คุยกับป๊าแบบมรณานุสติ

การรักษาของป๊าตั้งแต่เข้า รพ. เป็นอาทิตย์ที่ 3 นี้
ก็ยังไม่ไปถึงไหน นนกดดูข้อมูลอะไรไปเรื่อย
ก็พบว่าการการดูแลผู้ป่วยในโรงพยาบาล เข้าขั้นวิกฤตจริงๆ
บุคลลากรไม่เพียงพอมาก และอาจมีอย่างอื่นที่นนไม่เข้าใจ

แต่นนไม่โทษสิ่งเหล่านี้หรอกนะ

2-3วันมานี้ นั่งนึกว่าจะไปทางไหนต่อ นึกไม่ออกมืดมน

แต่หันไปคุยกับป๊าแทน เมื่อวานไม่ได้เข้าออฟฟิศ (ถึงอยู่ออฟฟิศก็
จิตใจไม่ค่อยปกติ แค่พยายามไม่ให้ใครรู้ว่าเราผิดปกติ ^^'')
เลยโทรไปหาป๊าตอนเช้าๆ คุยเยอะมาก สนุกจัง ป๊าถามว่า
ทำไมวันนี้คุยนานได้ ก็บอกว่าวันนี้ออกมาข้างนอก มาขอพาสปอร์ต
มาทำวีซ่า ป๊าดีใจที่เห็นลูกทำอะไรเองได้ ดูแลตัวเองได้

กลางคืนโทรหาอีกรอบหลังจากไปยุ่งๆ ที่บางกอกเกือบทั้งวัน
ป๊าพร้อมจะไปพร้อมทั้งบอกว่าสบายใจมากๆ และไม่คิดอะไรมาก
แต่ก็ตั้งใจจะให้ รพ.เป็นเรือนตาย เพราะไม่อยากให้ม้า panic เวลาที่
ไปที่เกิดอะไรที่บ้าน ม้าpanic ง่ายมาก

ป๊าบอกว่าให้เข้มแข็งนะ อย่าอ่อนแอ อย่าให้คนอื่นเห็นน้ำตา
ป๊าทำอะไรมาเยอะแล้ว เจออะไรมาเยอะแล้ว ก็เพียงพอแล้ว
ก็ถือว่าตอนนี้ป๊าได้พัก ป๊าไม่กลัวที่จะได้พักยาว
ป๊าไม่มีอะไรต้องห่วง สอนม้าทำนู่นนี่ได้หมด ลูกๆ ก็ทำงานดี
มีการมีงานมั่นคง ป๊าจะไปห่วงอะไรอีก

ป๊าโคดดดดดดดดด เข้มแข็ง


ป๊าบอกว่าอย่าให้ป๊าไปแบบทรมาน อย่ายื้อชีวิต อย่าเอาสายระโยงระยาง
ถ้าป๊านอนหลับแล้วไม่ตื่นขึ้นมาได้ ป๊าจะดีใจมาก ป๊าอยากทำประโยชน์
ให้คนอื่น เพราะฉะนั้นป๊าขอเป็นอาจารย์ใหญ่ ให้นักเรียนได้ศึกษา
ป๊าบอกว่าให้คิดว่าป๊าไปเมืองนอก นนหัวเราะบอกป๊าว่า โอ๊ยยยยย
มันเหมือนกันมั้ยล่ะ !!! ป๊าบอกก็ต้องคิดอย่างนั้นให้ได้สิ

บทสนมนาเมื่อคืนเลยเป็นอะไรที่นนต้องกลั้นน้ำตาไว้ข้างใน
ไหลออกมาบ้างแต่เสียงต้องคุมให้ได้ เข้มแข็งให้ป๊าเห็น


ไอ้ที่บอกว่า มันตื้นตัน มันจุกอยู่ที่อก ขึ้นมาที่คอ นนเข้าใจว่ามันเป็นยังไง
จะบอกว่าเสียใจก็เสียใจ จะบอกว่าดีใจที่ป๊าเราเข้มแข็งก็ดีใจ
ก่อนวางหูบอกรักป๊า ถามป๊าว่าป๊าไม่บอกรักนนเหรอ ป๊าบอกว่า
รักหยินน้า (ชื่อเล่นจริงๆ ของนน^^) รักมากๆ ด้วย

ป๊าบอกอีกว่า ไม่อยากเห็นลูกออกจากงานมานั่งเกาะขอบเตียงดูแลป๊า
อยากเห็นลูกทำงาน มีชีวิตปกติ ไปเที่ยว ทำอะไรที่ตัวเองชอบ

จะไปมีอารมณ์ทำแบบนั้นไหม

ได้ยินแล้วน้ำตาไหล

*******************************************

การรักษาตอนนี้ ยังทำอะไรไม่ได้ คงต้องรอความพร้อมของ รพ.
ที่จะส่งตัวไป และความพร้อมของ รพ.ปัจจุบัน ความพร้อมของคนไข้
ถ้าเกิดติดเชื้อ หรืออะไรมากกว่านั้น

ตอนนี้ก็ล้างแผลวันละครั้ง แล้วก็เมื่อวานมีคุณหมออีกท่านมาสวนเพื่อ
ให้ปัสสาวะผ่านสายยาง ในระยะแรกนี้ก็สะดวกขึ้น แต่จะใช้ได้นานมั้ย
ก็ต้องรอดูกันไปตามอาการ

เราจำเป็นต้องรอ

โทรไปที่ รพ. ที่ป๊านอนอยู่ พยาบาลพูดไม่ค่อยน่ารักเท่าไหร่

เราถามเรื่องการส่งตัว พยาบาลบอกว่ารอหมอเท่านั้น ซึ่งหมอ
เข้ามาบ้างไม่เข้ามาบ้าง เราบอกว่าเราขอแค่แผนการรักษา
พยาบาลบอกว่า ก็ไม่เคยเห็นญาติคนไข้มาเลย มาแต่ไปๆ กลับๆ

เอ...เราบอกว่าเราไปรอหมออยู่หน้าห้องหมอเป็นวันๆ ก็ติดต่อหมอไม่ได้
เบอร์ติดต่อหมอก็ไม่มี ไม่ประสานงานให้ แล้วเราจะติดต่อหมอได้อย่างไร
อย่างน้อยก็บอกคนไข้ก็ได้เวลาอยากจะติดต่อคนไข้ แค่ 15 นาทีจากบ้าน
ก็มาถึง รพ.แล้ว แต่นี่เราต้องเป็นคนติดต่อหมอเองตลอด

คุณพยาบาลไม่น่ารักเลยน้า

นึกถึงคำป๊าขึ้นมาได้ บอกว่าไม่ต้องกลัวใครเค้าจะว่า ว่าทำไมไม่มาดูแลป๊า
เพราะป๊าต้องการแบบนี้ ขนาดม้าเอง ป๊ายังไม่อยากให้ลำบากมากไป
กว่านี้เลย ป๊าบอกว่าไปแบบนี้สบายดี อยากไปแบบไม่ให้ลูกเมียต้อง
ลำบาก

จริงๆ นนแทบจะอยากลาออกจากงานไปหาป๊า ไปอยู่ข้างป๊านะ

แต่นนอยากมองถึงจิตใจผู้ป่วยมากกว่า ว่าเค้าต้องการอะไร
ดีไม่ดีลาออกไปอยู่ใกล้เค้า เค้าจะยิ่งไม่สบายใจ ว่าลูกเราจะเอาอะไรกิน
ไปแบบไม่สบายใจ นนก็คงรู้สึกผิดไปตลอด



ถามว่าพรุ่งนี้ป๊าจะไม่ไหวแล้วมั้ย ก็เปล่า แต่เราคุยกับแบบเปิดมากขึ้น
และเผื่อใจสำหรับสิ่งที่จะเกิด

ป๊าบอกว่าหยินต้องโตเป็นผู้ใหญ่ น๊อตหลุดตัวเดียวไม่ได้แปลว่า
จะทำอะไรต่อไม่ได้ ทุกคนก็ต้องทำให้เคลื่อนต่อไปได้



สิ้นเดือนนี้ไม่อยู่ 7 วัน อาทิตย์หน้าหรืออาทิตย์ถัดไป ไปหาป๊าดีกว่า


^____^ ยิ้มสู้ทุกคนนะคะ

Create Date : 01 ตุลาคม 2554		1 comments
Last Update : 1 ตุลาคม 2554 10:01:51 น.
Counter : 719 Pageviews.
Share Tweet