ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.ที่ 137 "สัตว์เลี้ยง"
สัตว์เลี้ยงของเรา
แม่ซองฯชอบเลี้ยงสัตว์ เลี้ยงสารพัดสัตว์ ตั้งแต่เด็กจนแก่ ตอนเด็กๆ ลูกจ้างกรีดยางก็มักเอา ลูกกระแต กระรอก ลูกค่าง ลิง บ่าง แมวป่า มาให้บ่อยๆ ตอนนั้นสัตว์ป่าเยอะแยะ จำได้ว่าเคยเลี้ยงลูกค่าง จนโต พอมันไม่สบายตาย แม่ซองฯร้องไห้สามวันสามคืนเลย เจ้าค่างตัวนี้ให้ชื่อเขาว่า "ตุ๊ดตู่" ตอนเด็กเราไม่มีกล้องถ่ายเก็บไว้ แต่ก็อยู่ในความทรงจำของเราค่ะ
พอมีครอบครัวที่บ้านก็เลี้ยงหมาเสียส่วนใหญ่ ใช่ว่าจะเลี้ยงแต่หมา ค่าง ชะมด อีกัวน่า เต่า หนูก็เคยเลี้ยง ช่วงนี้ก็มีกล้องให้ถ่ายภาพได้บ้าง แต่ก็ยังไม่ทันสมัยเหมือนคนอื่นเขา คือเราเล่นกล้องไม่เป็น มีแต่กล้องกิ๊กก๊อก ก็เก็บภาพได้บ้างแต่ไม่ค่อยสวย ดูภาพกัน
ตัวนี้ชื่อ "หมีอ้วน" เป็นลูกผสมพันธุ์สปี๊ด พี่สาวคุณสามีให้มา ฉลาดมาก จับหนูได้ด้วย รักและหวงเจ้าของ เป็นสาวโสดตลอดกาลค่ะ จากไปเพราะเป็นโรคมะเร็งที่ปาก
รูปนี้ "หมีอ้วน"เล่นกับ "เจ้าสัง" ชะมดที่เราเอามาเลี้ยง
"เจ้าสัง" เป็นลูกชะมด ลูกค้าเก็บเอามาให้ เลี้ยงแต่เล็ก เชื่องมากเป็นเพื่อนกับ "หมีอ้วน" แต่โตหน่อยต้องผูก เพราะจะเริ่มดุ
ตัวนี้ชื่อ "คุ๊กกี้" เป็นหมาพันธ์ อิงลิชคอกเกอร์ ลูกสาวซื้อมาให้ เลี้ยงโตเป็นสาวรุ่นก็ไปโดนรถชนตาย เสียดายมาก คุ๊กกี้ ฉลาดและขี้เล่น เฟรนลี่กับทุกคน
"เจ้าทอง" เป็นหมาพันธ์ุไทยหลังอาน มันสวยมากเป็นเพศผู้ ลูกสาวขอมาจากเจ้าของหอพักของเธอ สงสารที่มันถูกขังทั้งวันทั้งคืน และกรงที่ขังก็เล็กมากจนหูพับไปข้างนึง "ทอง" อาภัพมาก ตาเป็นต้อ ไม่มีทางรักษา สุดท้ายก็ตาบอด ช่วงที่ตาเริ่มไม่เห็น จะเดิน วิ่ง ชนโน่นนี่ ตกคูบ้าง สุดท้ายตาบอดเดินไม่ได้เป็นอัมพาต แม่ซองฯต้องป้อนข้าว ป้อนน้ำจนตาย
"เจ้าโทน" เป็นหมาเพศผู้ พันธุ์ผสมระหว่างร๊อดไวเลอร์กับโดเบอร์แมน เพื่อนคุณสามีให้มา เป็นหมาพันธุ์ตัวแรกที่เอามาเลี้ยง เราเลี้ยงแบบหมาบ้าน ไม่เคยให้ให้กินแคลเซี่ยมหรือวิตามิน มันเลยไม่แข็งแรง ขาอ่อนแรง จนต้องเอาไปรักษา เพิ่มแคลเซี่ยม จากนั้นมันก็เป็นหมาที่สุขภาพไม่ดี ขี้โรค แต่ฉลาดเป็นกรด และเชื่อฟัง ไม่ดื้อ ไม่เคยสอน ฟังภาษาคนรู้เรื่อง พอบอกว่าไป เราไปเที่ยวกัน มันก็จะรีบไปคาบรองเท้าของคุณสามีมาให้ทันที พร้อมทั้งนั่งและเงยไปที่สายจูง เชื่อฟังมาก ขนาดกำลังบ้าตัวเมีย จะวิ่งออกนอกบ้าน ตะโกนคำเดียว ว่า "โทน เข้าบ้าน" มันเบรค พรืด หันหลังกลับเข้าบ้านทันที โทน อายุสั้น จากไป ตอนมันอายุแค่ห้าปี
"เฉาก๊วย" เป็นหมาไทยพันธ์ุทาง เพศผู้ สีดำสนิททั้งตัว เพื่อนคุณสามีที่ให้ "โทน" เป็นคนอุ้มมาให้ แม่มันดุมาก ใครเข้าบ้านจะไม่เห่า แต่ถ้าหยิบของ กัดทันที เฉาก๊วย ก็ค่อนข้างดุ ตั้งแต่เล็ก แต่แม่ซองฯ จะตีและขู่จนมันไม่กล้าดุ เป็นหมาพันธุ์ทางที่ดื้อมาก พอขังในบ้านมันจะออกนอกบ้าน พออยู่นอกบ้านมันก็จะเข้าบ้าน กัด และขุดประตู ซะจนพัง ชอบนั่งสัปหงก เวลาเรานั่งกินข้าว มันจะเอาคางมากดที่ตัก เรียกร้องความสนใจ เผื่อจะได้กินบ้าง เฉาก๊วย หายไปเมื่อโตเป็นหนุ่มใหญ่ หาไงก็ไม่เจอ ถ้าโดนรถชน ก็จะต้องมีคนพบเจอบ้าง หายไปแบบไม่มีร่องรอย ตอนมันอยู่ ชาวบ้านที่เป็นพรานล่าหมู มาขายยาง จะขอทุกที เขาชอบบอกว่าแบบนี้ล่าหมูได้ เราเลยสงสัยว่ามันจะถูกลักพาตัว ขอให้เป็นแบบนั้น อย่างน้อยมันก็ไม่ตาย
"เจ้าหลง" เป็นหมาไทยเพศผู้ ที่มันได้ชื่อหลง ก็เพราะไปเจอมันนอนอยู่ข้างถนน ตัวยังเล็กมาก เป็นลูกหมาที่ยังไม่หย่านม ตัวเปื้อนสี เหมือนนอนตายข้างถนน แม่ซองฯ เข้าไปดูใกล้ๆ เห็นยังหายใจ เลยอุ้มกลับบ้าน แล้วเลี้ยงจนโตเป็นหนุ่ม ตัวนี้ญาติเขาชอบ และรักมาก ให้ขนมกินทุกวัน สุดท้าย มันอยู่บ้านชอบทะเลาะกับเจ้าทอง ญาติเลยขอเอาไปเลี้ยง
หลง จะสนิทกับ เฉาก๊วย พอเฉาก๊วยหายไป เราก็ได้ทองมา มันไม่ถูกกับทองอย่างแรง กัดกันแต่ละที น่ากลัว
"เจ้าพิม" เป็นดัลเมเชี่ยน เพศเมีย หลานชายเอามาฝากไว้ ได้มาตอนเป็นสาวแล้ว หลานชายซื้อมาเลี้ยง แต่มันขี้เล่น ชอบกระโดด เกาะไหล่ ที่บ้านหลานมีอากง มันชอบกระโดดกอด กลัวคนแก่จะหกล้ม จึงเอามาฝาก แต่ว่าฝากแบบเหมือนจะให้ พิม น่ารัก รักความสะอาด เวลาพาออกไปเดินเล่น ตัวสีขาวก็จะกลายเป็นสีฝุ่นแดง เพราะไปคลุกดินมา กลับมาบ้านไม่ถึงชั่วโมง พิมก็จะสะอาดขาวหมดจดเหมือนเดิม เธอจะนอนเลียตัวจนผ่องเลย เลี้ยงได้ไม่นาน คุณย่าของลูก กลับมาอยู่บ้าน นังพิมก็ชอบกระโดดใส่ เลยต้องเอาไปคืนเจ้าของ หลานเอาเข้าไปให้แม่เขาที่กรุงเทพฯ พิม เลยเป็นหมาซึมเซา มีปัญหา ตอนไปเยี่ยมเธอ เธอไม่ยอมเข้ามาหา ทำเหมือนจำไม่ได้ นอนนิ่งไม่ยอมทักทาย ตอนนี้พิมไปสวรรค์แล้ว
พิมจะสนิทกับเฉาก๊วย เล่นกันทั้งวัน พอพิมกลับบ้านไป ก็ได้ หลงมาเลี้ยงเป็นเพื่อนกับเฉาก๊วย
"ต่าวปาว" นกกางเขนดง หรือ บินหลา เด็กเอามาขายให้ 500 บาท คุณสามีชอบเลยเอาไว้ เลี้ยงแล้วเชื่องมาก ร้องเพลงเก่ง แสนรู้ด้วย เอาหนอนนกให้กินไม่กี่ครั้ง ก็จะมาเกาะแขนเกาะมือขอกินค่ะ เลี้ยงไว้หลายปี วันหนึ่งเอาถังน้ำวางไว้ในกรง(ใหญ่) ฝนตกก็ทำให้มีน้ำในถัง เธอตกลงไปในถังตัวเปียกแล้วขึ้นไม่ได้ สงสัยว่าจะลงไปกินแมลงในถัง เช้าเพิ่งจะเห็นไป ก็แย่แล้ว ตกลงไม่รอดค่ะ
ค่างน้อย เป็นตัวเมีย ชื่อ "จองงอง" อ่านว่า จอง-งอง ค่ะ น้องชายเอามาให้ บอกว่าคนเลี้ยงเดิม โหดมาก เวลารักก็จะกอดจูบ แต่เวลาอารมณ์ไม่ดี จะเตะซะกระเด็น เลยขอเอามาให้พี่สาวเลี้ยง เธอซนมาก กัดทุกอย่างที่ขวางหน้า ข้าวของโดนเธอกัดเล่นกระจุย มีคราวนึงโดนประตูหนีบแขนจนหัก ต้องเอาไปโรงพยาบาลใส่เฝือก เธอกัดซะเฝือกขาดกระจุย สุดท้ายก็ไม่ได้ใส่ แต่ธรรมชาติของมัน แขนที่หักก็หายไปเองค่ะ เธอชอบกินดอกมะลิ ซื้อให้กินทุกวัน โตขึ้นมาหน่อยปล่อยไม่ไหวเลยทำกรงใหญ่ให้เธออยู่ ความที่เราเลี้ยงปล่อย พออยู่กรง กลางคืนเธอก็จะร้อง ยิ่งเวลาฝนตก ฟ้าร้องเธอจะกลัวมาก ยิ่งร้องโหยหวน น่าสงสารค่ะ มาคิดทีหลังว่า สัตว์ป่า ให้อยู่ป่าเถอะ อย่าเอามาเลี้ยงเลย
อีกัวน่า ตัวนี้ไม่ได้ตั้งชื่อ แต่เรียกมันว่า อีน่ากัว ลูกสาวคนเล็กอยากได้มาก ตอนนั้นกำลังเห่อเลี้ยงกัน พ่อเขาก็ซื้อให้ ราคา 700 บาท พอเลี้ยงไม่นาน ก็เบื่อ ก็เลยมาลงที่แม่ เอาภาระมาให้เราเลี้ยงอีก เลี้ยงอยู่หลายปี มันค่อนข้างเชื่อง กับแม่ซองฯจับลูบคลำได้ แต่กับคุณสามี เห็นไม่ได้เลย เอาหางฟาด แล้วเคยโดนมันกัดด้วย เลือดซิบๆ สุดท้ายแม่ซองฯเลี้ยงไม่ไหวไม่มีคนดูแล เพราะต้องขี้นลงกรุงเทพฯ เลยให้เขาไป คนที่ขอไป ตอนหลังก็โดน ขจก.ยิงตาย ไม่ทันได้ถามว่าอีน่ากัวไปอยู่ที่ไหน
ตอนนี้โตเต็มที่ ตัวขนาดน่องได้
ลูกสาวคนเล็กชอบเลี้ยงสัตว์ เหมือนแม่ซองฯ เห็นไรก็แอบซื้อมาเลี้ยง ตอนเรียนหนังสืออยู่หอพัก จะซื้อหนู ซื้อเต่ามาเลี้ยง สุดท้ายพอเป็นภาระก็จะเอากลับบ้านมาโยนให้แม่ทุกที เราก็เลี้ยงให้ตลอด
มาอยู่กรุงเทพ ก็เลี้ยงอีกล่ะ มาดูภาพสัตว์เลี้ยง เมื่อเรามาอยู่บ้านใหม่กัน
"น้ำตาล" พันธ์ุชิวาวาขนยาวเพศเมีย ตัวนี้น่าจะมีผสมปอมฯ เพราะขนมันจะฟูและหนา น้ำตาล ลูกสาวคนเล็กซื้อมาให้ มันเป็นหมาที่ไม่ค่อยไว้ใจใคร เล็กแต่หวงของในบ้านมาก ใครมาบ้านเธอจะเดินตามและคอยจ้องตลอด ถ้าถือของเมื่อไหร่เธอจะเห่าทันที บางครั้งทำท่าเหมือนจะกัด แม่ซองฯจะคอยดุมันทุกครั้ง
น้ำตาลอายุ 10 ปีแล้ว เลี้ยงตั้งแต่อยู่ใต้ ขึ้นลงกรุงเทพ ฯ ก็จะหอบหิ้วไปด้วย มันตัวเล็ก พาไปไหนสะดวกดี
"เจ้าโดนทิ้ง" เป็นแมวตัวเมียที่แม่มันมาเกิดที่บ้าน แล้วทิ้งไปเฉยเลย แม่ซองฯไปเยอรมัน สามเดือน กลับมา มีแมวจรมาอยู่ในบ้าน ไล่ก็ไม่ไป ผอมโซมาก หลายวันเข้าก็เลยสงสารให้ข้าวมัน พอให้ข้าวมันเท่านั้นแหละ มันก็ร้องเหมียวๆไปเรียกลูกมันออกมา มันเอาลูกซ่อนไว้ในโรงรถ อยู่มาสามสี่วันมันก็ทิ้งลูกสาวมันให้เราเลี้ยง จำใจเลี้ยงค่ะจริงๆไม่ชอบเลี้ยงแมวเลย ตอนนี้โดนทิ้งได้ลูกมาสามตัว ให้หนูอุ๊ไปตัวนึง อีกตัวหายไปตอนโตมากแล้ว ตอนนี้ที่บ้านเลยมีแมวสองตัว
พอแม่มันทิ้ง มันก็เลยมาดูดนม น้ำตาลแทน น้ำตาลก็ใจดีค่ะ ให้นอนดูด เฉยเลย
มาอยู่กรุงเทพฯใหม่ๆ ลูกสาวให้กระต่ายมาหลายคู่ แม่ซองฯเลี้ยงปล่อย ออกลูกมั่งตายมั่ง หายไปมั่ง ที่หายไปสงสัยงูจะเอาไปกิน สุดท้ายหายไม่เหลือ เลยขี้เกียจเลี้ยง ลูกสาวจะให้มาอีกก็ไม่เอาแล้ว
เลี้ยงพร้อมกับไก่แจ้หนึ่งตัว ตอนหลังไก่แจ้คงเหงา ไม่สบายตายไป
"มินนี่" พันธ์ุยอร์คเชียร์เทอเรีย เพศเมีย เลี้ยงไปเลี้ยงมา เธอคงเป็นพันธ์ุผสม เพราะหูไม่ตั้ง แถมหน้ามอมแมม และแสนดื้อ เป็นหมามีปัญหานิดห่อย เพราะเจ้าของเดิมที่ให้มา มีลูกชายเล็กๆสองคนกำลังซนมาก จับหมาโยนทิ้งบ้าง ขย้ำบ้าง สารพัดทำกะหมา คุณเพื่อนเขาเลยให้มา กลัวหมามันตายคามือเด็กๆค่ะ
หูห้อยเลยไม่ยอมตั้ง เปิดประตูรั้วที่ไร วิ่งออกข้างนอกบ้าน ยิ่งเรียกก็จะยิ่งไปไกล ดื้อสุดสุดค่ะ
นกหงษ์หยก ลูกสาวให้มาสองคู่ เลี้ยงไปเลี้ยงมา ตอนนี้ 40 กว่าตัว เกือบห้าสิบแล้วค่ะ เพลิดเพลินกับนกค่ะ ทุกเช้าต้องไปดูเขาก่อน เพราะบางทีจะมีลูกนกที่โดนรังแกบ้าง แม่ไม่เลี้ยงบ้าง ต้องเก็บเอาเลี้ยงจนโตแล้วปล่อยเข้ากรง
สุดท้าย ทีมไก่ป่า เอามาหนึ่งคู่ หลังจากนั้นได้ตัวเมียมาอีกตัว ตอนนี้ออกหลายครอกแล้ว ตายมั่งหายมั่ง เหลือตอนนี้เน็ตๆ สิบสามตัวค่ะ
แล้วยังมีปลาหลายชนิดในบ่ออีก มีทั้งปลานิล ปลาสวาย ปลาบึก ปลาช่อน ปลาคร๊าฟ ปลาสวายกับปลาบึกตัวใหญ่ค่ะ คิดว่าน่าจะเกือบสิบโล มีอย่างละสามตัว และปลาแรดตัวโตๆอีกหนึ่งตัว ปลาเล็กปลาน้อยเช่นปลาเสือพ่นน้ำอีกหลายตัวค่ะ
สรุปสัตว์เลี้ยงของแม่ซองฯมีเยอะนะคะ อิอิ
คุยกันตอนท้าย
รอบนี้ไม่ได้เขียนกลอน เพราะถ้าเขียนคงยาวมาก พอได้หัวข้อสัตว์เลี้ยง สิ่งแรกที่นึกถึง คือพวกเพื่อนสัตว์เลี้ยง เมื่อสมัยเด็ก
ตอนกำลังเขียนมันก็ย้อนอดีต ไปเป็นฉากๆ เหมือนนั่งดูหนัง ทุกอย่างผ่านไป ช่วงชีวิตหนึ่งของเรา เวลาผ่านไปเร็วจัง
ขอบคุณเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านค่ะ
Create Date : 29 สิงหาคม 2558 |
|
33 comments |
Last Update : 30 สิงหาคม 2558 16:12:58 น. |
Counter : 2992 Pageviews. |
|
|
|
อั๊พบล๊อกรอบนี้ใช้เวลาสองวัน
แล้วจะตามไปเยี่ยมเพื่อนๆค่ะ