Bloggang.com : lovetoorayong : ครั้งหนึ่งเราเคยพบกัน

ครั้งหนึ่งเราเคยพบกัน

วันนี้ขอเวลาส่วนตัวสักชั่วโมง มานั่งเขียนไดอารีที่รักสักหน่อย ก่อนเวลาจะทำให้เรื่องราวต่างๆหายไปจากความทรงจำ
เข้าเรื่องเลยละกัน เริ่มตั้งแต่ทริปเชียงใหม่กับครอบครัว โดยปกติบ้านเราจะไม่ค่อยได้ไปไหนด้วยกันบ่อยนักเพราะภารกิจของแต่ละคนนั้นเอง แต่ทริปนี้มีความสุขมากเพราะได้ไปกันหมด ทั้งป้า ทั้งพี่ เพราะว่าพี่ชายที่แสนดีรับอาสาเฝ้าบ้านให้ ขอบคุณคร่า

เราออกเดินทางตั้งแต่เย็นวันที่30มกราคม จากระยองตอน ห้าโมงเย็น ออกจาก กทม ตอน สองทุ่ม โชคดีที่รถไม่ติดอย่างที่กลัวกันไว้ ถึงเชียงใหม่เริ่มแรกก็ไหว้พระ เพื่อความเป็นมงคลแก่ชีวิต
แล้วก็ท่องเทียวตามที่ต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นไร่สตอฯ กฤษดาดอย ซึ่งไม่ได้เตรียมตัวที่จะไปทำให้การเิดินทางเล่นเอาหน้ามือตาลายกันเลยทีเดียว และก็งานพืชสวนโลก ไปเชียงใหม่ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกของเรา แต่ที่ประทับใจเพราะว่าเป็นครั้งแรกที่ไปกับคนที่เรารัก ฮ่าๆๆ นอกจากนั้นยังไปเจอญาติด้วย มีการเลี้ยงข้าวกันนิดหน่อยแต่อร่อยมากกกกก

การเที่ยวกับครอบครัวเป็นการสร้างพลังใจให้อย่างมากในการกลับมาเริ่มต้นการทำงาน ที่ใหม่ คนใหม่ สังคมใหม่ ของเรา ^^

เริ่มการทำงานคงจะเป็นปกติไม่มีอะไรมากมายแต่มันมาน่าสนใจตรงที่ได้รับให้เป็นตัวแทนของอำเภอเข้ารับการอบรมวิทยากรแกนนำ ครู ข นั้นแหละ เรื่องราวต่างๆเลยเกิดขึ้น
จากการที่รับแต่งตั้งเป็นครู ข จึงจ้องมีการจัดค่ายเยาวชนทั้งหมด 4 รุ่นๆละ 50 คน โดยกลุ่มเป้าหมายต้องเป็นผู้มีพฤติกรรมเคยลอง ใช้สารเสพติด นั้นแหละคะ ปัญหาของครูตู่เลย กลัวนะไม่ใช่ไม่กลัวว่าจะไปเจออะไรในค่ายบ้าง แต่ทำงงัยได้ เราต้องทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด อย่าให้ใครมาว่าได้ ครูตู่สู้ๆๆ
เริ่มค่ายรุ่นที่ 1 กำหนดวัน 16 - 24 ก.พ. 55 แอบดีใจเพราะกลุ่มเป้าหมายกลายเป็นเยาวชนกลุ่มเสี่ยงไม่ใช่ผู้เสพยา แต่ก็นะ กลุ่มเป้าหมายผิด หลังจากจัดค่ายไปแล้ว 3 วัน ก็ถูกให้เปลี่ยนกลุ่มเป้าหมายทันที เอางัยกันละ แต่ไม่ใช่หน้าที่ครูตู่จะต้องไปหา เพราะฉะนันนอนอยู่บ้าน 2 วัน เพื่อรอรับกลุ่มเป้าหมายใหม่ ฮ่าๆๆ กำหนดการเลือนเป็น 21 - 29 ก.พ.55 โดยปริยาย
วันที่ 21 ก.พ.55 ไปค่าย ตชด 114.อำเภอสอยดาว ด้วยความรู้สึกแบบบอกไม่ถูกนะ พอเจอเข้ากับกลุ่มเป้าหมายตัวจริง บางคนมีท่าทางกลัว ระแวง และเริ่มไม่พอใจเมื่อต้องถูกจับตัดผม แต่ก็เป็นส่วนน้อย ส่วนใหญ่ น่ารักมาก ทำให้ความกลัวในใจครูเริ่มลดน้อยลง

เด็กพวกนี้ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่หลายคนคิด เมื่อได้มาใช้ชีวิตอยู่กับพวกเขา 9 วัน ทำให้รู้ว่าปัญหาของพวกเขาส่วนใหญ่มาจากผู้ใหญ่สะมากที่เป็นตัวปัญหาสำหรับเด็ก หลายคนใช้ยาเพราะครอบครัวแตกแยก บางคนอยากลอง ก็เหมือนที่หลายๆคนรู้สาเหตุของการใช้ยานั้นแหละ แต่จะมีสักกี่คนที่เห็นใจ เขาใจ พวกเขาละ หากเราไม่ให้โอกาสเขา ต่อไปพวกเขาจะเป็นอย่างไร ประเทศชาติจะเป็นอย่างไร
เมื่อทั้งครู และเด็กเริ่มละลายน้ำแข็งในใจของแต่ละฝ่ายแล้ว เราอยู่ด้วยกันอย่าง Happy นะ ไม่มีอะไรน่ากลัว จะมีก็เพียงเหนื่อย แต่พอพักมันก็หาย เมื่อเห็นพวกเขาปรับปรุงตัวเองในทางที่ดีขึ้น เหมือนมีน้ำมารดในใจเลย ฮ่าๆๆๆ สงสัยครูตู่จะแก่ลงแล้วละมั้งเขียนอะไรเป็นสาระก็ได้ฮ่าๆๆ

อยากเอารูปมาลงนะแต่เราก็ต้องสงวนไว้บ้าง เพราะไม่อยากให้ใครมองเขาในแง่ร้าย ทุกคนสัญญาว่าจะปรับปรุงตัวเองและเลิกใช้มัน หาก 50 คน ในค่ายนี้ กลับออกไป มีสักเพียง 1 คน ที่เลิกได้เด็จขาด ครูก็ดีใจมากแล้ว
กิจกรรมในค่ายเราพยายามให้พวกเขาเล่นกีฬา ทำกิจกรรม ร้องเพลง เล่นดนตรี มีการพูดคุยในแต่ละวันโดยแบ่งเป็นกลุ่มสี เพื่อความไว้วางใจ ว่าเรื่องราวต่าง ๆ ที่เขาเล่ามาจะเป็นความลับ จะรู้เพียงแค่เขาและครูเท่านั้น

เมื่อเด็กๆไว้ใจครู เรื่องราวต่างๆจึงออกจากปากพวกเขา บางเรื่องทำให้ครูร้องไห้ก็มี ทำไมชีวิตคนเรามันต่างกันมากนักนะ ครูตู่ไม่เคยรู้จักความลำบากเลยก็ว่าได้นะ ครอบครัวเราดูแลเราอย่างดี ถึงไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ก็ตาม คุณป้าขาไม่เคยให้เราต้องลำบาก เมื่อมาดูชีวิตของเด็กพวกนี้ เรามีบุญนะเนี้ยฉะนั้นต้องทำความดีให้มากๆ ต่อไปจะได้ไม่ลำบาก ฮ่าา เข้ากันปะเนี้ย

อยู่กันจนครบ9วัน บางคนในระหว่างการอบรมก็มีอาการต่าง ๆ แตกต่างกันไป แต่ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง จนวันสุดท้ายที่จะต้องออกจากค่ายกันแล้ว เด็กๆดีใจ ครูก็ดีใจ การปิดค่าย เล่นเอาครูน้ำตาไหล ไม่รู้เพราะอะไร แต่รู้สึกผูกพันกับพวกเขา อยากให้ทุกคนในค่ายรู้ถึงความจริงใจ หวังดี สิ่งที่ดีๆ ที่ครูมอบให้ นี้ขนาดรุ่นแรกยังเอาใจครูไปได้ขนาดนี้ รุ่นต่อไปจะเจออะไรบ้างยังไม่รู้ แต่ที่รู้คือ การเตรียมตัว เตรียมใจ พร้อมรับเรื่องราวที่จะเข้ามา เพราะเรารู้ว่าสิ่งที่เราทำคิด การทำดี ถวายในหลวงของเรา

Create Date : 01 มีนาคม 2555

Last Update : 1 มีนาคม 2555 12:57:44 น.

0 comments

Counter : 756 Pageviews.