"รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลง"

เพิ่มรอบอีกหนึ่งปีกับประสบการณ์ที่ได้รับสำหรับฉัน
ด้วยความตั้งใจ(ที่มากเกินไป)ที่จะตื่นแต่เช้า จนนอนกระสับส่ายทั้งคืน
เอาเป็นว่านอนหลับไม่เต็มตา กลัวจะหลับเพลินแล้วตื่นไม่ทัน
เพื่อไปทำสิ่งดีๆ ให้กับตัวเองและเผื่อแผ่สิ่งนี้ไปยังบุคคลซึ่งต้องเจ็บปวด
เพื่อรอชีวิตที่จะเกิดมาลืมตาดูโลก นั่นก็คือ คุณแม่ของฉันเอง

หลังจากไปใส่บาตร รับศีล รับพรจากพระสงฆ์แล้ว
(พระที่บ้านก็ไม่ได้ลืมนะคะ)ตั้งใจว่าจะเอาพรนี้ไปเผื่อคุณแม่ด้วย
แต่สุดท้ายคุณแม่ก็เป็นฝ่ายโทรมาหาคุณลูกก่อน(ซึ่งรู้สึกผิดเป็นยิ่งนัก)
เพื่อที่จะอวยพรสิ่งดีๆให้ลูก(ซึ่งซาบซึ้งทุกครั้ง)แหมจะเป็นคำสั้นๆ แต่พรนี้ยิ่งใหญ่เหลือเกินจนพระคุณนี้ไม่มีอะไรมาทดแทนให้หมดได้

แม้ลูกจะอายุสักกี่ปีก็ยังเป็นเด็กสำหรับแม่อยู่เสมอ ความรัก ความห่วงใยจากผู้แม่นี้ไซร้หาได้แปรเปลี่ยนไม่

ฉันนึกย้อนไปถึงภาพของตัวเอง ตั้งแต่วัยเด็ก วัยรุ่น ตามประสา บางครั้งที่ไม่เข้าใจว่า ทำไมแม่ต้องห้ามโน่น ห้ามนี่ แม่ตีเราทำไม แต่ก็แอบดื้อ(แบบไม่โจ่งแจ้ง...เวลาโกรธไม่ยอมพูดกะแม่)
จนกระทั่งโตพอที่จะรู้ว่าอะไรคืออะไร ทำไปแล้วเป็นยังงัย(ก็ตอนเด็ก อยากรู้อยากเห็นว่าเป็นงัยนี่นา จริงมั๊ยคะ)สุดท้ายที่คิดได้ แม่ทำไปเพราะรักลูกค่ะ

รักของคุณแม่ทุกท่านที่มีต่อลูกให้สาธยายคงไม่หมด สำหรับฉัน(ในฐานะที่เป็นลูกนะคะ)แล้วรักนี้ไม่ยอมเปลี่ยนแปลงและไม่มีวันหยุดด้วยสิคะ

ขอบพระคุณคุณแม่ที่ต้องทนต่อความเจ็บปวดเพื่อให้อีกชีวิตลืมตามาดูโลกใบนี้นะคะ

ปล สำหรับคุณพ่อไม่ต้องน้อยใจนะคะ (วันนี้ขอยกบล๊อคนี้ให้คุณแม่ล่ะกันคร่าาาาา)



"รักนี้รักใดเท่าแม่รัก
แม่ฟูมฟักลูกรักอยู่ไม่ห่าง
ถึงตัวไกลแต่ใจไม่ไกลตาม
คอยโทรถามทุกข์สุขของลูกยา"

(อันนี้แต่งไปเรื่อยค่ะ ไม่รุจะถูกวรรค ถูกบทกะเค้าบ้างรึป่าว ตกภาษาไทยแล้วยังจะทำให้โคลง กาพย์ เค้าวิบัติไปด้วยรึป่าว ฮ่า ฮ่า)

Create Date : 25 มีนาคม 2553 Last Update : 25 มีนาคม 2553 16:19:23 น. Counter : 300 Pageviews.		4 comments
Share Tweet