|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ประสบการณ์ป่วยกับการใช้ประกันสังคมครั้งแรก(ต่อน)
หลังจากเอาเกลือแร่มาเพิ่มพลังแล้ว ก้อ ม่ายไหว ยาแก้ปวดท้องก็ไม่ได้ช่วยเลย สุดท้ายคุณแฟนทนไม่ไหว บอก ไปอีกรอบ คราวนี้ไม่ต้องใช้ประกันเส็งเคร็ง เอ้ยประกันสังคม แล้ว ยอมจ่ายตังค์ (ปกติ รพ นี้เค้าจะแยกคนไข้ 2 กลุ่มนี้คนละตึก) พอเจอคุณหมอ ถามอาการ ดูประวัติ อ้าวเมื่อวานเพิ่งมาไม่ใช่เหรอ วันนี้มาทำไมอีก อ้าว หายแล้วจะมาทำไมละหมอ(นึกในใจ ไม่กล้าพูด ^ ^ ) ทำหน้าจะตายสุดฤทธิ์ ถ้าคุณหมอไม่รักษา ยายนี่ต้องตายแน่ๆ คุณหมอใจดีมาก ให้นอน รพ เลย ให้น้ำเกลือ เจาะเลือด (สูตรสำเร็จรึเปล่าไม่รู้) แถมบอกพยาบาลว่าให้คนไข้ใช้สิทธิประกันสังคมต่อได้(ขอปรบมือ ดังๆให้คุณหมอด้วยค่ะ) ขั้นแรก คุณหมอให้อุลตราซาวน์ท้อง ดูความผิดปกติ ไอ้เราก็ไม่รู้ดันเดินไปฉี่ก่อนระหว่างรอ พยาบาลเดินมาบอกต้องมีน้ำในท้องเยอะๆ จะได้ให้อะไรลอยขึ้นมาก็ไม่รู้ (จำไม่ได้)อุลตราซาวน์แล้วจะได้เห็นชัด ซัดเข้าไป 3ลิตร เกือบกลั้นไม่อยู่ ซาวน์เสร็จพาขึ้นห้อง บอกงดน้ำงดอาหาร โอ้แม่เจ้า ท้องยิ่งปวดอยู่แล้ว พอมันหิว มันปวดไปกันใหญ่ ลูกสาวทนเห็นอาการแม่ไม่ไหว กดเรียกพยาบาลบอกแม่หนูปวดท้องมาก พยาบาลไปตามหมอ(เวร)มาให้กำลังใจ แล้วก็จากไป แต่บอกว่าให้กินเป็นน้ำได้ เช่น น้ำซาวข้าว (เกิดมาไม่เคยกิน) คุณแฟนรู้ใจ ถามหมอว่า เป็นนมได้ไหม หมอบอกได้ ค่อยยังชั่ว คืนนั้นเลยได้กินนม 1 กล่อง เช้ามา หมอเจ้าของไข้มาตรวจ บอกว่า ไม่พบอะไร เดี๋ยวเตรียมตัวไว้จะให้ไปส่องกล้อง (หมอชวนไปดูดาว )เอ้ยไม่ใช่ ส่องดูกระเพราะและลำไส้ส่วนบน ไอ้หยา แล้วต้องทำไงเนี่ยยยยย
Create Date : 28 ตุลาคม 2553 |
|
3 comments |
Last Update : 28 ตุลาคม 2553 20:32:27 น. |
Counter : 552 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: beerko 28 ตุลาคม 2553 21:46:32 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
อดีต working woman ที่ทำงานตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน๊อตราวกับร้าน 7eleven ก็ไม่ปาน ไม่มีโอกาสได้เห็นแสงธรรมชาติ เห็นแต่แสงนีออนทั้งวันทั้งคืน ปัจจุบัน แม่บ้าน(trainee) กำลังเรียนรู้ที่จะอยู่กับบ้าน ทำงานบ้าน ทำกับข้าว และทำใจกับการไม่มีเงินเดือนเข้าบัญชี เรียนรู้ที่จะอยู่อย่างพอเพียง...
|
|
|
|
|
|