เสน่หาผีเสื้อราตรี

ผู้แต่ง : ณรมล

โปรยปก

เป็นไปได้หรือว่าผู้หญิงสองคนที่ไม่เกี่ยวข้องกันจะคล้ายคลึงกันได้ถึงเพียงนี้? ช่อมาลี คือเลขาฯ สาวสุดเฉิ่ม ในขณะที่ ม็อทนักร้องสาวประจำคลับซุสนั้นแสนจะเซ็กซี่ แต่ให้ตายสิ! ไม่ว่าจะเลขาฯ หรือนักร้องต่างก็เป็น ‘ตัวอันตราย’ สำหรับนักธุรกิจหนุ่มอย่าง พชร ทั้งนั้นเพราะแค่ได้สบตากัน ‘สมภาร’ อย่างเขาก็เป็นต้องอยากกิน ‘ไก่วัด’ ขึ้นมาทุกทีสิน่า!

กลางวันเธอคือเลขาฯแสนเรียบร้อยที่ต้องคอยรับมือกับเจ้านายมาดขรึมประหนึ่งเสือนอนนิ่งส่วนกลางคืนเธอคือผีเสื้อราตรีแสนเซ็กซี่ที่ต้องคอยหลบหลีกเจ้าของคลับที่จ้องแต่จะตะครุบเหยื่อราวกับเสือโหยแต่แม้จะระวังตัวมากเพียงไร ‘สัมผัส’ อันวาบหวามของเขาก็ทำให้เธออ่อนระทวยอยู่แนบอกราวกับแมวน้อยได้ทุกครั้งไปแล้วแบบนี้ผีเสื้ออย่างเธอจะรอดพ้นเงื้อมมือนายพรานนักล่าไปได้สักกี่ราตรีกัน!

ความรู้สึกส่วนตัว

เล่มนี้ได้มาจากเพื่อนค่ะเค้าให้มาเป็นของขวัญ เราก็เห็นวางอยู่นานแล้วสีปกสะดุดตามากได้มานานแต่เพิ่งจะมีเวลามานั่งอ่านอ่าน

ความรู้สึกเริ่มแรกตอนเห็นปกกับเห็นชื่อเรื่องแอบคิดว่าเป็นนิยายเป็นนิยายแนวโรมานซ์รึเปล่านะเพราะคำว่า ’เสน่หา’ มันฟังดูเหมือนว่าจะเป็นแนวนั้นแต่เห็นได้มาแล้วก็เลยลองอ่านดู เริ่มอ่านจากหน้าแรกก็เริ่ม เอ๊ะ อ้าว โอ๊ะมาเรื่อยๆ เพราะจากที่คาดว่าเป็นนิยายแนวโรมานซ์หรือออกแนวล่อแหลมกลับกลายเป็นว่ามันคือนิยายสืบสวนสอบสวนแบบกลายๆ นี่นาแต่ทำปกมาดูสีสันสดใสสะดุดตามากถึงไม่ชอบกระดาษด้านในแต่ยอมรับว่าทำปกสวยสะดุดตาชอบปกค่ะ

สำนวนการเขียนก็อ่านลื่นไหลดีการเปิดเรื่องดูน่าสนใจไม่น้อยทำให้อยากติดตามอ่านด้วยเหตุฆาตกรรมศพแรกที่สถานบันเทิงยามราตรีที่พชรซึ่งเป็นพระเอกของเรื่องเป็นเจ้าของแล้วทิ้งข้อความด้วยปากกาเคมีสีน้ำเงินว่า‘ร่าน’ ไว้ด้านหลังศพหลังจากศพแรกแล้วก็ยังมีศพต่อไปอีก แล้วทิ้งข้อความไว้บนศพเช่นเคยคนอื่นอ่านแล้วชอบตรงไหนเราไม่รู้นะ แต่ที่เราชอบก็คือแทบจะอ่านข้ามฉากหวานพระนางเพื่อจะรู้ให้ได้ว่าฆาตรกรเป็นคนเดียวกับที่เราคิดหรือไม่แต่เอาเข้าจริงๆ ก็ไม่สามารถอ่านข้ามได้เพราะฉากหวานของพระนางก็น่ารักอยู่ไม่น้อย

แต่พออ่านไปจนถึงตอนเฉลยว่าใครเป็นคนฆ่าแทบจะตบหัวตัวเองสักสามตลบเพราะตอนแรกคิดไว้แล้วว่าเป็นตัวละครตัวนี้แน่ๆแต่พออ่านไปเรื่อยๆกลับโดนคนเขียนหลอกล่อให้สับสนกลายเป็นเปลี่ยนใจไปเดาว่าต้องเป็นอีกคนหนึ่งแน่ๆแต่สุดท้ายก็เดาผิด

ถึงแม้จะเป็นคอนิยายแนวสืบสวนสอบสวนอยู่แล้วแต่อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกชอบเพราะนิยายไม่ถึงกับเครียดจัด เพราะมีฉากรักหวานๆมาคั่นทำให้เรื่องไม่เครียดเกินไป ซึ่งเป็นฉากพระนางของเรื่องระหว่างพรชกับช่อมาลีหรือม็อท ที่กลางวันเป็นเลขานุการของพระเอกส่วนตอนกลางคืนปลอมตัวไปเป็นนักร้องที่มีลีลาการร้องการเต้นดึงดูดใจคนดูจนมีคนติดกันเกรียวที่ผับของพระเอกอีกเช่นกัน

ฝ่ายพระเอกของเราที่คิดจะงาบนางเอกอยู่ตลอดเวลาก็มีข้อสงสัยว่าช่อมาลีกับม็อทเป็นคนเดียวกันหรือไม่แต่นางเอกของเราก็ฉลาดแก้เกมพระเอกได้ตลอด ทำให้มีเรื่องขำๆ แทรกเข้ามาอยู่เรื่อยๆเป็นนิยายสืบสวนสอบสวนที่อ่านแล้วยิ้มได้เป็นบางช่วงตามความรู้สึกของเราก็คือชอบสำนวนการเขียนที่ลื่นไหล และการวางพล็อตเรื่องที่อ่านแล้วอยากตามอ่านต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่งรู้ว่าใครกันแน่คือฆาตกร

พอแล้วดีกว่าเพราะกลัวว่าถ้ามากกว่านี้จะกลายเป็นการสปอยเรื่องมากจนเกินไปหากใครสนใจเรื่องแนวนี้ หรือยังไม่เคยอ่านแนวฆาตกรรมสืบสวนนิดๆ หน่อยๆอยากให้ลองแนะนำนะคะ ส่วนใครที่อ่านเรื่องนี้จบแล้วอยากรู้จังว่ามีใครที่ทายถูกตอนต้นแล้วไปสับสนจนทายผิดตอนปลายเรื่องอย่างเราบ้าง

อ้อ...ไม่รู้มีใครคิดเหมือนเรารึเปล่าบอกตรงๆ ว่าไม่ค่อยชอบกระดาษและการจัดหน้าแบบนี้เลย ความรู้สึกมันดูอึดอัดยังไงก็ไม่รู้ บอกไม่ถูก ทั้งที่จริงๆ แล้วชอบอ่านนิยายของสนพ.นี้มากนะคะโดยเฉพาะของสนพ.เขียนฝัน อยากให้ทางสนพ.ปรับปรุงเรื่องกระดาษจังเลยค่ะเพราะหน้าปกนั้นออกแบบมาสวยมากอยู่แล้ว ถ้าเปลี่ยนเป็นกระดาษกรีนรีดได้ก็จะดีมากๆน่าเก็บสะสมที่สุดอ่ะค่ะ

Create Date : 07 พฤศจิกายน 2557
Last Update : 7 พฤศจิกายน 2557 11:27:00 น.		5 comments
Counter : 1414 Pageviews.
Share Tweet