คุณยายกับอากุง ไปเยี่ยมขุนครั้งที่ผ่านมา (3-6 มีนาคม 50) คุณยายตัดสินใจเอาขุนขึ้นมาเลี้ยง (ชั่วคราว) ที่กรุงเทพฯ ด้วย สงสัยคงทนเห็นหน้าหงอยๆ ตูมๆ ของแม่ไม่ไหว แม่กับคุณพ่อก็งงๆ กับการตัดสินใจปุปปับของคุณยาย เพราะขนาดตอนแม่คลอดขุน คุณยายบอกแม่ว่า ให้แม่ลองไปพูดกับอากุงดู ว่าจะยอมให้คุณยายมากรุงเทพฯ หรือป่าว เพราะคุณยายต้องช่วยอากุงทำของขาย อากุงทำคนเดียวไม่ไหว คุณยายคงสงสาร ที่เห็นคุณพ่อกับแม่ทำหน้าจ๋อยๆ เวลาขุนเมินหน้าหนี และไม่ยอมให้อุ้ม คุณยายบอกว่า ถ้าไม่เอามาขุนมาเลี้ยงที่กรุงเทพฯ บ้าง ต่อไปขุนก็จะยิ่งแปลกหน้าพ่อกับแม่ไปเรื่อยๆ ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้ม แค่เจอไปหนเดียวก็ใจแป้วแล้ว...เฮ้อ ทั้งๆ ที่รู้ว่าต่อไปทุกอย่างมันก็จะดีขึ้น แต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในตอนนี้ ที่กว่าจะไปถึงตอนนั้น มันทำใจยากจริงๆ ครับ การที่ขุนติดคุณยาย แม่ก็เข้าใจถึงเหตุและผลที่เป็นเช่นนั้นนะ ก็ความผูกพันมันเกิดจากการเลี้ยงดูนี่หน่า แม่เคยดูรายการที่พ่อกับลูก หรือแม่กับลูกพลัดพรากจากกัน แล้วมาเจอกันตอนโต เขาก็ดีใจนะ...ที่ได้มาเจอกัน แต่ความรู้สึกผูกพันมันเหมือนไม่ค่อยมี แม่เห็น...คนเป็นพ่อเป็นแม่นั่งร้องไห้ที่ได้มาเจอลูก แม่เห็น...คนเป็นลูกนั่งนิ่งเฉยๆ ทำตัวไม่ค่อยถูก จะโทษคนที่เป็นลูกก็ไม่ได้... ที่เขาจะไม่รู้สึกรัก ไม่รู้สึกผูกพัน ไม่รู้สึกอยากเข้าไปกอดพ่อหรือแม่ที่เขาได้รู้จัก แล้วมันก็ไม่แปลก ที่คนเป็นลูกจะรักคนที่เลี้ยงดูอุ้มชูเขามา มากกว่า คนที่ทำให้เขาเกิด ไม่รู้นะสำหรับแม่ ถ้าคนๆ หนึ่ง แค่ให้กำเนิดลูก แต่ไม่เคยเลี้ยงลูก แล้วอ้างบุญคุณว่าเป็นคนเบ่งท้องให้เกิด หรือทำให้เกิด แม่ว่า...มันก็เท่านั้น กับคนที่ไม่ให้กำเนิด แต่คอยเลี้ยงดู ฟูมฟักให้เติบใหญ่ แม่กลับมองว่า...มันยิ่งใหญ่ คลอดลูก...ว่าลำบากแล้ว เลี้ยงลูก...ลำบากกว่าหลายเท่า คลอดลูก...พอคลอดเสร็จ แผลหาย มันก็จบ แต่การเลี้ยงลูก...มันไม่จบสิ้น ต้องใช้ความรัก ความอดทน ความอดกลั้น และเสียสละในเรื่องต่างๆ มากมาย คำว่า “พระคุณแม่/พ่อ ยิ่งใหญ่ไพศาล” สำหรับความคิดของแม่ ก็คือ แม่/พ่อ ที่ให้กำเนิดและเลี้ยงดูลูก และอีกหนึ่งก็คือ ผู้ที่เปรียบเสมือน แม่/พ่อ ที่เลี้ยงดูลูกด้วยความรัก ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่คนให้กำเนิด ก็ตาม แม่อยากให้ขุน รักคุณยาย รักอากุงให้มากๆ นะครับ   Create Date : 29 มีนาคม 2550 7 comments Last Update : 4 เมษายน 2550 12:37:26 น. Counter : 583 Pageviews. Share Tweet

คุณยายน้องขุนน่ารักมากๆเลยค่ะ ท่านมีความรักที่ยิ่งใหญ่ รักทั้งลูกทั้งหลาน ยอมเสียสละมาอยู่ที่ๆตัวเองไม่ชอบ เพื่อที่คุณแม่น้องขุนจะได้รู้สึกดีขึ้น อ่านแล้วคิดถึงคณยายเจ้านุ่มเจ้าแน่นเลยค่ะ   โดย: หมูเหมียว 29 มีนาคม 2550 19:17:02 น.

เห็นด้วยกะคุณหมูเหมียวค่ะ คุณยายน้องขุนน่ารักจัง อาม่าข้าวปุ้นประกาศแขวนนวมตั้งแต่จูลท้องแล้วค่ะว่า "ชั้นไม่เลี้ยงนะยะ แก่แล้ว ไม่ไหว เลี้ยง 2 ลิงทะโมน (หลานชาย) ก็จะแย่แล้ว" แต่ด้วยความรักอะนะ อาม่าต้องคอยทำน้ำซุป แล้วซื้อโน่นซื้อนี่ให้หลานอยู่เรื่อยๆ เลย สงสัยกลัวเราน้อยใจน่ะ   โดย: แม่หนมจีนน้อย (แม่หนมจีนน้อย ) 30 มีนาคม 2550 10:13:20 น.

เห็นด้วยกับแม่หนมจีนน้อยค่ะ คุณยายน่ารักมากๆๆแล้วน้องขุนจะอยู่กรุงเทพกี่วันค่ะเนี้ย แม่น้องขุนต้องเก็บเกี่ยวเวลาแบบนี้ไว้เยอะๆๆนะค่ะ เดี๋ยวถ้าคุณยายกลับแล้วจะคิดถึงเค้า ตอนนี้แม่เอ๋ก้อกำลังทำใจเพราะสงกรานต์ต้องเอาน้องอะตอมไปให้คุณยายเพราะคุณยายปิดเทอมแล้วอยากเลี้ยงหลานเองแต่ให้แค่ 2 อาทิตย์ค่ะม่ะง้านแม่เอ๋คิดถึงแย่เลย   โดย: แม่เอ๋กับพี่อะตอม (aehtom ) 30 มีนาคม 2550 10:35:07 น.

เราก็ต้องทำงานหาเงินเลี้ยงเค้าน่ะค่ะ อย่าคิดมาก ตอนเราเด็กๆนะ ติดป้าข้างบ้านมาก เด็กๆถ้าให้ป้ากับแม่ จะเลือกป้าเลย แต่พอโตแบบเลยอนุบาลแล้ว เริ่มเข้าใจอะไรๆมากขึ้น ก็กลายเป็นรักแม่ที่สุดเลยค่ะ ไม่ต้องห่วงเลยค่ะ เค้าอยู่ในมือของคนที่รักเค้าเหมือนกัน ไม่ได้ไปฝากพี่เลี้ยงทั้งวันทั้งคืนนี่คะ เค้าก็ได้ความรักเหมือนกัน ซักวันน้องขุนจะต้องเข้าใจค่ะ   โดย: kanu_memphis 30 มีนาคม 2550 11:06:07 น.

อ่านแล้วปลื้มคุณยายมาก ๆ เลยค่ะ เค้าเสียสละได้เพื่อนลูก เพื่อหลาน ฮือฮือ ซึ้งจริง ๆ แม่จินก็เฝ้ารอวันที่คุณตา คุณยาย หรือคุณปู่ คุณย่ามาเลี้ยงบ้างจัง (รอไป สงสัยจะรออีกนาน หรือรอไปเรื่อย ๆ )   โดย: แม่น้องสองพี 30 มีนาคม 2550 11:36:44 น.

ดีใจกับแม่น้องขุนด้วยจริงๆคะ จะได้อยู่ใกล้ชิดกัน มดก้อเคยก็โกรธคุณยายทวดมดเหมือนกัน ว่าทำใมตอนนี้ไม่ยอมมาเลี้ยงเหลนให้ เพราะตอนน้องมิวคลอดใหม่ๆ แกก้อมาช่วยเลี้ยง แต่พอเริ่ม 3-4 เดือน แกก็เกิดโฮมซิกอยากกลับบ้าน มดก้อต้องจำใจส่งแกกลับ แต่ทำใจไม่ได้ที่จะให้เอา ลูกไปด้วย มดเลยต้องหาที่จ้างเลี้ยง นึกโกรธยายมา ตลอดว่าไม่ยอมเลี้ยงให้ แต่ตอนนี้เข้าใจความรู้สึกแก แล้วคะ ว่าการคิดถึงบ้านเป็นยังไง   โดย: นู๋มิวจัง 30 มีนาคม 2550 17:35:19 น.

....นึกถึงแม่ตัวเองกับไอ้น่าเลย คนเป็นแม่...คิดว่าตัวเองทุ่มเทให้ลูกทั้งหมดแล้ว แต่ความรักที่แม่มีให้ลูก ก็ยังน้อยกว่าที่ยาย(บางคน)ให้หลาน...เจอมากับตัวเอง ......อะไร ๆ ก็ไอ้น่า...จนลูกเกือบกลายเป็นหมาหัวเน่าแล้วนี่...เศร้านะเนี่ย   โดย: Natti นัทตี้ IP: 89.217.147.146 31 มีนาคม 2550 11:33:29 น.