ไม่ให้ค่ะ เพิ่งมาดูได้เอาช่วงมะหาลัยนี่แหละค่ะ (ดีขึ้นมานี๊ดดดนึง)

บัวคะ

ว่าง ๆ เอาสูตรพวกพายง่าย ๆ มาให้พี่ลองหน่อยนะคะ ใกล้เข้าพรรษาแล้ว พี่อยากทำเอาไปทำบุญ (ไปโม้ไว้มาก)

น้องปูเขาทำบราวนี่สูตรของบัวจนคล่องแล้วค่ะ เขาบอกว่ามีเพื่อนที่ทำงานสั่งด้วย แต่อย่างที่เคยเล่าให้ฟังน้องเขาไม่ชอบทำเป็นการค้าค่ะ

พี่ไอ ค่ะ ที่บ้านก็ทำสวน ทำนาค่ะ แต่ก็มีไม่มากหรอกค่ะ ส่วนใหญ่ จะเป็นสวนผสม ที่ทางใต้เรียกว่า "สมรม"

ตอนนี้ มังคุด ราคาขยับขึ้นมาหน่อยแล้ว เป็นโลละ ยี่สิบ บาทแล้วค่ะ

พี่หมิ้นขา ช่วงนี้ คุณบัวยุ่งม้ากกกกกกก (เจ้าตัวเขาว่าอย่างนี้)
สงสัย พี่หมิ้นต้องพึ่ง พี่หยี แล้วละค่ะ

สุขสันต์วันหยุดค่ะ ทุกคน แต่ดูแล้ว พี่หมิ้นน่าจะ สนุกสุด (พี่นุ ไม่เหงาแย่หรือคะ)

เพ็ญคะ

ลองว่าบัวยุ่งพี่นึกภาพออกเลยว่าเธอยุ่งจริง ๆ (จัง ๆ) ผู้บริหารอย่างบัวนี่คุณภาพล้นแก้ว(กาแฟ) เนอะเพ็ญ

หลาย ๆ แห่งเขามีรางวัลพนักงานดีเด่น พี่เคยถามเพื่อน ๆ ที่อยู่เอกชนว่าวัดผลจากอะไร มี KPI อะไรบ้าง เพื่อนบอกว่าคุณสมบัติไม่มีอะไรมาก คือไม่มีลาป่วย ลากิจ และไม่มาสาย ไม่ขาดงาน ถ้าบางคนไม่พักร้อนในปีนั้นก็จะให้เงินเพิ่มตามจำนวนวันที่ไม่ได้หยุดด้วย

พี่ยังมีคอมเม้นท์ให้เพื่อนเลยว่าน่าจะวัดจากขีดความสามารถในการทำงานให้บรรลุตามวัตถุประสงค์ด้วยนะ เพราะบางคนขยัน "มา" ทำงาน แต่ไม่ได้ "ขยัน" ทำงาน

อย่างบัวนี่เป็นตัวอย่างในทั้งสองเรื่องคือการมาทำงาน และ ขยันทำงาน ถ้าพี่เป็นเจ้าของกิจการพี่จะให้โบนัสบัวเยอะ ๆ (มากกว่าคนอื่น) และพี่ก็ไม่กลัวว่าพนักงานคนอื่นมีปัญหาหรือต่อต้านด้วย เพราะพี่มีหลักฐานและสามารถชี้แจงให้เห็นเป็นรูปธรรมได้ ถ้าใครอยากได้แบบนี้คุณก็ต้องทำตัวแบบนี้...(ไม่รู้จะโดนเจาะยางหรือเปล่า...อิอิ)

ขนมพี่จะหาสูตรจากน้องหยีดูค่ะ แต่ของหยีพี่ไม่มั่นใจในขีดความสามารถของตัวเอง เพราะวัตถุดิบเป็นของนอก เมืองไทยจะยุ่งยากหรือเปล่าค่ะ

ที่จริงอยากให้พี่นุเค้าไปแจมด้วยเหมือนกันค่ะ แต่ทริปนี้เพื่อน ๆ บอกเกรงใจเพราะถ้าทำอะไรเกินวัยจะโดนตำหนิค่ะ (พวกเขาพูดกันเองไม่ได้ชี้แนะ)

******
ลูกแม่โดมคะ

บัวลอยเผือกตอนนี้พี่อาศัยเอสแอนด์พีค่ะ..อิอิ ซื้อแบบแช่แข็งแล้วเอามาอุ่นค่ะ

พี่หมิ้นคะ อย่างคุณบัว ก็ต้องถ้วยกาแฟใบโตๆ ค่ะ

เมื่อวาน เพ็ญ ลืม บอกว่า คุณบัวฝากขอบคุณ พี่หมิ้นที่เป็นห่วงมาด้วย ตอนนี้งานยุ่งมากจริงๆ กับเพ็ญ ก็ยังไม่ค่อยว่างได้คุยกันเลยค่ะ

งานเอกชน ก็มีวิธีบริหารที่แตกต่างกันออกไปนะคะ พี่หมิ้น เท่าที่เพ็ญ รู้จัก และคุยกับคุณบัว มาคุณบัว ไม่เคย ลาป่วย เลยค่ะ เวลาทำงานก็เต็มที่ เพ็ญก็พยายาม เอาอย่าง แต่เพ็ญอาจจะยังเป็น พวก ขยัน "มา" อยู่ก็ได้ แต่ละวัน มีงานค้างเยอะแยะเลยค่ะ บางครั้งต้องเอา งานนักเรียนไปตรวจที่บ้านเลย หือๆๆๆๆ

เพ็ญ ขอเล่า เรื่อง เศร้าๆ สักเรื่องนะคะ ความจริงก็ว่าจะไม่เล่า ก็เห็นว่า เราก็คุยกันได้ทุกเรื่อง ก็เล่าสู่กันฟังนะคะ
เมื่อเช้าเพ็ญ ไป โรงพยาบาล มาค่ะ นักเรียนในห้องที่เพ็ญ ประจำชั้น เสียชีวิตเมื่อเช้าค่ะ
เขา เข้าโรงพยาบาล เพื่อรักษาตัวเกี่ยวกับ ลำไส้ใหญ่ ทำงานไม่ปกติ เมื่อวันอังคารนี่เอง ตอนเช้าวันจันทร์ เขายังมาเรียนปกติ ตอนบ่ายแม่ก็มารับไปหาหมอ และฝากเพ็ญ ลาป่วย ยังคุยเล่นกันอยู่เลยค่ะ ว่าไปนอนพักเล่น ที่โรงพยาบาล สัก 2-3 คืน แล้วค่อยกลับมาเรียน

ก็ไม่น่าเชื่อนะคะ จาก ที่ดูเหมือนปกติ แต่พอเข้ารอดูอาการ ก็เกิดช็อค แล้วโคม่า แล้วก็ทรุดลงเรื่อยๆ ก็ไปเร็วมาก จน พ่อแม่ ทำใจไม่ทัน พวกเพื่อนในห้องก็ตกใจกัน ก็น่าเศร้านะคะ เพ็ญเองก็ ไปงานศพ มาก็เยอะ แต่ยิ่งใกล้ตัว ก็ยิ่งรู้สึก เศร้า เสียใจมาก เป็นเด็ก ม.6 ที่เพ็ญ ประจำชั้นตอน ม.4 ด้วย ปีนี้ เพ็ญ เลือกที่จะประจำห้องนี้อีก เพราะรู้สึก ผูกพันกับเด็กๆ ค่ะ

จบข่าว

ขอแสดงความเสียใจกับพี่เพ็ญ และ ครอบครัวของน้องคนนั้นด้วยค่ะ

ชีวิตมีพบก็ต้องมีจากเป็นสิ่งที่กำหนดไว้แล้วค่ะ ไม่มีใครสามารถฝืนลิขิตได้

คงทำได้เพียงจดจำช่วงเวลาดีๆ ที่เคยเกิดขึ้นไว้ในความทรงจำค่ะ

เสียใจกับเด็กนักเรียนของน้องเพ็ญด้วยนะค่ะ
แบบนี้แหละเนอะโรคภัยไข้เจ็บ ...การไม่มีโรคเป็นลาภ..อันประเสริฐ
ไม่ใช่ลาภน้ำตกนะค่ะหุหุหุ

ขอบคุณครับเชฟบัว

จะเอาแกงคั่วมะระทะเลมาประชันกับลำตัดคณะแม่ยาหยี แต่ก็ไม่ได้เป็นสมาชิก

เดี๋ยวหาทางคิดดูก่อนนะ

ต้องขอโทษน้องเพ็ญด้วยนะค่ะที่ส่งแกงทำด้วยหมู พี่ลืมไป เพียงแต่จะเอาผลงารที่เชฟบัวของพวกเราแนะวิธีแกงให้พี่หนะค่ะ

พี่โจ๊กส่งมาเลยค่ะ ไม่เป็นสมาชิคก็แปะรูปได้รนะค่ะ

แกงน่ากินมากค่ะพี่หยี หนึ่งในอาหารโปรดของกุ้งเลยนะเนี่ย

จานโจ๊กขา ส่งแกงคั่วมะระทะเล มาประชันเลยค่า

เดี๋ยวกุ้งจะช่วยตัดสินให้เอง หุหุ

ขอแก้ค่ะ เพิ่งแว๊บไปดูบล็อคพี่หยีมา แกงของพี่หยีกุ้งโปรดน้อยลงละ เพราะมีสะตอ แหะๆ

จานโจ๊กขารีบมาประชันเลยค่ะ ตอนนี้กรรมการเริ่มจะลำเอียงละ หุหุ

รูปส่งไปที่จานเพนแล้วค่า
ถ้าได้รับแล้วช่วยมาประชันด้วย
เผื่อ chef without star อย่างพี่โจ๊กจะได้เกิดกับเขามั่ง

มีแต่เมนูยั่วน้ำย่อยทั้งนั้นเลยนะคะ
ทั้งแกงเผ็ดแกงคั่ว


อยากทานกุ้งแม่น้ำกะปลาม้าจังเลย...อิอิ

:))

ลูกแม่โดมคะ

กำลังคิดถึงอยู่พอดีเลยค่ะ วันนี้พี่ทานข้าวเย็นเร็วกว่าเดิมเพราะเดี๋ยวต้องไปส่งเพื่อน ๆ กลับค่ะ

เสาร์-อาทิตย์หายไปไหนมาคะ สงสัยมีรายการทัวร์สุขภาพนิ

เมื่อวันเสาร์ไปเที่ยวสวนสามพราน รู้สึกว่าเขาปรับภูมิทัศน์แปลกตาไปมาก เสียดายที่กุหลาบไม่มากอย่างที่คิด มีที่กำลังบานเป็นกุหลาบมอญค่ะ ถาม ๆ ดูเขาบอกว่าไปเน้นที่กล้วยไม้ และ ไม้ยืนต้นอื่น ๆ ค่ะ โดยรวมร่มรื่นดีค่ะ

ขาเข้าเก็บผู้ใหญ่คนละ 50 บาท ไปทานบุฟเฟ่ต์ไทย 300 บาท หัวแดงกระเพาะใหญ่กว่าเก็บ 460 บาท เป็นอาหารนานาชาติ อร่อยค่ะ พี่ทานไม่กี่อย่างก็อิ่มแล้ว จากนั้นก็ไปดูกิจกรรมของสวนฯ เขาจัดวิถีชีวิตแบบไทย ๆ ให้ดูค่ะ

ขากลับพี่แวะตลาดดอนหวายซื้อปลาต้มเค็มมาทานที่บ้าน ราคาถูกกว่าอตก.ค่ะลูกแม่โดม

วันอาทิตย์จัดทริปไปสุพรรณสนุกสนานและอิ่มอร่อยมากค่ะ ไปถึงก็จัดแจงให้ฝรั่งพายเรือ เป็นเรือขนาดกลาง ๆ เขาก็พายกันใหญ่ ทีแรกวนไปวนมา พอเข้าที่เข้าทางแล้ว พรึดจ้ำพรึดเลยค่ะ พอให้หายเหนื่อยแล้วก็ใช้งานต่อ คือให้มาปรุงอาหาร อย่างแรกให้เผากุ้งแม่น้ำก่อน เพื่อนซื้อเตรียมไว้ให้จุใจ จากนั้นก็ตำส้มตำ

สำหรับเมนูปลาม้า เพื่อนทำเป็นสามรสและต้มยำมาให้ทานค่ะ เสร็จจากทานอาหารให้พักผ่อนกันพอแดดอ่อน ๆ ก็พากันไปลุยทุ่งนา จะให้ขี่ควายไม่ยอมขี่บอกว่ากลัวตก พี่บอกถ้าขี่ม้าได้ก็ขี่ควายได้ เขาบอกท่าทางจะดุกว่าม้า...555

เพื่อนพี่มาทำตัวอย่างให้ดู ร้องกรี๊ด ๆ ตื่นเต้นกันใหญ่ (อะพิโธ่เอ๋ย)

พี่นึกถึงเมื่อคราวที่แล้วพาพวกเขาไปดูการแสดงที่ฟาร์มจรเข้ สมุทรปราการ พอถึงตอนที่พรานจรเข้จับจรเข้อ้าปากแล้วเอาหัวซุกเข้าไป พวกเขาตะโกนลั่นว่า "โอ้..มายก๊อด..แดนเจอรัส" คนหันมามองกันใหญ่พี่ต้องอธิบายว่าเป็นแอคติ้ง

ตอนเย็นมีเลี้ยงส่งนิดหน่อยค่ะ เชิญเขามาที่บ้าน สั่งอาหารมาเลี้ยง พี่สองคนเล่นดนตรีโชว์ นาน ๆ เล่นทีก็มีติดขัดบ้างค่ะ แต่บางคนคล่องค่ะ
พี่จับกีตาร์มาเกา ๆ ดู เพื่อน ๆ บอกยูเจ๋งมาก (ไม่กล้าวิจารณ์ว่าหุ่นไม่ให้เล๊ย...พับผ่าซิ)

ก่อนส่งกลับร้องเพลง one moment in time ด้วยกัน ซึ้งมากค่ะ

คืนนี้ฝันดีนะคะลูกแม่โดม

สวัสดีค่ะพี่หมิ้น

ช่วงนี้สัญญาณ DSL มีปัญหาค่ะ
โทรไปแจ้ง TOT เป็นรายวันก็ยังไม่ได้เรื่องสักที
เฮ้อ! ตูละเบื่อ

"โอ้..มายก๊อดดด มีกุ้งแม่น้ำให้เผาอย่างจุใจด้วย"
ช่วงนี้โปรแกรมพี่หมิ้นน่าสนุกจังเลยนะคะ
ฟังแล้วอดที่จะตาร้อนผ่าวๆไม่ได้
ได้พายเรือ ได้ขี่ควาย ...
อย่างหนูก็ได้แค่ "ยิงเรือ" เท่านั้นล่ะค่ะ


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Give me one moment in time
When I'm racing with destiny
Then in that on moment of time
I will feel, I will feel eternity
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

miss... ka

:))

มารอตัดสินอาหารเลิศรส ของสอง(เจ้า)แม่ อยู่ค่ะ ไม่เห็นมาซักที


ช่วงนี้พี่เพ็ญคงยุ่งมั้งคะ ไหนจะเรื่องลูกศิษย์ ไหนจะประชุม ไหนจะแอบออนไลน์อีก หุหุ

พี่บัวก็ยุ่งเลยหายไปกันหมดเลย ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ พี่ๆทั้งหลาย

สวัสดีค่ะ น
รายการทัวร์ พี่หมิ้นน่าสนุกมากเลยค่ะ
ตลาดดอนหวายของกิน อร่อย สด ทั้งนั้นเลยนะคะ ไม่แพงด้วยค่ะ

น้องกุ้งคะ ช่วงนี้ พี่บัวพักร้อน ไม่หุ้นส่วนอัพโหลดรูปให้ค่ะ เลยไม่ได้นำมาแปะ

อับโลดไปให้แล้วนะจานเพน
รอหน่อยน่าหนูกุ้ง
ใจเย็นๆ เตรียมน้ำลายหกหน้าจอได้

โอ้โฮ!! แกงคั่วทะเลใส่มะระ (นิดหน่อย)
หากได้ข้าวสวยร้อนๆมานั่งทานหน้าจอ
ก็อิ่มอร่อยแล้วล่ะค่ะ

:))

สวัสดีครับคุณเพ็ญ


ขอบคุณที่นำเพลงที่ไม่ค่อยได้ยินมาให้ฟังกัน

ฟังแล้วคิดถึงภาคใต้
คิดถึงคนใต้

จานเพน...
ต้นฉบับน่ะ โชว์หอยมากกว่านี้นะคะ

ฝากความคิดถึงถึงคุณบัวด้วยนะคะน้องเพ็ญ

:))