"..เพราะ..รัก..".5

5...

พีรวิชญ์เองก็รู้สึกว่าการหายใจของเขาก็ไม่เป็นปกตินัก หน้าแดงจัดขึ้น ตอนนี้เขารู้ว่าแรงปรารถนาในกายของเขามันปะทุขึ้นอย่างรุนแรง...เกินกว่าจะห้ามใจไว้ได้อีกต่อไปแล้ว...กายร้อนผ่าว อุณหภูมิห้อง 25 องศา ไม่สามารถทำให้ความร้อนในกายของเขาบางเบาลงได้เลย

ร่างบางขาวสะอาดตาของคนรักตรงหน้า...ช่างยั่วเย้าอารมณ์รักของเขาให้เตลิด ก้องบดินทร์ผมต้องการคุณ....ผมต้องการคุณเหลือเกิน...ใจพีรวิชญ์ตะโกนบอก....

“ก้อง... ผมอดใจไม่ไหวแล้ว...ที่รัก...” พีรวิชญ์...กระซิบ....เสียงสั่น...ใจเต้นแรงอย่างควบคุมไม่ได้

“พี” คนหน้าสวย กระซิบชื่อคนรัก.....เสียงแผ่ว....... ตาโตเพ่งมองไปข้างหน้า ....เขาสัมผัสได้ถึงแววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาของคนที่กอดเขา...ส่งผ่านม่านตา...กระทบใจก้องบดินทร์....ใจสั่นหวิว...

หน้าสวยพยักน้อยๆ..ยิ้มอายๆ ในใจก้องบดินทร์ก็โหยหาสัมผัสนี้อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน......สัมผัสที่อ่อนโยน.....สัมผัสจากคนที่รักเขาหมดใจ.....พีรวิชญ์...ที่แสนจะคิดถึง...ผมรักคุณเหลือเกิน...พี...

“ผมรักคุณนะ..” คนหน้าสวยกระซิบตอบคนรัก...คนพิเศษของหัวใจ...

พีรวิชญ์ ยิ้มอย่างดีใจ เขารักก้องมาก... มากกว่าสิ่งใดใดในโลกนี้เสียอีก...หากก้องไม่พร้อม...ไม่ปรารถนา...มีหรือพีรวิชญ์จะกล้าล่วงเกินได้..
ทุกสัมผัสที่เขาจะมอบให้ก้อง...ต่อจากนี้ไป....เพราะความคิดถึงเหลือเกิน.....เพราะรักเหลือเกิน ...
........ก้องบดินทร์สุดที่รักของผม....

....มือใหญ่เอื้อมไปปิดโคม...มีเพียงแสงไฟจากระเบียงที่รอดผ่านม่านหน้าต่างหนาทึบ...เข้ามาเพียงเล็กน้อย

ในตอนแรก...ก้องบดินทร์ออกจะขัดขืนอยู่บ้าง ...... แต่ก็ค่อยโอนอ่อนผ่อนตามคนรักไป...และตามที่ใจตนเองปรารถนา...เช่นกัน... ริมฝีปากอิ่มเผยอน้อยๆ รอรับสัมผัสจากคนรัก...เป็นจูบที่ดูดดื่ม..ร้อนแรงและเนิ่นนาน

วงแขนกอดกระหวัดรัดรึงแนบแน่น ร่างสองร่างแนบชิดกันไม่มีสิ่งใดขวางกั้นไม่ให้เนื้อแนบเนื้อ...ใจแนบใจ...กายแนบกาย....แทบจะไม่เหลือช่องว่างระหว่างคนทั้งสองเลย ..จริงๆ....

…ถ่ายเทความรักให้แก่กันและกัน .... ความรักที่แสนหวาน...ความรักที่แสนงดงาม....

พีรวิชญ์นำพาก้องบดินทร์ให้ร่วมบรรเลงเพลงรัก...ที่เขาสองคนร่วมกันขีดเขียนเป็นพิเศษ....สำหรับค่ำคืนนี้....จังหวะรักที่เริ่มจากเนิบช้าและค่อยร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ...เรื่อยๆ …. บางช่วงก็ถี่กระชั้น ..บางช่วงจังหวะก็เปลี่ยนเป็นเนิบช้า...อ่อนหวาน...นุ่มนวล...และแสนจะงดงาม....


ตอนนี้ในหูของก้อง...คล้ายได้ยินท่วงทำนองไพเราะอ่อนหวานของ... Canon in D major..บรรเลง....อย่างแผ่วเบา

ท่วงทำนองเพลงรักยังคงบรรเลงอย่างต่อเนื่อง...ไพเราะ...อ่อนหวานและเนิ่นนาน....กว่าร่างสองร่างจะผละออกจากกันในระยะลมหายใจรดแก้มเท่านั้น เหงื่อชื้นไปทั่วร่างทั้งสองที่ยังคงแนบชิด...คนตัวโตไม่อยากคลายอ้อมกอดออกเลย...ริมฝีปากยังคลอเคลียไม่ห่างจากแก้มใส…

พีรวิชญ์บรรจงแต้มจุมพิตที่หน้าผากสวย...ของคนในอ้อมกอด...คนที่เขารักจนหมดหัวใจ...

“ก้องครับ...คุณรักผมมั๊ย”...คนตัวโตออดอ้อนคนหน้าสวยที่ซุกร่างบางอยู่ในอ้อมกอดอบอุ่นของเขา

ก้องพยักหน้าน้อยๆ...มือเรียวลูบไล้ไปที่แก้มคนตรงหน้า...สัมผัสได้ว่าแววตาที่มองเขาอยู่ขณะนี้เปี่ยมไปด้วยความรัก...รักสุดหัวใจ... ...หยาดน้ำใสปริ่มที่ปลายตาสวย...

“ก้อง...ผมรุนแรงกับคุณหรือเปล่าครับ” คนตัวโตกระซิบเบาที่ข้างหู มือใหญ่ปาดหยดน้ำที่ปลายตาคนรัก...จูบเบาๆซับน้ำตาให้
ก้องบดินทร์ยิ้มน้อยๆ..มือเรียวค่อยๆโอบรอบคอคนรักดึงรั้งให้ก้มต่ำลงมา..ปากอิ่มมอบจุมพิตดูดดื่มให้ก่อนกระซิบตอบ

“คุณพีรวิชญ์...คุณแสนจะอ่อนโยนและนุ่มนวลกับผมเสมอครับ...ที่รัก”

“ผมรักคุณนะ...”

“....ก้องบดินทร์จะเป็นของคุณเพียงคนเดียว....ตลอดไปครับ”

ประโยคหลังก้องไม่ได้พูดออกมา...แต่แววตาที่ส่งออกไป...พีรวิชญ์รับรู้ได้ในทันที...

“ก้องบดินทร์ครับ...ผม..พีรวิชญ์ก็จะมีคุณเป็นคนแรก..และคนเดียว...ตลอดไป”พีกระซิบตอนความในใจแก่ก้องบดินทร์...พร้อมมอบจุมพิตที่ร้อนแรงและดูดดื่มอีกครั้ง..........ก่อนจะหลับไปในอ้อมกอดของกันและกัน
.
.
.
.

“พี..ผมถามอะไรหน่อยสิ” ก้องเอ่ยขึ้น... เสียงหวาน...แผ่ว...

“หืออ” มือใหญ่ยังคงลูบไล้ หน้าสวยที่ซุกอยู่กับอกอุ่นๆของเขา

“คุณใช่มั๊ย ที่แอบ good morning kiss ผมทุกเช้า”...


“..อืมม.” ฝังจมูกที่หน้าผากสวย

“และ...ก็คุณอีกใช่ไหม ที่เป็นคนมอบ good night kiss ให้ผมทุกคืน”

“ครับ…ที่รัก.” หอมแก้มคนช่างถาม

“แล้วทุกๆคืน...คุณนอนที่ไหน” ...คิ้วเรียวขมวดมุ่น...ชักรู้สึกแปลกๆ


“เอ้อ...โซฟาเบด ที่มุมห้องนั่น ที่ๆผมเฝ้ามองคุณทุกคืนไงครับ” พียิ้มกดริมฝีปากบางที่คางคนตาโต....


“ดีเลย...งั้นคืนนี้... คุณก็นอนที่นั่นแหล่ะนะ...ผมอึดอัด” บอกแล้วก็ชิงจังหวะผลักพีออกไปอย่างแรง .. พีที่ไม่ทันตั้งตัวก็ตกเตียง... โครม!!!

“ก้องง่ะ...ใจร้าย”

ก้องรีบคลุมโปง ...จะบ้าเหรอพี...ก็ถ้าผมปล่อยให้คุณนอนบนเตียงกับผมต่อไป...คุณไม่หาเรื่องมาเล่าให้ผมฟังอีก..ฟังอีก..ตลอดทั้งคืนหรอกเหรอ...

...ฮืออน่าอายจริง...


...The end…

Create Date : 15 พฤษภาคม 2553		5 comments
Last Update : 6 เมษายน 2554 7:16:47 น.
Counter : 1651 Pageviews.
Share Tweet