รู้จักแล้วแต่ยังคลำทางอยู่

วันที่ 11 / 3 / 11 เป็นวันที่ญี่ปุ่นโดนทั้งtsunami และ แผ่นดินไหว

นนรู้ข่าวจากนายญี่ปุ่นตั้งแต่ก่อนเที่ยง ตื่นเต้นไปกับเค้าด้วย

ไม่ได้คิดเล้ยยย ว่าบ้านตัวเองก็จะเจอ tsunami กะเค้าเหมือนกัน 555

อันนี้ก็เป็นบันทึกจาก multiply เช่นเดียวกัน

*******************************************

วันนี้ที่บ้านเอาผล MRI ไปให้หมออ่าน ผลก็คือมะเร็งอยู่ในขั้นที่ 3 แล้ว

ที่คิดกันไว้คือ ระยะแรกหรือไม่ก็ระยะที่2 แต่ไปถึงระยะที่ 3 ก็ช็อก

เหมือนกัน เลยส่งเมลไปหาน้อง แล้วก็ได้เมลแบบนี้ กลับมา

**********************************************

วันจันทร์ จะไปเอาใบส่งตัวจากโรงพยาบาลช้างเผือกไปโรงบาลมหาราช

ถึงตอนนั้นคิดว่าใช้เวลาอีกซักหน่อยจนกว่าจะได้ผ่าเพราะต้องทำเรื่อง

เรื่องการตัดสินใจทำอะไรต่อ ทั้งป๊าและม๊า บอกว่าถ้าถึงมือหมอก็เต็มที่

เค้าว่าไงว่าตามกันคงรู้สึกเหมือนกันที่อยากไปดูแล อยากไปช่วยตัดสินใจ

เราคงต้องรอเวลาที่จะคุยกันทั้ง 4 คน เพื่อวางแผนอนาคตว่าจะทำยังไงต่อ

ไป


ตอนนี้เรารู้สถานการณ์แล้ว เราต้องเตรียมทุกอย่างไว้

ที่สำคัญเราต้องเตรียมใจเอาไว้ด้วย

ม๊าคุยกับป๊าแล้วว่าจะดูแลป๊าเต็มที่ ทั้งคู่ให้กำลังใจกันเองเต็มที่มาก

ไม่น่าเชื่อว่าบ้านเราเมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้ แต่ทุกคนไม่ท้อเลย


เมื่อกี๊โทรคุยทั้ง ป๊า และ ม๊า แล้ว

ตอนที่ทุกคนได้รู้ข่าวครั้งแรก ก็ชักงักไปแป๊บนึง

ป๊า ม๊า เค้าก็รู้สึก แบงค์ก็รู้สึก เจ๊ก็รู้สึก

(ม๊าเค้าบอกเลยว่าเค้าก็รู้สึกนิดนึงตอนที่หมอบอก)

จะเรียกว่า ช็อค มั้ย ก็คิดว่าไม่ถึงขนาดนั้นเพราะเรารู้มาอยู่แล้ว

แต่ ป๊า กับ ม๊า บอกว่า ยังดีที่หมออนุญาติให้ ส่งตัวไป สวนดอก


แต่ทุกคนก็มีความรู้สึกเดียวกันคือมีกำลังใจเต็มที่ทำเต็มที่จนถึงที่สุด

ม๊าบอกว่า เรื่องแบบนี้มันไม่เหมือนกับการซ่อมแซมเสื้อผ้า

ที่จะถอดเข้าถอดออกได้ ม๊าก็จะทำเต็มที่พอป๊ารู้ว่าม๊าจะดูแลเต็มที่

ป๊าก็ยิ่งมีกำลังใจอีก


สิ่งที่เราควรจะคิดต่อจากนี้ คือทำยังไงให้ป๊ามีความสุข

และสบายใจที่สุดเราโชคดีมากที่เรายังมีโอกาสทำให้ป๊าสบายใจ

และ ป๊าก็โชคดีมากที่มีเวลาเตรียมทุกอย่าง


ป๊าย้ายที่นอนมาอยู่ข้างล่าง(ฝั่งบ้าน)จะได้สะดวก

เตรียมเคลียของต่างๆ เตรียมวางแผนต่างๆให้

ม๊าเคยบอกว่าป๊าอยากมีเวลาที่จะเตรียมอะไรอีกซักปีเพื่อเตรียมตัว

ไปต่างประเทศ (ม๊าพูดแบบนี้จริงๆ)


เหมือนที่ป๊า บอกว่า น๊อตหลุดตัวเดียว ไม่ใช่ว่าบ้านจะล่ม

เราต้องอยู่อย่างมีความสุขให้ได้

พยายามที่จะไม่คิดว่า เราทำอะไรไม่ดีต่อเค้าในอดีต

พยายามที่จะไม่คิดว่า ทำไมเราไม่เคยทำแบบนี้

พยายามที่จะไม่คิดว่า ทำไมเราไม่ทำให้ความฝันเค้าเป็นจริง

พยายามที่จะไม่คิดไปเองว่า เค้าต้องการแบบนั้นแบบนี้


แต่

จะพยายามคิดว่า

ตั้งแต่นี้จนถึงที่สุด ป๊า เค้าทำอะไรแล้วมีสบายใจเราก็ต้องสนับสนุนเต็มที่

หลายครั้งที่คุยแล้วรู้ว่าตอนนี้ป๊าไม่เอาอะไรเลยนอกจากทำอะไรก็ได้

ที่ไม่รบกวนคนรอบข้างป๊า ยังออกไปกินข้าวกินมังสวิรัติคนเดียวเลย


บางทีการที่เราอยากไปทำนู่นทำนี่อาจทำให้เค้าไม่สบายใจก็ได้

คิดว่า

ตอนนี้อยากให้ป๊าได้นั่งรถแพงๆซักครั้ง แต่ป๊าไม่ต้องการ

หากคุยกันแล้วด้วยเหตุผลไม่ว่าจะยังไงป๊าก็ไม่อยากให้เราซื้อ

เราก็ต้องไม่ซื้อนั่นแหละคือสิ่งที่ดีที่สุด

หากเราดื้อดึงไปซื้อมาให้นั่ง ป๊าอาจจะไม่มีความสุขและเป็นกังวล

สุดท้าย ผู้ให้สบายใจแต่ผู้รับไม่สบายใจถ้าเราทำตามความต้องการของผู้รับ

ผลดีก็คงดีทั้ง ผู้ให้ และผู้รับเพราะไม่ใช่ว่าเราไม่สามารถทำให้ได้

แต่ผู้รับไม่เอา(เพราะสบายใจกว่า) มันทำให้สบายใจทั้ง 2 ฝ่าย

และเราก็ไม่ต้องมาเสียใจทีหลังว่าทำไมเราไม่ได้ทำให้ (ติดกับอดีต)


อยากเป็นแบบในหนังเหมือนกัน

ที่เวลามองไปบนฟ้าแล้ว เห็นหน้าเค้ายิ้มให้เรา แล้วก็มีความสุข
(จังหวะนี้ที่อ่านน้ำตาไหลเลย)


ผลการรักษาจะออกมาเป็นแบบไหน


ถ้า

ป๊า จิตใจเข้มแข็ง

ม๊า แบงค์ เจ๊ ให้กำลังใจเต็มที่

หมอก็รักษาตามหน้าที่

เรื่องวางแผน และ แบ่งหน้าที่ก็คงต้องคุยกันทั้ง 4 คน

จากนั้นเข้ารับการรักษา เราก็ทำหน้าที่ที่เราได้แบ่งกัน

โชคดีมากๆ ที่ไม่มีใครท้อ นั่นถือว่าเราทำดีที่สุดแล้ว

ตอนนี้ เราต้องไปข้างหน้าอย่างเดียวแหละเราต้องเดินต่อไป

อย่างมีความสุขให้ได้

(แบงค์ก็ยังทำไม่ได้หรอก พยายามอยู่)

********************************************

นนจะส่งเมลหาแบงค์ตลอดตั้งแต่รู้เรื่อง และเราผลัดกันลุก

ผลัดกันล้มมาโดยตลอด โดยที่ครั้งแรกที่รู้เรื่อง นนเข้มแข็ง(กว่าแบงค์)

เราคุยโทรศัพท์กันมากกว่าปกติ ทั้งๆที่เราอยู่ห่างกันแค่ชั้น 2 -3 เท่านั้น

เราส่งเมลกันเยอะขึ้นมากกก เพื่อให้กำลังใจซึ่งกันและกัน

แต่เวลาที่นนอยู่คนเดียวนนก็เถียงไม่ได้ว่านนร้องไห้ (2ครั้งได้)



เวลาผ่านมาอีกแป๊บนึง นนก็เริ่มอ่อนแรงลงบ้าง กลายเป็นแบงค์ที่

ลุกขึ้นมามองไปข้างได้มากกว่า แต่ยังมีอารมณ์ร้อนแบบเด็ก ๆอยู่บ้าง

นนเข้าใจ ทุกคนเครียด นนก็เครียด แต่อย่าให้ทมะเร็งมากิน

จิตใจเราไปอีกเลย



สำหรับป๊าม้า พอรู้ผลจากMRI แล้ว ป๊าบอกว่าจะคีโมเลย

หมอบอกว่าพร้อมแล้วมาได้เลย เพราะหนังสือส่งตัวอะไรเรียบร้อยแล้ว

(อันนี้ไม่รู้รายละเอียดมากเพราะม้าจัดการให้หมดเลย แม่ดีเด่นนนนน)

นนตกใจนิดหน่อยที่ป๊าจะคีโมเลย เธอช่างเครียมพร้อมอะไรเยี่ยงนี้

คืนก่อนที่จะไปคีโม ก็ตกลงกันเรียบร้อย ผ่านไปไม่เกิน 15นาที

ม้าโทรมาอีกรอบบอกว่า เปลี่ยนไปเป็นอีกวันนึงเพราะอยากจะเตรียม

อะไรให้พร้อม ม้าคงหมายถึงวิตามิน หรือการเตรียมพร้อมด้านอื่นๆ

เพราะทั้งคู่อยู่กันแค่ 2 คน ก็ต้องพึ่งพากันตามประสาตายาย

นนก็ตกลงตามนั้น ถือว่าปลูกเรือนตามใจผู้อยู่ ปลูกอู่ตามใจผู้นอน


อีกวันนึงหนังสือและเอกสารเกี่ยวกับการรักษามะเร็งแบบแพทย์ทางเลือก

ได้ส่งถึงบ้านที่เชียงใหม่ ป๊ากับม้า ทั้งคุ่ก็เริ่มอ่าน อ่าน และอ่าน



จนในที่สุดป๊าบอกว่าจะลองใช้ชีวิตแบบ วัว ดูสักหนึ่งเดือน

คือกินแต่ผักหญ้า แล้วก็ปั่นน้ำผัก ผลไม้ดื่ม

สำหรับอาหารก็ไม่แตะโปรตีนเลย ทานแต่ข้าวกล้องเป็นหลัก



..............................................................................

หลังจากนี้ก็ยังมีอุปสรรคในการดูแลผู้ป่วยเป็นมะเร็งอีกมากมาย

ที่ไม่รู้ว่าคนอื่นจะเป็นเท่านนมั้ย เอาไว้จะมาเม้าให้ฟังอีกนะ


******************************************



.... เราจะผ่านมันไปด้วยกัน ....

Create Date : 21 มีนาคม 2554		0 comments
Last Update : 21 มีนาคม 2554 17:23:15 น.
Counter : 504 Pageviews.
Share Tweet