Bloggang.com : elastigirl : ++ ประกาศผลสอบ Entrance ++

++ ประกาศผลสอบ Entrance ++

วันนี้ อัพไป 2 บล๊อกอีกแล้ว.. ว่างๆ แวะไปอ่านบล๊อกนู้นเล่นๆก็ได้นะ.. วิธีแก้ปวดเข่า

เมื่อวันก่อน ป้าปูโทรมาหาหม่าม๊า บอกว่าฟันที่อุดไว้มันหลุด เลยโทรมาถามว่าป่ะป๊าไปคลินิกวันนั้นหรือป่าว.. หม่าม๊าก็เลยช่วยเป็นธุระนัดหมายให้ในวันถัดไป เลยเป็นโอกาสให้หม่าม๊าได้เจอเพื่อนเก่า

เช้าวันถัดมา ป้าปูมาทำฟันตามนัด หลังจากทำเสร็จประมาณ 10 โมงเช้า ป้าปูก็ได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนว่า อาทิตย์นี้ ไม่ต้องไปร้องเพลงถวายสมเด็จฯ ป้าปูเลยปักหลักนั่งคุยกับหม่าม๊าจนเกือบบ่าย 2 ถึงแยกกลับไป

หม่าม๊าเป็นเพื่อนสนิทกับป้าปูตั้งแต่เรียน ป.1 ที่โรงเรียน อนุบาลเขลางรัตน์อนุสรณ์ (ชื่อยาวดีไหม) โลโก้ประจำโรงเรียนเป็นรูปดอกบัว มีตัว อ.อ่าง ประกอบกับรูปดอกบัว.. พอหม่าม๊าเรียนจบประถม 4 อาม่าก็ให้ย้ายมาเรียนที่โรงเรียนมัธยมวิทยา ใกล้ๆบ้าน (โรงเรียนที่ไปหัดถีบรถจักรยานนั่นแหละ) หลังจากนั้น เราก็ไม่ค่อยได้เจอกัน.. พอจบ ป.6 หม่าม๊าไปสอบเข้าโรงเรียนบุญวาทย์ ป้าปูก็ไปสอบเข้าที่โรงเรียนลำปางกัลยาณี ที่รู้ว่าอยู่ที่โรงเรียนนั้น เพราะเคยเจอกันอยู่หนนึง ตอนหม่าม๊าไปทำอะไรที่โรงเรียนนั้นอ่ะ.. (ทำอะไรที่ว่าน่ะ จำไม่ได้แล้วว่าทำอะไร จำได้แต่ว่าไปทำอะไรสักอย่าง..อ่านแล้ว งงไหม..)

สงสัยคงเพราะป้าปูไม่อยากตัดผมสั้นล่ะมัง เพราะว่า ที่ลำปางกัลยาณีเป็นโรงเรียนหญิงมาก่อน (ตอนหลังเปลี่ยนเป็นสหศึกษา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผู้ชายจะไว้ผมยาวได้นะจ้ะ) เด็กผู้หญิงไว้ผมยาวได้ แต่โรงเรียนบุญวาทย์ที่หม่าม๊าเรียน เป็นโรงเรียนชายมาก่อน ดังนั้น ต้องตัดผมสั้นทุกคน ป้าปูน่ะ ตอนเด็กๆ ไว้ผมยาว ถักเปีย 2 ข้าง น่าดึงชะมัด ตอนนั้นหม่าม๊าไว้ผมยาวแค่บ่า ยังร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร ยามที่ต้องตัดผมเพื่อไปเข้าเรียนที่บุญวาทย์ แต่พอตัดผมแล้ว เห็นหน้าตาบ้องแบ๊วของตัวเอง ก็รู้สึกว่าน่ารักดี เลยเลิกร้องไห้.. (การชมตัวเอง.. คนโบราณเค้าเรียกว่า “หมาขี้ไม่มีใครยกหาง” นะลูก..อิอิ)

หลังจากป้าปูเรียนที่ลำปางกัลยาณี ตอนที่จบ ม.2 คุณพ่อป้าปู ต้องย้ายไปอยู่ที่แพร่ ป้าปูก็เลยย้ายไปด้วย.. หลังจากนั้น หม่าม๊าก็ไม่เคยได้เจอหรือติดต่อป้าปูได้อีกเลย.. และแล้ว..พรหมลิขิตมีจริง.. ตอนที่หม่าม๊าไปสอบ Entrance ที่ มช. หม่าม๊าก็ไปเช่าหอที่ มช. นอนกับเพื่อนๆ เพราะว่าเราต้องไปสอบสนามสอบตามโรงเรียนต่างๆ ในจังหวัดเชียงใหม่ เช้าวันแรกของการสอบ หม่าม๊าก็ตื่นแต่เช้า แวะไปกินข้าวที่โรงอาหารก่อนที่จะไปนั่งรถสองแถวออกไปสอบที่สนามสอบในตัวเมือง.. หม่าม๊าเห็นเด็กสาวคนนึง หน้าตาคุ้นเหลือเกิน และหญิงสาวคนนั้นก็มองหม่าม๊าเหมือนกัน.. พอหม่าม๊าซื้อข้าวเสร็จ มานั่งที่โต๊ะ หม่าม๊าก็หันมามองหาผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง.. และหม่าม๊าก็เห็นเธอมองมาเหมือนกันอีก.. หม่าม๊าเลยเดินลุกไปถาม “ปูใช่มั้ย” “ไก่ใช่ป่าว”

หม่าม๊ากับป้าปูแทบจะกรี้ดที่ได้เจอกันที่นั่น.. แต่เวลามีไม่มาก เพราะเดี๋ยวไปสอบไม่ทัน ป้าปูบอกว่านอนที่หอเดียวกะหม่าม๊านั่นแหละ เราเลยนัดกันว่า เดี๋ยวสอบเสร็จคืนนี้ ค่อยไปหาที่ห้อง.. แล้วเราก็คุยกันมากมาย.. จริงๆป้าปูสอบได้พยาบาลแล้วล่ะ แต่ป้าปูอยากได้เกษตร เลยมาสอบเอ็นอีกที แล้วเราก็นัดและแลกที่อยู่กันว่า ใครสอบได้ที่ไหน ให้เขียนจดหมายมาบอกกันด้วย..

หลังจากที่รู้ผลสอบ.. หม่าม๊าก็ยุ่งวุ่นวายกับการที่ต้องมาสอบสัมภาษณ์มอบตัวที่กรุงเทพ แล้วยังต้องไปกับรุ่นพี่ ที่มารับน้องรถไฟลงใต้ไปด้วยกัน.. แต่หม่าม๊าไม่ลืมหรอกนะ .. พอหลังจากที่อะไรๆ เข้าที่เข้าทาง หม่าม๊าก็เขียนจดหมายไปหาป้าปู.. บอกว่าหม่าม๊าเอ็นติดที่ไหน.. แต่.. ป้าปู.. ไม่ได้ตอบจดหมายหม่าม๊าเลย.. หม่าม๊าก็ไม่ได้ติดตามรอคอยจดหมายจากป้าปู เพราะว่าตอนเรียนปีหนึ่ง ชีวิตที่ไม่เคยออกจากบ้านไปไหนไกลๆ พอได้มาเรียนอย่างนี้ เลยเหมือนนกน้อยหลุดจากกรง.. มันมีอะไรสนุกสนานเยอะเหลือเกิน ไว้หม่าม๊าจะค่อยๆนึกแล้วเล่าให้ฟังทีหลังนะลูก..

แล้วหม่าม๊าก็ขาดหายการติดต่อกับป้าปูไป จนกระทั่ง ปิดเทอมหน้าร้อน 3 ปีต่อมา หม่าม๊าอ่าน นสพ. ไทยรัฐ และเห็นรูปภาพผู้เข้ารอบประกวดร้องเพลงของสยามกลการ หม่าม๊าเห็นรูปและชื่อป้าปูในรายชื่อผู้เข้ารอบชิง.. หม่าม๊าไม่อยากจะเชื่อเลย.. หม่าม๊าดีใจที่เห็นเพื่อน และหม่าม๊าก็อยากจะให้กำลังใจเพื่อนมาก แต่ไม่รู้ว่าจะติดต่ยังไง เลยลองโทรไปถาม 13 สอบถามเบอร์โทรศัพท์ (สมัยนี้ 1133 แล้วจ้ะ) หม่าม๊าบอกนามสกุลไป และบอกว่าอยู่ที่จังหวัด แพร่ .. ปรากฏว่าสวรรค์เป็นใจ หม่าม๊าได้เบอร์โทรมาจริงๆด้วย.. หม่าม๊าก็เลยโทรไปหา แม่ของป้าปูเป็นคนรับสาย เค้าเลยให้เบอร์โทรป้าปูที่ กทม. กับหม่าม๊า.. เราเลยได้เจอกันอีกครั้ง และครั้งนี้ หม่าม๊าก็ไม่ปล่อยให้สัมพันธภาพของเราห่างหายไปอีก.. ป้าปูเองก็ดีใจที่ได้เจอกับหม่าม๊า แต่เราก็ไม่ได้พูดคุยกันทุกวันหรอกนะ สัมพันธภาพเรายังคงอยู่ในระดับเดิม ไม่ใกล้ไม่ไกล.. แต่เรารู้ว่า หากมีเรื่องเดือนร้อน.. โทรหากันได้เสมอ.. หม่าม๊าเป็นคนรักเพื่อน และเป็นประเภท ’เวลาเพื่อนมีความสุข ไม่คิดถึงฉันก็ได้ แต่เวลาทุกข์ใจ ฉันพร้อมที่จะปลอบโยนนะ’ ..

เอ.. ความจริง..หม่าม๊าจะเล่าเรื่องความรู้สึกตอนที่สอบเอ็นติด ไหงไถลมาเป็นเรื่องป้าปูได้ล่ะเนี่ย.. แหะๆ หม่าม๊านี่ขี้โม้จริงๆเลยเนอะ.. มาๆ เล่าให้ฟัง..

หม่าม๊านั่งคุยกับป้าปู ตั้งหลายเรื่อง จนมีเรื่องนึงที่ทำให้หม่าม๊าต้องหวนคิดถึง อารมณ์ตอนที่สอบ Entrance เข้ามหาวิทยาลัย สมัยนั้นอินเตอร์เน็ตก็ไม่มี บริการสอบถามทางโทรศัพท์ก็ยังไม่มี จะดูผลสอบ ก็ต้องไปดูที่เขาติดบอร์ดตามมหาวิทยาลัยนั่นแหละ.. วันที่ประกาศผลสอบ หม่าม๊าก็นัดกับเพื่อน ออกจากบ้านกันตั้งแต่ตี 5 เพื่อนั่งรถไปเชียงใหม่กัน.

ขาไป พวกเราทุกคน พกความหวังไปเต็มหัวใจ แอบลุ้นว่าตัวเองจะสอบติดคณะที่หวังไหม..อยากให้รถวิ่งให้เร็วกว่านี้อีก.. ทำไมเวลามันผ่านไปช้าจริงหนอ..คิดไปสารพัด... ไปถึงก็นั่งรอกันแถวๆ หอประชุมที่เค้าจะเอาบอร์ดมาตั้ง.. บริเวณนั้นก็มีนักเรียนจากที่อื่น ทะยอยกันมารอดูผลเหมือนกัน..

ระหว่างที่รอ พวกเราก็คุยกันไป บ่นกันไปว่า ทำไมบอร์ดยังไม่ออกมาอีกนะ.. เค้าทำอะไรกันชักช้าเหลือเกิน.. นี่แหละที่เรียกว่า ‘ใจคนรอ’ อะไรๆ มันก็เชื่องช้าไปหมด.. แต่ก็ไม่ลืมนัดกันว่า ดูกันเสร็จแล้วก็มห้กลับมาเจอกันตรงนี้นะ. จนกระทั่ง เข็มนาฬิกาเขยิบมาถึงเวลา 8.30 น. ก็มีพี่ๆหลายคน ช่วยกันยกบอร์ดออกมาตั้งบริเวณลานกว้าง ในหอประชุม.. แค่เห็นบอร์ดแรกออกมา พวกเราก็เหมือนผึ้งแตกรัง วิ่งกรูกันไปที่หอประชุม.. ตอนนั้น ในหัวไม่ได้นึกถึงอะไรอีกแล้ว.....ใจไปอยู่ที่บอร์ดประกาศผลอย่างเดียว....

หม่าม๊ามุดไปจนถึงบอร์ดอันแรกที่ยกเข้ามา “มหาวิทยาลัยเชียงใหม่” หม่าม๊ารีบไล่สายตาไปที่บอร์ด ยิ่งใกล้ถึงเลขประจำตัวหม่าม๊า มือก็เริ่มสั่น.. หูอื้อ ตาลาย.. อุ้ย.. เบอร์ข้างหน้าเราก็ติด.. อุ้ย.. เบอร์ข้างหลังเราก็ติด... อ้าว.. แล้วเบอร์ชั้นหายไปไหนล่ะ..

หม่าม๊าพยายามมองอีกหลายรอบ.....ไม่มี.. ดูยังไงก็ไม่มี... ใจหม่าม๊าหล่นวูบ.. สมองมึนงง.. นี่ฉันสอบไม่ติดเหรอ.. ในความสับสน วุ่นวาย.. หม่าม๊าก็เดินตัวเอียง เดินแบบเซื่องซึม ออกมาแถวใต้ต้นไม้ ที่พวกเรานัดกันไว้.... ตอนนั้นก็เดินสวนกับพี่คนนึง เค้าขี่รถ Enduro ผ่านมา หน้าตาหล่อเชียวล่ะ แต่ตอนนั้น ไม่มีอารมณ์กระดี๊กระด๊าแล้ว.. พี่เค้าเห็นหม่าม๊าเดินซึมเป็นหมาหงอยออกมา เค้าก็อุตส่าห์ยิ้มทัก พลางถามว่า.. “สอบติดมั้ยครับน้อง”... คำถามกระตุ้นต่อมน้ำตาเลยนะนั่น แต่หม่าม๊าก็ไม่ได้ร้องหรอกนะ อายหนุ่มหล่อ เลยได้แต่ส่ายหน้า น้ำตาปริ่ม

แล้วเดินหลบไปที่ใต้ต้นไม้ ..... ไม่มีใครสักคน.. สงสัยคงยังมุดอยู่แถวๆ บอร์ดที่ประกาศผลนั่นแหละ

ความจริง หม่าม๊าเลือกมหาวิทยาลัยอื่นด้วย แต่เพราะสมองมันตื้อไปหมด เลยคิดอะไรไม่ออก.. มานั่งบื้ออยู่ใต้ต้นไม้สักพัก.. ไอ้ไก่เตี้ย มันก็เดินออกมา พลางบ่นว่า คนเยอะว่ะ มุดไม่ไหวเลย.. แล้วมันก็ชวนหม่าม๊าบอกว่า ไปดูตรงสำนักอธิการบดีดีกว่า เห็นเขาว่ามีผลประกาศอยู่ตรงนั้นด้วย.. หม่าม๊าก็เลยไปกับมัน แล้วก็เพื่อนอีก 3-4 คน

พอไปถึง.. เดินเข้าไป มันมีผลสอบจริงๆ แต่เค้าเย็บไว้เป็นเล่มๆ แยกตามชื่อ มหาวิทยาลัย.. พอเดินเข้าไปถึง เพื่อนมันก็คว้า มหาลัยที่แต่ละคนเลือกไว้.. หม่าม๊ามัวแต่มึน กว่าจะคว้า.. ข้างหน้าก็เหลืออยู่เล่มเดียว.. ชื่อว่า “มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์”

หม่าม๊าคุ้นๆ เลยหยิบใบสมัครสอบขึ้นมาดู.. อ้อ... เราเลือกเป็นอันดับที่ 3 นี่นา.. ไหนขอลองดูหน่อยซิ... ว่าแต่ มหาลัยนี้ อยู่ที่ไหน หม่าม๊าก็ยังไม่รู้จักเลยนะ.. เลือกเพราะว่า ตอนหม่าม๊าสอบเอ็น หม่าม๊าดูแค่ว่า ที่ไหนมีคณะบริหารธุรกิจมั่ง.. แค่นั้นแหละ ..

และแล้ว.. โอ๊ะ...โอ๊ะ... นี่..นี่.. นี่มันเบอร์ชั้น ชื่อชั้น.. กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด.... ชั้นสอบติดแล้ว.. ชั้นสอบติดแล้ววววววววว................ ชั้นสอบติดแล้ววววววววววววววววววววววววววว.........

อารมณ์ตอนนั้น ไม่รู้อะไรแล้ว รู้แต่ว่าสอบติด.. โคตรดีใจเลย.. ติดคณะอะไร มหาลัยอยู่ตรงไหน ไม่รู้.. รู้แต่ว่า.. กรูติดแล้วววววววววววววววววววววว....

อาการจากหมาหงอย.. กลายเป็นปลากระดี่ได้น้ำในทันที ... ไอ้ไก่เตี้ย ก็ติด ACCBA มช. มันเลยชวนหม่าม๊ากลับไปดูเพื่อนๆที่หอประชุม.. หม่าม๊ากลับไปแบบหน้าบานเป็นจานเชิง.. พอไปถึง ตาก็สอดส่าย มองหาพี่สุดหล่อ คนเมื่อกี้.. อยากจะบอกพี่เค้าว่า หนูติดแล้วค่ะพี่.. แต่ก็ไม่เห็นวี่แวว.. หม่าม๊าเลยเปลี่ยนเข็ม เดินตามหาเพื่อนแทน.. อยากบอกมันว่า.. กรูติดแล้ว.. (นิสัยไม่ดีเลยเนอะ..ไม่คิดมั่งว่า เผื่อเพื่อนมันไม่ติด มันจะเสียใจไหม.. ตอนนั้น คิดถึงแต่ตัวเอง...)

จนเดินไปเจอรุ่นพี่คนนึง เค้าเห็นเรายิ้มร่ามา เค้าก็คงรู้ว่า เราติด เค้าก็บอกดีใจด้วย.. น้องติดที่ไหน... แล้วน้องรู้หรือยังว่า ติดแล้วต้องไปตรวจร่างกายที่ไหน สอบสัมภาษณ์มอบตัวที่ไหน..

มีด้วยเหรอพี่.. ไม่รู้อ่ะ..(ตอนนี้ จากหน้าบาน กลายเป็นหน้าหมา งง..) พี่เค้าเลยบอกว่า ให้ไปดูที่ท้ายบอร์ดของมหาลัยนั้นๆ แล้วจดไปด้วย.. เพราะถ้าเราไม่ไป ก็จะโดนตัดสิทธิ์... อ้าว... หม่าม๊าเลยต้องรีบจ้ำไปที่บอร์ดของมหาลัยสงขลา..

ตอนไปถึงที่บอร์ด ยังทำทีเป็นดูชื่อตัวเองอีกรอบ.. ประมาณว่า อยากให้คนรู้ทั้งโลกว่า.. กรูเอ็นติดแล้ววว... แหม.. มาคิดตอนนี้แล้ว..ชีวิตตอนนั้น เรื่องเอ็นติดไม่ติดนี่ มันเรื่องใหญ่ของชีวิตเลยน่ะเนี่ย.. ตอนนั่งรถไฟกลับลำปาง.. หม่าม๊าก็ยังร่าเริงเกินพิกัด จนโดนเพื่อนด่า.. เพราะเพื่อนมันไม่ติดไง.. มันด่าหม่าม๊าว่า มรึงเอ็นติด แต่กรูไม่ติด..มึงเห็นใจกรูมั่งดิ... หม่าม๊าเลยเพิ่งสำนึก.. แต่ก็แอบคิดในใจ.. ก็กรูดีใจหง่ะ..

พอกลับไปถึงบ้าน..อาม่าไปซื้อกับข้าวที่ตลาดพอดี หม่าม๊าเลยเดินตามไป พอเจออาม่า หม่าม๊าก็แกล้งทำหน้าเศร้า.. ส่ายหน้า.. อาม่าเลยบอกว่า ไม่เป็นไรลูก เรียนที่ไหนก็ได้ เอ็นไม่ติดก็ช่างมัน.. หม่าม๊าเลยยิ้มกว้าง เข้าไปกอดอาม่ากลางตลาดนั่นแหละ.. บอกอาม่าว่า สอบติดแล้ว.. ที่หาดใหญ่.. แล้วหาดใหญ่มันอยู่ที่ไหนอ่ะแม่.. ไม่เห็นเคยได้ยินชื่อจังหวัดนี้.. (หุหุ.. จังหวัดหาดใหญ่.. บ้านนอกดีแท้..)

อาม่าถามหม่าม๊าคำเดียว. “ไปไหม”.. หม่าม๊าก็ตอบคำเดียวเหมือนกัน “ไป” แหม.. อุตส่าห์สอบได้ ไม่ไปได้ไงล่ะ อาม่าเลยบอกว่า งั้นไปเก็บกระเป๋า อาม่าจะไปส่ง.. หม่าม๊าเห็นอาม่ายิ้มอย่างมีความสุข.. หม่าม๊าก็มีความสุขเหมือนกัน

วันที่ขึ้นรถทัวร์มากรุงเทพ.. เพื่อนๆมาส่งกันเพียบเกือบ 20 คน หม่าม๊าก็รู้สึกดีใจนะ คุยกับเพื่อนจนกระทั่งขึ้นรถเป็นคนสุดท้ายนั่นแหละ.. พอรถทัวร์เริ่มเคลื่อนตัวออก.. เพื่อนๆมันก็ยืนโบกมือบ๊ายบายกันกลุ่มใหญ่ หม่าม๊ารู้สึกใจหาย น้ำตาร่วงเลยล่ะ

ก็นับจากนี้ ชีวิตเราก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เราต้องก้าวไปสู่โลกกว้าง อีกแบบนึง วันข้างหน้าจะเป็นยังไงก็ไม่รู้..

ยาวจัง.. วันนี้ พอแค่นี้ก่อนละกันนะ.. วันหน้าค่อยมาเล่าต่อนะลูก.. ..

รักสมาร์ทจังเลย..

Create Date : 16 ธันวาคม 2551

Last Update : 16 ธันวาคม 2551 14:28:13 น.

12 comments

Counter : 700 Pageviews.

ปุ๊กเองก็จบจาก ม. สงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่ค่ะ..

ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจจะเลือกเรียนที่นี่หรอกค่ะ..แต่คุณแม่ขอร้องให้เลือกภาคใต้ไว้บ้าง..(เนื่องจากบ้านเราอยู่ภูเก็ตน่ะค่ะ)

พอได้ไปเรียนแล้วรู้สึกรักมหาลัยนี้มากๆ มีโอกาสก็อยากกลับไปอีกครั้งค่ะ

ปล. ดีใจจังเจอศิษย์เก่า มอ. เหมือนกัน..

โดย: ColaGirl

วันที่: 16 ธันวาคม 2551 เวลา:15:25:18 น.

ถ้าจะไรท์มาให้ก็ขอรับด้วยความเต็มจาย

ขอขอบคุณล่วงหน้าด้วยส่วนเรื่องคาราโอเกะ ปูนนี้ด้วยกันแล้ว ส.บ.ม.ย.ห. ปู่เวลาหกล้มหน้าไม่ถลอก แล้วกัน

โดย: naydin

วันที่: 16 ธันวาคม 2551 เวลา:15:40:03 น.

โดย: maistyle

วันที่: 16 ธันวาคม 2551 เวลา:20:02:09 น.

สวัสดีค่ะสบายดีนะคะ
ไหมว่าโตมาลูกชายต้องอ่านไปยิ้มไปค่ะ

โดย: maistyle

วันที่: 16 ธันวาคม 2551 เวลา:20:26:36 น.

ป้าจ๋า ขยันแบบนี้น่ะดีแล้วนะ หนูจะได้มีอะไรอ่าน

ขี้เกียจจังเลยอ่า เนี่ยนั่งคุยเรื่องงานแต่งงานอยู่ ตื่นเต้นๆๆ

โดย: มารน้อยไร้สังกัด

วันที่: 17 ธันวาคม 2551 เวลา:1:56:48 น.

เฮ่ย..มารน้อย.. จะแต่งแล้วเรอะ.. เย้ๆๆๆ

โดย: ป้าแก่ (elastigirl

) วันที่: 17 ธันวาคม 2551 เวลา:8:48:21 น.

บรรยากาศผมก็อย่างนั้นป้า ผมจำได้ว่าผมไปดูผลสอบที่เตรียมทหารพระรามสี่ ผมกรี๊ดไม่ออก แต่ช็อคไปเลย

โดย: พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง

วันที่: 17 ธันวาคม 2551 เวลา:11:42:02 น.

ยังไม่แต่งเร็วๆนี้หรอกป้า ฝรั่งเรื่องเยอะ วางแผนเยอะ นี่ร๊อบอยากแต่งแบบดีๆ ก็คงต้องแต่งในโบสถ์ แล้วอากาศที่นี่ก็ไม่ค่อยจะดี คนก็เลยอยากแต่งช่วงหน้าร้อน โบสถ์ที่บ้านไม่ว่างไปอีก 2 ปีแน่ะ

โดย: มารน้อยไร้สังกัด

วันที่: 17 ธันวาคม 2551 เวลา:15:20:18 น.

ป้าครับ ผมสอบEntrance เหมือนกัน
แต่ว่าไปสอบได้สองวันแล้วก็ไ่ม่ไปอีกเลย คือรู้ว่าสอบไปก็ไม่ติดครับ เพราะว่าเราไม่ได้ตั้งใจจะสอบอยู่แล้ว ตอนนั้นคิดว่า ยังไง กรูต้องไปเรียน นิติรามคำแหงให้ได้ (หนีแม่ไปด้วยอิๆ)

ปล ไม่ต้องถากถางนะครับ คงรู้นะครับเรื่องอะไร ผมแยกผิดถูกเป็นครับป้า หวังว่าป้าจะไม่ข้ามคนล้ม แล้วก็หันมากระทืบๆๆๆๆ นะครับอิๆๆๆ

โดย: แมลงสามพเนจร (pongporc007

) วันที่: 17 ธันวาคม 2551 เวลา:22:23:25 น.

อ่านไม่จบอ่ะป้า ตาลาย เป็นไข้ค่ะ (ไม่ใช่ไข้ใจนะ) แต่แวะมาเรียกตอนใหม่ที่บล้อกมาแล้วนะกั๊บ เด๋วหายไข้แล้วจะกลับมาอ่าน และจะมาอัพบล้อกใหม่

โดย: พื้นที่สีเขียว

วันที่: 18 ธันวาคม 2551 เวลา:7:47:13 น.

...สวัสดีครับคุณป้าแก่...
มาเยี่ยมครับ..กลับจากท่องเที่ยวแล้วสดใสขึ้นนะครับ..good day ครับ

โดย: cumpreram (cumpreram

) วันที่: 18 ธันวาคม 2551 เวลา:10:25:53 น.

สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยมอ่ะ เซ็งจังสอบตรงไม่ติด ไม่รู้จะไปไหนดี ใครมีอะไรบอกกันบ้างดิ ขอบคุณล่วงหน้านะจ๊ะ/////

โดย: อิ๋ว อิงกมล IP: 118.173.150.75 วันที่: 22 มกราคม 2552 เวลา:12:06:12 น.