ร้านตัดผม “ช้วนเกศา” ร้านตัดผม “ช้วนเกศา” โดย..รัน เย็นของวันธรรมดาๆวันนึง เมื่อสังเกตเห็นว่า ผมบนหัวของลูกชายชี้โด่ชี้เด่คล้ายหนามทุเรียนเข้าทุกที ส่วนตัวผมเอง ผมก็ยาวรุงรังมากแล้วเช่นกัน ผมจึงชักชวนลูกชายออกไปตัดผมด้วยกัน... “วันนี้ จะตัดผมทรงอะไรดีล่ะ ไอ้เสือ เด็ทร็อค เอามะ ? “ ผมแกล้งกระเซ้า ขณะยีน-ลูกชายวัย 9 ขวบ ปีนขึ้นซ้อนท้ายจักรยาน เด็กน้อยสั่นหัว พลางทำหน้าย่น คล้ายคิดหนัก แล้วจึงเอ่ยเสียงสดใสปนทะเล้นออกมาว่า “ไม่เอาอะ จะเอาทรง “สาวสะกิดแม่” " สิ้นเสียง... เราสองพ่อลูกจึงหัวเราะร่าขึ้นพร้อมกัน .. ปั่นจักรยานมาได้สักพัก ร้านตัดผม “ช้วนเกศา” –บ้านไม้ทรงโบราณ ที่ดัดแปลงเป็นร้านตัดผมไปตามมีตามเกิด ก็มายืนเด่นเบื้องหน้า ลุงช้วน -ชายชราวัยกว่า 60 ปี กำลังยืนพุงพลุ้ย มีผ้าขาวม้าคาดพุง ดูขาหมากรุกที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าร้านอยู่พอดี ทว่าเมื่อใกล้ถึง ผมกลับปั่นจักรยานเร็วขึ้นยิ่งกว่าเดิม ทันใด เสียงลูกชายจึงดังแทรกขึ้นมาว่า “อ้าว ! ทำไมพ่อไม่จอด? ถึงร้านคุณตาช้วนแล้วนี่นา” “เออ... มีร้านตัดผมมาเปิดใหม่ อยู่เลยไปหน่อย พ่อว่าจะไปลองตัดดู คราวหน้า เราค่อยมาตัดกับลุงช้วนกันนะ” ผมพูดส่งๆ ไปอย่างนั้นเอง ก่อนเร่งพาจักรยานผ่านเลยหน้าร้านช้วนเกศาไป เพราะจริงๆ ผมตั้งใจไว้แล้วว่า จะไม่มาตัดผมที่ร้านนี้อีกต่อไป ส่วนสาเหตุที่ทำให้ผมต้องโบกมือบ๊าย บาย ร้านช้วนเกศาไปตลอดกาล ทั้งๆ ที่ลุงช้วนจัดว่าเป็นช่างตัดผมฝีมือชั้นครู ทั้งยังเป็นที่รักของผู้คนย่านนี้ ลูกเล็กเด็กแดง เมื่อมาตัดผม หากลุงช้วนเห็นว่า ยากจนเข็ญใจจริงๆ ก็จะไม่เอาเงินเอาทอง ส่วนผู้ใหญ่คนไหนหากไม่มีเงินจ่าย ก็ติดไว้ก่อนได้ (ถ้าไม่กลัวแกด่า) และผมนั้นก็เหมือนผู้ชายในย่านนี้ที่ตัดผมกับลุงช้วนมาตั้งแต่เยาว์วัย เช่นเดียวกับยีน ชายชราตัดผมให้มาตั้งแต่หัดเดินเตาะแตะ จนมาวันนี้ เด็กน้อยเรียนชั้นป. 3 เข้าให้แล้ว ทั้งนี้ ก็ด้วยเหตุผลที่ว่า ลุงช้วน แกชอบเล่นหมากรุกและมวยตู้เป็นชีวิตจิตใจ ถึงตรงนี้ คุณคงนึกสงสัยแล้วสิว่า แล้วมันไปเกี่ยวอะไรด้วย ? มาเถอะครับ ล้อมวงกันเข้ามา ผมจะเล่าให้ฟัง ... ................... เรื่องมันก็มีอยู่ว่า ทุกๆ ครั้งที่ผมกับยีนมาตัดผม ต้องทำใจไว้ก่อนเลยว่า ลุงช้วนจะใช้เวลาตัดผมให้เรา ไม่ต่ำกว่าคนละ 1 ชั่วโมง ที่กินเวลานานขนาดนั้น ก็เพราะขณะตัด แกมักแวบไปลุ้นขาหมากรุกที่หน้าร้านเสมอ ตัดได้นิด ได้หน่อย ก็เดินไปดูวงหมากรุกแล้ว และครั้งใด หากการชิงชัยเข้าขั้นแตกหัก มีเสียงเฮดังลั่นขึ้นมา ลุงช้วนจะทิ้งการตัดผมลงกลางครัน เพื่อเข้าไปเป็นหนึ่งในกลุ่มคนเหล่านั้นทันที จนกว่าหมากรุกกระดานนั้น จะรู้ผลแพ้ชนะกันนั่นแหล่ะ แกถึงจะกลับมาตัดผมต่อไป หากใครขืนลองดี เร่งเร้าให้แกช่วยตัดให้เสร็จไวๆ แกก็จะว่าของแกอย่างนี้ทุกทีไป “การตัดผม มันเป็นศิลปะ ต้องใช้ใจ ใช้ความรู้สึกและใช้อารมณ์ในการตัด จะตัดส่งเดชกันไปได้อย่างไร ถ้ารีบนักก็ไปตัดร้านอื่นสิ ไปเลย” ครับ ! ลุงช้วนไม่ง้อลูกค้าอยู่แล้ว เพราะแถวบ้านเรา มีร้านตัดผมของแกเพียงเจ้าเดียว ร้านที่ใกล้ที่สุดก็อยู่ไกลไปถึง 10 กิโล ซึ่งสิ่งนี้ได้สร้างความเอือมระอาให้กับผมมาเป็นเวลาช้านาน แต่ก็ยังพอทนได้ จนกระทั่ง เมื่อสองสามเดือนที่ผ่านมานี่แหละครับ ก็ได้เกิดเหตุการณ์ที่เป็นเสมือนฟางเส้นสุดท้ายระหว่างผมกับลุงช้วน และทำให้ผมตัดสินใจเลิกญาติดีกับแก่ในที่สุด จำได้ว่า วันนั้นเป็นวันเสาร์สุขสันต์ของลุงช้วนและลูกสมุน ค่าที่มีการถ่ายทอดสดการแข่งขันชกมวยไทยนัดพิเศษทางโทรทัศน์ แต่วันเดียวกันนั่นเอง มันเกือบเป็นวันเสาร์มรณะของผมไป เพราะผมบังเอิญเข้าไปตัดผมในร้านแก ในตอนที่มีการถ่ายทอดสดพอดี เมื่อเริ่มตัดใหม่ๆ ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ เพราะนักมวยทั้งสองยังดูเชิงกันอยู่ แต่หลังตัดผมแล้ว ทีนี้ก็ต้องโกนหนวดเครา ขณะลุงช้วนจรดมีดโกนคมกริบที่เคราของผม มวยก็เกิดต่อยกันดุเดือดขึ้นมา ลุงช้วนหันขวับไปจ้องที่จอโทรทัศน์ใต้พัดลมเพดานที่ใกล้พัง ขณะมือเริ่มโกนหนวดที่หน้าผมไปด้วย ทั้งยังแหกปากเชียร์มวยไปพร้อมกับบรรดาลูกสมุน มือที่กำด้ามมีดโกนอยู่ วาดไปมาในอากาศประกอบการเชียร์อย่างเมามันในความรู้สึกของแก แต่ชวนเสียวไส้ในความรู้สึกของผม นาน ๆ ครั้ง จึงก้มลงมาพูดปลอบใจที่ข้างหูผมเสียทีหนึ่ง “ไม่ต้องกลัวนะ พ่อหนุ่ม ลุงนะมือชั้นนี้แล้ว ไม่มีพลาด” ในตอนนั้น ผมคิดในใจ “ที่ว่าไม่พลาดนี่ ไม่พลาดลูกกระเดือกผมใช่ไหมล่ะ ลุง” ก็ดูกันเอาเองเถอะครับ ! แล้วอย่างนี้จะให้ผมทนตัดผมอยู่กับแกต่อไปได้อย่างไรกัน ................... ไม่ถึง 5 นาที หลังขี่จักรยานเลยร้านลุงช้วนมาได้ ผมก็มาถึงร้านตัดผมแห่งใหม่ ที่หน้าร้านมีป้ายชื่อร้าน เขียนไว้ว่า “กุ๊กไก่ บาร์เบอร์” ร้านตัดผมติดแอร์ทันสมัย มีช่างตัดผมวัยกลางคน ประจำอยู่ 2 คน และเพิ่งเปิดให้บริการได้ยังไม่ทันครบเดือนดีเลย เท่าที่รู้... ทั้งสองมาจากเมืองหลวง ตัดผมอยู่ในเมืองหลายปี จับผลัดจับพลู จึงมาเข้าหุ้น เช่าตึกแถว 3 ชั้น ย่านชานเมืองของเรา เปิดเป็นร้านตัดผม เพื่อรองรับความเจริญ (หรือความฉิบหายก็ไม่รู้ได้) ที่จะมาเยือนในไม่ช้า ส่วนชั้นบนเป็นที่อยู่อาศัยของลูกเมียของช่างทั้งสอง จากกระจกใสบานใหญ่หน้าร้าน มองเห็นโต๊ะตัดผมเงาวับ 2 ตัว มีเด็กวัยรุ่นเริ่มโตคนหนึ่งนั่งตัดอยู่ก่อนแล้ว และทันทีที่ผลักประตูกระจกเข้าไป แวบแรกที่เห็น ผมรู้สึกชื่นชมกับการตกแต่งภายในร้านที่ดูทันสมัย สวยงาม และสะอาดสะอ้าน มีคอมพิวเตอร์ตรงมุมหนึ่งของร้านซะด้วย ทุกอย่างในร้านเลิศหรูเข้ากับยุคโลกาภิวัตน์จริงๆ ผิดกับร้านกิ๊กก๊อกโบร่ำโบราณของลุงช้วนราวหน้ามือกับหลังเท้า ผมบอกให้ช่างร่างเล็กที่ว่างอยู่ ลงมือตัดผมให้ลูกชายก่อน เสร็จแล้ว ผมจึงจะตัดต่อ ระหว่างรอ ผมจึงไปนั่งเล่นอินเทอร์เน็ตฆ่าเวลา การตัดผมดำเนินไปอย่างราบรื่น ไม่มีหมากรุก ไม่มีมวยตู้ ไม่มีเสียงครางหึ่งๆ ของพัดลมเพดานที่ใกล้พัง มีแต่แอร์เย็นฉ่ำและเพลงสากลบรรเลงเบาๆ ขับกล่อมให้สุขใจ .................. เวลาผ่านไป ในเสียงแควกๆ ของปัตตาเลี่ยน ช่างทั้งสองพูดคุยกันถึงเรื่องต่างๆ ด้วยความรื่นรมย์ แต่ไม่นาน สถานการณ์ก็เปลี่ยนไป เมื่อใครคนหนึ่งหลุดปากถามถึงเรื่อง “เงินส่วนแบ่ง” จากการตัดผมตอนสิ้นเดือนที่ใกล้จะถึงในไม่กี่วันข้างหน้า เท่านั้นแหละ ได้เลือด เอ๊ย ! ได้เรื่อง หน้าสดใสของทั้งสองเปลี่ยนเป็นแดงก่ำ ตะเบ็งเสียงใส่กันยกใหญ่ ต่างคนต่างต้องการส่วนแบ่งมากกว่าใคร ทั้งที่ก่อนหน้า เห็นตกลงกันว่า จะแบ่งกันแบบ Fifty -Fifty ต่างฝ่ายต่างอ้างว่าทำงานหนักกว่าอีกคน ปากเถียงไป แต่มือก็ยังตัดผมให้ยีนและเด็กนักเรียนวัยรุ่นไม่หยุดหย่อน เข้าทำนองสุภาษิตไทย ที่ว่า “มือก็ไกว ดาบก็แกว่ง” นั่นเลยทีเดียว ขณะที่เด็กทั้งสองได้แต่มองหน้ากันเลิกลั่กในกระจก เหตุการณ์ตึงเครียดหนักยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ทั้งสองด่าทอกันด้วยคำหยาบคาย และอย่างคาดไม่ถึง ช่างตัวโตหยุดตัดผมเอาดื้อๆ มือที่ถือปัตตาเลี่ยน เปลี่ยนมาตั้งการ์ดมวย เดินโขยกตัว มองไปคล้ายตั๊กแตนตำข้าว เข้าไปหาช่างร่างเล็ก ที่ยังคงขยับปากด่าทอไม่หยุด พร้อมกับก้มหน้าตัดผมให้ยีนไปด้วย ไม่ทันได้ระวังตัว เมื่อช่างตัวโตเต้นฟุตเวิร์กเข้ามาจนได้ระยะหวังผล ก็ดีดแข้งขวาเข้าก้านคอช่างตัวเล็กอย่างจัง เกิดเสียงดัง “ผลั่ก” คับร้าน แล้วร่างนั้นก็รูดลงไปนอนตาค้าง อ้าปากหายใจพะงาบๆ อยู่ที่พื้น แต่แทนที่จะยอมนอนให้กรรมการนับสิบ ช่างตัวเล็กกลับกัดฟันสปริงตัวลุกขึ้นยืน กระโจนเข้าชกต่อยกับช่างตัวโตอุตลุด ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของ ผม ลูกชาย และเด็กวัยรุ่นผู้นั้น ...................... แล้วผมก็ต้องถอนใจออกมา ด้วยความโล่งอก เมื่อเห็นบรรดาเมียๆ ที่อยู่ชั้นบน พากันวิ่งลงมา เข้าใจว่าคงจะมาช่วยกันห้ามปราม แต่อนิจจา! ที่ไหนได้ แม่เมียทั้งสองกลับมายืนเชียร์ผัวรักกันเป็นการใหญ่ ที่สุด เมื่อฝ่ายผัวออกอาวุธแม่ไม้มวยไทยไม่ได้ดังใจ ฝ่ายเมียคงอยากสาธิตให้ผัวดู จึงเกิดเป็นมวยไทยหญิงแถมพกให้ดูกันอีกคู่หนึ่ง ถึงตรงนี้ ผมตัดสินใจ รีบเข้าไปคว้าตัวลูกชายที่นั่งอ้าปากหวอบนเก้าอี้ตัดผม เผ่นออกนอกร้าน ทั้งที่ผมของลูกชายตรงด้านหลังถูกไถจนขาวเว่อกว่าครึ่ง แถมด้านบนก็แหว่งไปแล้วบางส่วน โดยมีเด็กนักเรียนวัยรุ่นกับทรงผมไม่ต่างกัน โกยอ้าวตามมาติดๆ ผมอุ้มยีนตรงไปที่จักรยาน แล้วรีบปั่นออกจากร้านตัดผมนรกนั้นทันที .................. ขณะขี่จักรยานผ่านเด็กสาวสวยวัยรุ่นคนหนึ่ง ผมเห็นเธอสะกิดแม่ที่เดินมาด้วยกัน พลางชี้มือมาที่ยีน แล้วสองแม่ลูกจึงพร้อมใจกัน ระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นออกมา เล่นเอาเจ้าลูกชาย รีบม้วนตัว ซุกหน้าซ่อนทรงผมประหลาดกับแผ่นหลังของผมด้วยความเขินอาย “โอโห ! ผมทรงนี้เข้าท่าแฮะ “สาวสะกิดแม่” จริง ๆ ด้วย คราวหน้า พ่อขอไปเป็นแบบให้ช่างเขาตัดให้บ้างนะลูก ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ผมพูดกลั้วเสียงหัวเราะ เคล้าไปกับสายลมเย็นปลายฤดูร้อนที่พัดสวนมา ระหว่างปั่นจักรยานมุ่งหน้ากลับไปยังร้าน “ช้วนเกศา” ร้านตัดผมเก่าคร่ำคร่า ล้าสมัย และอาจจะต้องผจญภัย เสี่ยงตายกันอยู่บ้างเป็นครั้งคราว แต่ถึงอย่างไร มันก็ยังคงแฝงไว้ซึ่งน้ำจิตน้ำใจ ความทรงจำ และความผูกพันอันแสนหมดจดงดงามสำหรับผม... ...............   Create Date : 26 กรกฎาคม 2550 12 comments Last Update : 26 กรกฎาคม 2550 11:12:10 น. Counter : 4053 Pageviews. Share Tweet

สนุกดีค่ะ   โดย: miraclenongnat IP: 58.8.24.69 26 กรกฎาคม 2550 16:03:38 น.

..น่าไปตัดมั้ง สองร้านนี้   โดย: ..ยัยตัวยุ่ง.. IP: 203.150.4.138 26 กรกฎาคม 2550 16:58:58 น.

สนุกสนานดีค่ะ ชอบตอนวางมวยกัน   โดย: oil IP: 222.123.35.162 26 กรกฎาคม 2550 21:06:53 น.

นักเขียนหนุ่มๆ เขาใจดี ยังไม่ยอมปล่อยเรื่องสั้นเด็ดๆ ออกมาในช่วงนี้ โดยบอกว่า อยากให้ลุงรันได้มีโอกาสเสนอหน้าออกมาบ้าง หวังว่า... คงได้ความสุขใจจากเรื่องสั้นเชยๆเรื่องนี้กันอยู่บ้างหรอกนะครับ   โดย: รัน IP: 124.121.182.47 26 กรกฎาคม 2550 23:54:26 น.

หวัดดี เรื่องสั้น สนุกดี เราอ่านทุกเรื่องเลยนะที่ เธอส่งมาอ่ะ เรามีเรื่องหนึ่งอยากให้เธอ ช่วยเขียน เรื่องเว็บไซต์ ของเราหน่อยซิ เธอสามารถเข้าไปดูแล้ว เขียนเป็นเรื่องสั้นให้หลายคนๆ อ่านเกี่ยวกับเว็บเราได้มะ เราเชื่อว่า มันต้องออกมาดีแน่ๆ เลย เว็บไซต์เรา //www.geetang.com น่าจะแปลกใหม่ดีนะ เราจะอ่านทุกเรื่องที่เธอส่งมานะ   โดย: ตุ้ย IP: 58.8.91.75 27 กรกฎาคม 2550 13:12:28 น.

ยินดีช่วยนะครับ ถ้าไม่ติดอะไร ยังไงติดต่อมาทางนี้อีกทีนะครับ ผมลองเข้าเวบไปแล้วยังงงๆ หารายละเอียดของสิ่งที่คุณตุ้ยจะให้ช่วยไม่เจอน่ะครับ ยังไงติดต่อมาอีกทีนะครับ   โดย: เจ้ากอล์ฟ (ChronoCross ) 27 กรกฎาคม 2550 13:30:33 น.

ขอบคุณมากนะค่ะ ตุ้ยเข้าใจว่า เว็บไซต์ ตุ้ยไม่ได้ เกี่ยวอะไรกับ สิ่งที่มันจะเกิดขึ้นเลย แต่ว่า ตุ้ยต้องการให้เว็บไซต์ เป็นที่รู้จักของคนทั่วไป โดยอาจจะให้ทาง คุณกอล์ฟ ช่วยเขียนอะไรก็ได้ ที่อาจจะเกี่ยวกับการเข้าไปดูเว็บไซต์ของ ตุ้ยได้อ่ะค่ะ เพราะว่า คุณกอล์ฟ มีเพื่อนๆ เยอะแย่ จะได้ ช่วยตุ้ยแนะนำเว็บไซต์อีกทางหนึ่ง แต่ถ้าลำบากไป ตุ้ยไม่รบกวนนะค่ะ เพราะว่า เกรงใจอ่ะค่ะ ขอบคุณข้อความที่ส่ง กลับมานะค่ะ ยังงัยก็จะอ่านเรื่องสั้นไปเรื่อยค่ะ   โดย: ตุ้ย IP: 58.8.91.75 27 กรกฎาคม 2550 17:15:19 น.

สนุกดีค่ะ เดี๋ยวนี้หาร้านตัดผมบรรยากาศเก่าๆ แบบนี้ยากเนอะ แต่แอบเห็นที่แม่กลองด้วยล่ะ อิอิ แอบสงสัยว่า ทำไมร้านตัดผมผู้ชาย ถึงต้องมีบริการแคะหูด้วยอ่ะ   โดย: น้องเจ้าค่ะ IP: 58.9.34.54 28 กรกฎาคม 2550 16:28:48 น.

เรื่องน่ารักดีค่ะ แถวบ้านนู๋ก็มีร้านตัดผม( ท่านชาย) เก่าๆ แบบในเรื่องเหมือนกัน (พ่อกะปู่เป็นลูกค้าประจำค่ะ จ้างให้มาตัดที่บ้านก็ได้ด้วย) ช่างก็เป็นกันเอง ลุงรัน เอ๊ยย จารย์คะ เขียนเรื่องอีกเยอะๆ นะคะ ตามอ่านอยู่ค่ะ   โดย: nute IP: 58.9.84.221 28 กรกฎาคม 2550 18:59:13 น.

แวะมาเยี่ยมนะครับ จะบอกว่า ... "น้องตุ้งแช่" มีตอนใหม่ล่าสุดที่เป็นตอนที่ 4 แล้วนะครับ อย่าลืมแวะเข้าไปเยี่ยมชม "น้องตุ้งแช่" นะครับ อิอิ   โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง ) 28 กรกฎาคม 2550 22:41:56 น.

ได้บรรยากาศเก่าๆดีครับ   โดย: AFK IP: 58.9.113.207 31 กรกฎาคม 2550 0:22:35 น.

แล้วก็ต้องไปง้อลุงช้วนจนได้... คุณพ่อไม่ลองตัดให้คุณลูกเองล่ะคะ อิอิ   โดย: nunan IP: 58.8.87.137 2 สิงหาคม 2550 11:54:41 น.