เช้าตรู่ของฤดูใบไม้ร่วงวันหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังขับรถไปท่ามกลางความมืด ผมต้องตกใจเมื่อเห็นอะไรสีน้ำตาลวิ่งผ่านแสงไฟหน้ารถผมไปอย่างรวดเร็ว ตามมาด้วยเสียงกระแทกของบางสิ่งกับหน้ารถของผม ผมขับรถเฉี่ยวกวางตัวหนึ่งด้วยความเร็ว 110 กิโลเมตรต่อชั่วโมง! แค่เฉี่ยวและรถของผมก็ไม่เป็นอะไร(กวางก็ไม่เป็นอะไรเท่าที่ผมเห็น) แต่เหตุการณ์นั้นทำให้ผมขวัญหนีดีฝ่อ ผมขับรถมาทำงานตามปกติแบบ “ขับไปเรื่อยๆ ตามความเคยชิน”แต่ความตกใจจากอุบัติเหตุครั้งนั้น ทำให้ผมกลับมาจดจ่อและระมัดระวังอย่างเต็มที่ ขณะที่พยายามสงบไม่ให้ใจเต้นแรง และนั่นเป็นเสียงปลุกให้ตื่นที่ไม่น่าปรารถนาที่สุด

อัครทูตเปโตรปลุกเราด้วยเสียงที่ต่างออกไปเป็นเสียงที่ไม่น่าปรารถนาแต่ทว่าจำเป็น ท่านเตือนให้เราตื่นตัวต่อการทำสงครามฝ่ายวิญญาณกับศัตรูที่มีพลังอำนาจ เปโตรเตือนเราว่า“ท่านทั้งหลายจงสงบใจ จงระวังระไวให้ดี ด้วยว่าศัตรูของท่านคือมารวนเวียนอยู่รอบๆ ดุจสิงห์คำรามเที่ยวไปเสาะหาคนที่มันจะกัดกินได้“(1ปต.5:8) นี่เป็นเสียงเรียกให้เราตื่นขึ้น เพื่อที่จะมองเห็นอันตราย และเตรียมพร้อมรับการโจมตีของมัน!

เราจะแสวงหาความช่วยเหลือที่จำเป็น ก็ต่อเมื่อเราตระหนักถึงอันตรายที่ต้องเผชิญในชีวิตประจำวัน และเมื่อเราตื่นตัว เราจะพึ่งพากำลังที่มาจากพระเจ้า ผู้ทรงยิ่งใหญ่กว่าศัตรูฝ่ายวิญญาณของเรา – BC