เมื่อฝนห่าใหญ่โหมกระหน่ำลงบนยอดต้นพิทูเนียที่ฉันเพิ่งปลูก ฉันรู้สึกสงสารพวกมันฉันอยากเอามันเข้ามาหลบพายุข้างใน เมื่อฝนหยุดตก น้ำหนักของน้ำทำให้ดอกเล็กๆ ของมันลู่ลงสู่ดิน พวกมันดูเศร้าและอ่อนแอ แต่เพียงไม่กี่ชั่วโมง พวกมันก็ชูช่อขึ้น และแหงนขึ้นสู่ท้องฟ้า วันถัดมา พวกมันก็ยืนต้นตรงและแข็งแรง

 

เป็นการเปลี่ยนแปลงอันน่าทึ่ง! หลังจากสายฝนกระหน่ำลงบนยอดของมัน น้ำฝนก็หยดจากใบไหลลงสู่ดินจนชุ่มโชก และน้ำนั้นได้ย้อนกลับขึ้นไปในลำต้นของมัน ทำให้พวกมันแข็งแรงและยืนต้นตั้งตรง

 

เนื่องจากฉันชอบแสงแดดมากกว่า ฉันจึงหงุดหงิดเมื่อฝนทำลายแผนการใช้เวลานอกบ้านของฉัน บางครั้งฉันคิดแบบผิดๆ ว่าฝนเป็นสิ่งไม่ดี แต่ทุกคนที่เคยผ่านความแห้งแล้ง รู้ดีว่าฝนคือพระพร ที่นำความชุ่มชื้นมาสู่ผืนโลก เพื่อประโยชน์แก่ทั้งคนชอบธรรมและคนอธรรม (มธ.5:45)

 

แม้เมื่อพายุแห่งชีวิตโหมกระหน่ำจนเราแทบแหลกสลายเพราะพลังรุนแรงของมัน แต่ “สายฝน” ไม่ใช่ศัตรู พระเจ้าผู้ทรงรักเราทรงอนุญาตให้ฝนนั้นทำให้เราเข้มแข็งขึ้น พระองค์ทรงใช้น้ำที่ซัดสาดเราภายนอก สร้างเราขึ้นจากภายใน เพื่อเราจะยืนขึ้นอย่างสง่างามและแข็งแรง – JAL