ช่วงนี้ชีวิตเจอเรื่องราวมากมาย ทั้งๆที่อยู่บ้าน เราเห็นชัดเจนว่าใครดีใครไม่ดีได้จากตอนนี้

บางคนบางคอยถามอาการ แต่สิ่งที่เค้าต้องการจากเรายังคงเป็นความช่วยเหลือ บางคนสนใจเเต่เรื่อง

ของตัวเอง โดนเบียดเบียนตอนปกติไม่เศร้าเท่ากับตอนเราป่วย คนบางคนคิดถึงขนาด ก็เรายังใช้คอมพ์ได้

ก็ให้ช่วยงานเรื่องคอมพ์ไป ข้ออ้างอื่นเห็นเราอยู่ว่างๆเลยให้ทำให้หน่อย ฟังเเล้วดูหวังดี

สุดท้ายมันผลประโยชน์ตัวเอง เราป่วยเลยได้เห็นความเห็นแก่ตัวของคนชัดขึ้นเมื่อก่อนไม่เคยเห็น

ไม่รู้เพราะเราไม่เคยสนใจหรือเพราะที่ผ่านมาเค้าไม่แสดงออก

  แต่กลับเพื่อนบางคนไม่เจอกันนาน ไม่สนิทกัน ยังถามข่าวผ่านคนอื่นเสนอความช่วยเหลือ

ถึงเราจะไม่เดือดร้อนอะไร แต่มันเป็นคำที่ฟังเเล้วอุ่นใจ

"บางคนเราสนิทเกินไปจนไม่รู้ว่าเค้าเป็นคนไม่ดี บางคนเราห่างเกินไปจนไม่รู้ว่าเค้าดีขนาดไหน"

          เพื่อนที่ปัจจุบันเรายังติดต่อ ทั้งที่ไม่มีผลประโยชน์ คือเพื่อที่เราเลือกด้วยตัวเอง ดีใจที่ทุกคนไม่มีใครที่เราเลือกผิด

         กับคนบางกลุ่มที่เข้ามาเพราะความสัมพันธ์ทางสังคม เราอยากให้เค้าเป็นเเค่คนรู้จัก เหตุผลที่ต้องเกี่ยวข้องกันบางประการ

มันทำให้เค้ายังอยู่ในชิวิตเรา บางคนล้ำเส้นมามากเกินไปจนจากรำคาญกลายเป็นความไม่ชอบ คนกลุ่มนี้เราไม่รู้จะทำยังไงให้เค้าออกไป เศร้าจัง

บางครั้งก็คิดว่ามันเกิดจากตัวเราเองทั้งนั้นเราเองที่ตัดสังคมนี้ไปไม่ขาด มีเพียงคนเดียวที่เชื่อมคนกลุ่มนี้ไว้ แต่เราตัดคนนี้ไม่ได้ คนกลุ่มนี้ก็ตามมา 

สุดท้ายเราไม่รู้อีกกี่ปีถึงจากตัดได้ หรือ แย่หน่อยเราคงต้องรู้จักกันตลอดไป